BDSM και ενοχές..

Με αφορμή το εξής απόσπασμα:
"... η εκδήλωση ψυχαγωγικής βίας παρουσιάζεται ως διασκέδαση χωρίς συνέπειες. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι βασανιστές δεν έχουν κρίσεις συνείδησης, ενοχές, περιόδους κατάθλιψης. Συνήθως, όταν κάποιος υπακούει στα σκοτεινά του ένστικτα, θέλει μετά να ξεχάσει. Δρα εν βρασμώ και τη συνέχεια απωθεί τη σκηνή..."
από το άρθρο "Η πορνογραφία της βίας", της Αμάντας Μιχαλοπούλου, που βρίσκεται στην 6η σελίδα του ένθετου "Τέχνες & Γράμματα" της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ της Κυριακής της 24ης Ιουνίου 2007,
θα ήθελα να θέσω τα εξής ερωτήματα: σε μια BDSM σχέση, χωρούν ενοχές και κρίσεις συνείδησης; Οι Κυρίαρχοι ωθούνται από σκοτεινά ένστικτα; Έρχονται στιγμές που τόσο οι Κυρίαρχοι όσο και οι υποτακτικοί δεν νιώθουν περήφανοι για καταστάσεις που έχουν ζήσει - άσχετα αν τις στιγμές που τις ζούσαν ένιωθαν υπέροχα; Τί νομίζετε;

 

Ti να σε πω τζιέρι μου???
Εγώ δεν εχω σταυρωθεί , δεν έχω διακομισθεί μετα κλουβίου σε υπόγα , δεν έχω χαρισθεί για χρήση άλλων...δεν έχω εξευτελισθεί δημοσίως .

Ότι εχω βιώσει, συναινετικά ή με παρότρινση και "Χείρα βοηθείας Του",
με κάνουν να νιώθω περήφανη όχι για αυτα που έχω ή δεν έχω κάνει αλλά για την Επιλογή μου, να είμαι επιλογή Του!!

  δεν ξέρω αν και κατα πόσο γινομαι κατανοητή.


Α! και κάτι ακόμα : δεν θα ήμουν καθόλου περήφανη να κάνω πράγματα που θα ενιωθα ενοχές μετά γι'αυτά. Δηλώνει μάλλον χαρακτήρα όχι σταθερό και άνθρωπο που δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει και τί κάνει.

Οσο για τους Κυριάρχους με σκοτεινά ένστικτα δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς Κυρίαρχοι με την εννοια που τους ορίζουμε στο Βδσμ

 

Απάντηση: BDSM και ενοχές..

Φυσικά και γίνεσαι κατανοητή.. Κι εγώ πιστεύω ότι κάθε κατάσταση που βιώνεται συναινετικά - όπως λες κι εσύ - δεν είναι ούτε ντροπή ούτε χρειάζεται να οδηγεί σε ενοχές και στενοχώριες..

 

Όλα τα χε η Αμάντα, ή ψυχαγωγική βία της έλειπε...
Μας έγινε λογοτέχνης - ψυχολόγος - δημοσιογράφος...με το καλό και λάιφτάιλερ....

Τι διαφορετικό έχει η d/s σχέση από τις άλλες; Και ενοχές χωρούν και κρίσεις συνείδησης κι από όλα.

 

Απάντηση: BDSM και ενοχές..

Αναμφίβολα σε μια κοινωνία που η κατάθεση και δημιουργία ενοχών αποτελεί ένα βασικό δομικό συστατικό της, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να αφήσει απέξω το χώρο τόσο στο BDSM όσο και γενικότερα τον ερωτικό χώρο. Και μάλιστα ειδικά αυτό αφού οι πρώτες ενοχές λαμβάνουν χώρα όσο αφορά τις σεξουαλικές προτιμήσεις του ατόμου. Ένας ομοφυλόφιλος ή ένας BDSM, και εν γένει όποιος παρεκκλίνει από το απλό στυλ του επιβήτορα αν μιλάμε για άνδρες ή της κοπέλας με συγκρατημένη σεξουαλική ζωή, αντιμετωπίζει ή τον αντιμετωπίζουν πολύ χειρότερα από ότι θα αντιμετώπιζαν έναν καταχραστή δημοσίο χρήματος, τον οποίο μπορεί και να κάνουν και βουλευτή αργότερα.
Συνεπώς μεγαλώνουμε ενοχικοί για τις επιλογές μας και τις όποιες ορέξεις μας. Πολλοί υποτακτικοί, δεν θα αισθάνονταν άνετα να πουν ότι ανήκουν σε μία γυναίκα ή ότι αυτή τους έχει (strap-on)-ησει. Και έφερα ένα παράδειγμα που έχει συζητηθεί εδώ μέσα. Πόσοι υποτακτικοί θα λέγανε κάτι εξευτελιστικό που τους έχει υποβάλει να κάνουν ο Κύριος ή η Κυρία τους; Ελάχιστοι. Έστω και αν αυτό τους γεμίζει δεν είναι σε θέση να το πουν οι ίδιοι. Δεν μιλάω ανώνυμα σε ένα φόρουμ ή σε μία σχετική παρέα αλλά στους φίλους τους σε μία ανάλογη στιγμή θα ήταν σε θέση να το πουν; Μάλλον όχι, χωρίς να είμαι απόλυτος. Σε μία υποτακτική ίσως ήταν πιο εύκολο να μιλήσει γι`αυτά, χωρίς όμως αυτό να είναι και must.
Η όλη αυτή κατάσταση ίσως και να οφείλερε σε δύο βασικούς παράγοντες. Πρώτον στην ίδια την ενοχοποίηση που επιβάλουμε στον εαυτό μας. Όσο δεν αισθανόμαστε ευχαριστημένοι και συμβιβασμένοι με αυτό που πραγματικά θέλουμε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν άλλον εαυτό για τους έξω αλλά κυρίως για να είμαστε ήσυχοι ότι κινούμαστε βάσει των κοινονικών προτύπων και των ψευτοηθικών απαγορεύσεων, τόσο περισσότερες ενοχές και ενοχικές σκέψεις θα γεννάμε και θα αναπαράγουμε. Δεύτερον χτίζουμε, ίσως για αμυντικούς λόγους, ένα τοίχος γύρω μας στο οποίο βάζουμε απέξω τον κοινωνικό μας περίγυρο φοβούμενοι τι θα πει αυτός όταν αποκαλυφθεί αυτό που μας "φτιάχνει". Αυτό είναι ίσως και θεμιτό. Όταν όμως εξαρτώνται οι σχέσεις μας από το να προβάλουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι τότε καλύτερα να μην έχουμε κοντά μας τέτοια άτομα. Αφού συμπαθούν εμάς γιαυτό που είμαστε δεν θα έπρεπε να τους επηρεάζουν οι προσανατολισμοί μας.
Εν κατακλείδι, ναι υπάρχουν ενοχές ακόμα και για τους ποιο συνηδειτοποιημένους που απορέουν από το κοινωνικό σύνολο.... Όσο βάζουμε, ή όσοι βάζουμε, πάνω από τα θέλω μας τί θα πει ο κοινωνικός περίγυρος, κάποιες φορές και αναγκαστικά λόγω δουλειάς, και αφήνουμε τα ταμπού να μας κατευθύνουν τότε δεν θα αισθανόμαστε ωραία για στιγμές τέλειες που περάσαμε



PS: Το "σκοτεινές" στιγμές σε τι αναφέρεται;

 

Απάντηση: BDSM και ενοχές..

Αυτό είναι αλήθεια..

Όχι σκοτεινές στιγμές, σκοτεινά ένστικτα λέει.. αν υπάρχουν κι αν ωθούν την συμπεριφορά. Η εκδήλωση βίας πχ θεωρείται "σκοτεινό" ένστικτο, άσχετα αν σε μια BDSM σχέση είναι κάτι το πολύ φυσιολογικό..

 

Απάντηση: BDSM και ενοχές..

Ναι όντως. Αν και η φίλη MPSlave πιστεύω ότι με κάλυψε, θα ήθελα να προσθέσω πως τόσο πολλοί Κυρίαρχοι όσο και πολλές Ελληνίδες Αφέντρες, βγάζουν τα απωθημένα τους με το να υποτάσσουν κάποιον ή κάποιαν. Δεν είναι συνειδητοποιημένοι BDSM-αδες απλά έχουν κόμπλεξ και απωθημένα τα οποία βγάζουν στον/ην άλλον/ην είτε βασανίζοντας τον/την είτε υποδουλώνοντας τον/την. Σίγουρα και αυτοί δεν μπορούν να θεωρηθούν Κυρίαρχοι αλλά άτομα που χρήζουν βοήθεια ειδικού. Ο σωστός Κυρίαρχος είναι πρώτα κυρίαρχος του ίδιου του του εαυτού. Αν δεν μπορέσει να κυριαρχήσει στον εαυτό του σίγουρα δεν είναι ικανός να κυριαρχήσει σε κανέναν/καμία άλλον/ην...

 

[Ναι όντως. Αν και η φίλη MPSlave πιστεύω ότι με κάλυψε, θα ήθελα να προσθέσω πως τόσο πολλοί Κυρίαρχοι όσο και πολλές Ελληνίδες Αφέντρες, βγάζουν τα απωθημένα τους με το να υποτάσσουν κάποιον ή κάποιαν. Δεν είναι συνειδητοποιημένοι BDSM-αδες απλά έχουν κόμπλεξ και απωθημένα τα οποία βγάζουν στον/ην άλλον/ην είτε βασανίζοντας τον/την είτε υποδουλώνοντας τον/την. Σίγουρα και αυτοί δεν μπορούν να θεωρηθούν Κυρίαρχοι αλλά άτομα που χρήζουν βοήθεια ειδικού. Ο σωστός Κυρίαρχος είναι πρώτα κυρίαρχος του ίδιου του του εαυτού. Αν δεν μπορέσει να κυριαρχήσει στον εαυτό του σίγουρα δεν είναι ικανός να κυριαρχήσει σε κανέναν/καμία άλλον/ην...]


θα συμφωνήσω με το τελευταίο σκέλος της απάντηση σου.

 

θα ήταν καλύτερα να παρουσίαζες μια πιο ολοκληρωμένη μορφή του άρθρου επειδή κρίνοντας απο τη συγκεκριμένη παράγραφο και απο τον τίτλο του (η πορνογραφία της βίας) το μόνο που διακρίνω είναι άγνοια,απλοικότητα συλλογισμών και αντιφατικότητα.

Αλλά ασφαλώς δεν μπορείς να κρίνεις κάτι απο μια παράγραφο και μόνο...Είναι πιθανόν ότι η συγγραφέας δεν αναφέρεται καθόλου στο bdsm αλλά σε κάτι άλλο.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στο bdsm δεν υπάρχει βία. Aναρρωτήσου πάνω στην έννοια της λέξης βία και θα καταλάβεις ότι συναινετική βία δεν είναι δυνατόν να υπάρξει παρά μόνο σε εισαγωγικά.Και η "βία" στο bdsm είναι συναινετική.Είναι "βία" σε εισαγωγικά.

 

Απάντηση: BDSM και ενοχές..

@Zondag: ασφαλώς και η συγγραφέας δεν αναφέρεται στο BDSM, ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Ούτε ζήτησα να σχολιάσετε και να (κατα)κρίνετε το άρθρο.. Τα ερωτήματά μου ήταν συγκεκριμένα, νομίζω τουλάχιστον. Απλά πήρα αφορμή από το άρθρο για να τα θέσω..

 

Re: Απάντηση: BDSM και ενοχές..

xμμ...οκ...αλλά γιατί παίρνεις αφορμή απο ένα άρθρο που δεν αναφέρεται στο bdsm για να θέσεις ερωτήματα που αναφέρονται στο bdsm; Μπορείς να τα παραθέσεις κατευθείαν νομίζω.Έστω λοιπόν...

Ασφαλώς και χωράνε ενοχές και τύψεις συνείδησης γιατί πολύ απλά υπάρχει πάντα ο κινδυνος να κάνεις κάτι το οποίο έρχεται σε σύγκρουση με αυτά που η συνείδηση σου προστάζει ότι ΄"δεν μπορείς να κάνεις."..Δεν βλέπω τίποτα παράξενο σε αυτό. Αλλά αν αυτο είναι ο κανόνας και όχι η εξαιρεση τότε καλύτερα να ασχοληθείς με κάτι άλλο και οχι με το bdsm.

Στη δευτερη ερώτηση σου για το αν οι Κυρίαρχοι ωθούνται απο σκοτεινα ένστικτα η απάντηση είναι μια ερώτηση. Τι θεωρείται σκοτεινό ένστικτο και ποιός το ορίζει; H επιθυμία για έλεγχο και εξουσία είναι σκοτεινό ένστικτο; H κτητικότητα θεωτείται σκοτεινο ένστικτο? Η σεξουαλική διαφορετικότητα θεωρείται σκοτεινο ένστικτο; Kαι ποιος είναι αυτός που ορίζει τι είναι φωτεινο και τι σκοτεινο ένστικτο? Μήπως οι ηθικές διδαχες της χριστιανικής θρησκείας? Μήπως ο σεξουαλικός προσανατολισμός της πλειοψηφίας που θεωρεί ότι οτιδήποτε ξεφευγει απο τα όρια που αυτη έχει θεσπίσει αποτελεί "σκοτεινό" ένστικτο? Tι αποτελεί σκοτεινό ένστικτο εν πάσει περιπτωση;

Τριτο ερώτημα.Μια κατάσταση που όταν την βιώνεις σε κάνει να νιώθεις υπέροχα αλλά μετά έχεις τυψεις νιώθεις τιποτένιος κλπ. Ας το δούμε λοιπόν και αυτό...Αν το ρίξω στα γλυκά προς ικανοποίηση της βουλιμίας μου μετά απο ένα διάστημα θα γίνω χονδρός,θα παρουσιάσω σοβαρα προβλήματα υγειας πιθανόν,και αυτο παρά το γεγονός του ότι όταν τα έτρωγα ένιωθα υπέροχα.Έχω λοπόν κάθε λόγο να έχω τυψεις πυ αφέθηκα στη βουλιμία μου... Αν καπνίζω 5 πακέτα τσιγαρα την ημέρα νώθω υπέροχα ικανοποιώντας τον εθισμό μου στη νικοτίνη και στην πίσσα,αλλά μετά απο δυο τρία χρόνια δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου,δεν μπορω να αναπνευσω,έχω προβλήματα με την καρδιά μου κλπ.Άρα και σε αυτή την περίπτωση μπορώ να έχω τυψεις και να νιώθω άσχημα επειδή προσφέροντας μια προσκαιρη ψευτοικανοποίηση στον εαυτό μου τον έβλαψα ανεπανόρθωτα.

Kαι στο bdsm είναι πιθανόν να συμβεί κάτι ανάλογο...Παραβιάζεις τα όρια ενος/μιας σκλάβου/ας πχ και την ωρα που το κάνεις νιώθεις υπέροχα,εκπληρώνεις ίσως μια προσωπική σου φαντασίωση την οποία όμως ο συντροφος σου δεν μοιράζεται,μετά όμως νιώθεις τις τυψεις και τα αισθήματα ενοχής να σε κατακλύζουν...Ή είσαι σκλάβος/σκλάβα και πάνω στην έξαψη της στιγμής ωθείς τον Κυρίαρχο σου να σε υποβάλει σε πράξεις που σύμφωνα με την παρούσα "ηθικοσυνειδησιακή" κατάσταση σου δεν έπρεπε να υποβληθείς. Την συγκεκριμένη στιγμή ένιωσες υπέροχα νομίζοντας ίσως ότι "έσπασες" κάποιο προσωπικο σου "όριο"...αλλά στην πραγματικότητα απλά ικανοποιούσες μια φαντασίωση σου η οποία ήταν πολύ μακρυτερα απο αυτό που θα μπορούσες να κάνεις. Είναι φυσικό λοπόν να νιώσεις τιποτένιος,μετανιωμένος, και γεμάτος τύψεις...Γιατί; Γιατί πολύ απλά δεν λειτούργησες συνειδητά...Αφησες τον εαυτο σου να παρασυρθεί σε κάτι για το οποίο δεν ηταν έτοιμος.

Είναι καθαρά υποκειμενικές αυτές οι καταστασεις...Δεν υπάρχουν ταυτόσημες συνειδήσεις επειδή καθένας απο μας βρισκεται σε διαφορετικό συνειδησιακό επίπεδο...και επίσης καθένας απο μας έχει διαφορετικά ηθικά πρότυπα και αξίες,κα διαφορετικούς βαθμους επιρροής από τους φορείς της λεγόμενης "ηθικής" (οικογενεια,σχολείο,εκκλησια,κοινωνία...)...Και ως εκ τουτου μια εμπειρία που σε ένα επιφανειακό επίπεδο παρουσιάζεται ταυτόσημη και ομοειδής,για κάποιο συγκεκριμένο άτομο μπορεί να αποδειχθεί βλαβερή και επιζήμια, ενώ για κάποιο άλλο θεραπευτική. Όλα είναι σχετικά και όλα εξαρτώνται απο αναρίθμητους άλλους παράγοντες...

 

Διαφωνώ απολύτως με τα γραφόμενα της συγγραφέως. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε συγκεκριμένα περιστατικά κατανόησης και έκφρασης της ενοχής μου, αλλά πιστεύω ότι ως απάντηση στο ερώτημά σου θα μπορούσε να δοθεί η κάτωθι:
Μία σκέψη που με ταλαιπώρησε από τα 8 μέχρι τα 17 έτη μου περίπου είναι εκείνη που εξέφρασε και γραπτώς η tender lilly εδω: https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showpost.php?p=115580&postcount=33