Ανυστερόβουλη υποταγή: ουτοπία ή ρεαλισμός;

είναι ωραίο το αφήγημα της ανιδιοτελούς υποταγής, της ανυστερόβουλης παράδοσης άνευ όρων σαν αποτέλεσμα της κατίσχυσης... όμως η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή και προσγειώνει απότομα: καμία επιλογή μας και κανένα συναίσθημά μας δε γίνεται απουσία ιδίου όφελους ακόμα και αν αυτό είναι βαθιά χωμένο στο ασυνείδητό μας

 

Στη δικη μου αντιληψη, εμμεσο η παραπλευρο η συνεπακολουθο οφελος, συνειδητο η υποσυνείδητο, εχουν ολες οι σχέσεις, υποταγής και μη.

Συγκεκριμένη, συνειδητή και εξαρχής στοχευμένη η επιδιωκομενη ωφέλεια έχουν μονο ορισμενες.

Η υστεροβουλία συναρταται αμεσα απο ενα σαφές, συγκεκριμενο και εξαρχης επιδιωκόμενο αποτελεσμα που ξεκαθαρα ωφελεί, ενα sine qua non, χωρίς το οποίο η σχέση δεν θα διαρκουσε (η δεν θα ξεκινουσε καν ενδεχομενως).

Υστεροβουλια --> στοχος + μεθοδευση + επιδιωξη "κερδους".

Τοιουτως ειπειν, να εχετε ολοι ενα ευτυχισμενο 2022.

 

Αυτό με την ανάγκη χρήζει μιας κάποιας προσοχής, "τον νού σας ρεμάλια", που θάλεγε κι ο Λαμπρούκος...
Ένεκα που ναι μεν είναι ένα το κρατούμενο του ατόμου που έχει την ανάγκη (διάβαζε "την εκφράζει από μια χ θέση"), δύο δε (δε, όχι δεν) γίνονται τα κρατούμενα με το που θα προκύψει ανταπόκριση στην κάλυψη αναγκών του χ από το ψ άτομο (χώρια που τα κρατούμενα δεν έχουν και πρόσημο)...
Και αυτή η καριόλα η ανάγκη είναι σαν το Άζαξ ένα πράμα, "κάνει τα τζάμια αόρατα", πα να πει καλές σοκολάτες υπάρχουν κάμποσες επειδή η Lila Pause λέει πως έχει ονοματεπώνυμο, δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο, πέραν της μαρκετινιάς του "μαζικού σινιέ με την ...βούλα απ' τα καλάθια", έχω λέγετε...
Σε κάθε περίπτωση το "αμαν πια, ούτε την ανάγκη μας δεν μποτούμε να κάνουμε εδώ μέσα", που αναφωνούσε η καλή Σαπφώ Νοταρά στον κιενεματόγραφο, παραμένει διαχρονικώς απολαυστικό...

 

Ανυστερόβουλη υποταγή λίγο δύσκολο, πολύ ρομαντικό ναι σίγουρα. Όλες τις πράξεις μας τις κινούν και τις υποκινούν οι ανάγκες και τα θέλω μας.
Οπότε μήπως τα κίνητρα είναι αυτά τα οποία χρωματίζουν την υποταγή; Τοποθετώντας είτε θετικό είτε αρνητικό πρόσημο.

 

Δε χρειάζεται υστεροβουλία η ώσμωση για να υπάρξει. Η αλληλεπίδραση κάνει μόνη της την όποια δουλειά. Από εκεί και πέρα η υστεροβουλία έχει πάντα απώτερο σκοπό. Και είναι ανθρώπινο.

edit
Αυτό που είμαι είμαι. Δε θα αναζητήσω να υποταχθώ δεν θα το ψάξω, δεν θα το κυνηγήσω. Δεν πιστεύω στο δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Η υποκτικότητα για να εκφραστεί και να πάρει μορφή χρειάζεται να κουμπώσει κάπου. Δεν περπατάς στον δρόμο και λες πρέπει να υποταχθώ, δεν μπορώ αλλιώς.
Αλλά όταν υπάρξει η κατάλληλη αλληλεπίδραση, έρθει η ώσμωση με τον Άλλον δεν εχεις τη δύναμη να προσπεράσεις, να μην υποταχθείς. Γίνεται μόνο του. Αυτό δεν μπορεί να είναι υστερόβουλο. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Στην πορεία όσο πιο πολύ αλληλεπιδράς με τον Άλλον αποκτάς επιθυμίες που θέλεις να καλυφθούν από Εκείνον ή με Εκείνον. Αυτό δεν είναι ανυστερόβουλο φυσικά. Είναι αυτό που είναι και δεν βρίσκω λόγω να του αποδώσω πρόσημο.

 

Όταν έχεις χρόνο, μπορείς να επεκταθείς σε αυτό;

 

Φοβάμαι ότι η επέκταση ξεφεύγει από το θέμα του νήματος.
Με λίγα λόγια λέω ότι είναι ανθρώπινο να δημιουργούνται επιθυμίες από την αλληλεπίδραση με τον Άλλον. Αυτό μπορεί να περιέχει μια κάποια υστεροβουλία. Αλλά δεν είναι η ίδια η υποταγή υστερόβουλη.

 

Θεωρώ ότι δεν ξεφεύγει και ότι χωράει μια χαρά στο θέμα - ανυστερόβουλη υποταγή.
Ποιες επιθυμίες μπορεί να υπάρξουν αν δεν είναι αυτές του Αφεντικού;
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η επιθυμία να είσαι ό,τι εκείνος θέλει.

Σε όποια άλλη περίπτωση, τοπάρεις. Όχι;

 

@lexy , @kinvara , αν μου επιτρέπετε, το να αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως υποτακτικός δεν σημαίνει ότι παύει να είναι άνθρωπος, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Ναι, η γη γυρίζει.
Ναι, ο/η υποτακτικός/η είναι ανθρώπινο να έχει επιθυμίες.
Η διαχείριση τους είναι ένα άλλο θέμα το οποίο θα μπορούσε να είναι μια χαρά νήμα, αν δεν έχει ήδη συζητηθεί.

ΥΓ1: lexy ελπίζω να κατάλαβα το σκεπτικό σας και να απάντησα επ αυτού.
ΥΓ2: Συγγνώμη για την απο πουθενά παρέμβαση αλλά τελευταία σπανίζουν νήματα που δεν εχουν θέμα το "πως το τρίβουν το πιπέρι".

 

Α σε εμένα αρέσουν αυτά τα τσουπ! να'μαι κι εγώ και δεν τα θεωρώ παρέμβαση με την κακή έννοια.  

Δεν αναφερομουν στις ανθρώπινες επιθυμίες γενικότερα - που είναι θέμα διαχείρισης του Κ όταν αυτές εκφραστούν με τον τρόπο που θέλει.

Αναρωτηθηκα ποιες είναι οι επιθυμίες που πηγάζουν από την αλληλεπίδραση, γιατί η μόνη που μπορώ να σκεφτώ είναι να είναι χαρούμενος και ικανοποιημένος με το υ.

 

Συμφωνώ.
Δεν υποτάσσεσαι δεξιά κι αριστερά, αλλά Στον που σε κατίσχυσε.
Όχι γιατί δεν μπορείς να υφίστασαι αλλιώς γενικά, αλλά γιατί δεν μπορείς να αντισταθείς,και ως εκ τούτου, υποκλιθείς στην Ισχύ Του.

 

Θέτετε ενδιαφέρουσες παραμέτρους, που θεωρώ ότι στην πορεία έχουν απασχολήσει τα κατά πλειοψηφία, υπό κατίσχυση άτομα.

Ανθρώπινη φύση, επιθυμίες, συναισθήματα, κριτική σκέψη, βούληση, διαχείρηση όλων αυτών, είναι μερικά μόνο από τα πλείστα.

Ομολογώ ότι προσωπικά, μου πήρε καιρό να διαχωρίσω τις επιθυμίες με τις προσδοκίες μου.
Και είναι μεγάλη η διαφορά μεταξύ των δύο.
Και ειδοποιός επίσης, όταν μιλάμε για υποταγή σε Κυριαρχία, και όχι για υποταγη προς χάριν καυλάντας.