Ζηλεύουν οι Κυριαρχικοί; (split)

@Master Electro-pain έχω την εντύπωση ότι μάλλον χαθήκαμε στην μετάφραση. Συμβαίνουν αυτά, από μένα καλή καρδιά και προχωράμε παρακάτω 

Ευχαριστώ πολύ, αν την εκτιμάτε ως χειρονομία.

Παραμένουμε επί τα αυτά ως προς το θέμα της ζήλιας του Κυρίαρχου, αν την εκτιμάτε ως περιεχόμενο. Γιατί εκφράζω τη γνώμη μου, ότι ο μηχανισμός D/s είναι ένα θέμα. Τα συναισθήματα, οι απόψεις, οι αξίες, ο χαρακτήρας, οι επιθυμίες του κάθε συγκεκριμένου Κ είναι άλλο θέμα. Για μένα ο Κυρίαρχος μπορεί να έχει όλα τα συναισθήματα του κόσμου και θεωρώ εξαιρετικά πιθανό ότι τα αναγνωρίζει και τα διαχειρίζεται.

 

Παιχνιδιάρικο εσύ...
Α πα πα πα..!

 

Η "τιμωρία" είναι η επιτομή του "παιχνιδιού" (παιγνίου) για όσους αρέσκονται σε αυτό το παίγνιο.
Από την στιγμή που αρέζει και τση δυο είτε γιατί μπαίνουν "στο πετσί του ρόλου" (γαμώ τον Μαγιακόφκσι μου μέσα) είτε γιατί εξυπηρετεί την "φόρμα" (ποιος γαμεί το περιεχόμενο) είτε για την φετιχιά per se, αδιάφορον, μια χαρά είναι για τα "παιδγιά" και λόγος δεν μας πέφτει.

Εκεί που πέφτει λόγος είναι όταν επιχειρείται η "ιδεολογικοποίηση" τση "τιμωρίας", όταν δηλαδή αποπειράται να διαμορφωθεί/αιτιολογηθεί η συμβατότητά της ως "ενδεδειγμένη επιλογή" με κάποια ερμηνεία εντός κάποιου πλαισίου στο όνομα κάποιου περιεχομένου.
Δηλαδή η "ιδεολογική εξαγωγή" με το στανιό με σκοπό να δημιουργηθεί και να εγκατασταθεί το (όποιο) εξυπηρετικό αφήγημα μεταξύ τους, που χρειάζεται για να υπερκεράσουν οιωνεί αμφότεροι τις όποιες ενοχές κουβαλάνε.
Κάτι σαν πλασίμπο στο φινάλε (δεν έχει κάτι, αλλά αισθάνεται πως κάτι έχει, πρέπει να φύγει/θεραπευτεί το κάτι, ένας "καλός" που το κατάλαβε/διέγνωσε, έδωκε ένα χάπι, πέρασε.
Κι αυτουνού του πέρασε επίσης στο αφηγηματικό σκεπτικό πως πρέπει "να κάνει καλά" το συμπληρωμά του εν όπλοις...

Το λες και "παίζουμε τον γιατρό"...
Πλάκα έχει...
Κι ως εκεί...

 

Εννοείτε από πλευράς σας; Αποδέχτηκα αυτόβουλα ένα μέρος της ευθύνης, αλλά αν εσείς, από ευγένεια προς εμένα ολοφάνερα, το θέτετε έτσι, να το δεχτώ και αυτό  

Και εγώ φαντάζομαι ότι οι προσωπικοί δούλοι του Ταμερλάνου θα απέφευγαν με κάθε τρόπο να του προκαλέσουν ζήλια ή άλλα αρνητικά συναισθήματα. Για διαφορετικές αιτίες και από αλλιώτικη αφετηρία, αυτό λέω όλη την ώρα σε αυτό το νήμα, άλλωστε!

 

@Master Electro-pain
Νομίζω ότι το παραζαλίσατε το θέμα.
Αξίζει να ασχολείστε, όταν ο ένας μιλάει για τον Τζένγκις Χαν (1162) και ο άλλος απαντάει για τον Ταμερλάνο; (1336);
Τα θέματα που πραγματεύεστε έχουν χρονική διαφορά 174 χρόνια.
Κυριολεκτικά χαθήκατε στην μετάφραση.
 

 

Πραγματικη απορια γιατι δεν γνωριζω: Δεν υπαρχει περιπτωση ακομα και ενα καλα εκπαιδευμενο υ να κουνηθει λιγο απο τη θεση του αν αλλαξουν καπως οι ισορροπιες? Εστω και για ενα μικρο διαστημα? Οχι μονο στο θεμα της ζηλειας, σε οποιοδηποτε νεο δεδομενο που θα χρειαστει να επεξεργαστει.

 

Καμμια  
Ευχαριστω, μου ακουγεται λογικο.

 

Πραγματικά δεν γνωρίζω.
Υποθέτω πως έχει να κάνει με τα ζητούμενα του Κ. Αν εκείνος απεχθάνεται οποιαδήποτε μορφή ζήλιας πιθανόν η εκπαίδευση να είναι ανάλογη. Αν πάλι Του αρέσει να την τσιτσιρίζει αραιά ή συχνά πιθανόν να το διασκεδάζει.

Edit: Αυτό που θέλω να πω, είναι πως δεν επιθυμούν όλοι οι Κ να εξαλείψουν εντελώς αυτό το συναίσθημα από τα υ Τους.
Κάποιοι προτιμούν να βλέπουν τα υ να παραμένουν στη θέση τους, παρόλο που ζηλεύουν.