Χειριστικότητα ή Κυριαρχία (γκραν γκινιόλ)

Όπου υπάρχει χειριστικότητα, απέναντι θα υπάρχει ενοχικότητα.
«Αν πάψει η ενοχή, παύει το υ» έλεγε κάποιος.
Αυτό όμως είναι ο ορισμός της χειριστικότητας, όχι της κυριαρχίας.

Κρίμα που πέταξα το χαρτάκι του ημερολογίου.
Ήταν ένα ωραία γραμμένο απόφθεγμα.
«Δήμου σφαλέντος πάς αγύρτης άρχεται»
(Όταν ξεγελαστεί ο λαός κάθε αγύρτης γίνεται άρχοντας).

Η χειριστικότητα είναι ένα σουρεάλ θέατρο με μαριονέτες
που πιστεύουν ότι έχουν κλωστές πάνω τους,
χωρίς να έχουν.
Μόνες τους κινούνται
από αόρατα νήματα,
τις ενοχές τους.
Ο μαριονετίστας δεν έχει την δυνατότητα να τις αγγίξει και
τις χειρίζεται μέσω εκείνων των νοητών κλωστών,
των αόρατων.
Βλέπει και θαυμάζει το αποτέλεσμα των κινήσεων,
χωρίς να τις κινεί.
Απλά υπενθυμίζοντας, βεβαιώνοντας κι ενισχύοντας
την ψευδαίσθηση των κλωστών,
τις ενοχές.

Κυρίαρχος όμως είναι αυτός που θα πάρει την μαριονέτα και
θα της αλλάξει τα φώτα.
Θα την ταρακουνήσει,
θα την πιάσει και θα την κινήσει.
Θα την κοιτάξει και θα περιμένει να κάνει τις κινήσεις που τις έδειξε.
Και η μαριονέτα παίρνει ζωή.
Θαυμάζει την καινούρια πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν κλωστές,
μόνο εγώ.
Εγώ κινούμαι,
δε το κάνει άλλος.
Εγώ κινούμαι όπως μου έμαθε,
όπως μου έδειξε το άγγιγμα Του
και μου δόθηκε ζωή,
σ’ εμένα την κούκλα που αιωρούμουν εδώ κι εκεί από αόρατες κλωστές.

Τέχνη είναι και τα δυο.
Αλλά το δεύτερο θέλει δύναμη. Δύναμη ψυχής και αγάπη.
Με κοίταξε και με κοιτάει πάντα με πίστη.
Πίστη στην δύναμή μου, στο εγώ μου.
Πόσα ευχαριστώ αντιστοιχούν σ' αυτή την διάσωση;
Είναι μεγάλος Άνθρωπος και Κύριος.
Είναι πολλά περισσότερα απ' αυτό.
Έθεσε υψηλά στάνταρ με την παρουσία Του
και δεν μπορώ να φανταστώ άλλον από Εκείνον.
Πώς να μην φοβάμαι την αποδέσμευση;
Τι θα έκανα σε κάτι τέτοιο;
Θα κινούμουν σε κάτι βανιλώδες ίσως;
Δε ξέρω.
Γιατί Κύριος είναι ένας.
Είναι Αυτός.
Τον ευχαριστώ πολύ που με έχει,
νιώθω τόσο τυχερή!

 

Well, σε αντίθεση με του BDSM, εκτός θα έλεγα ότι η πιο πετυχημένη εξουσία είναι αυτή στην όποια ο εξουσιαζόμενος δεν έχει ιδέα ότι εξουσιάζεται.

Είναι αυτές οι μικρές διαφορές που δίνουν χρώμα στη ζωή  

 

Αυτό... Ακριβώς αυτό.... !!!!!

 

Συμφωνώ, βέβαια δε το έχω ζήσει καθώς τις χειριζόμουν όλες με ευκολία.

 

Ο Κ καλείται να είναι η Μεγάλη Άρκτος για το υ. Αλλιώς έχουμε συναλλαγή αντί για όραμα.

 

Αναλογα σε ποιο ημισφαιριο εισαι...

 

Πολύ ωραίο

 

Ο Κυρίαρχος δεν καλείται, να είναι τίποτα.
Είναι ότι του αρέσει.
Εξάλλου ποιος να τον καλέσει;

 

Σεβόμενη τα όσα γράψατε (γιατί αντιλαμβάνομαι ότι αφορά προσωπικά συναισθήματα) θα μοιραστώ, αν μου επιτρέπετε, τα 2 πράγματα που θα έγραφα εγώ διαφορετικά (κυρίως γιατί εγώ τα σκέφτομαι και εκφράζομαι μέσα από αυτά)

Λέτε: Κυρίαρχος όμως είναι αυτός που θα πάρει την μαριονέτα και
θα της αλλάξει τα φώτα.

Για μένα: Κυρίαρχος είναι αυτό που θα μου δώσει το ψαλίδι για να κόψω τα νήματα!
(Να απαλλαγώ από κάθε ενοχή, ταμπού κτλ)

Και συνεχίζω με το αμέσως επόμενο που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πρώτη απάντηση:

Λέτε: Πώς να μην φοβάμαι την αποδέσμευση;

Σε αντίθεση με εμένα που προτιμώ να μην φοβάμαι την αποδέσμευση. Να γνωρίζω ότι μπορώ να φύγω και να επιλέγω να μείνω! (Γιατί ακόμα και αν συμβεί η αποδέσμευση, άνθρωποι είμαστε, θα πρέπει να έχω πάντα εμπιστοσύνη πρώτα σε μένα)

  πολύ όμορφο κείμενο!

 

Αυτα τα κειμενα, το πως θα πρεπει να ειναι ο κυριαρχος ή ποια ειναι η επιθυμια του πως θα ειναι ο κυριαρχος. Ειναι εντελως χειριστικα.

 

Εχεις σκεφτει οτι απλα σου αρεσει το τοπινγκ φρομ δε μποτομ και δεν εισαι υ;