Συναίνεση vs ικανοποίηση Σαδισμού

Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι πως ο σαδισμός αποτελεί ένστικτο. Δε βρηκα λέξεις να εκφράσω καλύτερα αυτό που θέλω να μεταφέρω προς τα έξω. Τώρα που το ξαναείδα θα ήταν πιο σωστή η ερώτηση : Τα καταφέρνετε μέσω της συναίνεσης να ικανοποιήσετε τον σαδισμό σας ;
Όπως και να έχει, ευχαριστώ για την παρέμβαση. Ξέρω πως έχετε βαθύτερη γνώση των εννοιών αυτών και σίγουρα καλύτερη επεξηγηση τους από εμένα.

 

Δηλώνοντας εξαρχής ότι δεν ανήκω στους γνώστες των εννοιών...
Εμπειρικά έχω διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει άνθρωπος, σε κάθε ηλικία, που να μην έχει σε κάποιο βαθμό έστω αυτό που κοινώς λέγεται "σαδιστικές τάσεις" (το ότι λέγεται κοινώς βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι σωστό).
Επομένως, σκέφτομαι, ότι θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε σε κάποιο κοινό ένστικτο - τάση που έχουμε όλοι.
Θα είχε ενδιαφέρον ποιο είναι αυτό το ένστικτο - τάση.

 

Αυτό νομίζω πραγματικά αξίζει δικό του νήμα αλλά δεν έχω τα κουράγια. Το σκεφτόμουν κι εγώ.

 

Θα μπορούσε ίσως η διαχειριστική ομάδα να μας το κάνει ένα split;
Ή κάποιος που γνωρίζει καλύτερα από εμάς να προτείνει ένα τίτλο;  

 

@kinvara θα είχε ενδιαφέρον και το αντίστροφο ερώτημα: αν ικανοποιείται ο μαζοχισμός όταν έχει δωθεί συναίνεση  

 

Πιθανόν. Δεν απασχολεί ιδιαίτερα τη σκέψη μου κάτι τέτοιο και ίσως για αυτό δεν εστιάζω περοσσότερο.Το έχω πιο απλουστευμένο στο μυαλό μου αυτό το κομμάτι αλλά αυτό αφορά εμένα και μόνο χωρίς να ακυρώνει πιθανές ενδιαφέρουσες οπτικές και τοποθετήσεις.  

 

Η ερώτηση αυτή μου φαίνεται σαν να ρωτάς κάποιον αν βάζει και πόσο αλάτι στις πατάτες τηγανητές του.
Δηλαδή είναι (για εμενα τουλάχιστον) ξεκαθαρα υποκειμενικό θέμα.
Καποιοι θα πουν οτι μπορούν να λειτουργήσουν με συναινεση κάποιοι θα που οχι.

Αυτο που για μενα σκοτώνει την καύλα, είναι το να πρεπει πριν να σκεφτώ το νομικό κομμάτι όπως το αναφέρετε.
Σε οποιαδήποτε είδους σχεσης μπαινεις θεωρητικά γνωρίζοντας κάποιον και εχοντας συναποφασίσει τους κανόνες του "παιχνιδιου".

Αν παρόλα αυτά το άλλος μέρος ή μερη της σχεσης έχουν άλλους απώτερους σκοπούς και κινηθούν νομικά εναντίον σου...tough luck...αυτό μπορεί να γίνει και σε βανίλα σχεση και οπουδήποτε.
Με άλλα λόγια, είναι κατα τη γνώμη μου ένας παράγοντας που δεν μπορεις να ελέγξεις.

 

Βεβαίως, αλλά η ηδονή δεν είναι μόνο ερωτικο-σεξουαλικής φύσης, σωστά;

 

Με έχει απασχολήσει αρκετά ο τρόπος που ο βασανισμός της σκλάβας μου με ερεθίζει ερωτικά. Το έχω συζητήσει μαζί της. Ξεκινώ με τα εξής δύο στοιχεία. Πρώτον η σκλάβα μου πρωτογνώρισε τις πρακτικές αυτές από μένα. Μαστιγώθηκε για πρώτη φορά στην πρώτη μας συνάντηση. Σταδιακά προστέθηκαν από μένα διάφορες επώδυνες πρακτικές βασανισμού. Πότε δεν την βρίζω ταπεινώνω ή απαξιώνω. Ο πόνος και γενικά ο βασανισμός της είναι πάντα αρκετά έντονος και πραγματικός. Πάντα ακολουθεί ο "βιασμός" της κατά τον οποίο έρχεται σε οργασμό. Δεύτερον δεν απολαμβάνει τον πόνο, υποφέρει πραγματικά αλλά αδιαμαρτύρητα. Πότε δεν μου έχει ζητήσει να σταματήσω. Την ερεθίζει η θυματοποίηση, όταν ξεκινάει η διαδικασία είναι υγρή. Για μένα ο ερεθισμός έρχεται με δύο τρόπους: Από την μία ή εικόνα της δεμένη ολόγυμνη και υφιστάμενη τα βασανιστήρια με τις ανάλογες ακούσιες κινήσεις και αντιδράσεις της, αναστεναγμό βογγητά κλπ. Από την άλλη το γεγονός ότι κάθε φορά έρχεται πάντα με ανυπομονησία, πάντα αναζητά την κάθε ευκαιρία να παραδοθεί ξέροντας τι θα υποστεί, ξέροντας ποιο είναι το τίμημα για τους οργασμούς που θα απολαύσει, αυτό είναι επίσης πάρα πολύ ερεθιστικό .

 

Τι σαδισμός υπάρχει αν φτάνει μόνο μεχρι εκεί που επιθυμεί το "θύμα";; Ο Πραγματικός σαδισμός ξεκινάει από εκεί ακριβώς. Μέχρι εκεί ο σαδιστής ικανοποιεί ότι απολαμβάνει ο μαζοχιστης