Γκώσαμε…

Την πιάνει απ τον λαιμό, της ρίχνει ένα χαστούκι, την ξαναπιάνει απ το λαιμό…

Με αφορμή ένα συμβάν όπου προπονητής χαστουκίζει 13χρονη αθλήτρια σε αθλητική διοργάνωση.

Εγώ δεν θα ασχοληθώ με την «τηλεπερσόνα» που έκραξε μια υπέρβαρη κοπέλα σε δημόσιο χώρο, κρίνοντας ότι έχει δικαίωμα να την ανεβάσει στα social και να βγάλει την σκατοψυχία της.
Χωρίς να αντιλαμβάνεται καν, ότι αυτός που εκτίθεται εν τοις πράγμασοι, είναι ο ίδιος και η μπαστουνοβλαχέικη αντίληψη του.
Και όχι η κοπέλα που είναι όσα κιλά γουστάρει.

Ειρήσθω εν παρόδω, εγώ θα ασχοληθώ με έναν προπονητή, δάσκαλο, παιδαγωγό, διαμορφωτή ήθους πρωτίστως. Υποτίθεται.
Ο οποίος σηκώνει χέρι και πιάνει από τον λαιμό 13χρονο κορίτσι, μαθήτρια του.
Χωρίς καμία αναστολή να το κανει δημοσίως.
( Δεν θέλω καν να φανταστώ τις παρορμήσεις του και τις όποιες μη αναστολές του ιδιωτικώς..)
Και μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος, ειχε τον ακόμα μεγαλύτερο «ανδρισμό», αντί να ζητήσει συγγνώμη και να παραιτηθεί πάραυτα, να πει ότι ήταν…
« η κακιά στιγμή».

Και θα ασχοληθώ ακόμα περισσότερο με την μητέρα της κοπέλας.
Η οποία συνεντευξιαζόμενη σχετικά, τον δικαιολόγησε (!!!), αναφέροντας και η ίδια « την κακιά στιγμή»…

Αυτή η σάπια γαμημένη κοινωνία, δεν κινδυνεύει μόνο από τα «ρσενικά» παλιάς κοπής, με το βαρύ το χέρι.
Κινδυνεύει εξίσου και από τις γυναίκες/μάνες, που δίνουν άλλοθι σε τετοιες συμπεριφορές.
Και μάλιστα προς τα ίδια τους τα παιδιά.
Που δίνουν οι ίδιες την άδεια για ένα «μπατσάκι» όπως είπε ο προπονητής, μεγαλώνοντας γιούς που τα δίνουν, και κόρες που μαθαίνουν να τα δέχονται.
Και αποδίδοντας, μετά την κατακραυγή, τις οποίες οικτρές συμπεριφορές σε αυτή τη γαμημενη.. « την κακιά στιγμή»..

Μόνο να μην τους κάνει εντύπωση, αν η επόμενη «κακιά στιγμή» κάνει την κόρη τους άλλη μια Καρολάιν, και τον γιο τους άλλον ένα μάγκα πιλότο.
Άλλη μια 35χρονη, 42χρονη, 27χρονη κτλ κτλ, κτλ κτλ.
Που πήγε διακοπές με τον σύντροφο της, και την πέταξε απ τα βράχια γιατί τσακώθηκαν.
Ή την έσφαξε με το μαχαίρι, γιατί του ζήτησε να χωρίσουν.
Ή την σκότωσε με το υπηρεσιακό του περίστροφο, μπροστά στα μάτια των παιδιών τους, γιατί τη ζήλευε.
Ή την βίασε γιατί φορούσε κοντή φούστα.
Και στη θέα της δεν μπορούσε να ελέγξει το πουλί του.
Ή ή ή….

Ελπίζω αυτό το κοριτσάκι, τουλάχιστον να μην δει την συνέντευξη της μαμάς του.
Η οποία δικαιολογώντας τον προπονητή, πρόδωσε χειρότερα και από τον ίδιο, το ίδιο της το παιδί.
Εκείνη που θα έπρεπε να είναι πρωτίστως φάρος και απάγγειο για το παιδί της, και που έγινε επικυρωτής της κακοποίησης της, από τον ίδιο της τον «δάσκαλο».

Ελπίζω η όποια αθλητική ομοσπονδία/διοργάνωση να έκανε αυτό που δεν έκανε η μάνα, και να τον διέγραψε άμεσα.
Ελπίζω να μην έχουμε ανάγκη κινήματα όπως το #metooGR για να στηλιτεύονται τέτοιες συμπεριφορές.
Ελπίζω σαν γονείς, να μην μας νοιάζει αν έβαλε το παιδί ζακέτα και αν πέρασε στο πανεπιστήμιο.
Αλλά ανάμεσα στις έννοιες μας για τα παιδιά μας, η πρώτη να είναι να έχουν μπόι στη ζωή τους.
Ανεξαρτήτως αν φοράνε φούστες ή παντελόνια.
Γιατί το έχω γράψει πολλάκις:
«Το ύψος ενός ανθρώπου είναι από τις πατούσες μέχρι το κεφάλι.
Από κει και πέρα είναι το ΜΠΟΙ του.»

Και οποίος το χάνει, είτε επειδή απλώνει το κουλό του, είτε επειδή έχει μαθει να δέχεται την απλωσιά, κονταίνει όχι μόνο το ανάστημα του, αλλά την κοινωνία στο σύνολό της, τον Άνθρωπο.

Ως εδώ και μη παρά κει.
ΓΚΩΣΑΜΕ.

“What you allow is what will continue”
Ας το αναλογιστούμε όλοι μας.

 

Συνυπογράφω

Καραλάικ  

 

Και η τραγική ειρωνία είναι ότι σαν καλοί χριστιανοί και απόγονοι ένδοξων προγόνων, κρίνουμε τους Ταλιμπάν και όσους εφαρμόζουν τη Σαρία…
Αρκεί που κάνουμε τον σταυρό μας περνώντας από εκκλησία και νηστεύουμε το Πάσχα…

 

@Mystique
Καταπληκτική η τοποθέτηση σου, πραγματικά!

Μονο στο παρακάτω σημείο θα ήθελα να σταθώ

Εχω την αίσθηση οτι οι περισσότερες από αυτές τις γυναικες/μάνες που δικαιολογούν τέτοιες συμπεριφορές έχουν υπάρξει και αυτές θύματα κάποια στιγμή στη ζωή τους με τον εναν ή τον άλλον τρόπο -όπως η πλειοψηφία των γυναικών θαρρώ. Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους που δεν μπορεσαν να σηκώσουν ανάστημα εκείνη τη δεδομένη στιγμή νομιμοποιούν τέτοιες συμπεριφορές δικαιολογώντας τους συγκεκριμένους άντρες.

-Ε άντρας ειναι θα φωναξει/βρισει/απλωσει/σηκωσει το χερι του, εμείς τι πάθαμε κλπ κλπ

edit νομίζω οτι ο συγκεκριμένος μηχανισμός λειτουργεί για να δικαιολογήσει πολλες ακόμα "σαπιες" συμπεριφορές πέρα απο το συγκεκριμένο ζήτημα.

 

Συμφωνώ.
Εν μέρει τα προσωπικά βιώματα που έχουν αφήσει παθογένειες, εν μέρει το σύνδρομο της ανοχής και της σιωπής, συμβάλλουν τα μάλλα στη διαιώνιση τέτοιων νοσηρών καταστάσεων.

Ωστόσο, είναι εξίσου νοσηρή η διαιώνιση τους με τη λογική «έτσι μάθαμε/πάθαμε, έτσι είναι, δεν τρέχει και τίποτα».
Ο κόσμος ουδέποτε άλλαξε προς το καλύτερο από όσους συνέχισαν με αυτό που βρήκαν, πολλώ δε μάλλον όταν αυτό είναι ειδεχθές.

Προσωπικά, δεν περιμένω να αλλάξει ο κόσμος άρδην και εν μια νυκτί.
Περιμένω όμως να ισχυροποιεί τις αντιστάσεις του, αντί να δικαιολογεί τις άμυνες.
Είναι μια αρχή έστω..

 

@Mystique
Έχω την αίσθηση πως η κοινωνία μας έχει κάνει βήματα μπροστά σε σχέση με πριν απο 30-40 χρόνια σε κάποια ζητήματα.
Παρολαυτα έχουμε πολύ-πολύ δρόμο ακόμα για να αποτινάξουμε τέτοιες παθογένειες, είναι βαθιές οι ρίζες.

Τελευταία έχουν μαζευτει αρκετά τετοια περιστατικά και είναι παντα ευχάριστο να ανακαλύπτω τέτοιες τοποθετήσεις όπως η δική σου, σαν ένα μικρό φωτάκι στα σκοτάδια  

 

Όχι μόνο αυτό ...αλλά δεν θα τολμήσεις να αντιμιλάς και ταραχτεί ο κανακάρης ή μας ακούσει η γειτονιά και αντιληφθεί ότι έχει διαταραχτεί οι "οικογενειακή θαλπωρή" ή τι θα πει ο κόσμος θα μας κακολογήσουν κ.ο.κ.

Και κάπως έτσι αναπαράγουμε μια σάπια κοινωνία που διαιωνίζεται ανά τους αιώνες ξανά και ξανά μαθαίνοντας στις κόρες μας να βγάλουν τον σκασμό και τους γιούς μας φανακλάδες ή βίαιους ή ικανούς για φόνους...(διότι αυτό έχουν για φυσιολογικό, αυτό το πρότυπο ξέρουν!) αρκεί να κρατήσουμε ακέραια την "οικογενεια".

Μην μας κάνει εντύπωση λοιπόν γιατί έχουμε τόσες γυναικοκτονίες.
Προσωπικά πιστεύω είναι αποτέλεσμα γαλουχίας από μέσα από την οικογένεια.
Εάν ένα παιδί μάθει σε μοτίβο βίας ως ενήλικας θα λειτουργήσει υπό καθεστώς βίας.

Αν θέλουμε να αλλάξει ριζικά η σάπια αντίληψη του "και εμείς τρώγαμε ξύλο,και εμάς μας βρίζανε,αλλά δεν πάθαμε κάτι"...
Θα πρέπει να κόψουμε το κακό από την ρίζα πριν καλά καλά αρχίσει.
Θα πρέπει να σεβόμαστε πάνω από όλα τον εαυτό μας και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας κακοποιεί.
Ούτε να μπορέσουμε να αναπαράγουμε άθελά μας η εσκεμμένα παιδιά δολοφόνους η θύματα.

 

Μια κοινωνια για να αλλαξει κουλτουρα, διοτι περι κουλτουρας προκειται, χρειαζεται τρεις γενιες (γενια = 30 ετη). Σκεφτειτε πως πριν μερικα χρονια- οχι πολλα - ουτε καν θα γινοταν μια τετοια συζητηση. Τωρα γινεται, εχει αρχισει να αλλαζει. Δυστηχως δεν αλλαζουν σε μια νυχτα ουτε με ενα μαγικο ραβδι.
Πριν 30 χρονια στην Ελλαδα δεν φορουσαν ζωνη στα αυτοκινητα, δεν πετουσαμε τα σκουπιδια στον καδο, καπνιζαμε παντου ακομα και στα νοσοκομεια και ομως εχουν αλλαξει τοσα πολλα σε σχεση με τοτε...

 

Έτσι είναι αλλά οπως λεει και ο @Kentavros θελει χρόνο.. πολύ χρόνο.
Ας ξεκινήσει ο καθένας απο τον εαυτό του, την οικογένεια του, τον κύκλο του και θα έρθει και η αλλαγη -καλα δεν τρεφω αυταπάτες, θα έχω γερασει μεχρι τοτε αλλα οκ!

edit Επισης αυτές οι συμπεριφορές αποτελούν προνόμιο -απλώνω το χέρι μου και σου πιανω τον κωλο μεσα στο μετρο γιατί μπορώ και απλα το κάνω.
Κανεις δεν θέλει να χάνει τα προνόμια του!
Για αυτό θέλει πολυ χρόνο ολο αυτό.

 

Καλα η μανα, εκανε οτι εκανε... Πατερα δεν ειχε η κοπελα?
Θα του το εκοβα απο την ριζα χωρις πολλες σκεψεις.

 

Αναφέρθηκε ότι είναι μονογονεϊκή οικογένεια.
Αν και αυτό δεν λέει τίποτα.
Αλίμονο αν έπρεπε να έχει πατέρα παρών το κορίτσι, για να κάνει το αυτονόητο που δεν έκανε η μάνα..

 

Κάθε φορά που ακούω ένα τέτοιο περιστατικό και αργότερα ακούω/διαβάζω απόψεις αισθάνομαι ότι το μυαλό μου ζει σε ένα συνεχές deja vu όπου δεν υπάρχει τέλος.
Αισθάνομαι καθημερινά τον φόβο ότι στη λουπα της κακοποίησης δεν πρόκειται ποτέ να δωθεί ουσιαστικός τρόπος διαφυγής.
Πρώτα από την κουλτούρα. Έπειτα από τον νόμο. Τραγικό.
Έχω πει πολλές φορές ότι υπήρξα θύμα κακοποίησης. Κάθε μέρα διαβάζω ακούω βλέπω και σκέπτομαι "θα μπορούσα να είμαι εγώ"
Μέσα μου κάθε φορά σπάει ένα κομμάτι. Πονάω για τα θύματα γιατί καταλαβαίνω τον φόβο,το άγχος, την αγωνία. Να προσπαθείς να βρείς ένα χέρι να πιαστείς, που ακόμα κι αν το βρείς δεν θα είναι αρκετό. Γιατί μέσα σε μια στιγμή θα δωθεί η ευκαιρία στον κακοποιητη σου να σε πυροβολήσει, να σε μαχαιρώσει, να σε χτυπήσει. Δημόσια. Χωρίς να τον εμποδίσει κανείς.
Πολλές φορές ούτε η ίδια σου η μάνα.
Τόσα περιστατικά.
Το ένα πιο τραγικό από το άλλο.
Ο θύτης γνωστός.
Το θύμα ένα.
Είσαι γυναίκα και δεν δικαιουσαι. Τέλος.
Είσαι γυναίκα και πρέπει να το βουλωσεις.
Πάψε. Κι αν δεν πάψεις θα σε πάψω εγώ...
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ την ετοιμολογια της λέξης αυτής.
Την θεωρούσα μια απλή λέξη σαν όλες τις άλλες.
Μα κάποιες λέξεις είναι βαριές και στάζουν βία.