"μια στιγμή εξουσίας" και άλλα ερωτήματα

Αν ενα μωρο γεννηθη με βαρος 3600 γραμμαρια και ανω, τοτε ο μαιευτηρας ρωταη τους γονεις "3600 να το αφησω?", αν η απαντηση ειναι "οχι" εκ μερος των γονιων, τοτε το μωρο προοριζεται για σκλαβος. Απλο!

 

super slave here! 5,5 κιλά γεννηθηκα χαχαχχα

 

Επιτελους συναδελφε, θεσαμε καποια ρεαλιστικα σταθμα ταυτοτητας για τους σκλαβους! 

 

Αρχική δημοσίευση : masterattilas

"Ε λοιπον θα σαs πω τι σκεφτομαι. Σκεφτομαι οτι το νοημα τηs ζωηs ειναι ο πονοs και η ηδονη. Και ο μονοs τροποs να τα προσφερειs ειναι μεσω τηs δυναμηs και τηs εξουσιαs.Ποσο βαρετα και πεζα ειναι ολα μπροστα σε μια στιγμη εξουσιαs.Το να ειναι καποιοs κυριαρχοs ειναι σταση ζωηs και οχι καποιο ερωτικο παιγνιδι.Οι σλαβοι ειναι γενημενοι για να ειναι σκλαβοι και οι αφεντεs ειναι γενημενοι για να δημιουργουν."

__________________________________________________________________________
Ξύπνησα κεφάτη και είπα να ρίξω μια ματιά πριν το πρωινό μου ντους στο φορουμ.
Κι επειδή είμαι κεφάτη θα κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου.  

Το νόημα της ζωής είναι ο πόνος και η ηδονή...
Τώρα δεν ξέρω αν είναι νόημα ζωής ή όχι, δεν με αφορά εξάλλου, αλλά υπάρχει κανείς που να μην αποδέχεται πως ο πόνος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης μας?
Ο πόνος και δεν αναφέρομαι στον φυσικό πόνο, ο πόνος ο καθημερινός, ο πόνος από κάθε απογοήτευση, μικρό ή μεγάλο θάνατο προσδοκιών, ελπίδων, ανθρώπων κ.ο.κ.?
Όταν φτάνεις να αποδεχτείς πως είτε το θέλεις είτε όχι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό ο πόνος είναι κάτι που μας συνοδεύει από την πρώτη αναπνοή μόλις γενηθούμε κι έπειτα σε όλη μας τη ζωή.
Θα μπορούσα να το δω σαν νόημα ζωής. Νοήμα γιατί μαθαίνεις να αποδέχεσαι πως δεν είναι όλα ροζουλιά και ανάλαφρα, νόημα γιατί μέσα απ΄ αυτόν ωριμάζεις - μαθαίνεις - αναπτύσεσαι πνευματικά, μαθαίνοντας να τον διαχειρίζεσαι.

Ηδονή. Πόσοι αλήθεια δεν βρίσκουμε μέρος του νοήματος της ζωής στην ηδονή?
Και δεν αναφέρομαι στην ηδονή του σεξ μόνο. Στην ηδονή ενός όμορφου πρωινού ή ηλιοβασιλέματος, στην ηδονή ενός καλομαγειρεμένου φαγητού, στην ηδονή ενός υπέροχου ποιήματος ή ενός πίνακα κ.τ.λ.

Πόσο παράλογο δηλαδή είναι κάποιος να βρίσκει σ΄ αυτά νόημα ζωής?

Κι η εξουσία... Ειδικά εδωμέσα, θα ήταν υποθέτω κατανοητό το πόσο μεθυστική είναι, είτε να την ασκείς είτε να την αποδέχεσαι, ανάλογα με τις ανάγκες σου.
Πόσο πεζά κι ασήμαντα μοιάζουν πολλά σε μια στιγμή συνγκερασμού πόνου-ηδονής-εξουσίας που είναι ικανή να σε απογειώσει!? Έστω και για εκείνα τα λεπτά που αυτό μπορεί να συμβεί?

Η επόμενη του φράση δεν με ξενίζει, αντίθετα πιστεύω πως η κυριαρχία και η υποταγή είναι στάση ζωής για μένα και όχι απλά ερωτικό παιγνίδι. Πάει βαθύτερα και ναι θα μπορούσε να ανάγεται σε εκ γενετής προδιάθεση- κανείς δεν το γνωρίζει αυτό.
Αλλά είτε είναι μια εκ γενετής προδιάθεση είτε όχι, αλλάζει το γεγονός πως για κάποιους είναι και βιώνεται σαν κάτι πέρα από ερωτικό παιγνίδι?
Πως κάποιοι είναι και επιλέγουν να κυριαρχούν και κάποιοι να υποτάσσονται?

Όσο για τη δημιουργία...
Η διμιουργικότητα σίγουρα δεν είναι προνόμιο κυρίαρχου ή σκλάβου. Αλλά είναι γεγονός πως Ο Κυρίαρχος που παίρνει στα χέρια του μια σκλάβα και σαν γλύπτης εργάζεται πάνω της, μαζί της στην προσπάθεια να αναδείξει την εσωτερική και όχι μόνο ομορφιά της, δεν τον κάνει από αυτή την άποψη δημιουργικό?

_____________________________________________________________________
Η ώρα πέρασε και πρέπει να τρέξω για τη δουλειά.  

Μια όμορφη μέρα να έχετε όλοι  

 

δεν θυμάμε πόσα κιλά γεννήθηκα αλλά τώρα είμαι άνω των 100 οπότε...

 

Οχι. Δημιουργουμαι στο περιβαλον μας, για το περιβαλον μας. Δημιουργια σημενη η προσπαθεια και η ενεργεια ειτε για αναγενηση ειτε για αναδυσι κατι καινουργιου σε ενα περιβαλον. Μιλωντας για κατι δημιουργικο για την καλυψη αναγκων μας, τοτε ισοβαθμιζουμε την δημιουργεια με το κοψιμο μιας σαλατας, που θα φαμε αργοτερα. Ενας γλυπτης εχη την αναγκη να εξωτερικευση τον εσωτερικο του κοσμο προς το περιβαλον του, οχι ομως γιαυτον και μονο, αλλα προς το γενικο περιβαλον του. Ενας Κυριαρχος μπορη να θελη να εξωτερικευση το εσωτερικο του κοσμο, οχι ομως για το η προς το περιβαλον του. Αν το κανη γιαυτο το λογο τοτε ισως θεωρηθη ακομα και ενας κομπλεξικος επιδηξιομανης.
Το παραδειγμα του γλυπτη σου η της σαλατας μου μπορη να κατανοηθη καλυτερα αν φερουμαι στο μυαλο μας ενα Αρχιμαγειρα που δημιουργει μια σαλατα, αλλα οχι να την φαη μονο αυτος, αλλα και οι πελατες του.
Η εσωτερικη και οχι μονο ομορφια μιας σκλαβας δεν ειναι κατα αποκλειστικοτητα δημιουργημα του Κυριαρχου της, (ισως να ειναι συγκαταθεσι) αλλα ειναι η διψα για ζωη, η ιδια η ζωη της σκλαβας που παρεκινηται απο το εμφυτο ενστικτο της επιβιωσις, ανεληξι προσωπικοτητας, διευρινσης χαρακτηρα, εξερευνησις, αναζητησις κλπ κλπ. Ναι ο Κυριαρχος μιας σκλαβας μπορη να δωση κατευθυντηριες γραμμες, αλλα δεν δημιουργη. Ισως να δημιουργει την ολη καταστασι η το περιβαλον της σκλαβας, αλλα οχι την ιδια την σκλαβα γιατι απλα το μονο αυθεντικο δημιουργημα που μπορουμαι να κανουμαι ειναι babies  . Τα υπολοιπα τα δανειζομαστε απο το περιβαλον. Εκτος αν μιλαμε για Κυριαρχο μηχανικο και μηχανικη σκλαβα... 

 

Απάντηση: Re: "μια στιγμή εξουσίας" και άλλα ερωτήματα

Παρομοίως, είμαι της άποψης ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μόνο σε ''άγραφα χαρτιά''.
Όταν είναι ήδη σχηματισμένη η εικόνα, όπως συνήθως συμβαίνει, θα είναι ευχής έργον αν υπό κατάλληλες συνθήκες μπορέσουν να γίνουν βελτιώσεις, ζωηρέψουν τα χρώματα ή και αλλάξουν αποχρώσεις. Εκεί θα φανεί η μαστοριά και των δύο.
Ακόμα και στα babies που υποτίθεται ότι είναι δημιουργήματά μας, η εικόνα σχηματίζεται ερήμην των δημιουργών. Και αν την παραμορφώσουμε με άστοχες επεμβάσεις, αταίριαστες προς αυτήν, τότε το αποτέλεσμα μάλλον προς τερατούργημα θα φέρνει...ω. μη γένοιτο!

 

Re: Απάντηση: Re: "μια στιγμή εξουσίας" και άλλα ερωτήματα

Ναι. Ισως και αυτο να ειναι και να εκφραζη τη δημιουργικοτητα που αναφερε η Lara_EP. Και χρηαστηκαν δυο για αυτην. Ο ενας δανειστηκε απο τον αλλον.
Τα babies, που αναφερα σαν αυθεντικο δημιουργημα μας παυουν να ειναι δημιουργημα μας απο την στιγμη της γεννησης του και μετα. Απο εκη και περα και μετα ειναι προσωπικοτητες, Κ/κυριαρχοι η Σ/σκλαβοι  .

Θα επανελθω. Πρεπη να φυγω

 

Επεστρεψα   συνεχεια του ποστ 20

Προσωπικοτητες με δυο ταυτοτητες. Μια ταυτοτητα του ανυμπορου οργανισμου για επιβιωσι απο μονος του, μεχρι την πρωκτρικη ηλικια, και δευτερη ταυτοτητας των τασεων του και των κλεισεων που ενστικτωδως κατευθυνεται. Αν το θεωρησουμε δημιουργημα μας στη συνεχεια τοτε ναι, θα τερατουργησουμε με τις αστοχες επεμβασεις μας εναντια των τασεων της δευτερης ταυτοτητας του.

Οσο αφορα το νημα, μια παραγραφος απο το κορανι που διαβαζεται στη σχολη των Μπεηδων απο του Ιμαμηδες ισως εκφραση στιγμες ουσιαστικης εξουσιας. " Ο Θεος να σου δινη τη δυναμη να εισαι αυτο που θελης να φαινεσαι οτι εισαι, οσο μπορης. Τις υπολοιπες σου στιγμες γινου απλος υπηρετης του Θεου, για να εισαι"

Υ.Γ Μπεηδες, οργανα εξουσιας