Η ικανοποίηση των φίλων μου, είναι και δική μου.

Είχα μόλις φτιάξει και σερβίρει τον καφέ μας. Εκείνος περίμενε να πιω την πρώτη μου γουλιά για να ξεκινήσει την καθιερωμένη κυριακάτικη κουβεντούλα μας. Ποτέ δεν ξέραμε αν θα έπαιρνε ώρες ή ολόκληρη την ημέρα μας, μα ηταν κάτι για το οποίο ανυπομονούσα ολόκληρη την εβδομάδα. Είχα κατά νου κάτι που ήθελα να συζητήσουμε, όμως ξεκίνησε την κουβέντα πρώτος.
Τις επόμενες ημέρες, μου είπε, θα συναντήσουμε ένα άτομο, το οποίο εμπιστεύομαι πολύ. Είναι πάνω από όλα εχέμυθος και ταιριάζει πολύ η σκέψη μας. Είμαι σίγουρος οτι θα τα πάτε καλά. Τον έχεις ξαναδεί στο πάρτι γενεθλίων του Κ****. Δεν χρειάστηκε να πει κάτι άλλο. Ήξερα ακριβώς για ποιον μιλούσε. Ανάμεσα στα δεκάδες άτομα που ήμασταν εκείνη την ημέρα στο μπαρ, είχα καταλάβει αμέσως με την πρώτη χειραψία πως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι το γλυκό χαριτωμένο άτομο που έδειχνε προς τα έξω. Με έναν κοφτό χαιρετισμό και μια στιγμιαία ματιά, με είχε ήδη γαμήσει με την αύρα του, όσο δεν με έχουν γαμήσει άλλοι στο κρεβάτι.
Είχε ξεκινήσει ένα μικρό τρέμουλο από την αγωνία, αλλά προσπαθούσα να το συγκαρτήσω. Μου έσκασε σαν βόμβα, αλλά και πάλι το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε πραγματικά είναι ότι το ήθελε εκείνος. Άλλη μια ευκαιρία για εμένα να μπορέσω του προσφέρω ικανοποίηση.
Μπορώ να εκφράσω απορίες ;
Φυσικά. Ακούω.
Έχετε ήδη μιλήσει;
Τον προετοιμάζω μήνες τώρα, είμαι σίγουρος πως απλά περιμένει να του το επιβεβαιώσω με την πρόταση μου.
Αν δεν δεχτεί;
Δικό μου πρόβλημα αυτό. Μα θα δεχτεί.
Από σεξουαλικό προφίλ; Έχετε συζητήσει επί του θέματος;
Μονίμως, μήνες τώρα ξαναλέω.Ταιριάζουν πολύ τα χνώτα μας.
Θα... με πονέσει;
Σίγουρα.
Θα έχει μέτρο;
Θα έχω οριοθετήσει εγώ τα πράγματα και θα το κάνω σε όλη τη διαδικασία με τον τρόπο μου.Εσύ ξέρεις τι να κάνεις.
Τι να κάνω;;;
Μπερδεύτηκες αλήθεια;
Όχι, συγνώμη κατάλαβα.
Πες το.
Θα είμαι υπάκουη και θα κάνω τα πάντα να σε ευχαριστήσω.
Ετοιμάσου λίγο ψυχολογικά μέχρι τότε.
Μέχρι πότε;
Σε 6 ημέρες, πριν την περιοδό σου.
Α. Εντάξει θα προετοιμαστώ.
Να είσαι έτοιμη. Λατρεύει τον πόνο αλλά του αρέσει περισσότερο ο εξευτελισμός. Θα σε ρίξουμε στα τάρταρα. Προετοιμάσου, δεν θέλω να σπάσεις με την πρώτη φορά.
Εντάξει.
Δεν του άρεσαν μόνο τα μάλιστα και η απόλυτη δουλοπρέπεια ,ούτε η πληθυντικοί και οι πομπώδεις προσφωνήσεις. "Θα μου μιλάς απλά, στον ενικό με σεβασμό και στο μέλλον ελπίζω και με πολύ αγάπη. " Είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή.
Έτσι και έγινε. Με απύθμενη τελικά αγάπη αλλά και με υπέρμετρο σεβασμό.
Σε έξι ημέρες θα ζούσα για πρώτη φορά κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή δεν μπορούσα να κάνω εικόνα στο μυαλό μου ακόμα. Στα επόμενα έξι χρόνια θα συμβούν πράγματα πολύ έξω από την τότε φαντασία μου. Δεν ήξερα οτι μπορούσα να αισθανθώ τέτοια ηδονή, με τέτοιο τρόπο.

 

Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες τώρα και σε bdsm έκδοση.
*κάτι δικά μου.

Ζητώ συγγνώμη αλλά αγγίζεις top limits for me.
Όμορφα τα συναισθήματά σου.

 

Ευχαριστώ. Για εμένα ήταν και είναι καλά. Όλοι έχουμε τα limits μας. Έχω διαβάσει κι εγώ εδώ μέσα πράγματα που "ούτε-να-το-φανταστώ".

 

Δηλαδή τώρα εμείς θα περιμένουμε 6 μέρες (και βάλε) για τη συνέχεια;   

 

   δεν είχα σκεφτεί να το κάνω real time!! Όχι βασικά χρόνο θα ψάξω, γιατί είναι μεγάλο το αφήγημα.

 

Αναμένουμε στις...γραμμές του τρένου.

Κανόνισε λοιπόν  

 

Από τις σπάνιες φορές που αναμένω τη συνέχεια..

 

Αναμένουμε τη συνέχεια!! Ήδη έχω ενθουσιαστεί

 

@snoopy
Isn’t it interesting how the sounds are the same for an awful nightmare and great sex?

 

Τεράστιο ενδιαφέρον. Αφού τσουτσούριασα!  

 

Ρηχα ρηχα ρηχα, ρηχα νερα. Ουτε να κολυμπησω δεν μπορω. Ουτε και θελω.

@snoopy σε παω (οχι μονο γι αυτη σου την αποψη)

Το βδσμ της αγαπης που ειναι;!;;!;;;!;;!;!

 

Το αφήσαμε στην άκρη για εκείνη την ημέρα. Το αυτονόητο ήταν πως θα έπαιζε συνέχεια στο πίσω μέρος του μυαλού μου συνέχεια για τις επόμενες ημέρες. Και τι δεν φαντάστηκα. Έπαιξαν όλα τα σενάρια στο μυαλό μου, καλά και άσχημα. Όσο το δούλευα τόσο κάβλωνα. Κατά τις τελευταίες ημέρες όμως κατάλαβα πως τόσο το κούραζα κιόλας, οπότε έπαιρνα βαθιές ανάσες, το αποτίναζα από τη σκέψη μου και έλεγα "θα δούμε ".
Εννοείται εκείνος δεν το είχε αναφέρει ξανά. Μόνο την 4η ημέρα με ρώτησε αν θα φάω κάτι διαφορετικό σήμερα και τις επόμενες ημέρες. Ενώ σίγουρα είχε ήδη παρατηρήσει πως είχα μαγειρέψει ξεχωριστά για εμένα. Ολοφάνερη υπενθύμιση, χωρίς κάτι παραπάνω.
Την Παρασκευή το απόγευμα, λύγισα λίγο στο βάρος όλου αυτού του καινούριου σκηνικού. Διακριτικά ρώτησα για οδηγίες.
Σου έχω πει ήδη, πως θα κάνεις ότι κάνεις πάντα. Ισχύουν τα ίδια. Σε εμένα απευθύνεσαι, εμένα υπακούς εγκυούμαι την ασφάλεια σου. Θυμάσαι την λέξη έκτακτου ανάγκης;
Ναι.
Πες την 4 φορές...
Θυμάσαι τι κάνεις αν είσαι φιμωμένη;
Ναι, τρεις φορές χτυπάω το πόδι μου.
Αν είναι δεμένα τα πόδια σου;
Τρείς φορές ανοιγοκλείνω τα δάχτυλα των χεριών μου.
Αν είναι κρυμμένα τα δάχτυλα των χεριών σού; Τρεις φορές ανοιγοκλείνω έντονα τα μάτια μου.
Αν ειναι δεμένα τα μάτια σου;
Κάηκα!
Γέλασε. Μην ανησυχείς πάντα μα πάντα θα έχεις ελεύθερο έναν η και παραπάνω τρόπους να κάνεις σήμα.
Όλα αυτά όμως σε μια μικρή περίληψη πρέπει να του τα εξηγήσω. Επίσης να προετοιμαστεί, να εγκλιματιστεί και να χαλαρώσει στον χώρο μας. Οπότε πήγαινε σε καμία φίλη σού, και έλα την ώρα που θα σου πω στο μήνυμα μου.
Προετοιμάσου στον προθάλαμο του σπιτιού και μετά μπες μέσα.
Τόσες ημέρες είχα φανταστεί τα χίλια μύρια. Τι θα φοράω; Πως θα κάθομαι; Πως θα ξεκινήσει; Θα με δέσουν; Όχι; Θα καβλώσει; Αν δεν καυλώσει τι κάνω;;;;;;;
Έλα σε καλούν από τη γη! Τι σκέφτεσαι;
Πολλά. Τι να φορέσω; (στο μυαλό μου ειχαν γινει κουβάρι διχτυωτά και δαντέλες και τα είχα λιγο χαμένα).
Το πράσινο φορεματάκι.
Το... πράσινο;
Ναι και Brazilian εσώρουχο από κάτω.
!!!!!!!!
Και τα γοβάκια με το χαμηλό τακούνι και το λουράκι. Κάλτσες χωρίς δαντέλα με σιλικόνη.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν μίλησα αλλά πλέον ανησυχούσα λίγο περισσότερο. Αν μου έλεγε να βάλω κόκκινη δαντέλα, ζαρτιέρες ή μαύρο δίχτυ και string θα είχα τουλάχιστον το μισό άγχος.
Ήρθε η μέρα και είχα κάνει την προετοιμασία μου. Πήγα σε μια φίλη για καφέ οχι πολύ μακριά για να επιστρέψω στην ώρα μου. Ο χρόνος περνούσε αλλοπρόσαλλα άλλοτε γρήγορα και άλλοτε βασανιστικά αργά. Η αγωνία μου κορυφωμένη τόσο που δεν θυμάμαι ούτε μια λέξη από όσα συζητήσαμε εκείνο το απόγευμα με την κοπέλα. Ήμουν εντελώς αλλού.


Με τον ήχο του μηνύματος στο κινητό μου, χτύπησε τόσο απότομα η καρδιά μου κοκκίνησα και άρχισα να τρέμω. Α στο καλό αιφνιδιαστήκα, είπα στην κοπέλα, με είχε απορροφήσει η κουβέντα μας (ναι καλά)...
"Σε 10 με 15 λεπτά έλα."
Άφησα να περάσουν δυο λεπτάκια και άρχισα να καληνυχτίζω. Το πόδι μου τρεμόπαιζε στον συμπλέκτη αλλά δεν είχα χρόνο για χάσιμο. Εισπνοή - εκπνοή. Έφυγα.
Όταν έφτασα στον προθάλαμο του σπιτιού είχα μόλις 3 λεπτά για να αλλάξω και να μην γίνει και περίεργη η φάση, γιατί απο μέσα ακούγεται οτι κάποιος έχει ήδη μπει. Για το λόγο αυτό φορούσα το τζην μακρύ μου φόρεμα και είχα ήδη βαφτεί ελαφριά όπως μου ζητήθηκε. Έμενε να βάλω το πράσινο αέρινο φορεματάκι και τα χαμηλά τακούνια. Αλήθεια τώρα; Έτσι θα μπω;
Τέλος χρόνου- μπαίνω.
Καλησπέρα σας!
Καλώς την!
Καλησπέρα. Είπε και με κοίταξε.
Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα. Είχα φανταστεί ένα πρόστυχο βλέμμα του τύπου καλώς την πουτάνα, η ένα αμήχανο βλέμμα, η ένα τάχα κουλ χελόου βλέμμα.
Με κοίταξε και η ματιά του βυθίστηκε στο σκοτάδι. Κοίταζε τα πόδια μου, το φόρεμά μου, τα παπούτσια και τέλος το πρόσωπο μου. Είχα παγώσει και προσπαθούσα να δείχνω λίγο πιο άνετη μέσα στην αμηχανία μου.
Περίεργο βλέμμα, με έκανε να νιώσω σαν θήραμα. Ψύχραιμο και σταθερό όμως. Ειχα φανταστεί κάτι πιο....λιγούρικο.
Τελείωσε η μπύρα, θα φέρεις μια για τον καλεσμένο μας και μια για εμένα;
Ευχαρίστως! Πηγαίνω με δυο μπύρες ανοιχτές και παγωμένες και τις ακουμπώ στο τραπέζι. Κάνω κίνηση να καθίσω και λίγο πριν ακουμπήσουν τα οπίσθιά μου στην καρέκλα...
"Δεν θυμάμαι να σου είπα να καθίσεις."
Συγνώμη. Να φέρω κάτι άλλο;
Όχι καλά είμαστε. Εσύ ***** καλά είσαι;
Ναι μια χαρά.
Κάθισα για λίγα δευτερόλεπτα όρθια, δεν κράτησε πολύ.
Αν είναι να καθίσεις κάπου, θα κάτσεις στα πόδια του καλεσμένου μας. Μην μας περάσει για τίποτα αφιλόξενους.
Χαμογέλασα και κάθισα απαλά στα πόδια του με τρόπο ώστε ο κώλος μου να εφάπτεται ακριβώς εκεί που έπρεπε. Αν δεν υπηρχαν ρούχα, θα ήταν ήδη μέσα μου. Αλλά μια στιγμή.... γιατί χάθηκε η στήση του; Τι έκανα λάθος; Από το ύφος μου φάνηκε όλο το σκηνικό. Ο καλεσμένος μας μπορεί να μην το έβλεπε, αλλά εκείνος το παρατήρησε αμέσως.
Έχετε ξανασυναντηθεί στο πάρτι, δεν είστε εντελώς άγνωστοι! Θυμάσαι; Ναι φυσικά το θυμάμαι.
Εσύ *****;
Ε...ναι, θυμάμαι. Πως , πως...
Τι σκέφτηκες όταν την γνώρισες;
Σκέφτηκα...ααα! Τι καλό και γλυκό κορίτσι!
Και..;
Ε, να... καταλαβαίνεις δεν είμαι εξαίρεση εγώ. Οι περισσότεροι εκεί μέσα ήθελαν να τον χώσουν μέσα σε αυτό το όμορφο στόμα με το γλυκό χαμόγελο.
Προκαλούσε;
Όχι...και αυτό είναι το θέμα. Ήταν η μόνη που δεν προκαλούσε και η μόνη για την οποία άκουσα ακόμα και να λένε τα παιδιά "αυτό είναι να το πιάσεις στα χέρια σου και να το μαγαρίσεις"!
Α! Ελα ρε! Καλή φάση φίλε μου. Μόνο που εγώ εμπιστεύομαι μόνο εσένα για να το κάνεις αυτό.
Ωωωωωπ! Να τος! Ξαφνικά δεν μπορώ να καθίσω κανονικά αν δεν τον περάσω ανάμεσα από τα μπούτια μου, τα οποία είχε αρχίσει να χαϊδεύει απαλά, πιανοντας με από τη μέση με τρόπο που δεν μου έδινε περιθώριο να κουνηθώ ούτε χιλιοστό.
Όσο κρατούσε η συζήτηση, εγώ παρατηρούσα τον χώρο, όπου ειχαν ξεφυτρώσει σε διάφορες γωνίες ολων των ειδων τα προφυλακτικά, σε άλλο σημείο λιπαντικό και σε ένα άλλο η τσάντα με τα εργαλεία του.
Θυμάμαι την κάθε στιγμή εκείνης της βραδιάς, μα πιο έντονα χαραγμένο θα μου μείνει το πόσο φυσικά τους έβγαινε η συνεργασία , η εναλλαγή και η συνεννόηση. Δεν θα ξεχάσω τα όσα "σκάσε" μου είπε ο φίλος του με τα δοντια σφιγμένα, ψιθυριστά στο αυτί μου.

Είχα πει πως πόνεσα πριν.
"Πονάει λέει" του είπε έτοιμος να δει τι θα κάνει στη συνέχεια.
"Το ξέρω" του απάντησε. Και τίποτα άλλο.
Ηταν η στιγμή που ήξερα πως υπήρχε συνεννόηση και σεβασμός μεταξύ τους, πως δεν θα κινδυνέψω εύκολα μα πως δεν θα με λυπηθεί ούτε ο καλεσμένος μας, οπως δεν με λυπάται και εκείνος.
Ήρθα σε ανεπάλληλους οργασμούς μέχρι που εξαντλήθηκα. Είχα αμέτρητα σημάδια τα οποία έγιναν κατόπιν άδειας του, για να μου θυμίζουν για λίγες ημέρες ακόμη εκείνο το βράδυ.
Που επαναλήφθηκε. Και επαναλαμβάνεται
Με εκείνον και όποιον άλλο / άλλους μου ζητηθεί.
Ολες οι φορές έχουν πάει καταπληκτικά καλά. Ανέβασαν την ηδονή σε άλλα επίπεδα. Και δημιούργησαν πολλές ιστορίες που εχω ακόμα να διηγηθώ.
Η αρχή και η μέση είναι πάντα διαφορετικές. Το τέλος όμως γλυκά ίδιο. Καταλήγω τυλιγμένη με κουβέρτα το χειμώνα, σεντόνι το καλοκαίρι, ζεστό τσάι ή κρύο χυμό, με ένα χάδι στα μαλλιά και το βλέμμα της ικανοποίησης του.