Ο δράκος της Δράμας

Το όνομα Κυριάκος Παπαχρόνης λογικά το έχετε ακούσει όλοι. Για όποιον δε το έχει ακούσει ή δε το θυμάται μπορεί να το θυμηθεί εδώ.
Δε με ενδιαφέρει να μιλήσουμε για αυτόν αλλά για της θαυμάστριες του.

"Παραδόξως όμως, στην φυλακή ο Παπαχρόνης έγινε ίνδαλμα για πολλές γυναίκες, οι οποίες αλληλογραφούσαν μαζί του, εκφράζοντας μάλιστα την επιθυμία να τον γνωρίσουν κι…από κοντά!"
(Από άλλη πηγή, αν και είναι γνωστό κι αυτό)

Δε θυμάμαι με ποια αφορμή, σήμερα θυμήθηκα μια ιστορία. Ο Παπαχρόνης όταν αποφυλακίστηκε, ίσως και γιατί του απαγορεύτηκε να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος, δήλωσε ότι θα ζήσει στη Λάρισα.
Μεταξύ των θαυμαστριών του, υπήρχε και μια γυναίκα (εμφανίσιμη, αν αυτό έχει κάποια σημασία για κάποιον) η οποία για να είναι κοντά του μετακόμισε στη Λάρισα. Αυτή η γυναίκα μάλιστα, άλλαξε το όνομα της σε "Κυριακή" για να έχει το ίδιο όνομα με αυτόν.

Η ερώτηση είναι, ποια μπορεί να είναι η κινητήριος δύναμη για αυτές τις γυναίκες για να "ερωτευτούν", με ή χωρίς εισαγωγικά, έναν τέτοιο άνθρωπο;
Μπορεί να έχουν παίξει το ρόλο τους κάποιες πιθανές ακραίες μαζοχιστικές φαντασιώσεις, ή οχι;
Αν όχι, ποιος θα μπορούσε να είναι ο λόγος για αυτές τις γυναίκες να τον κάνουν επίκεντρο, πόσο μάλλον για την Κυριακή (ή την όποια Κυριακή θα μπορούσε να ήταν στη θέση της), που αφιέρωσε τη ζωή της να περιμένει έναν άνθρωπο που δεν είχε γνωρίσει ποτέ;

Όποιος θέλει απαντάει, αν και νομίζω ότι οι μαζοχιστές κάτι παραπάνω θα ξέρουν.
Ας μη μπούμε στη διαδικασία να τις χαρακτηρίσουμε, δε έχει σημασία αν τις θεωρούμε λογικές ή όχι, η κινητήριος δύναμη μας ενδιαφέρει.

 

Εγώ είχα τσιμπηθεί με τον Σορίν Ματέι  
 

 

Βρες κανά ψυχολόγο να στα κάνει πιο λιανά...
Το σκοπούμενο καταγραφικό ...μπανιστίρι, είναι εξαιρετικά απίθανο -στην καλύτερη περίπτωση- να προσφέρει στα πιθανόν να συμμετέχουν άτομα καθώς και τους πιθανούς αναγνώστες, η χειρότερη θα σού πέσει σόκιν.
Αυτό δεν χρειάζεται να είναι καν ψυχολόγος κάποιο άτομο για να το καταλάβει, με στοιχειώδη αντίληψη του γίγνεσθαι, ας πούμε πολύ-πολύ απλά πως τέτοιες "καταθέσεις βιωμάτων ή φαντασιώσεων" γίνονται μόνο σε ελεγχόμενο περιβάλλον είτε από ψυχολόγο είτε από ψυχίατρο είτε από ψυχαναλυτή (με κεφαλαίο Ψ) για πέραν του προφανούς λόγους.
Όχι σε ένα ανοιχτο board στο οποίο "βλέπεις" στην διάρκεια ενός χρόνου 200-300 άτομα που κάνουν έστω ένα ποστ και για τα οποία πρακτικώς γνωρίζεις ελαχιστότατα -στο όριο δηλαδή του να σχηματίσεις μια κάποια εντύπωση- , πολλώ δε μάλλον για καμμιά χιλιάδα δυνητικούς αναγνώστες απο τους "βουβούς" για τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει το παραμικρό.
Σιευκρίνιση: το δεύτερο ενικό εν προκειμένω δεν έχει να κάνει με σένα προσωπικώς, θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε άτομο.
Θα σού έλεγα να το σβήσεις ως νήμα.
Αυτά...

 

Ενδεχομένως να έχεις δίκιο, με προβλημάτισε και μένα το αν πρέπει να το ανεβάσω.

 

Ταυτίζομαι εν μέρη. Δεν είχα τσιμπηθει μαζί του, αλλά πάντα πίστευα ότι τον εσπρωξαν να κάνει το συγκεκριμένο παράπτωμα με λάθος χειρισμούς.
Τον γνώριζα προσωπικά 

 

Δεν καλοθυμαμαι την υπόθεση, ήμουν γύρω στα είκοσι.

 

Best message ever in here...

 

Όντως είναι ένα πολύπλοκο θέμα Ψυχολογίας/Ψυχιατρικής. Τα..."κακά αγόρια" (ό,τι και εάν σημαίνει αυτή η υπεραπλούστευση και υπεργενίκευση που κάνω) ελκύανε το γυναικείο πληθυσμό. Εννοείται πως το ίδιο ισχύει και αντιστρόφως - ισχύει και για τους άνδρες. Μπήκα στη διαδικασία να σου απαντήσω διότι το νήμα σου μου θύμησε τον διαβόητο serial killer Ted Bundy όπου οι γυναίκες έλιωναν μαζί του ακόμα και όταν ήταν στη φυλακή...

https://www.quora.com/Why-did-hundr...e-letters-to-Ted-Bundy-and-claim-to-love-him\

 

(αλήθεια, γιατί να διαγράψεις το νήμα; από την ιστορική και εγκληματολογική του προσέγγιση είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον...)

 

@Nickname Προσωπικά συμφωνώ με τον @Apocryphos. Μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον ως θέμα συζήτησης.

 

Ονομάζεται Υβριστοφιλία ή σύνδρομο Μπόνυ και Κλάιντ
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hybristophilia

Προσωπικά δεν μου λεει τίποτα αλλά εκείνο το καρέ με τον Πασσαρη τρελαμένο να φτύνει προς τις κάμερες το θυμάμαι πολύ καθαρά... 

 

Εμενα μου αρεζε ο Πασσαρης. Προσπαθησα να καταλαβω το γιατι οταν διαβασα το νημα, γιατι παλια απλα ελεγα οτι ειναι σεξι, με ελκυει, μου αρεσουν οι αγριοι, οι κακοι.

* Ερωτικα μου αρεζε για τους ιδιους λογους που μου αρεσουν και οι κ.
* Συναισθηματικα, αν μπορω να το πω ετσι, μου αρεζε γιατι 1) εβλεπα στα ματια του, στις εκφρασεισ, στη σταση του, οτι ειναι πονεμενος απο τη ζωη και τους ανθρωπους (οπως εγω), αλλα αυτος δεν το βαζε κατω, πολεμουσε. Εβλεπα οτι δεν τον καταλαβαινουν οι αλλοι (οπως εμενα), απλα αυτος δρουσε επιθετικα μεσα στο χαος του (ενω εγω παθητικα πληγωνα κυριως τον εαυτο μου). Και μου αρεζε αυτο, ενιωθα οτι "ταιριαζουμε", "μοιαζουμε" 2) Τον εβρισκα αδιστακτο, πολυ δυνατο και ας ηταν κακοποιος τον εβλεπα σαν παρεξηγημενο ηρωα. Και οταν εισαι αδυναμη θελεις εναν ηρωα να σε προστατευει. Αυτος σιγουρα μπορουσε! 3) Η καρδια μου μου λεει πως οι πιο σκληροι ειναι και αυτοι που αγαπανε πιο βαθια. Ενιωθα οτι θα αγαπουσε μονο εμενα, δεν θα μοιραζε αλλου τα συναισθηματα του. Βιαιος με ολους εκτος απο εμενα.. 4) Θα μου προσφερε αδρεναλινη, περιπετεια, πραγματα που μονη μου ποτε δεν θα τολμουσα να ζησω.. οχι στον βαθμο που αυτος τολμουσε. Θα ζουσαμε τον ερωτα της ζωησ μας! 5) + οτι τα περισσοτερα αγορια ειναι χαλβαδες πλεον..
Αυτοι ειναι οι λογοι που μου αρεζε και που μου αρεσουν γενικα οι κακοι.

Νομιζω οι μαζοχιστριες εμπιπτουν στο πρωτο, στο ερωτικο κομματι δλδ, οχι οτι ειναι υποδιεστερο αλλα χρειαζονται και τα δυο για να φερθει αλογα καποια κοπελα. Για να να προβεις σε επικοινωνια με εναν κακοποιο, να εχεις στοχο να εισαι μαζι του ακομα και αυτο το τρελο να αλλαζεις πολη γι αυτον, σιγουρα εχεις μια καποια συναισθηματικη ασταθεια.. και ισως να νιωθεις αυτα στο δευτερο σκελος. Ναι οκ μπορει να σας φανουν καπως αυτα που ειπα αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα..

Αχ κουκλος ειναι σε αυτες τις φωτογραφιεες   (Και ναι, εψαξα και εγω το ολο θεμα με τα γραμματα αλλα ειδα πως ειναι τωρα και δεν με τραβουσε πια(Δεν ειναι πια σκληρος, δυνατος, ο Πιο Ισχυρος αναμεσα σε πολλους αντρες οπως ηταν ..) αφηστε που κακα τα ψεματα δεν ειχα και τα κοτσια να το κανω. Ιδανικα, αν γινοταν στον ιδιο χρονο η σκηνη με την πληροφορηση την δικη μου για τον Πασσαρη, μπορει και να το τολμουσα.)

 
 

 

Ακριβώς αυτό!
Αυτό το σύνδρομο "ακουμπάει" στη συμπόνοια και σε εκείνο το ένστικτο που σου λεει να βρεις τον πιο δυνατό για να σε προστατέψει αν χρειαστεί.