Ανυστερόβουλη υποταγή: ουτοπία ή ρεαλισμός;

Συμφωνώ απόλυτα  
Αλλά δεν απαντάς στην ερώτηση μου  

 

Κι όμως.. νομίζω ότι σας απάντησα.
Το αν σας καλύπτει ή όχι ωστόσο, έγκειται στη δική σας κρίση και οπτική.

Καταθέτω τη δική μου σήμερα, έχοντας επισημάνει επαννειλημένως πως

Και μιλώντας πάντα για σχέση Κ/υ..

 

Off topic απάντηση:
Για το πότε, αριθμό οκτανίων, εταιρία και σε ποιο πρατήριο θα γεμίσει το αυτοκίνητο με βενζίνη, δε του πέφτει λόγος του αυτοκινήτου.
Δεν πάει το αυτοκίνητο τον οδηγό στον προορισμό του αλλά ο οδηγός πάει στον προορισμό του χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητο. ΤΟ ΟΔΗΓΕΊ.
Η υποχρέωση του οδηγού είναι προς τον εαυτό του και αυτό γιατί θα ταλαιπωρηθεί ο ίδιος αν το αυτοκίνητο δεν είναι στην κατάσταση που πρέπει για να ανταπεξέλθει.

(Δεν το 'χουμε και πολύ με τα αυτοκίνητα, έτσι;  )

 

Off topic διευκρίνιση:
Αν η επιθυμία αποτελεί ανάγκη ζωτική για το υ, όπως ανέφερε η @margarita_nikolayevna, μονο τότε μπορούμε να μιλάμε για βενζίνη και προφανώς είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του.
Αν το Κ θέλει να μην πάει με τα πόδια θα φροντίσει για αυτό.
Δεν είναι όμως όλες οι επιθυμίες ανάγκες, πόσο μάλλον ζωτικές.

 

Βρίσκω πολύ εύστοχο το παράδειγμά σου και παρόλο που οι άνθρωποι δεν είμαστε μηχανοκίνητα, ο παραλληλισμός προκαλεί τον τρόπο σκέψης.
Αν ως προνόμιο εννοούμε το παραχωρημένο από τον ιδιοκτήτη δικαίωμα τότε όχι, δεν αποτελεί προνόμιο του αυτοκινήτου να γεμίζει βενζίνη.
Αν ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου καταστεί να εξαρτάται ο ίδιος από αυτό το να το γεμίσει βενζίνη τότε θα αφορούσε υποχρέωσή του. Διαφορετικά απλα φέρει την ευθύνη αυτού.

Μεταφέροντας το παράδειγμα στην ανθρώπινη σφαίρα και πιστευοντας ότι η ικανοποιηση επιθυμιών της υ δεν αποτελεί προνόμιο φρονώ πως ο ιδιοκτήτης δεν έχει καμία υποχρέωση απλά αναγνωρίζει εμπράκτως το μέγεθος της ευθύνης των επιλογών Του.

 

Πραγματικά.. διαβάζοντας όλες αυτές τις απόψεις, αναρωτιέμαι τι κάνω ανάμεσα σας.

Άτομα του δούνε και λάβειν, υστερόβουλα..
που είναι ο έρωτας;
Που είναι το είμαι ευτιχισμενος γιατί υπάρχεις;
Που είναι το είμαι εδώ για να σου προσφερω ότι έχω;
Χάθηκε η καλοσύνη και ο έρωτας σε αυτό το σάιτ; Όλα είναι πάρε δώσε και κρύα και απλο σεξ;
Με απογοήτευσαν οι απαντήσεις στο ποστ αυτο. Ελπίζω να υπάρχουν ακόμη ανθρωποι. Θέλω να ελπίζω.

 

Εγώ δεν κατάλαβα αυτό όταν τοποθετήθηκε η μαργαριτούλα. Κατάλαβα ότι αναφέρει ως "ζωτική αναγκη" το "θέλω να μη θέλω" που είπε η @lexy .
Παρόλα αυτά της ξέφυγε πως ο @Nickname πριν από όλα χαρακτήρισε το "θέλω να μη θέλω" ως επιθυμία ή ανάγκη, εδώ :

Κάπου εδώ να συμπληρώσω πως όταν η υ φτάσει να "θέλει να μην θέλει" είτε αυτό είναι εφικτό είτε όχι σημαίνει πως έχει γίνει δουλίτσα και από τους Δ/δύο.

 

Μπορεί απλά να βρίσκεται υπό πίεση και για κάποιο διάστημα να θέλει να απαλλαγεί από τα θέλω της, αν της βγάζουν συγκρουσιακές (με τον Κ) τάσεις, παράπονο, αμφιβολίες κ.λπ.

Μπορεί να είναι μια μορφή παραίτησης.

Ανεξαρτήτως υ ή μη υ, κάποιος που θέλει έχει την ευθύνη απέναντι στον εαυτό του να επιδιώξει τα θέλω του και την ενδεχόμενη οδύνη να μην γίνει τελικά αυτό που θέλει.

 

Βεβαίως το καταλαβαίνω αλλά δε λειτουργώ έτσι. Η τοποθέτηση μου δεν περιέλαβε καθόλου αυτή την οπτική και σ' ευχαριστώ που το θέτεις. Προσωπικά το βρίσκω ανώριμο κάτι τέτοιο και αυτομαστίγωμα. Όχι φυσικά την πίεση που μπορεί να νιώσει αλλά τον τρόπο που προσπαθεί να την κατευνάσει. Γιατί πως αλλιώς θα μικρύνουν ή θα εξαλειφθούν οι συγκρούσεις αν ότι νιώθει, αισθάνεται δεν το επικοινωνεί;

Μια χαρά θέλω έχω και τα επικοινωνώ και αν δεν τα έχω όλα δεν τρέχει και τίποτα γιατί αυτό που χρειάστηκα το επικοινώνησα κ το άκουσε και μου εξήγησε και κατάλαβα και μπορώ να μένω και να θελω να μένω στη θέση μου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα θα είναι ρόδινα και εύκολα. Αν υπάρχει οδύνη σε αυτό που βιώνω ούτε θελω ούτε μπορώ να είμαι εκεί.

 

@kinvara δεν αναφέρομαι σε εσάς, εννοείται ότι είστε η μόνη που γνωρίζει πώς λειτουργεί για εσάς το συγκεκριμένο θέμα  

Αναφέρομαι γενικά στο "θέλω να μην θέλω".

Όσον αφορά εμένα, επειδή έχω ζήσει το "δεν υπάρχει μεγαλύτερος ένοχος από αυτόν που πήγε ενάντια στην επιθυμία του" ή που δεν εξέφρασε ή που δεν επέτρεψε στον εαυτό του να αναγνωρίσει την επιθυμία του, προσπαθώ την επιθυμία μου να την φέρνω στην επιφάνεια και μου έχει επιτραπεί να την εκφράζω - δεν χρησιμοποιώ πλάγιο λόγο στην περίπτωση αυτή, ούτε υποθετικούς χρόνους. Από τη στιγμή που την εκφράζω νιώθω ισορροπία και πληρότητα, έχοντας αφεθεί στον Κ ως προς την έκβαση των πραγμάτων. Δηλαδή δεν θέλω διόλου να μην θέλω, ακριβώς το αντίθετο  

 

Το γνωρίζω πως δεν αναφέρεσαι σε μένα. Μου ήταν πιο εύκολο να μεταφέρω την οπτική μου στο συγκεκριμένο θέμα χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο.

  

 

Ω! Πόσο σας μισώ απαίσια στρουμφάκια!