Τσούλες

ίσως πάλι να έχουμε περάσει ανεπαισθήτως στην  

 

Μου έρχονται τόσοι καμένοι συνειρμοί με αυτό..  

 

Μαθουσα, μαθουσα..  

 

Ου λήψει μετα- επί ματαίω...

 

Από αμηχανία. Μπροστά στον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο!

 

I see, but no good...

 

Κλαιωωωωω...Χαχα

 

σας συνεβη κατι;

 

Να είμαι ειλικρινής, στο δικό μου σύμπαν στερεοτύπων, δεν υπάρχει  

 

Δικαίως, μόνο εξ αγνοίας μπορεί να αναφερθεί κανείς σε "λιμπερτινικό" στερεότυπο.
Η σαδική διαλεκτική και η ελευθεριότητα, που χαρακτηρίζουν τους Λιμπερτίνους, δεν μετουσιώνονται σε στερεοτυπικές συμπεριφορές.

 

Μπαα, τσου!

Εξηγούμαι...
Η διαλεκτική δεν "παίρνει" κανενός είδους επιθετικό προσδιορισμό.
Είναι πολύ σκέτη, η π΄τάνα, γι' αυτό και σπανίως χρησιμοποιείται καταπώς πρέπει, παρόλο που είναι "πολύ ωραίο κομενάκι" κι όλοι την γουστάρουνε για μόστρα, τόνοι μελάνης έχουν χυθεί μπας και την "ρίξουν".
Δουλειά της είναι, αν και εφόσον εντοπιστεί ένα δίπολο, να συνεισφέρει εργαλειακώς στην όποια σύνθεση μπορεί να προκύψει στα εκάστοτε όρια αντίληψης των αντιπροσώπων των εμπλεκομένων μερών (διπόλων).

Γενικότερα, μπορούν να χαρακτηριστούν με τον οποιοδήποτε επιθετικό χαρακτηρισμό η οπτική, η ρητορική, η λεκτική, η προσέγγιση κλπ, χουατέβα ισχυρισμών, αφηγημάτων, θεωρήσεων, σκεπτικών, ιδεολογιών, ιδεολογημάτων κλπ, που ως τέτοια συνήθως δεν έχουν καμιά όρεξη να περάσουν κανενός είδους διαλεκτικό κόσκινο, διότι οι φορείς τους την καταβρίσκουν να μονολογούν εν ονόματί της, για λόγους που εκφεύγουν του παρόντος.

 

Αντιλαμβάνομαι την ένσταση, αλλά το "σαδική " δεν χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός, αλλά ως προσδιορισμός του πεδίου χάριν συντομίας, αντί του πλήρους: διαλεκτική περί τη ή επί της σαδικής θεώρησης.