Πόσοι τελικά από εμάς έχουν εμβολιαστεί

@eva_inChains κοίτα δεν νμζ ότι το σαιτ είναι μια πλατφόρμα για να λυθούν αυτά τα θέματα και επειδή οι απόψεις δυστυχώς η ευτυχώς διίστανται άστο καλήτερα αλλά έτσι για την ενημέρωση το ίδιο κόλλαμε και το ίδιο μεταδηδουμε και άμα θέλεις ψαξτω παρόλα αυτά θα έπρεπε να μην διαχωριζουμε τους ανθρώπους από εμβολιασμούς και μη είναι σαν να λες μαύρος και άσπρος

 

Όσον αφορά το επιστημονικό κομμάτι, καλό είναι να γνωρίζετε οτι μετά από δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίων, ακόμα και ως προς τη μετάλλαξη Δέλτα, οι απόψεις δεν διίστανται (στην επιστημονική κοινότητα, όχι στο Facebook ή σε αφυπνισμένα blogs), εκτός αν θεωρείτε οτι πρέπει να υπάρχει ομοφωνία 100% σε κάποιο θέμα για να προκύψει επιστημονική συναίνεση.

Το αυτό συμβαίνει και με το πόσο φαίνεται οτι κολλάνε και μεταδίδουν οι εμβολιασμένοι. Παρόλο που υπήρχαν κάποια ανησυχητικά ευρήματα των CDC στην Provincetown πριν τρεις μήνες, πλέον υπάρχουν δεδομένα που καταδεικνύουν οτι, ακόμα και με τη μετάλλαξη Δέλτα, οι εμβολιασμένοι κολλάνε και μεταδίδουν σημαντικά λιγότερο.

@all
Καλό είναι να μη μπερδεύουμε την επιστημονική μεθοδολογία με την επικοινωνία της επιστήμης. Όσο σημαντική και να είναι η δεύτερη και όσες διαστημικές γκάφες κι αν έχουν ομολογουμένως γίνει, αυτά δεν ακυρώνουν τη σημασία της πρώτης.

 

ο οποίος είναι πολύ μεταδοτικός, ενώ δεν διαφαίνεται ανάπτυξη αποτελεσματικού εμβολίου.

 

Σε κάποια θέματα, η επιστήμη σηκώνει τα πόδια ψηλά!

 

Μου μιλάς στο πληθυντικό;;;;;

 

A, μάλιστα! Προς στιγμή νόμιζα ότι εσείς ή κάποιος άλλος θα ρωτούσε πώς συμβιβάζω το να έχω κάνει εμβόλιο και να μην μ αρέσει η μετανεωτερικότητα (ή ακόμη χειρότερα, να έχω κάνει εμβόλιο και να μη βγαίνω τα βράδια με αυτοκόλλητο στο αμάξι ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΣΩΖΕΙ να πατάω ανεμβολίαστους)

Αυτή που λέτε δεν νομίζω πως είναι αντίφαση, μάλλον για παρεξήγηση πρόκειται. Επειδή η παρεξήγηση αυτή είναι εκτενής στις σημερινές κοινωνίες κι έχει πλοκάμια βεντουζάτα σε πολλές πλευρές, παρακάτω θα προσπαθήσω να την μαλακώσω με τον μόνο γνωστό τρόπο που μαλακώνει το χταπόδι: χτυπώντας την στα βράχια. Επ' ουδενί, οι διάφορες όψεις της παρεξήγησης που θα αναφέρω δεν είναι συνδεδεμένες στο νου μου με σας προσωπικά, τις βάζω απλώς σε αυτήν την απάντηση για λόγους πληρότητας της σκέψης μου, με την ελπίδα να μην με αναγκάσει κάποιος άλλος να επανέλθω.

Επειδή θα είμαι εκτενής, κι έχει κι άλλα κανάλια να δει ο κόσμος, ας συνοψίσω τη θέση μου ως εξής: μεγάλωσα σε μια περίοδο δικτατορίας που συνηθίζουμε να τη λέμε "χούντα", και ήμουν απολύτως σίγουρος ότι ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δεν θα ζούσα ούτε μια μέρα που θα δω αξιοσημείωτο κομμάτι συμπολιτών μου να θεωρεί ότι η κρατική επιβολή έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Προφανέστατα, ήμουν αφελής.

(Στο σημείο αυτό όποιος καταναλωτής θέλει ολοκληρώνει το click-away, κι όποιος θέλει μένει για τις λεπτομέρειες)

Επί των χωρίων που παραθέσατε, έχω να πω τα εξής:

Πρώτα, όσον αφορά τη μούρη μου, που είναι και το πιο βαρετό θέμα. Όταν γράφω τη φράση συνυπολόγισα τον "τρόπο ζωής" μου, προφανώς δεν εννοώ αναρρίχηση, μπάτζι τζάμπινγκ, σκουώς και ονλάιν αυνανίαση που δεν θα βάραιναν στην απόφασή μου. Εχω έναν τρόπο ζωής που είναι εν κοινωνία και ήθελα να τον διατηρήσω στο μέγιστο δυνατό βαθμό, όπου δεν μου έβαζε ανυπέρβλητα εμπόδια η νέα πραγματικότητα που μας επιβλήθηκε. Γενικά, μου αρέσει να επισκέπτομαι μανάβηδες, σούπερ-μάρκετ, μπαρμπέρηδες, ρουχάδικα, εστιατόρια και καφέ. Συναναστρέφομαι όσο περισσότερο μπορώ παιδιά και νέους, 20ρηδες και 30ρηδες κοντινούς και μακρινούς συνεργάτες εντός και εκτός ελλάδας που αναμφίβολα διατηρούν από μένα το δικαίωμα να παρτάρουν έστω και σε νοικιασμένα μπι-εν-μπι και να πηδιούνται αναμετάξυ τους και με αγνώστους. Μετέχω όσο προλαβαίνω στον πολιτισμό (σινεμά, θέατρο, συναυλίες κλπ. εδώ κι αλλού) και κυρίως, απολαμβάνω τις εν οίκω συνάξεις με ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, σεξουαλικών προτιμήσεων και κοινωνικών στρωμάτων, με φαγητό, καλό κρασί και ενδιαφέρουσα κουβέντα, όπου αναγκαστικά κάποια σταγονίδια πάνε κι έρχονται, ιδίως όταν η συζήτηση φτάνει στην πολιτική. Εκρινα λοιπόν, ειδικά για τους συνδαιτημόνες μου, ότι κάνοντας το εμβόλιο, ως μέγιστη δυνατή αν και εν γνώση μου ατελή προφύλαξη, αίρω την οποιαδήποτε σκιά ήθελε υπάρξει ανάμεσά μας εξ αιτίας μου, μιας που συχνά μαγειρεύω δίχως γάντια. Το σπίτι μου έμεινε ανοιχτό στο πρωτοδεύτερο μάντρωμα, και υποδεχόμουν φίλους και γνωστούς με σταυρωτό φιλί (όχι τους μουσάτους) μουρμουρίζοντας "βαξ" στο ένα μάγουλο και "ανβάξ" στο άλλο, σηματοδοτώντας με αυτή τη χαριτωμενιά ότι μου είναι εξίσου ευπρόσδεκτοι όπως κι αν έχουν κρίνει εκείνοι στην αντίστοιχη απόφασή τους. Όταν ο ορθολογικός στρατιωτικός νόμος ή η υπερκατανάλωση αλκοόλ ή ο συνδυασμός τους, το επέβαλε, πολλοί φίλοι μου κάνανε σλιπ οβερ, εκ των ενόντων, χωρίς να τους επιβαρύνω με κόστος απολύμανσης. Ισως υπήρχε ένα αόρατο "μηδείς της πίστεως υστερικός εισίτω μοι τη θύρα" πάνω από την πόρτα μου, πάντως προβλήματα δεν είχαμε. Για κάποιους ήξερα ότι είναι βαξ, για κάποιους ότι είναι ανβάξ, για κάποιους δεν ξέρω ακόμη, κι ούτε με ένοιαξε. Να ομολογήσω ότι υπήρξαν και αλλοδαποί ανάμεσά τους, ποικίλης αλλοδαπίας, κι όχι μόνον λευκοδυτικοί (μον ντιέ!).

Ολα αυτά, έχει μια σημασία, συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν, όχι επειδή σα χάπατο έχαψα την όστια ότι τα εκ του κατασκευαστού μετρημένα εμβόλια με προστάτευαν από 94% έως 98% από τα πάντα όλα σύμφωνα με τη μπροσούρα του μάρκετνγκ (πρώτη βερσιόν αφήγησης, Ιαν. 2021, έχουν λήξει αυτά τα νούμερα, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν άλλα), αλλά γιατί είχα αποδεχτεί προ πολλού ότι ούτε μπορώ ούτε ενδιαφέρομαι να ζήσω μια ζωή αδιακύβευτη αν είναι να μη ζω εν κοινωνία. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ασπρομαυριστές μου, ότι θα είμαι αδρέναλιν τζάνκι ή θα ζω την κάθε μέρα μου "προκαλώντας το θάνατο στα μαρμαρένια αλώνια". Το κρατάμε αυτό.

Αυτά έκρινα κι έπραξα εγώ, άλλοι κρίνανε αλλιώς, κι ο Χάρης Ρώμας χώρισε μετά από 10 χρόνια σχέσης έτοιμης για το επόμενο βήμα, για το εμβόλιο που ο άλλος δεν έκανε. Ποιός είμαι εγώ που θα τον κρίνω;

Τώρα, @Iagos, όταν λέτε για "συλλογική ευθύνη", μιας που η φράση ως έχει καταργήθηκε από το δυτικό λεξιλόγιο μετά την εμπειρία των Εβραίων, προφανώς εννοείτε "κοινωνική ευθύνη", δλδ. ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Μπράβο σας καταρχήν που χρησιμοποιείτε ακόμη τέτοιες έννοιες, μέτρησα στα πρώτα 5-6 διαγγέλματα που η αφήγηση ακόμη πιβοτάριζε στην "ατομική ευθύνη" (αφού δεν είχαμε ακόμη προσδιορίσει σαφή εχθρό για να φταίει, μπορούσε να φταίει ο οποιοσδήποτε φτερνίζεται εκτός αγκώνα, αργότερα ήρθαν οι ανεμβολίαστοι και λοκάραμε το μίσος, γιατί ατομική ευθύνη δικαιούσαι να έχεις μόνο αν πάρεις τη δική μας απόφαση, όχι την άλλη!) ότι μόνον μία φορά του ξέφυγε του επικεφαλής των Αρείστων (ειδική κατηγορία Αρίστων που έλκουν καταγωγή από τον Αρη, απόγονοι Αρείων δηλαδής) η φράση "κοινωνική ευθύνη". Αν δεν ήταν δική του ανάμνηση - lapsus από μια άλλη ζωή, σίγουρα θα απολύθηκε όποιος την έγραψε και θα απολυμάνθηκε το ότο-κιού.

Λοιπόν, από την παραπάνω αδρή σκιαγράφηση μιας καθόλα κοινότυπης ζωής προκύπτει αβίαστα ότι είναι τόσο διαπλεγμένες οι ζωές της Πόλης που γι αυτό λέμε εκνευρίζοντας κόσμο ότι "το ατομικό είναι και πολιτικό" και νομίζω στο κομμάτι που διαπλέκομαι με την κοινωνία, όντας ένα "εγώ" που δεν υπάρχει χωρίς τις -απτές και απτικές- σχέσεις του με τους άλλους (καλό, ε; ), έκανα αυτό που έκρινα ότι θα διατάρασσε την εν κοινωνία ζωή μου, δλδ. την ύπαρξη μου, ελάχιστα, κι οι υπόλοιποι το ίδιο, κατά την κρίση τους.

Τούτο όμως δεν αίρει επ' ουδενί το ότι μια ιατρική πράξη στο σώμα μου είναι απολύτως και αδιαπραγμάτευτα ατομική μου πράξη και επισυμβαίνει μόνον με ατομική απόφαση μου, εκτός αν έχω κριθεί από δικαστήριο ως ανίκανος προς δικαιοπραξία. Αυτό είναι μια πρόσφατη κατάκτηση στην ιστορία της ανθρωπότητας, μολονότι ακόμη έχει αφήσει τα ξέφτια του ο Παλιός Κόσμος (γαμώ την άμβλωσή μου και τις θρησκοληψίες, γαμώ) και αυτή η κατάκτηση συνιστά έρμα της ανθρωπότητας και της ανθρώπινής ιδιότητας από την εποχή των Νέων Χρόνων και μετά.

Με τίποτα δεν μπορώ να φανταστώ την υποχώρηση από μια τέτοια θέση αρχής, ούτε τις πόρτες που θα άνοιγε σε ενδιαφερομένους, και για να τελειώνουμε με το επιχείρημα "Εμπολα", θα πρέπει κανείς να είναι ιδιαίτερα μισάνθρωπος για να πιστεύει ότι σε περίπτωση Εμπολα θα υπήρχαν σκεπτικιστές ή αρνητές του εμβολίου ή ότι όσοι λίγοι ίσως υπήρχαν θα ζούσαν κανά 10ήμερο για να μας απασχολήσουν. Επί τη ευκαιρία να θυμίσω στους πολλούς: ΔΕΝ ζούμε πανδημία Εμπολα, έχουμε έναν ιό στην κοινότητα, όχι στον αέρα, δεν χρειάζεται να αλλάζετε πεζοδρόμια όταν βλέπετε άνθρωπο, τα γλωσσόφιλα με αγνώστους μη ζηλέψετε από βίσση-βανδή, αλλά αν σας κάνει να νιώθετε καλύτερα κάντε το, αλλάξτε πεζοδρόμιο όπως κάνετε με τους μαύρους στην Κυψέλη- μόνο μη μας πρήζετε ότι το κάνετε από ορθολογισμό και πίστη στην Επιστήμη.

Επίσης, ζούμε ήδη δεύτερο χρόνο πανδημίας, υπάρχουν κάποια εμβόλια, είναι δωρεάν και διαθέσιμα σε όλους, η "πληροφόρηση" γι αυτά είναι κ-α-τ-α-ι-γ-ι-σ-τ-ι-κ-ή, οπότε δεν μπορώ να ακούω διάφορους σκιτζήδες να επιχειρηματολογούν για τη γρια Καβαλετζούδενα που είναι κλεισμένη σε μια στάνη πάνω σε ένα βουνό της Ηπείρου, δεν άκουσε τίποτα και δεν έχει πάει να κάνει εμβόλιο οπότε υπάρχει πιθανότητα να την σκοτώσει ένας ανεμβολίαστος που θα αρρωστήσει 47 φορές πιο εύκολα και θα μεταδώσει. Οποιος καμώνεται πως καταλαβαίνει το 47 φορές πιο εύκολα, πρέπει να ξέρει ότι οι πιθανότητες παίρνουν τιμή από μηδέν έως ένα, αλλά κοντά στο ένα οι μαθηματικοί ορίζουν τη "μαθηματική βεβαιότητα" και κοντά στο μηδέν το "μαθηματικώς αδύνατο". Κάπου θα το 'γραφε το βιβλίο που τον μόρφωσε, στις πρώτες του σελίδες, δεν μπορεί. Κι εν πάση περιπτώσει, τώρα που οι ανερμάτιστοι νεοΔεξιοί ανακάλυψαν τη γρια Καβαλετζούδενα και την κοινωνική ευθύνη, είμαι σίγουρος ότι θα έχουν πάρα πολλά πεδία για να την συνδράμουν - ας αφήσουν στην ίδια την προστασία της απ' την κοβίντ.

Τέλος, υπάρχει το ωραίον επιχείρημα της ηθικής οφειλής προς την ανθρωπότητα, ο πεφωτισμένος να "πεφωτίζει" και τους υπόλοιπους. Το αφήνω τελευταίο, γιατί μου επιτρέπει να γυρίσω στην -λατρεμένη!!- μετανεωτερικότητα.

Η μετανεωτερικότητα, λοιπόν, με αυτήν την εξαίσια λιακάδα του Αιώνιου "από πάντα" που καλλιεργεί, συμπυκνώνει ιδανικά το χωρόχρονο δημιουργώντας την εντύπωση ότι τα πράγματα συνέβησαν κάπως έτσι: είχαμε τη φεουδαρχική θρησκοληψία και μετά, μια ωραία πρωία, ήρθαν η αθενς βόις και η λάιφο και μας είπαν ότι ο θεός κι η ηθική του πέθανε οπότε μπορούμε να είμαστε γκέι και ασέξουαλ δίχως φόβο κολάσεως, να γίνουμε επιστήμονες ως λάιφστάιλ και θρησκευάμενοι ως λάιφστάιλ, και να αγοράζουμε ό,τι θέλουμε και φτου ξελεφτερία γιατί σε λίγο καιρό θα είμαστε στο Μέτα, αφού ο φβ έκλασε μέντες που τον σφυροκόπησαν 10 μέρες επειδή αφήνει και μερικές διαφορετικές της Αφήγησης απόψεις μη χάσει πελατάκια, κι έτρεξε σε γονατιστή ρελάνς να δηλώσει πόσο "μ' εσάς είμαι βρε κουτά" υποσχόμενος ότι μ' αυτό που έχει σκεφτεί θα μπορούν όλοι να ζουν στον ψηφιακό κόσμο κι έτσι θα ναι όλων των πόλεων τα κέντρα ελεύθερα από διαδηλώσεις ώστε να γίνονται ανά τρίμηνο ξανααναπλάσεις της Πανεπιστημίου και να υπάρχει πρόοδος! Γουάου. Αυτόν τον αχταρμά μυαλού, ευλόγως, παρουσιάζουν κατά κόρον οι λεγόμενοι και "μετανεωτερικοί" άνθρωποι.

Αλλά δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Αν και η περιοδολόγηση που κάνουμε είναι κοινωνιολογική και όχι ιστορική (δεν υπάρχουν γεγονότα έναρξης και λήξης) συμφωνούμε grosso modo ότι μετά την φεουδαρχική θρησκοληψία ακολούθησαν οι Νέοι Χρόνοι, αυτό που ονομάζεται και Νεωτερικότητα.

Για τις ανάγκες αυτής της κουβέντας, θέλω να επισημάνω ότι η Νεωτερικότητα, μεταξύ άλλων, ανατίμησε τον αισθητό κόσμο και τα σώματα των ανθρώπων έναντι του αόρατου κόσμου και της πνευματικότητας, στερέωσε τις θετικές επιστήμες, τη μηχανική και την ιατρική, ανέτρεψε την θρησκευτική αυθεντία κι άφησε το χώρο ελεύθερο για να τον πάρει η κριτική σκέψη, ως προς την ερμηνεία του κόσμου που υπακούει μόνο σε νόμους της φύσης, βολεύει-δε βολεύει. Ανοιξε διαδρομές σκέψης για την εξουσία και την βέλτιστη διακυβέρνηση, πρότεινε τον διάλογο και την ελευθερία έκφρασης - ήταν τότε δε κι ένας Βολταίρος αν ενθυμείστε οι ορθολογιστές πιστοί της Επιστήμης, που έλεγε "όποιος διαφωνεί μαζί μας να τον βαφτίζουμε βρωμιάρη και ηλίθιο χριστιανοταλιμπαν που να του κοπεί η διασκέδαση και να πληρώνει τα νοσήλειά του, αφού φταίει για όλα τα δεινά μας" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Εκείνη η περίοδος θεμελίωσε επίσης -πράγμα που μας ενδιαφέρει- την αυτοδιάθεση του ανθρώπινου σώματος. Να πούμε εδώ για ορισμένους Κ του φόρουμ που ίσως μπερδεύονται: η ατάκα "αυτοδιάθεση του σώματος" δεν φτιάχτηκε ειδικά για να ψήνουμε γκομενάκια με αναστολές, παντρεμένα ή ανύπαντρα, για να γίνει κάποιο ντασουρί - δουλεύει κι εκεί, αλλά είναι πιο γενική και καλύπτει και τις ιατρικές πράξεις.

Ενα άλλο πρόταγμα της Νεωτερικότητας που μας ενδιαφέρει πολύ σε αυτό το επιχείρημα, είναι το εξής: αντίθετα με τα θρυλούμενα, η Νεωτερικότητα δεν κατήργησε κάποιο συγκεκριμένο Μεσσία, αλλά κατήργησε τον μεσσιανισμό, ως ψυχωσικό τρόπο βίωσης της ζωής. Δηλαδή, σταμάτησε να είναι έγκυρη και καλοδεχούμενη η ναρκισσιστική "αποκάλυψη" της Αλήθειας σε κάποιον, και η ακαταμάχητη υποχρέωσή του να δράσει (πατερναλιστικά πάντα) απέναντι στους (αναγκαστικά υποδεέστερους) συνανθρώπους του για να τους δείξει το δρόμο της σωτηρίας. Τη θέση της αποκάλυψης πήρε η ατελής γνώση που παράγεται "σώζοντας τα φαινόμενα" και διαχέεται στους ανθρώπους ελεύθερα, προς χρήση και επέκταση. ΑΝ θέλουν και ΑΝ είναι έτοιμοι την παίρνουν, αν όχι ίσως κάπου παρακάτω, ίσως και ποτέ. Ομοίως, την βαριά παράδοση της ναρκισσιστικής φιλανθρωπίας, αντικατέστησε η αλληλεγγύη που διαφέρει σημαντικά από την πρώτη στο ότι είσαι αλληλέγγυος σε όποιον σου ζητάει βοήθεια, κι όχι σε όποιον κρίνεις εσύ ότι χρήζει βοηθείας, καθώς το δεύτερο βγάζει κωμωδίες στο σινεμά και τραγωδίες στη ζωή.

Αυτό το πρόταγμα δεν πήγε και πολύ καλά, γιατί φυσικά, ο ναρκισσισμός δεν έλλειψε ποτέ από κοντά μας, κι ο μεσσιανισμός βρήκε διάφορες τρέσες να κρυφτεί στη Νεωτερικότητα, κυρίως καλλιτεχνικές όπως για παράδειγμα το γερμανικό κίνημα του ρομαντικού ιδεαλισμού με προεξάρχοντα τον Βάγκνερ στη μουσική ή τον Γκαίτε από λογοτέχνες, αλλά και πιο κοντά μας το κακέκτυπό του τον ναρκισσιστικό θρησκόληπτο Καζαντζάκη, που σε στιγμές παραφροσύνης έγραφε "εσύ θα σώσεις τον κόσμο, κι αν δεν σωθεί, εσύ θα φταις" πράγματα που συγχωρούνται κάπως στα πλαίσια της τέχνης, ή της 5ης Δημοτικού, αλλά σίγουρα μπορούν να συνεπάρουν τους ξεμωραμένους κάθε ηλικίας. Ναρκισσιστικό μεσσιανισμό βρίσκουμε σε πολλά σημεία και σήμερα, ακόμη και στο χώρο των επιστημών - ο Ρίτσαρντ Ντώκινς είναι ένα καλό παράδειγμα, έχοντας πιστέψει ότι οφείλει να πείσει κάθε θρησκευόμενο να μην πιστεύει, και δη με λογικά επιχειρήματα.

Ούτως ώστε, στο ωραίον επιχείρημα της ηθικής οφειλής προς την ανθρωπότητα (γιατί, αφού εγώ εμβολιάστηκα δεν βγαίνω εκεί έξω να διαφωτίσω και να σώσω τον κόσμο που δεν εμβολιάζεται; ) απαντώ ότι η απόφασή μου δεν απαιτούσε και καμμιά σοφία για να επαίρομαι και να διαφωτίζω κι άλλους, που δεν με ρώτησαν κιόλας, και σίγουρα αποφεύγω το μεσσιανισμό, όχι μόνο γιατί ξέρω, όπως ο Μπράιαν, ότι οδηγεί στη σταύρωση, αλλά και γιατί είναι κάπως κουραστικό να κατεβαίνεις απ΄ το σταυρό και να λύνεις και όλους τους άλλους.

Δεν νομίζω πως οφείλω "πεφωτισμό" προς την ανθρωπότητα, η δράση μου την επηρεάζει άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά φαντάζομαι - οφείλω κυρίως προς την εφορία και προς κανά δυό φίλους που είχα δαγκώσει στην πρώτη καραντίνα. Ελπίζω όμως ότι από την 5η δόση εμβολίου και μετά θα εξαντληθούν τα "επιχειρήματα" και θα σου σβήνουν για κάθε δόση που θα κάνεις 2 δόσεις εφορίας, οπότε θα καθαρίσω και τους φίλους.

Και (επιτέλους!) τέλος, για μια "συλλογική ευθύνη" όπως την εννοείτε, πρέπει να υπάρχει και μια αίσθηση συλλογικότητας και δεν ξέρω για ποιά συλλογικότητα μιλάμε. Αν μιλάμε για μια συλλογικότητα που αφήνει απέξω το 40% των συμπολιτών μου (το 35% των Γερμανών κλπ. κλπ.) με τη βεβαιότητα ότι είναι ηλίθιοι αφού δεν εμβολιάζονται, δεν νομίζω να με ενδιαφέρει. Αναγνωρίζω ότι είναι μια πρόοδος στην ανθρώπινη σκέψη, σε σύγκριση με το να αφήνει απέξω το 50% του πληθυσμού ("οι άντρες είναι καθάρματα" / "οι γυναίκες είναι ηλίθιες") αλλά και πάλι είναι μικρή πρόοδος. Ιδίως όταν αυτή η συλλογικότητα των αυτοαποκαλούμενων ορθολογιστών εύκολα ποδηγετείται, ή τέλος πάντων σιωπηρά αφήνεται να εκπροσωπείται στον social δημόσιο διάλογο, από σκατόψυχους -ολόγους, πτυχιούχους και μη, που περιμένουν να ακουστεί από τα μίντια ο επόμενος ανεμβολίαστος νεκρός, ώστε να σκυλεύσουν όλα τα factoids, ακόμη και τα sms που έστελνε στην αγωνία του θανάτου που φαινόταν στη γωνία, για να γελάσουν και να επαρθούν για την ιδική τους ανωτερότητα, πριν ψάλλουν εν χορώ το "καλό ψόφο" (έλαμψαν κι εδώ, σε κάποια νήματα).

Μιλάμε για άτομα πολιτισμικά ένα κλικ πριν τους Νεάντερταλ, οι οποίοι φέρονται να τοποθετούσαν τουλάχιστον τους νεκρούς καθιστούς, πριν τους εγκαταλείψουν, μια απαρχή σεβασμού και ταφικών εθίμων. Μπροστά τους, οι 35άρηδες με τα παπιά που πέρναγαν έξω από τα εμβολιαστικά κέντρα ουρλιάζοντας "Γίδια!!! Πρόβατα!!! Μπεεε!!" πριν γκαζώσουν στο βάθος της λεωφόρου, μου φαίνονται πλέον όχι απλώς Κρο Μανιόν, αλλά μάλλον ηλικιακά καθυστερημένοι τεντιμπόηδες σε κάποια κακόγουστη πλάκα.

Εχουν δε και το θράσος μερικοί από αυτούς τους ορθολόγους που καλοψοφάνε ανεμβολίαστους ονλάιν να μυξοκλαίνε στα φβ, στα τουιτς και τα ινστα τους για την Ολγα τη Ρομά, και θα θελα να τους ρωτήσω: Τι κλαψουρίζετε ρε γομάρια; Δεν επαρκούν τα μαθηματικά σας να δείτε ότι αποδεικνύεται (φυσικά από Θεωρία Πιθανοτήτων και Στατιστική, με γνήσια επιστημονική μέθοδο, καλοί μου ορθολογιστές και λογιστές του ορθού - με την ιατρική έννοια) πως αν ζούσε να μεγαλώσει η Ολγα το πιθανότερο θα γινόταν μια ακόμη ανεμβολίαστη; Δεν έχετε πίστη στην Επιστήμη; Θα θέλατε δλδ. να την έχετε να περνάει δίπλα σας, πραγματική απειλή, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να σας μπλοκάρει απ΄τη διασκέδαση, να εμποδίσει τη χώρα να ανέβει 2η στην Ευρώπη σε ρυθμούς ανάπτυξης, ει μη και να σας σκοτώσει, εσάς και τους παππούδες σας; Εσείς δλδ. δεν θα τη σπρώχνατε με το πόδι να δείτε αν ζει; Θα την πιάνατε, με τα χέρια σας, ε; - έχετε και spare γαντάκια στην τσεπούλα, κουφαλίτσες... Φτού σας! να μη σας βασκάνω, και τρέχετε στους πεντετζίδες για ξεμάτιασμα.. γαμώ τα (α)πτυχία σας...

Για λόγους λοιπόν που είναι φανεροί από την παραπάνω ζωγραφιά, όχι, μια τέτοια συλλογικότητα δεν θα με ενδιέφερε.

Αν υπήρχε μια συλλογικότητα έτοιμη να αντισταθεί στον καλπάζοντα απολυταρχισμό που εξαπλώνεται σε όλο το δυτικό κόσμο ταχύτατα με την εργαλειοποίηση της κόβιντ θα την μελετούσα με ενδιαφέρον και πιθανώς θα την συμμεριζόμουνα.

Αυτά τα ολίγα (χο-χο-χο) είχα να πω εν γένει, @Iagos ελπίζω να κάλυψα και εσάς ως προς την "αντίφαση".

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους

"Καλές Γιορτές (ο Θεός / η Επιστήμη να τις κάνει γιορτές..) και καλήν αντάμωση στα γουναράδικα της Αυστρίας, σύντροφοι!" (#not)

Dream

PS. Σύμφωνα με την παράδοση (που για να έγινε παράδοση πα να πει δουλεύει κάπως) το κήρυγμα στους πιστούς πρέπει να κλείνει με μια σαφή προτροπή ενάργειας (έχουν νυστάξει κιόλας, με τα λιβάνια και τα πατσουλιά της διπλανής) και με μοίρασμα εικονίτσας:

"Γρηγορείτε αδερφοί και αδερφές, τσουλάρες και γαμιάδες, όλων των φύλων και των ενδιαμέσων καταστάσεων.. έρχεται η Μαύρη, η μπλακ μάμπο, η μακριά τε και χοντρή, που θα μας τον κάνει όμικρον, μη σας πω και Ο-μέγα... η μετάλλαξη με τις 32 παραλλαγές και τις 68 καμπάνες να κρέμονται από κάτω της, η εκ Μποτσουάνης επιλεγόμενη, γεννημένη σε μελαμψά σώματα κι ακάθαρτες ψυχές... Ψηλά το φρόνημα κι οι πίστες, να την μπλοκάρουμε στα αεροδρόμια, θα μας ρίξει τους δείκτες (του ΧΑ), θα ανέβει το πετρέλαιο (μην κοιτάτε που πέφτει στις ειδήσεις, για εσάς θα ανέβει), γρηγορείτε, φτάνει που δεν ψωνίζουμε στην Οξφορντ χρονιάρες μέρες, μη μας περάσουνε κι οι Βούλγαροι σε ρυθμό ανάπτυξης..."

Ως προς το οπτικο-ακουστικό: καλά, όταν εγώ λέω ότι βλέπω εδώ και κανά χρόνο στα σόσιαλ να αλληλομουτζώνονται "παπάδες" της ίδιας πάνω κάτω πίστης και άλλου δόγματος, λέτε σας μπαφιάζω με τις υπερβολές μου που σκοπό έχουν να κερδίσουν εντυπώσεις. Τώρα που σας το προτείνει κι ο εξ Ιγκλετέρας επιστήμων για αντίδραση στους ανεμβολίαστους, θα τον πιστέψετε τουλάχιστον αυτόν, ή όχι;

https://www.in.gr/2021/11/28/life/p...plotita-kai-ti-mountza-stous-antiemvoliastes/

 

αυτό ήταν και πυκνό, και σαφές.

 

Αρκετοί επιχείρησαν να εξηγήσουν την πρόσφατη αποχώρηση του Άρη Σερβετάλη με αναφορές από τον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο. Πρόκειται για μια επικίνδυνη και άστοχη συσχέτιση με ένα έργο που γράφτηκε για τον φασισμό. Ευτυχώς ο Ιονέσκο μάς έχει προσφέρει μια πολύ πιο σχετική παράσταση για να κατανοήσουμε τον παραλογισμό στα χρόνια της πανδημίας: «Το παιχνίδι της σφαγής».

Μια παράσταση, η οποία σχεδόν από την πρώτη σκηνή παρουσιάζει δυο βρέφη να πεθαίνουν στο καροτσάκι τους από κάποια μυστηριώδη επιδημία δεν είναι αυτό που θα λέγαμε εύπεπτο θεατρικό θέαμα. Δεκάδες κριτικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι «Το παιχνίδι της σφαγής» (εκδ. Κέδρος) του Ιονέσκο είναι το έργο με τους περισσότερους θανάτους επί σκηνής στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας. Η ιστορία εξελίσσεται σε μια ανώνυμη πόλη, ενός απροσδιόριστου αιώνα, όπου ένας άγνωστος ιός σκοτώνει απροειδοποίητα τους ανθρώπους. Οι παράλογες αντιδράσεις των πολιτικών και των κοινών ανθρώπων όμως μοιάζουν βγαλμένες από τη δική μας πανδημία.

«Φαίνεται πως μόνο οι πίθηκοι παθαίνουν αυτή την αρρώστια», είναι οι πρώτες λέξεις που ακούγονται επί σκηνής, θυμίζοντάς μας την άρνηση με την οποία αντιμετώπιζαν την Covid-19 χιλιάδες συνωμοσιολόγοι. Όταν όμως ο θάνατος χτυπά την πόρτα τους, οι ήρωες του Ιονέσκο αναζητούν αυτοσχέδια μαντζούνια που θα τους σώσουν, όπως σήμερα κάποιοι εναποθέτουν τις ελπίδες του σε φάρμακα για άλογα, σε βιταμίνες και σε χάλκινα καλώδια που βάζουν στη μύτη τους.

Ο παραλογισμός κλιμακώνεται λίγα λεπτά αργότερα με την εξής στιχομυθία:

– Υπάρχει κάτι που θα μπορούσες να κάνεις, όχι πολύ ευχάριστο βέβαια.

– Τι;

– Να κρεμαστείς. Θα μπορούσες να κρεμαστείς.

– Αυτό είναι επικίνδυνο.

– Έχει τους κινδύνους του, ναι… Εγώ όμως έπαθα πολύ χειρότερο, έπαθα κατάθλιψη.

Ο πρώτος βέβαια που θα πάθαινε κατάθλιψη σήμερα θα ήταν ο Ιονέσκο, αν μάθαινε ότι το δικό του θέατρο του παραλόγου ωχριά μπροστά στην απόφαση αντιεμβολιαστών να μη διασωληνωθούν, αλλά να μηνύουν τους γιατρούς που προσπαθούν να τους σώσουν.

Ο Ιονέσκο συνεχίζει πάντως απτόητος παρουσιάζοντας τα εύπορα στρώματα της πόλης, που πιστεύουν ότι θα γλιτώσουν από την επιδημία αν κλειδαμπαρωθούν στα σπίτια με τους υπηρέτες τους. Πρόκειται ίσως για την καλύτερη πρόβλεψη των κρατών του ανεπτυγμένου βορρά, που αρνούνται να χορηγήσουν επαρκή εμβόλια σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας, παρά τις προειδοποιήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι μόνο παγκόσμιες δράσεις μπορούν να μας σώσουν από την πανδημία.

Από την πένα του Ιονέσκο δεν θα γλιτώσουν ούτε οι φιλελεύθερες αντιλήψεις της εποχής μας, σύμφωνα με τις οποίες οι φτωχοί, που πλήττονται περισσότερο από τον ιό, επέλεξαν να είναι φτωχοί καθώς «ηδονίζονται με τη φτώχεια τους, τους αρέσει να είναι κατακάθια της κοινωνίας και να λιμνάζουν μέσα στο αλκοόλ και την τεμπελιά». Από την πλευρά τους οι θεοσεβούμενοι ζουν (και πεθαίνουν) με τη βεβαιότητα ότι η επιδημία πλήττει μόνο όσους δεν ακολουθούν «τις ηθικές αρχές και τις παραδόσεις».

Εξίσου τραγικά επίκαιρη είναι η απεικόνιση από τον Ιονέσκο και διάφορων πολιτικών, οι οποίοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την επιδημία. Ο «νεοφιλελεύθερος» της εποχής ενοχλείται γιατί λόγω των θανάτων οι μεγαλέμποροι καλούνται να πληρώσουν περισσότερους φόρους, που όπως λέει καταλήγουν στους δημόσιους υπαλλήλους (σας θυμίζει μήπως τις φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο και την υπόγεια ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείς.
Από την πλευρά του ο «προοδευτικός» αντικρατιστής πολιτικός υποστηρίζει ότι οι κυβερνώντες «εφηύραν τον λοιμό για να μας ακινητοποιήσουν και να μας κάνουν υποχείριά τους». Ο ίδιος μάλιστα προτείνει να σκοτώσουν τους νεκροθάφτες. «Η συνενοχή τους με το κατεστημένο», φωνάζει, «είναι φανερή, αφού οι νεκροθάφτες είναι κρατικοί υπάλληλοι!» (και αν αυτό δεν το έχετε διαβάσει ακόμη σε κάποια αφίσα των Αυτόνομων στα Εξάρχεια… περάστε πάλι σε καμιά βδομάδα).

Υπάρχουν βέβαια αρκετοί λόγοι για τους οποίους «Το παιχνίδι της σφαγής» δεν μπορεί να αποτελέσει απόλυτο οδηγό για τη σημερινή εποχή. Καταρχάς στο έργο οι επιστήμονες δεν καταφέρνουν να βρουν λύση για την αντιμετώπιση της πανδημίας, οπότε ο θάνατος δεν είναι «επιλογή», όπως συμβαίνει σήμερα με χιλιάδες ανεμβολίαστους, αλλά αναπόδραστη βεβαιότητα. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι ο Ιονέσκο δεν ήθελε να γράψει για την ίδια την επιδημία, αλλά να τη χρησιμοποιήσει μεταφορικά για να περιγράψει τις αντιδράσεις των ανθρώπων απέναντι στην απόγνωση και τον θάνατο. Αντίθετα, πολύ πιο χρήσιμος οδηγός για τη δική μας πραγματικότητα να είναι το έργο που φαίνεται να ενέπνευσε τον Ιονέσκο –το βιβλίο «Η χρονιά της πανούκλας» (εκδόσεις Αρσενίδη) που έγραψε το 1722 ο Ντάνιελ Ντεφόε για τη βουβωνική πανώλη που χτύπησε το Λονδίνο το 1665.

Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Economic Inquiry συνέκρινε τις σημερινές αντιδράσεις των ανθρώπων με αυτές που περιέγραφε ο Ντεφόε πριν από τρεις αιώνες. Το συμπέρασμά ήταν ότι πέρα από την εμφάνιση «τσαρλατάνων», που υπόσχονται να αντιμετωπίσουν την πανώλη, στον ευρύτερο πληθυσμό παρατηρούνται πάντα δυο αντίθετες τάσεις: αύξηση του ατομικισμού, αλλά και στοιχεία ισχυρού αλτρουισμού. Αυτή ακριβώς η διάκριση του Ντεφόε, σε αυτούς που θέλουν να σώσουν μόνο τον εαυτό τους και σε όσους θέλουν να σώσουν και τον δίπλα τους, μπορεί να εξηγήσει πολύ καλύτερα τη σημερινή πραγματικότητα σε σχέση με τον αντιφασιστικό λόγο από τον «Ρινόκερο» – ένα εξαιρετικό έργο που δυστυχώς χρησιμοποιείται από όσους με χυδαιότητα υποστηρίζουν ότι βιώνουν το δράμα των Eβραίων στο Ολοκαύτωμα επειδή κάποιος τους ζήτησε να εμβολιαστούν.

Για το ποιοι είναι βέβαια οι ατομικιστές και ποιοι οι αλτρουιστές στη σημερινή πανδημία ο καθένας έχει σχηματίσει ήδη την άποψή του. Και ίσως είναι αργά να του την αλλάξουμε. Θα μείνουμε για πάντα σε αντίπαλα στρατόπεδα.

https://info-war.gr/lathos-ionesko-anevasan/

 

Ο άλλος μπήκε να γράψει ότι ο Μητσοτάκης ιδιωτικοποιεί υπόγεια το σύστημα υγείας.... ότι να ναι.... εντελώς  

 

Και παρ´όλο το πέρασμα της Νεωτερικότητας, παρ´όλη τη συνεχώς αυξανόμενη ανεξιθρησκία και απομάκρυνση από την εκκλησία, έχει πολύ ενδιαφέρον πόσο σημαντική παραμένει στον δυτικό αστικοποιημένο κόσμο η λαχτάρα για μια τυφλά εμπιστεύσιμη ανώτερη καθοδήγηση - ανακουφιστική και βολική - που να δείχνει σωστό και λάθος, ποιό είναι το "Κακό" (και οι απαραίτητοι εκάστοτε "Κακοί") και πώς να αποφεύγονται αυτά.

Η παλιότερη διαμάχη ανάμεσα σε θρησκεία και επιστήμη - την επιστήμη με πεζό 'ε', που μόνο διερευνάει και παρατηρεί, με πειραματική προσέγγιση - φαίνεται να ξεπεράστηκε με τη γέννηση μίας θρησκείας της επιστήμης, η οποία υιοθετεί φαινομενικά την μεθοδολογία της επιστήμης αλλά δογματικά, άκριτα, μεροληπτικά, χωρίς να δέχεται καμία αμφισβήτηση.

Φαίνεται ως νέα οντότητα (ενώ δεν είναι), μεταφυσική/κληρηκαλιστική, που πιθανόν ανταποκρίνεται στην ανάγκη του προσώπου για προστασία, στην επιθυμία του να απαλλαγεί από αμφιβολίες και ευθύνες, στην ανάγκη να συμμορφωθεί τυφλά και ανακουφιστικά σε εξορκιστικές απαγορεύσεις που υιοθετούνται μαζικά στην κοινότητα: είναι η Επιστήμη, της οποίας οι οδηγίες γίνονται άμεσα δόγμα - ας αλλάζουν συχνότατα, αρκεί να μην αμφισβητούνται όσο διαρκούν - με τον επιστημονικό μανδύα να βοηθάει ώστε η νέα αυτή θρησκεία να μοιάζει καινούρια, σύγχρονη, μη παρωχημένη, σε μια κοινωνία όπου η απώθηση του δαίμονα του φόβου έχει ισοπεδώσει αυτή που πολύ εύστοχα αποκαλέσατε εν κοινωνία ζωή.

 

;Aνα τους αιώνες η ανθρωπότητα φαίνεται ότι χρειαζόταν έναν Σωτήρα.
Στην αρχή είχαμε τον σαμάνο της φυλής, μετά τον θεό και τώρα που"ο θεός πέθανε, ο Νίτσε πέθανε, όσοι δεν αισθάνονται καλά βρήκανε νέο Σωτήρα, (ή έστω έναν Σωτήρη) την Μία Αγία Αποστολική και Υποχρεωτική Επιστήμη, που αν είσαι ανεμβολίαστος και γέρος σου στέλνει το παγκάρι σπίτι για τον μηνιαίο οβολό σου , να μην ταλαιπωρείσαι.
Πίστευε και μη ερεύνα αμαρτωλή.
Αμήν

 

Χωρίς να διαφωνώ στο ότι το πρόβλημα δεν είναι η επιστημονική μέθοδος αλλά η καταπάτησή της τα αποτελέσματα που παράγει, ειδικά στις θετικές επιστήμες, είναι αδύνατο να ελεγχθούν από ανθρώπους που δεν έχουν τις ανάλογες γνώσεις.

Πώς θα ελέγξει κανείς την απόδειξη του Perelman για την εικασία του Poincare χωρίς την αντίστοιχη μαθηματική παιδεία; Πώς θα επιβεβαιώσει κάποιος τον εντοπισμό του μποζονίου Higgs χωρίς πρόσβαση στα δεδομένα του CERN και χωρίς γνώσεις φυσικής και στατιστικής;

Αναφέρω δύο τυχαία παραδείγματα που ο μέσος άνθρωπος αδυνατεί να ελέγξει τα αποτελέσματα/συμπεράσματα της επιστημονικής μεθόδου. (δηλαδή τι μέσος, ανάθεμα και αν το 2003 υπήρχαν στον κόσμο πάνω από μια χούφτα WORLD CLASS μαθηματικοί οι οποίοι μπορούσαν να ακολουθήσουν, να ελέγξουν και να βελτιώσουν όπου χρειαζόταν τη συλλογιστική του Perelman)

Στο διά ταύτα, όπως είχα γράψει και σε προηγούμενη ανάρτηση, η πίστη είναι ένα πράγμα και η εμπιστοσύνη είναι ένα άλλο. Η πίστη στην επιστήμη δεν είναι πίστη με τη θρησκευτική έννοια, είναι εμπιστοσύνη στην επιστημονική μέθοδο. Το ότι αυτό ενδέχεται να είναι ψιλά γράμματα για την όποια $παράταξη δεν σημαίνει τίποτα.