Ένα ακόμη κακοποιητικό βίωμα

Ας κάνουμε τον εξής παραλληλισμό, ώστε να αποφύγουμε τον συναισθηματισμό και να το δούμε πιο τεχνικά και ψυχρά.

Έχουμε μια διασταύρωση, με φωτεινούς σηματοδότες. Ο οδηγός Α έχοντας πράσινο, αλλά με περιορισμένη περιφερειακή ορατότητα, διασχίζει κανονικά τον δρόμο όπως προβλέπει ο ΚΟΚ. Ο οδηγός Β, περνάει το φανάρι με κόκκινο με αποτέλεσμα να χτυπήσει τον Α στο πίσω μέρος και κατόπιν να εξαφανιστεί.

Οπότε έχουμε τα εξής:

1. Την ευθηνή την έχει αναμφισβήτητα ο οδηγός Β. Ο οποίος και εξαφανίστηκε.

2. Θα μπορούσε να αποφευχθεί το ατύχημα? Σίγουρα εάν ο Α μη έχοντας ορατότητα όφειλε να ελέγξει τον δρόμο παρόλο που είχε πράσινο και γνωρίζοντας τι κυκλοφορεί στον δρόμο.

Πρακτικά, μερίδιο ευθύνης έχουν και οι δύο λοιπόν. Το πρόβλημα όμως, δεν εστιάζεται στο ποιος κι με τι ποσοστό φταίει και στο που κι εάν θα αποδοθεί δικαιοσύνη, και τι τύπου, εάν είναι νομική, αστική, ηθική κτλ.

Το πρόβλημα μας εδώ είναι, πως στο μέλλον θα αποφεύγονται τέτοιες καταστάσεις. Ο πρώτος τρόπος είναι οδηγοί σαν των Β να μην κυκλοφορούν (το πλέον δύσκολο). Ο δεύτερος τρόπος, είναι οι οδηγοί όπως ο Α, να έχουν επίγνωση των καταστάσεων και να μην έχουν την αίσθηση ότι όλοι οι οδηγοί είναι προσεχτικοί και νομοταγής. Μέχρι λοιπόν να βρούμε πως θα υλοποιήσουμε τον πρώτο και πλέον αποτελεσματικό τρόπο, μας μένει ο δεύτερος.

Ο σκοπός του νήματος δεν είναι απαλλάξει πλήρως και από πάσα ευθύνη τον οδηγό Α, αλλά να φωνάξει για να ακουστεί τι κυκλοφορεί εκεί έξω. Δεν χρειάζεται, πιστεύω, να το τραβάμε από τα μαλιά και να παθιαζόμαστε είτε από την μία είτε από την άλλη πλευρά.

 

Αυτό δεν είναι απόλυτα ακριβές. Είναι σύνηθες για κάποιους θύτες, να στοχεύουν σε ανθρώπους με υπάρχουσες αστάθειες. Παλιότερα (αν και δεν αμφιβάλλω την πιθανότητα να συμβαίνει ακόμα) στα χωριά βίαζαν- κακοποιούσαν την/ τον "τρελό/η του χωριού" που η ίδια η αστάθεια τους τους εμπόδιζε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, να ζητήσουν βοήθεια και ακόμα και αν το έκαναν δηλαδή δεν τους πίστευε κανείς. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο σκληρό από το να βασανίζεις έναν ήδη βασανισμένο άνθρωπο.
Δεν πάει πολύς καιρός που υπήρχε κάποιο μέλος εδώ με ασταθείς συμπεριφορές και φώναζε "κακοποίηση", επίσης και εκείνη από μέλος. Αλλά ο τρόπος της και η επιθετική συμπεριφοράς της δεν σου έδιναν περιθώρεια να πλησιάσεις. Σαν πληγωμένο αγρίμι που ξεσπούσε παντου. Δεν μπορούσες να βγάλεις άκρη ανάμεσα στο τι είναι πραγματικό και τι όχι από αυτά που έλεγε και γι αυτό ίσως τελικά να ήταν ο "τέλειος στόχος" για το αρπαχτικό, δεν ξέρω αν θα μάθουμε ποτέ.
Είναι συχνά στόχοι η αστάθεια και η ευαλωτότητα, παιδιά, ηλικιωμένοι, ζώα ή απλά ένας άνθρωπος που περνάει μια άσχημη φάση στην ζωή του.
Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συζητάτε, απλά πήρα την ευκαιρία να υπογραμμίσω το μέγεθος της σκληρότητας του πράγματος.

 

Όχι.
Ότι είχα να πω το είπα. Δεν θέλω να σου δώσω άλλο βήμα για επιθέσεις στο θύμα.

 

Σφάλλετε! Η κοινωνία μας, ο νομικός πολιτισμός μας, έχει ΕΥΤΥΧΩΣ αποφασίσει να μην εξαρτά τις άδικες πράξεις από την προσωπικότητα του θύματος αλλά από την προσωπικότητα του δράστη και μόνο. Ξέρετε γιατί; Γιατί αποφασίσαμε να μην κάνουμε διάκριση ανάλογα με την εμπειρία, το IQ, την μόρφωση, την ηλικία, το φύλο, τις σκέψεις , τις τάσεις, αυτού που έχει υποστεί βλάβη. Αντιθέτως κάνουμε διάκριση υπέρ του θύματος σε κάποιες περιπτώσεις, πχ ανήλικοι.
Η κρίση, η δυναμική και η δύναμη του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, χτίζεται κυρίως μέσα από τις απώλειες και τις ματαιώσεις και όχι στο κενό. Η θρησκοδιδασκαλία περί υπευθυνότητας που επικαλείστε διάφοροι εδώ μέσα αφορά έναν κόσμο αποστεωμένο από την ζωή και τη διάδραση, είτε πουλιέται ως χριστιανικό εγκoλπιο είτε ως οδηγός αυτοβελτίωση.

 

Αν πρόσεχε λίγο παραπάνω δεν θα ήταν θύμα τώρα. Εξάλλου και κοπέλες πιο πάνω συμφωνούν με ότι γράφω για περισσότερη προσοχή στο ποιόν εμπιστεύεστε.

 

Ο νομικός κόσμος δεν πρόκεται να σε προστατέψει ποτέ, όσους νόμους και να βγάλουν η ευθύνη θα βαραίνει πάντοτε και το ενήλικο θύμα, προσέχεις για να έχεις λέει η παροιμία. Τι να το κάνω εγώ αν ο δικαστής μου βρεί δίκιο ΑΦΟΥ με έχουν βιάσει/κακοποιήσει;

 

Συμφωνώ καθολικά στην τοποθέτησή σου με μια κάθετη διαφωνία ως πρός την επιλογή της λέξης "αστάθεια" για το θύμα τέτοιων συμπεριφορών.

Ο θύτης στοχεύει και εκεταλλεύεται την εαυαλωτότητα του θύματος καθώς και τη θέση εξουσίας - ανωτερότητας που είτε κατέχει είτε νομίζει ότι κατέχει.

Θα επανέλθω με κατάθεση προσωπικού βιώματος, όταν είμαι έτοιμη και αν η @esmarol το επιτρέπει στο νήμα της.

 

Πολύ καλά πράττει η δικαιοσύνη και έχετε σε όλα δίκιο. Αναιρεί αυτό την ανάληψη ευθύνης του καθενός μας για τον ίδιο μας τον εαυτό; πιστεύετε πως δε χρειάζεται να φέρουμε το βάρος των ευθυνών μας και μου λέτε πως σφάλλω, γιατί δεν είπα κάτι διαφορετικό.

 

Την άλλη που λέει τρεις λαλούν και δυό χορεύουν ξεχάσατε.

Δεν ξέρω τί ευθύνη σας βαραίνει εσάς από το πρωί ως το βράδυ και ποιός προπατορικά σας την απόθεσε. Μην την αποθέτετε και στους άλλους όμως. Αφήστε τους να ζήσουν.

Ευλόγησον!

 

@trterterterterter

Έχεις διαπιστώσει πόσο αντιφατικός είναι ο λόγος σου; Από τη μία να λες "δεν υπάρχει άσπρο-μαύρο" και από την άλλη να τα το θέτεις με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.

 

Τα πιτουρα κλπ ειναι συμβουλες της μανας προς το παιδι. Η καταγγελια και η τιμωρια απο την εξωγενη πολιτεια ειναι υποχρεωση ωστε να μη γινουμε ζουγκλα σε μια κοινωνια. Δεν μπορουμε ποτε να βαλουμε στην ιδια ζυγαρια τον αποδεκτη μιας κακης/κακοποιητικης συμεριφορας με τον θυτη. Ειναι σαν να λεμε οτι ενα ατομο σε οποιαδηποτε συναισθηματικη κατασταση, που στεκεται στο στηθαιο και ο οχλος απο κατω του φωναζει πεσε πεσε.....ειναι το ενα και το αυτο. Και οτι αν πεσει, φταιει κιολας
Οι κανονες και οι τιμωριες υπαρχουν για να ζουμε αρμονικα ως κοινωνια. Υπαρχουν για να πρστατευουν τον πιο αδυναμο. Με προτροπες του τυπου «πεσε στα σκληρα, πεσε και κολυμπα, ας προσεχες» κανεις δεν θωρακιστηκε ποτε καλυτερα. Οπως και το ξυλο ως παιδαγωγικη διαδικασια, δεν εφτιαξε καλυτερους ανθρωπους. Αντιθετα. Εφτιαξε περισσοτερους ανασφαλεις. Το διχτυ προστασιας απο τους γυρω εφτιαξε την ασφαλεια των ανθρωπων ως συνολο

 

Δεν μπορεί να έχει κάποιος εξουσία πάνω σου, εκτός και αν τον αφήνεις να έχει.