Ζηλεύουν οι Κυριαρχικοί; (split)

Με 200 σου δειχνω εγω. Τι εννοεις και τι εννοώ μαζι  

 

Tιτανομαχία... by cadpmpc posted 20 October 2021 at 16:45

 

Υπάρχει η ζήλια σε μια σχέση, υπάρχει και μια άλλου είδους ζήλια: Ο Ομπάμα, στα απομνημονεύματά του - κουραστικό και μακρόσυρτο βιβλίο - γράφει πως ζήλεψε τον τάδε γιατί πήγε καλύτερα από αυτόν σε κάποιες εκλογές.

Η λογική επηρεάζει λίγο την συμπεριφορά όλων μας, πολύ περισσότερο την επηρεάζουν συναισθήματα, πεποιθήσεις και αξίες. Η ζήλια είναι ένα δυνατό αρνητικό συναίσθημα συναίσθημα. Αν χρειαστεί να επιστρατευτεί η λογική, αυτό συχνά σημαίνει ότι κάπως πρέπει να διευθετηθεί μια δυνατή ζήλια. Πάντως, θεωρητικά μιλώντας, ο ελεγκτικός σαδιστής μπορεί άνετα να ζηλέψει π.χ. τα οκτώ λεπτά που καθυστέρησε η σκλάβα να φτάσει στο σπίτι της από την εργασία της γιατί από την άποψή του αυτά τα οκτώ λεπτά η σκλάβα βρέθηκε, με δική της πρωτοβουλία, εκτός θέσης. Αφού αυτός της έχει ορίσει να μην καθυστερεί.

Αυτό όμως δεν θα ήταν φθόνος; Διαφέρει από την ζήλια. Δεν νομίζω ότι κάνετε λάθος, όλων των ειδών οι συνειρμοί και τα συναισθήματα υπάρχουν.

 

Αν μου επιτρέπεις, καλό θα ήταν να αποφεύγονται οι διπολικοί χαρακτηρισμοί συναισθημάτων. Το μόνο που πετυχαίνουν τέτοιοι διαχωρισμοί είναι τη δημιουργία ενοχών.
Δεν υπάρχουν θετικά/αρνητικά συναισθήματα, υπάρχουν μόνο συναισθήματα.

 

Εκτός θέσης, υποθέτω εννοείται, πως δεν υπάκουσε, άρα μπορεί να θύμωσε, να απογοητεύτηκε, αλλά ζήλεια γιατί;
Εκτός κι αν εννοείται πως ο Κ ζήλεψε γιατί αυτά τα οχτώ λεπτά μπορεί να βρέθηκε με άλλον.
Είναι όμως αυτό Κ/υ;

Αν και εφόσον ο Κ ορίζει τις συναναστροφές του υ δεν νομίζω να τίθεται τέτοιο ζήτημα.

 

Με την ίδια λογική , πως γίνεται να ζηλεύεις αυτόν στον οποίο ανήκεις; Όταν ελέγχει μέχρι και την ανάσα σου, όταν έχεις εντρυφήσει μέσα του, όταν νιώθεις πληρης στη θέση σου;

 

Δεν νομίζω πως ένα υ που έχει αποδεχθεί τη θέση του ζηλεύει.
Η ζήλεια έχει μια επιθυμία ελέγχου, ακόμα κι αν κι αν δεν το συνειδητοποιεί το υ και όταν ανήκεις δεν ελέγχεις.

 

Αυτό εύκολα θα οδηγούσε στην σκέψη πως οι Κ είναι πιο "επιρρεπείς" στη ζήλια λόγω της αναγκης τους να ελέγχουν.

 

Κατ' εμέ δύο είναι οι πηγές της ζήλειας:

• Ανασφάλεια
• Κτητικότητα

Για να μη βγω εκτός θέματος, ζήλεια από ανασφάλεια δεν έχω συναντήσει σε Κ. Ζήλεια όμως λόγω κτήσης έχω δει και το βρίσκω και αναμενόμενο.
Από την άλλη, όταν μία/ένας υ βιώνει το ανήκειν, συχνά -ειδικά στις απαρχές της σχέσης- δημιουργείται ένας περίεργος κτητικός συσχετισμός στους νευρώνες της/του: είναι ο/η Αφέντης/ντρα ΜΟΥ, ο/η Κύριος/α ΜΟΥ ("ανήκει" σε μένα, συνεπώς "δε δικαιούται" να ανήκει σε άλλους)... Αυτή η σκέψη οδηγεί σε συμπεριφορές που δε συνάδουν με τη θέση του υ και είναι από τα πρώτα πράγματα που -εφόσον υφίστανται- διορθώνονται.

 

Και τα δύο παραπάνω είναι βάσει παραδοχών, είναι αυτό που θέλουν, αυτό που επιδιώκουν, αυτό που έχουν συνομολογήσει οι δύο που συνδέονται με K/υ, αυτό που καλώς εχόντων των πραγμάτων ισχύει γενικά.

Οι οικονομολόγοι αυτό το λέμε "top down" και προέρχεται από μοντέλα προσαρμοσμένα στην πραγματικότητα (calibrated), που ρυθμίζουν εκ των προτέρων πόσο θα είναι κάθε παράμετρος και προς ποια κατεύθυνση. Το επόμενο περιστατικό όμως είναι bottom up (κάθε συνειρμός ελεύθερος   ) και προέρχεται από νέα στοιχεία, της πραγματικότητας. Η πραγματικότητα έχει θορύβους, αντιφάσεις, ανατροπές ακόμα στο μοντέλο, πάντα ένα μικρό τμήμα που παραμένει εκτός μοντέλου, πάντα κάτι απρόβλεπτο που μπορεί είτε να έχει είτε να μην έχει επιπτώσεις, αν δεν έχει ήταν θόρυβος.

Θεωρητικά ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει ζήλια, και αυτό με λίγο στενή θεώρηση των πραγμάτων αλλά η θεωρία δεν είναι ποτέ το όλον.

Πέραν τούτου,

Εννοώ ότι την πρώτη φορά στη ζωή μου που ζήλεψα πραγματικά ελεεινά και απίστευτα πάρα πολύ, είχα ζηλέψει και το κινητό που είχε στο χέρι του και ήθελα να το αρπάξω με τα δόντια και να το σπάσω στο πάτωμα βαρώντας συγχρόνως το κεφάλι μου και τον αέρα που ανάσαινε και ήθελα να φτύσω φλόγες να τον εξαφανίσω ή να τον κάνω μαύρο τσουνάμι καταστροφής. Όταν η ζήλια αποκτά συγκεκριμένο αντικείμενο είναι μετά από πολλά στάδια εκλογίκευσης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ζηλεύει τα οκτώ λεπτά γιατί δεν είναι δικά του, ενώ θα έπρεπε.

@sapfw ευχαριστώ για το σχόλιο, θα επανέλθω στο θέμα γιατί τώρα δεν έχω χρόνο  

 

Απλό, λιτό και to the point