Φόβος.

Ο φόβος είναι "ξάδερφος" της μικρής φωνούλας μέσα σας. Μαζί μας σώζουν πάντα από κακοτοπιές. Να τον ακούτε πάντα. Δεν λέει ψέμματα.... ούτε αυτός ούτε η φωνούλα. Ειδικά αν συμφωνούν!!!!

 

Φόβος... Δεν έχει περάσει καιρός που δεν ξέρω το συναισθήμα... Ξέρω πάντως ότι είναι καλό να φοβάσαι σε λογικά πλαίσια να φοβάσαι όταν πας για skydiving αν φοβάσαι όμως κάποιον τότε καλό είναι να αναθεωρήσεις, αν φοβάσαι γενικά καλό είναι να πάρεις μια επαγγελματική γνώμη αν φοβάσαι συνέχεια, αν φοβάσαι τα πάντα, αν φοβάσαι τον εαυτό σου.. Χρήσιμος ο φόβος όχι όμως όταν θες να "ζήσεις" εμπειρίες να ξέρεις τι θέλεις και να φοβάσαι σε λογικά πλαίσια και να ξέρεις τι να κάνεις χωρίς πανικό. Δεν ξέρω για όλους ξέρω πως καλό είναι να φοβάσαι μάθε να το εκφράζεις και αν σε καταλάβουν σημαίνει ότι σε νοιάζονται αν όχι καντους πέρα. Όσο για το σεξουαλικο κομμάτι ειδικά του bdsm αυτό είναι τρομακτικό ο φόβος κάθε κυρίαρχου να κάνει το "πάθος του να τον/την φοβάται κάπου κάτι έγινε λαθως, αν από την άλλη φοβάσαι γενικά το bdsm μην μπεις σε αυτό θα σου κάνει μόνο κακό και θα φταις κιόλας γιατί ξέρεις ότι φοβάσαι η θα φταίει κάποιος άλλος που δεν το έλαβε υπόψη του.. Πολύ παραμέτροι και όμως σε βάζει σε σκέψεις. Να φοβάσαι αλλά όχι τον εαυτό σου σε ότι και να κάνεις το συμπέρασμα μου. Πολύ ωραία ερωτήσει. Καλό βράδυ.

 

Έχω διαβάσει το κείμενο αρκετές φορές για να καταλάβω για τι ακριβώς συζητάμε και ομολογώ πως δεν ήμουν σίγουρος πως κατάλαβα.
Μέχρι που αντικαταστησα τη λέξη φόβος με τη λέξη ανασφάλεια και έτσι μου φαίνεται ότι βγάζει περισσότερο νόημα...

 

Δεν ειναι φόβος, αν θεωρείς πως δεν είσαι καλός/η για να εμπλακείς σε μια δέσμευση.

 

@Arioch Καλός ο Κάλβος , καλύτερη η στροφή που παρατέθηκε αν αποσυνδεθεί από τον ποιητή, ακόμη καλύτερος όμως για τον χώρο μας ο Εμπειρίκος και το «έκαμαν οίστρο της ζωής, τον φόβο του θανάτου». Γιατί όποιος κατορθώσει να μετατρέψει σε οίστρο έναν από τους 3-4 πραγματικούς και πανανθρώπινους φόβους, δεν θα ασχοληθεί με τις ανασφαλειοφοβίες και θα ζήσει. Δεν θα διαχειριστεί απλά το διάβα του αίτηση ζωή, αλλά θα ζήσει .
Κι όσοι ενδίδουν στο φόβο ξεχνάνε πως το τίμημα θα πληρωθεί ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι εαν θα δώσουν στον εαυτό τους την ευκαιρία να ανοίξουν το παράθυρο και να δουν από έξω ή απλά θα φαντάζονται τί μπορεί να υπάρχει από έξω.

 

Απολύτως ικανοί και ελπίζω να μην μου καταστρέψει κάποιος το παραμύθι.

Επειδή το εξειδικεύεις στο συναισθηματικό κομμάτι, εκεί ο φόβος είναι μια γενική έννοια. Δεν θέλουμε να πληγωθούμε συναισθηματικά, ή να τσαλακωθεί το prestige μας σε περίπτωση απόρριψης, ή ακόμη και να αποκαλυφθούν ελαττώματα που ούτως ή άλλως γνωρίζουμε οτι έχουμε αλλά εκτός σχέσης μπορούμε και τα κρύβουμε απ' τον περίγυρό μας.
Περισσότερο έχει να κάνει νομίζω με την λατρεία του Εγώ μας και λιγότερο με το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Ενα υγιές και σωστά φροντισμένο Εγώ, μάλλον δεν φοβάται το σχετίζεσθαι. Ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια είναι κομμάτια αυτού του υγιούς Εγώ.

Τον ατόφιο φόβο τον σέβομαι ως ιερό συναίσθημα.. αλλά ο φόβος σαν εργαλείο για να δικαιολογήσουμε την απραξία μας με ενοχλεί λίγο.

 

In other words..
Αre you alive or just existing..?

 

Και μια και πιάσαμε τους ποιητές,
"όποιος τον πόνο γνώρισε
θάχει αδελφό τον πόνο
κι όποιος φοβάται το θάνατο
θα τον σηκώνει στον ώμο"

Ν. Γκάτσος

 

Φοβάμαι.
Ναι. Το παραδέχομαι, εδώ που βρίσκομαι φοβάμαι.

Γνωρίζω ότι ο δρόμος αυτός ειναι κακός για την ψυχολογία μου. Μπορεί να με οδηγήσει σε ένα πολύ μαύρο μονοπάτι, αλλα αισθανομαι ανήμπορη να το σταματήσω.
Έχει ήδη πάρει τον έλεγχο του μυαλού μου Αυτός. Κι Όμως θέλω όσο τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή να το ζήσω.
Σκέφτομαι οτι μπορεί να πάρει τον έλεγχο σιγά σιγά και σε άλλα πράγματα στη ζωή μου, όπως το πότε θα βγω, με ποιον κλπ, και δε με ενοχλεί.
Με φοβίζει ναι, και παράλληλα με καυλώνει.

Μπορεί και να είναι άλλος ένας φόβος απόρριψης κατα βάθος.

Βλέπω οτι αν συσχετιστώ με αυτον 100%, δεν υπάρχει μετριότητα και χαλαρότητα σε μια τέτοια σχέση. θα πρέπει να του παραδοθώ εξ ολοκλήρου αν θέλω να λειτουργήσει.
Φοβάμαι οτι αν πάρω την απόφαση και παραδοθώ μπορεί αυτός κάποια στιγμή στο μέλλον να με διώξει, να με αφήσει και ο πόνος που θα νιώσω έπειτα θα είναι άνευ προηγουμένου.

Θα έχω δώσει όλο μου τον εαυτό και δε θα μου έχει μείνει τίποτα μετά. Πως θα μπορέσω να κάνω φυσιολογική σχέση μετά απο αυτό?

 

Μου επιτρέπεις να σου πω τη γνώμη μου ;

 

Θα μπορέσεις. Όσο κι αν πονάς, θα είμαστε εμείς εδώ, να σε κάνουμε μια βολτα από παιδιατρικό ογκολογικό τμήμα, και να σου δώσουμε μια πιο ευρεία οπτική. Σμουτς! Φιλακι  

 

“No amount of security, is worth the suffering of a mediocre life, chained to a routine that has killed your dreams..”

Εσένα, πόσο μεγάλα είναι τα όνειρα σου αλήθεια;