Κάνει καλό σέξ

Υπαρχουν φορές που καποιοι άνθρωποι μας δημιουργούν αναμικτασυναισθήματα. Μας ελκύουν και μας απωθούν ταυτόχρονα, μας αρέσουν αλλά και μας εκνευρίζουν, είναι όμορφοι και αλαζόνες ή κακομαθημένοι, είναι τη μια στιγμη υπέροχοι και την άλλη ανυπόφοροι, μόλις ερχομαστε κοντά γινινται απρόβλεπτοι, η απομακρυνονται, υπάρχει χημεία αλλά μας χωρίζει άβυσσος αλλού, και διαφορα αλλα.
Είτε είμαστε άντρες είτε ειμαστε γυναίκες.
Συμβαινει καμία φορά. Ειτε σε βανίλλα καταστάσεις είτε όχι.

Και μόλις ερχόμαστε κοντά δημιουργουνται σπινθήρες. Ή συναισθήματα αγάπης και μίσους ταυτόχρονα.
Δεν μας τραβάει παντα το όμοιο μας. Ενίοτε μας τραβάει το διαφορετικό η και το αντίθετό μας.
Πολλοί μεεγάλοι έρωτες έχουν ξεκινήσει από μεγάλες αντιπάθειες.
Και οι περισσοτεροι μεγαλοι λογοτεχνικοί ή κινηματογραφικοί έρωτες έχουν γεννηθεί ανάμεσα σε αταιριαστους ανθρώπους, που τους χωριζουν ολόκληροι κόσμοι, με ενα σωρο εμπόδια, εντάσεις, θυελλωδεις χωρισμους κι επανασυνδέσεις, και άγριο σεξ. Μεγάλος ο καταλογος.

Και σε τετοιες καταστάσεις, είναι συχνό το φαινόμενο να εμφανίζονατιμεπιθυμίες να υυποτάξεις τον άλλο/την άλλη, "να του δείξεις εσύ", να τον/τηντιμωρήσεις γι αυτό το ανεξελεγκτο κι ανυπόφορο που σου προκαλεί, να τον/την κάνεις να σε θελει τρελά, να την/τον υποτάξεις, να του/της διαλύσεις τις αντιστάσεις, ή να εκτονωθεί η συναισθηματική ένταση, η και να αυξηθεί η επιθυμία: "θα τον πηδηξω και μετά δεν θα του μιλάω του μαλακα , να ψάχνεται", "θα της το δώσω στο χέρι να τη μάθω εγώ"
Κι αυτό γίνεται με το σεξ. Ιδίως τις πρώτες φορές. Από τον έναν ή τον άλλον.

Η διασταση της σεξουαλικής επιβολής ή τιμωριας του άντρα προς τη γυναίκα δεν νομίζω οτι αποτελεί κοινωνικη νορμα.

 

Ουτε θέλω, ούτε μπορω να διαφωνήσω από τη στιγμή που το αρχικό μου σχόλιο επιβεβαιώνει το κείμενο που έγραψες κι ας έχει προηγηθεί.
Απομόνωσα την παραπάνω φράση γιατί μπορεί να βοηθήσει στην εξάλειψη φαντασμάτων.
Ενίοτε, αν μια φράση χρησιμοποιηθεί από άντρα είναι φαλλοκρατική. Αν χρησιμοποιηθεί από γυναίκα είναι απλά Πέμπτη.

 

Αυτά τα σύνδρομα απωθημένων και στερεοτυπικών προκαταλήψεων που βιάζονται να σηκώσουν το δάκτυλο καλό είναι να δουλεύονται λιγάκι εσωτερικά πριν γίνουν λέξεις γεμάτες κομπλεξ.
Υπάρχουμε άνθρωποι που πίνουμε καφέ με άλλους εκνευριστικούς ανθρώπους και τους λέμε στα μούτρα πόσο πολύ μας εκνευρίζουν και γελάμε με αυτό παρέα. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και σεξ με αυτούς γιατί μάντεψε !! Δεν είναι τόσο μονοδιάστατοι ώστε να είναι μόνο εκνευριστικοί. Έχουν και άλλα χαρακτηριστικά που ενίοτε μπορεί να υπερκαλύπτουν την όποια εκνευριστικότητά τους. Φοβερό ε;
Και επίσης δεν είναι τιμωρία ούτε πρόβλημα το να θες να πηδήξεις έναν εκνευριστικό άνθρωπο και να το κάνεις. Πρόβλημα είναι το να το βλέπεις ως τιμωρία όπως κάνεις εσύ.
Καλό το orgasm control αλλά και το self control είναι καταπληκτικό ενίοτε.

 

Μπορεί ενίοτε να είσαστε λίγο εκνευριστική αλλά τώρα σας αγάπησα λίγο παραπάνω, να ξέρετε!  

 

Μη συνεχίζετε παρακαλώ. Κώλο δεν δίνετε.  

 

"Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου".

Μετράει αιώνες η ιστορία του εκδικητικού πέους - τιμωρού.

Πας να φτιάξεις γεμάτη προσμονή τον πρωινό καφέ και η μηχανή "γαμιέται".
Είχες μια εβδομάδα τόσο φορτωμένη εργασιακά που "σε γάμησε'.
Είναι και αυτός ο τύπος που σου παίρνει συνέχεια την θέση που παρκάρεις και πραγματικά την επόμενη φορά "θα τον γαμήσεις".
"Ο Κ (τυχαίο το αρχικό - αλλά τα βίτσια δεν κρύβονται   ) είναι όμορφος άνθρωπος αλλά (δε λέμε "και", επιλέγουμε το "αλλά") γαμάει ό,τι κινείται".

Η πραγματικότητά μας δημιουργείται από τον τρόπο που επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε τις λέξεις.

Δεν θα έκανα σεξ με έναν άνθρωπο που θα θεωρούσα εκνευριστικό. Θα έκανα, όμως, με κάποιον που με εκνευριστικό τρόπο θα βουτούσε τα δάχτυλά του στο μυαλό μου.

Και για εμένα, αυτό είναι το "καλό σεξ".

 

Όταν λες "κρατάς τα καλά στοιχεία" τι εννοείς, παίρνεις σουβενίρ από τον καθέναν;  

 

Κραταει τα καλα στοιχεια που εχει σαν ανθρωπος ειτε σαν προσωπικοτητα ειτε σαν ταλεντο στο σεξ

 

Ως γνήσιο sapiosexual γενικά διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως όπως καταλαβαίνεις με το συγκεκριμένο  
Ωστόσο, σαφώς και δεν είναι όλοι για όλα, ούτε όλοι για όλους. Καθένας φτάνει μέχρι κάπου. Το αν αυτό το κάπου είναι για εμάς επαρκές είναι προσωπικό μέτρο, όχι καθολικό.
Το πρόβλημα νομίζω (τουλάχιστον ήταν δικό μου πρόβλημα για αρκετό καιρό) είναι ότι συχνά θεωρούμε ( ; )/ αναμένουμε ( ; )/ προσδοκούμε ( ; )/ επιθυμούμε ( ; ) κάποιος που μας κάνει κάτι να πρέπει να μας κάνει για όλα.

 

Προσδοκίες @margarita_nikolayevna  

Η πηγή των δεινών - και της νοθείας.

 

20211209_132604 by snoopy posted 9 Δεκεμβρίου 2021 at 13:26