Ένα ακόμη κακοποιητικό βίωμα

Μπορείτε να μας εξηγήσετε πού είναι το «ανοιχτό μυαλό» και το «πολύ χιούμορ» όταν υποστηρίζετε ΣΑΦΩΣ την ίση απομάκρυνση και του κακοποιητή και του κακοποιημένου (άρα και της @esmarol) επειδή ο δεύτερος μίλησε δημόσια για την κακοποίησή του;

Σας έχω νέα: το άθλημα είναι κοινωνικό. Ξεκίνησε μέσα από τις gay κοινότητες της Αμερικής, και ένας από τους στόχους αυτών των κοινοτήτων ήταν η προστασία των μελών τους από μη συναινετικές, κακοποιητικές συμπεριφορές. Για αυτόν τον λόγο έχει γραφτεί πλήθος βιβλίων πάνω στο BDSM και τις εκφάνσεις του. Θα σας πρότεινα να αρχίσετε από το Sensuous Magic τ@ Pat (τώρα Patrick) Califia.

Τη δική σας απάντηση επί του θέματος την έχετε ήδη δώσει και συνεχίζετε να τη δίνετε: θεωρείτε ότι η δημόσια έκθεση κακοποιητικών συμπεριφορών από άτομα που έχουν κακοποιηθεί (στη συγκεκριμένη περίπτωση: η @esmarol) κάνει κακό στο BDSM. Είναι σαφές αυτό που πρεσβεύετε. Τα εισαγωγικά στο post σας, τα βρίσκω περιττά.

Θα έχετε τους λόγους σας να μην θέλετε να απαντήσετε. Τα περί σεβασμού, ύφους κλπ είναι απλά αστεία.

Συνεχίζετε απτόητος την εκδίκαση της υπόθεσης, και ενώ λέτε ότι δεν μπορείτε να σχηματίσετε άποψη στην ετυμηγορία σας, εν τέλει...σχηματίζετε: κατηγορείτε ΕΥΘΕΩΣ την
@esmarol ότι αμαυρώνει το BDSM και ότι θα απομακρυνθείτε από αυτήν.

Και το λαϊκό δικαστήριο συνεχίζεται με την πρόφαση της «άποψης.» Και με έναν αστερίσκο στο τέλος για να μην μας πουν και μεροληπτικούς!

 

@de7 : Χάος χωρίζει τις οπτικές μας στο ζήτημα των δημοσίων καταγγελιών, με τους όρους αυτούς, το οποίο θεωρώ ότι βλάπτει το άθλημα και εσύ όχι.
Λυπάμαι, δεν μου αρέσει το ύφος σου, αρνούμαι να συζητήσω μαζί σου. Ενδεχομένως να ξανασυζητήσουμε σε πιο αμιγώς καθημερινό βδσμικό θέμα. Καλή συνέχεια.

 

Καλά, δεν θα σχολιάσω καν τα σκουπίδια που θα πουν "φταις" ή "γιατί να σε πιστέψουμε".

Σαν άτομο που μπήκε από νεαρή ηλικία στο BDSMικο χώρο, είχα περάσει κι εγώ την φάση με τα "ροζ γυαλιά", όπου θεωρούσα πως όποια άτομα του χώρου με προσεγγίζουν με συμπάθεια είναι φίλοι μου, με καλές προθέσεις.

Ορισμένοι άνθρωποι ψάχνουν ακριβώς αυτό: την έλλειψη γνώσης και εμπειρίας, την θετική διάθεση και εμπιστοσύνη που έχουν νέα άτομα απέναντι σε ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν ένα φιλικό περιβάλλον ή κάποια επιθυμητή εμπειρία, ακόμα και τον ενθουσιασμό τους να "ανήκουν" κάπου.

Γνωρίζοντας αυτό το άτομο προσωπικά, είδα πως μιλάει αρνητικά για όλους τους ανθρώπους γύρω του (ακόμα και ανθρώπους που έβγαιναν από τον δρόμο τους για να τον βοηθήσουν), πως προσωπικές φωτογραφίες στα χέρια του δεν ήταν ασφαλείς, πως οικειοποιούνταν χώρο και επαφή με θηλυκότητες και πως είχε προσπαθησει να εκμεταλλευτεί οικονομικά όχι μόνο άτομα στον κύκλο του, αλλά και στον δικό τους κύκλο.

Θέλω να πιστεύω ότι πλέον δεν είναι τόσο ενεργός (αν και αμφιβάλλω, τέτοια άτομα συχνά λειτουργούν στις σκιές) .

Οι δημόσιες καταγγελίες μόνο καλό κάνουν στο BDSM. Αυτή η καημένη η συνένεση είναι το μόνο που μας χωρίζει από την κακοποίηση.Είναι σημαντικό να παίρνουμε σοβαρά τέτοια σκηνικά. Τόσο για τα άτομα που τα βίωσαν, όσο και για όλους μας.

 

Μια και τις αναρτησεις τις διαβαζουν νεα ατομα, ατομα εκτος του χωρου, αλλα και ατομα που θεωρουν οτι «ξερουν πιο καλα», ειναι απολυτα αναγκαιο να φανει σε ολους οτι υπαρχουν «ορια» τα οποια πρεπει να γινονται σεβαστα. Αλλωστε αυτο λεγεται στις συζητησεις με καθε υφος και τονο. Και οταν αυτα τα ορια ξεπερνιουνται και μπαινουμε στα μονοπατια της κακοποιησς, αυτο πρεπει να στηλιτευεται και να καταγγελεται. Οι αποψεις του τυπου «ας μην πηγαινες, φταις» κλπ ειναι αναξιες σχολιων. Θελει θαρρος να βγεις με προσωπο να καταγγειλεις κατι για το οποια συχνα τα θυματα νοιωθουν ενοχα. Οι ανθρωποι δεν αλλαζουν, οποιοδηποτε ειδος κοινοτητας κι αν φτιαξουν. Μακαρι να παρουν παραδειγμα κι αλλα ατομα που νοιωθουν στην ιδια μειονεκτικη θεση.

 

Συγγνώμη, δηλαδή μας λέτε ότι μπορείτε να συζητάτε bdsmικά θέματα, μόνο όταν έχουν θετικό πρόσημο; Ένα περιστατικό κακοποίησης που έλαβε χώρα μέσα σ αυτόν τον χώρο - όπου όλοι μας θα θέλαμε να είναι μόνο για την ευχαρίστησή μας, αλλά δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που το εμποδίζουν - θαρρείτε πως δεν είναι άξιο συζήτησης;
Ακόμη κι αν δε με πιστεύετε και θέλετε να κρατήσετε ίσες αποστάσεις και από εμένα και από το άλλο εμπλεκόμενο μέρος -όπως λέτε εσείς, γιατί εγώ τον αποκαλώ θύτη- τι θα πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας, αν όχι δημόσιες τοποθετήσεις ,για να προστατευτούμε όλοι μας και να μπορούμε να απολαμβάνουμε με ηρεμία και ασφάλεια τις συζητήσεις με αμιγώς bdsmικό θέμα ;

 

<moderator's notice>

Παρακαλώ πάρτε παράδειγμα από την OP στο πως διαχειρίζεται τη συζήτηση και ΘΑΨΤΕ ΤΑ ΤΟΜΑΧΩΚ.​

</moderator's notice>

 

@all

Πιστεύω ότι με τις κακοποιητικές συμπεριφορές, πέρα από όλα τα άλλα, συμβαίνει και τούτο: ένα άτομο με εξουσία απέναντι σε ένα άλλο άτομο (μια εξουσία δοτή-θεσμική-κατά συγκυρία-κατά φαντασίαν... δεν παίζει ρόλο) διαταράσσει την ισορροπία των ανθρώπινων σχέσεων επιβάλλοντας τον εαυτό του στο ρόλο του "δυνατού" και υποβιβάζοντας το κακοποιημένο άτομο στο ρόλο του "αδύναμου".

Πολύ συχνά, δίπλα στο τραύμα της κακοποίησης, διαδραματίζεται έτσι και ένα διαπροσωπικό παίγνιο του μυαλού (το ένα άτομο να βαυκαλίζεται ότι έχει τη "δύναμη" και το άλλο άτομο να αυτο-υποτιμάται ότι έχει την "αδυναμία") μια κατάσταση που μπορεί να κρατήσει πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η διάρκειά της κρέμεται πάντα από μία και μόνη λεπτή κλωστή: τη σιωπή.

Οσο κρατάει η σιωπή, τόσο βοά η "δύναμη" του ενός και η "αδυναμία" του άλλου. Τόσο (αυτο)επιβεβαιώνεται η ανισορροπία.

Οταν η λεπτή κλωστή σπάσει, όταν τη σιωπή την σωπάσει ο λόγος, τίποτα δεν μένει πια από τούτο το παίγνιο του νου και η ισορροπία επανέρχεται. Χάνονται, με την ίδια μαγεία που 'ρθαν, η "δύναμη" και η "αδυναμία".

Με τα παραπάνω, σας καλώ όλους να παρατηρήσετε ότι ΜΟΝΟ ΤΩΡΑ, μετά τη δημοσιοποίηση, είναι που η κατάσταση μπορεί να περιγραφεί ως "ο λόγος της και ο λόγος του". Μέχρι τη στιγμή της δημοσιοποίησης, υπήρχε μόνο η σιωπή, που συντηρούσε τη "δύναμη" και την "αδυναμία".

Μα, ναι, φυσικά: υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν (όλο και περισσότερες, λόγω εποχής) ψευδείς καταγγελίες. Αλλά οι ψευδείς καταγγελίες έχουν κοντά ποδάρια. Κι άλλωστε, πότε μετρήθηκε στα πόσα ψέματα αξίζει να σωπάσει μία αλήθεια;

Μολονότι αντιλαμβάνομαι ότι μια τέτοια δημοσιοποίηση είναι ατελέσφορη για όλους τους "πρακτικούς" σκοπούς (αλλά τί "πρακτικός" σκοπός να υπάρχει; τα δικαστήρια είναι που τιμωρούν τις βλάβες και τις ψευδείς καταγγελίες - όχι το φιλοθέαμον κοινόν) σπεύδω να την επικροτήσω ως επαναφορά μιας ισορροπίας, με τη διακοπή ενός παιγνίου στο οποίο ένα άτομο σύρθηκε για να παίξει.

Θα πει κανείς, "μα καλά, εμείς τώρα καλούμαστε να γίνουμε αθέλητοι μάρτυρες διενέξεων αλλονών;" Η απάντηση μου είναι "Ας μην...".

Ας μην γίνετε μάρτυρες, αναγνωρίζω κι εγώ πως ξεβολεύει. Ομως αυτή η "μαρτυρία" είναι κομμάτι της ανθρώπινης συνθήκης.

Προσπεράστε. Μπορεί όλα αυτά να τα βλέπετε, έτσι κι αλλιώς, ως ένα κάπως ακραίο κομμάτι του νορμάλ. Να είναι για σας αποδεκτό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Τότε βέβαια μην παραξενευτείτε αν διαπιστώσετε ότι μέρα με την ημέρα, με κάτι τέτοια προσπεράσματα και αποδοχές, απομακρύνεστε από την ανθρώπινη συνθήκη.

@esmarol χίλια μπράβο κατ' αρχήν, που σταματήσατε να βλέπετε την "κλωστή" ως καραβόσκοινο που δεν κόβεται με τίποτα. Τα πράγματα θα πάρουν τώρα το δρόμο τους, είτε προς τη λήθη είτε προς τη δράση. Αν θα θέλατε να βοηθήσετε προς τη δεύτερη κατεύθυνση, θα σας πρότεινα να επικοινωνήσετε κατευθείαν με την Διεύθυνση / Ιδιοκτησία του φόρουμ και να δώσετε τα πλήρη στοιχεία του μέλους που καταγγέλλετε για την περαιτέρω διερεύνηση όσον αφορά τις προσωπικές φωτογραφίες σας που επιδεικνύονται χωρίς την άδεια σας. Είμαι σίγουρος ότι έχουν την εμπειρία να δράσουν.

 

@esmarol
Είσαι γενναία, μπράβο σου που δεν φοβάσαι πια.

 

Αντιμετωπίζω το περιστατικό που δημόσια κατήγγειλες ως ένα περιστατικό ενδεχόμενης κακοποίησης, που στη πορεία της συζήτησης, τρίτοι έχουν εγγυηθεί ότι συνέβη και τρίτοι έχουν εγγυηθεί για την αξιοπιστία σου.

Τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερο :

1- Να είχε καταγγελθεί το περιστατικό της κακοποίησης στην Αστυνομία, πριν δημοσιευτεί. Και να παρατίθονταν και τα στοιχεία της Αστυνομίας.
2- Εφόσον αυτό δεν είναι εφικτό, η πορεία της συζήτησης απέδειξε ότι υπάρχουν άτομα που μπορούν να εγγυηθούν ότι συνέβη ή μπορούν να εγγυηθούν για την αξιοπιστία του καταγγέλλοντα.

Οι παράγοντες αυτή είναι κρίσιμοι για την αξιοπιστία της. Αυτό είναι σαφώς καλύτερο και έγινε και με φυσικό τρόπο, επομένως θα μπορούσε να είναι ένας μηχανισμός, αν το ζητούμενο είναι η πληροφορία να φτάσει και στούς τρίτους (εκτός από συγκεκριμένο κύκλο) και προσωπικά για τον καταγγέλλοντα να μην αποκλειστεί με το καλήμερα από πρόσωπα σαν και εμένα, που τα προσωπικά δεδομένα στο βδσμ θεωρούνται ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.

 

Και όμως @trterterterterter ,δεν είναι όλοι οι αλητάμπουρες κακοποιητικοί και ούτε όλοι οι άνθρωποι άγριοι λύκοι και στο λέει αυτό ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε άγρια αγέλη.
Είμαστε σαν είδος ικανοί όντως για να γίνουμε το πιο επικίνδυνο ζώο του πλανήτη και ταυτόχρονα το πιο ικανό για μεγαλείο. Δεν μπορώ να σου απαριθμήσω το πόσες φορές στην ζωή μου συνάντησα αυτήν την αντίθεση όχι μόνο γύρω μου αλλά και εντός μου.

«Ο κόσμος είναι κακός» λέει ο ίδιος ο κόσμος και αυτό σαν γεγονός δίνει δύο επιλογές:
Η πρώτη είναι η απομόνωση, να θωρακίσουμε τον εαυτό μας, να κρύψουμε τις ευαισθησίες, τα ευάλωτα σημεία μας και τις ανασφάλειές μας, να κρατάμε τον κόσμο έξω από εμάς για να μην μας τραυματίσει.
Η δεύτερη είναι να ζήσεις μέσα σε αυτόν τον κόσμο, να κάνεις λάθη μαζί του, να τραυματιστείς, να πληγωθείς, να μεγαλώσεις, να πιστέψεις, να ευχαριστηθείς, να απολαύσεις και να τον καταλάβεις.

Ο άνθρωπος έχει όρια.

Για να φτάσει κάποιος στην κακοποίηση, πρέπει να ξεπεράσει ένα όριο. Για κάποιους είναι αδύνατο να συμβεί για άλλους δύσκολο και σε άλλους εύκολο.

Η παλιά νοοτροπία, όπως η δική σου έριχνε την ευθύνη στα θύματα. Όχι από κακία, ο σκοπός αυτής της νοοτροπίας ήταν να κάνει τον άνθρωπο πιο άτρωτο, πιο υπεύθυνο και λιγότερο ευάλωτο .

Αυτή η θεωρία όμως έχει κενά. Η φύση μας δεν είναι άτρωτη και το να επωμίζεσαι τις ευθύνες της ανευθυνότητας των άλλων δεν σε κάνει υπεύθυνο, σε δεσμεύει σε μια άλλη ανευθυνότητα και σε κάνει ακόμα πιο ευάλωτο και τελικά όχι μόνο προστατεύει αλλά παράγει ακόμα περισσότερους θύτες.

Όταν μιλάμε για πραγματική υπευθυνότητα μιλάμε για επίγνωση ακριβώς του μεγέθους που αναλογεί στον καθένα μας, ούτε λιγότερο αλλά ούτε και περισσότερο. Αυτό προϋποθέτει να γίνει συνείδηση του τι είναι ανθρώπινο, απάνθρωπο και υπεράνθρωπο.

Είναι απολύτως φυσικό και ανθρώπινο να επενδύω σε ανθρώπους και να κάνω λάθος επιλογές. Το κόστος του λάθους μου όμως έχει ένα όριο.
Η κάθε συνέπεια της κάθε πράξης μου έχει ένα όριο. Όταν αυτό το όριο ξεπεραστεί η πράξη και η συνέπεια χάνουν την σημασία τους. Δεν έχω ευθύνη για το όριο που ξεπεράστηκε.

Λέγοντας τον θύτη, αλητάμπουρα ή μαλάκα άθελα σου τον προστατεύεις από την ευθύνη του απέναντι σε ένα έγκλημα και όχι απέναντι σε ένα λάθος. Τα μεγέθη είναι διαφορετικά.

Καταλαβαίνω πως όλες αυτές οι κραυγές και οι καταγγελίες είναι κάτι καινούριο που επιτίθεται στην παλιά νοοτροπία. Αλλά ο λόγος που υπάρχει είναι ακριβώς επειδή η παλιά όχι μόνο δεν δούλεψε αλλά χειροτέρεψε το πρόβλημα.
Η ίδια η θεωρία της υπερανθρωπότητας δημιούργησε την υπερευαισθησία και την υπερευαλωτότητα στον αντίποδά της. Χάθηκαν τα όρια και οι φυσικές ανθρώπινες ισορροπίες και καλλιέργησε την ανευθυνότητα.

Είμαστε σε θέση σήμερα να γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα για τον ανθρώπινο μηχανισμό, πως λειτουργεί ψυχικά αλλά και σωματικά σε διάφορες καταστάσεις, όπως τα τραύματα και την κακοποίηση.

Υπάρχει ο φόβος ότι αυτό το καινούριο, το ανθρώπινο, θα κάνει λάθη, θα αδικήσει αθώους, θα παρασύρει σε φασισμούς και μισανδισμό. Και γω το φοβάμαι, είναι η γνωστή φρενίτιδα του καινούριου που βγάζει σε κάποιους την υπερ- επαναστατικότητα, είναι και τα χρόνια της καταπίεσης σε αυθυποβολές του άτρωτου και άρνηση που βγάζουν ξεβράσματα, είναι η μάχη με την παλιά νοοτροπία που αντιστέκεται στο αναπόφευκτο και βγάζει μεταλλάξεις.

Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν, αυτή η «μεριά» να χρειάζεται ακόμα περισσότερες λογικές και ισορροπημένες φωνές.

Είναι ζωτικής σημασίας πλέον να υπάρχει επίγνωση και σεβασμός στα όρια και τις ευθύνες του ανθρώπου. Θα μπει σε σπίτια και σε φόρουμ και παντού.

Δεν θέλουμε άλλο την επιλογή της απομόνωσης. Σε αυτήν την ζήση χωράμε όλοι και αξίζει να την ζήσουμε, αν όχι εμείς , οι επόμενοι από εμάς χωρίς «θωρακίσεις». Ο φόβος και ο πόνος μεγαλώνουν όσο κρύβονται μέσα μας. Παίρνει τον έλεγχό του μυαλού μας και κατευθύνει τις επιλογές μας. Δεν πρόκειται για μια πολιτική επανάσταση αλλά για μια ανθρώπινη επανάσταση. Μεγαλώσαμε πια σαν είδος και θα μεγαλώνουμε γενιά τη γενιά τη γενιά.

Ο κόσμος δεν είναι μόνο κακός, δεν θα γίνει ποτέ τέλειος, αλλά μπορεί να γίνει ανθρώπινος.

Αγαπητέ @trterterterterter δεν ξέρω τι από αυτά που έγραψα θα καταλάβεις τελικά, δεν περιμένω τίποτα. Σε διάφορους σχολιασμούς είδα τον φόβο να κρύβεται, στον σχολιασμό σου είδα την αλήθεια σου απροκάλυπτα, επίσης πολύ φόβο αλλά και πολύ πόνο.

@trterterterterter … όχι δεν φταις!

 

Δε μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό. Εγώ προσωπικά δε γνωρίζω κάποιο περιστατικό κακοποίησης, κατά τη διάρκεια του οποίου ο θύτης κρατούσε αποδεικτικά στοιχειά.
Έχουμε μάλιστα πολλά παραδείγματα από τη δημόσια ζωή, οπού παρά τα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που υπάρχουν, βρέθηκαν εκείνοι που πήγαν να "ξεπλύνουν " και να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα. Άρα σ αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να σας πω ότι και χειροπιαστές αποδείξεις να είχα, θα βρίσκονταν πάλι κάποιοι να τις αμφισβητήσουν.

Αλλά θέλω να θέσω ένα ερώτημα. Για ποιόν άλλο λόγο πιστεύετε θα έβγαινα μετά από 7 χρόνια, να υποστώ αυτή την επίπονη διαδικασία δημοσιοποίησης προσωπικών βιωμάτων, με το όνομά μου, τη φωτογραφία μου και προσωπικά μου στοιχεία, αν όχι για να πω την αλήθεια, να προστατεύσω άλλα άτομα και να δώσω πάτημα και σε άλλους ανθρώπους να προχωρήσουν σε αντίστοιχες δημοσιοποιήσεις;

 

@bumblebee

σε ποια "πυρηνικά δεδομένα" αναφέρεσαι;

Ο εξαναγκασμός και η κακοποιητικη συμπεριφορά είτε λόγω είτε πράξη, είναι BDSM;