Ο Έρωτας, σου το 'χω πει, θέλει ψυχή και φαντασία, εσύ όμως τον κατάντησες μια τυπική διαδικασία

Αυτα που μπορει να ψαχνει ενας ανθρωπος στο σεξ, τα φετιχ του, τα ψυχολογικα του κινητρα, τα γουστα του και οι φαντασιωσεις του ειναι πραγματικα απεριόριστα. Καποια, βυθισμενα σε πολυ πρωιμες, απωθημενες σεξιυαλικα φορτισμενες εμπειριες.
Μην αποκλειεις τιποτα.

 

Οχι, δεν αποκλείω. Επειδή όμως εικάζουμε, παίζω με τις πιθανότητες

 

τόσο νέος, τόσο αθώος. Αληθεια τώρα; Οι πενηνταχρονοι υποτακτικοί πουτανακια, όχι ποτέ; Δεν ξέρω στην φάση που περιέγραψες, αλλά έχω δει ωραιότατο πενηνταπενταρη πουτανακι μιας 27χρονης μιστρεσας.   παίζει να έχει και φωτογραφίες εδώ  

Πάντως συμφωνώ μαζί σου. Και για εμένα θέλει μια ατμόσφαιρα, μια έμπνευση, ένα vibe.

 

Κάπου κάπου να γράφεις και μια κάρτα...

 

Παιδάκι μου, για τους επί πληρωμή μιλάω, όχι για αυτούς που κάνουν πουτανιές!

 

Δεν πληρώνω δεκάρα (cent από το 2002)...
Λατρεύω τα -ήντα σεξουαλικώς, ερωτικώς, συναισθηματικώς, αισθητικώς κλπ κλπ  
Και όποιος τους κατηγορήσει θα έχει να κάνει μαζί μου (ε; ε; tough enough;  )

 

Παιδάκι μου, για τους πληρωμένους λέμε, λέμε!
Τι έχετε πάθει όλες και αγριεψατε; Σκιάζομαι!

 

Μην μας πειράζεις τους πενηντάρηδες  . Γενικά δεν πιστεύουμε στο age shaming, fetish shaming κλπ.  

 

Πιστεύουμε στο shame shaming.

 

Περιμένουμε στο χωλ του ξενοδοχείου. Ο δικός μας στη reception, αρκετά πιο πίσω εμείς. Μπαίνει ένα ζευγάρι, σταματάνε δίπλα μας.
Κάνουμε πίσω για να περάσουν μπροστά, χωρίς να πούμε τίποτε. Της κάνει νόημα να περάσει στο σαλόνι και να τον περιμένει. Αυτή φεύγει, αυτός περνάει μπροστά. Πίσω από τον δικό μας που περιμένει στη reception. Εκείνη τη στιγμή έρχεται και η υπάλληλος.

-Καλημέρα σας!
-Ένα δωμάτιο θέλω για τρεις ώρες.

Και ξεκινάει το γνωστό παζάρεμα, που τον διασκεδάζει, τον καυλώνει, μας καυλώνει. Μας ανάβει και τους τρεις το παζάρι. Μας φτιάχνει και το φτηνιάρικο. Κι η ξεπέτα. Άλλες φορές αλλάζουμε ρόλους, αλλά ο δικός μας το 'χει πιο εύκολα. Είναι πειστικός. Τελειώνει το νταλαβέρι με ύφος: "Τέλος πάντων, δεν είναι ώρα τώρα, αλλιώς..."

Ο δικός μας γυρνάει και κοιτάει προς τα πίσω, ανέκφραστος, δήθεν αδιάφορος. Καυλωμένος κάργα. Καυλώσαμε κι εμείς με το παζάρι. Ο τύπος που περιμένει πίσω του, ίδια ηλικία με μας, ίσως και λίγο μικρότερος.Το βλέμμα του έχει όσο ερωτισμό μπορεί να έχει ένας ηλικιωμένος μηχανικός αυτοκινήτων την ώρα που κάνει ρεκτιφιέ στη μηχανή.

Ο τύπος γυρίζει και μας κοιτάζει. Με μένα διασταυρώνεται το βλέμμα του. Με κοιτάει έντονα. Δεν ξέρω αν θα 'θελε να του την πέφταμε ή αν σκεφτόταν ότι αποδοκιμάζω την επιλογή του. Δεν ξέρω αν κατάλαβε τη σκέψη μου, αν και ήταν τόσο έντονη που ένιωθα ότι η φωνή μου ακουγόταν από τα μάτια μου. Κι εσύ φτήνια φίλε, σε νοιώθω, σε ημιδιαμονή με γκόμενα. Ο καθένας τον εξευτελισμό που γουστάρει.

Ρε αδερφέ όμως... Γιατί έστειλες τη γκόμενα να περιμένει στο σαλόνι; Γιατί;
Μπαίνεις σε ένα χώρο με σκοπό να κάνεις σεξ, και το γαμήσι αρχίζει πολύ πριν φτάσετε πάνω.
Τον ερωτισμό, την καύλα, το όποιο πάθος, την όρεξη να περάσουμε καλά. Εμείς το κυνηγάμε, με όλα, και με παζάρι για 5 ευρώ... Καύλα πριν ακόμη μπούμε στο ξενοδοχείο, ποιός θα παζαρέψει αυτήν τη φορά, εσύ όχι, ντάξει, κάντο εσύ, όρμα, άναψέ μας μαλάκα, είσαι ο πιο ξεφτίλας, μούγκα εμείς, θα κοιτάμε μόνο.
Τρεις άνθρωποι που με αφορμή 5 ευρώ γίναμε ξαφνικά όχι μόνο ψυχές, αλλά και τρία καυλωμένα κομμάτια κρέας. Χωρίς σκέψεις. Τρία κομμάτια που απλά θα μπει το ένα μέσα στο άλλο, με σφιγμένα δόντια, με ιδρώτα, με πνιγμένες φωνές, άγρια, πρωτόγονα. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο. Για 5 ευρώ εμείς εδώ μαζί, φτηνιάρικα. Η δικιά σου στο σαλόνι;

 

Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο. Μπροστά μας δύο άντρες, στην ηλικία μου, μπορεί και λίγο μεγαλύτεροι. Δε της μιλάω, έχω θυμώσει πολύ μαζί της σήμερα. Δε θέλω να τη βλέπω.

Βέβαια, δε λέω, άσχημη είναι, για αυτό και κάθε φορά που κάνουμε σεξ την πηδάω στα τέσσερα. Μια χαρά, όλοι ευχαριστημένοι.
Αλλά αυτό που έκανε σήμερα δε μπορώ να το χωνέψω. Πήγαμε για αρνίσια παϊδάκια και αυτή παρήγγειλε σαλάτα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Είναι δυνατόν; Πως μου φέρθηκε έτσι ή καριόλα;
Προσπάθησα να ελέγξω τα νεύρα μου, λέω από μέσα μου, Βρασίδα εντάξει, θα τα φας όλα μόνος, μη δίνεις σημασία. Αλλά δεν έφευγε από το μυαλό μου, έτρωγα και έκλαιγα.
Και είχε και το θράσος να με ρωτήσει τι έχω. Τίποτα, απαντάω, και συνεχίζω να τρώω. Και εκεί ξεπέρασε κάθε όριο. "Όλοι τα ίδια λέτε", με ένα βλέμμα που έκανε το παϊδάκι να φύγει από το χέρι μου.

Και να 'μαστε λοιπόν στο ξενοδοχείο. Κοιτάω τους τύπους και σκέφτομαι πόσο ζηλεύω τους gay! Αυτοί δε θα είχαν παραγγείλει ποτέ σαλάτα. Αχ, αν πηγαίναμε μαζί στο δωμάτιο, αν ήμουν τυχερός μπορεί να γινόμουν κι εγώ.

Είχα προσπαθήσει και εγώ στο παρελθόν αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν τελείωσε η φάση, ρώτησα, αλλά η απάντηση με απογοήτευσε. Με μια φορά δε γίνεσαι gay, μου είπαν.

Και πως να γίνω; Είχα γεννηθεί καραstraight και δε μπορούσα να το αλλάξω με τίποτα. Βέβαια το πρώτο βήμα το έκανα, έγινα straight, σκέτο. Πήγα σε πολλούς ψυχολόγους, αλλά δεν ήξεραν την τύφλα τους. Μέχρι που βρήκα έναν μύστη και του εξήγησα το πρόβλημα.

Δικέ μου, μου λέει, πρέπει να καταλάβεις πώς άλλο πράγμα ο Βασιλάκης ο Καρράς και άλλο straight. Θα σου γράψω μια συνταγή με όλη τη δισκογραφία και θα στρώσεις.

Τι έλεγα; Ναι. Πρέπει να βρω τρόπο να τους πλησιάσω. Κάνω ένα νόημα στη σαύρα να πάει στο σαλόνι. Και για να μη τη βλέπω και για να μπορώ να κινηθώ ελεύθερα. Περνάω μπροστά τους για να με προσέξουν. Εκείνη τη στιγμή έρχεται και η υπάλληλος.

Παικταρά μου, τίνος είσαι εσύ; Τίναξες τη μπάνκα στον αέρα ρε γαμάτε τύπε! Και σου έμειναν και πέντε ευρώ για σουβλάκια! Σε θέλω!

Και ειναι τόσο όμορφο αυτό το βλέμμα! Όχι σαν της κάρχιας, που την κοιτάς και νομίζεις πως αλλάζει δίσκο πλατό, ρουλεμάν.

Ρε αδερφέ.. Αν έρθω μαζί σας θα παίξουμε και καμιά μπιρίμπα;