Ο Έρωτας, σου το 'χω πει, θέλει ψυχή και φαντασία, εσύ όμως τον κατάντησες μια τυπική διαδικασία

Μπήκαμε και οι τρεις στο φτηνό γαμιστρώνα. Καθήσαμε στην άκρη να περιμένουμε προσπαθώντας να γίνουμε αόρατοι. Μπαίνει ένα ζευγάρι. Κάνουμε στην άκρη προσπαθώντας να βγούμε από το οπτικό τους πεδίο. Και να έχουμε και το μαλάκα να κάνει παζάρια για ένα γαμημένο δωμάτιο σε ένα γαμημένο γαμιστρώνα. Ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Μαλάκας ξεμαλάκας ήταν ο μόνος που δε ντρεπόταν γι αυτό που ήταν. Εγώ και ο άλλος...

Εμείς φταίγαμε, κανείς άλλος. Συμβιβαστήκαμε με την κρυψίνοια και το φόβο λες και κάναμε κάποιο έγκλημα.

- "Πήγαινε στο σαλόνι" ακούω τον άντρα του ζευγαριού να λέει.

Στα κρυφά και αυτοί, σε ένα φτηνό γαμιστρώνα. Ίσως για τελείως διαφορετικούς λόγους.

- "Τέλος πάντων, δεν είναι ώρα τώρα, αλλιώς..."

Επιτέλους.

Γυρίζει και μας κοιτάζει, το βλέμμα του έχει όσο ερωτισμό μπορεί να έχει ένας ηλικιωμένος μηχανικός αυτοκινήτων την ώρα που κάνει ρεκτιφιέ στη μηχανή.

Είμαστε οι επιλογές μας. Συμβιβαστήκαμε, κάναμε οικογένεια, κάναμε παιδιά... Συμβιβαστήκαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας μιαρούς. Και ήμασταν... όχι για τα ερωτικά μας γούστα αλλά για το ψέμμα στο οποίο συμβιβαστήκαμε.

Ο τυπάς από το ζευγάρι με κοιτάει στα μάτια. Βγάλε τη σκούφια σου και βάρα μας ρε μεγάλε. Σε ένα γαμημένο φτηνό γαμιστρώνα είσαι, νομίζεις πως είσαι καλύτερος;

Ανεβαίνουμε πάνω. Τρία κομμάτια κρέας. Τρία κομμάτια που απλά θα μπει το ένα μέσα στο άλλο. Συμβιβαστήκαμε πουλώντας τις ψυχές μας. Δεν αξίζουμε τίποτα περισσότερο.

 

@Arioch άουτς !  

 

Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο... μπροστά μας δύο άντρες, στην ηλικία του, μπορεί και λίγο μεγαλύτεροι... δε μου μιλάει, είναι πολύ θυμωμένος μαζί μου σήμερα, ανάθεμά με και αν έχω καταλάβει γιατί... μάλλον προκλιμακτήριος -ναι, και οι άντρες περνάνε... δε θέλω να τον βλέπω...

Βέβαια, δε λέω, έχει καλούτσικο γκαυλί, γι' αυτό και κάθε φορά που κάνουμε σεξ τον παίρνω στα τέσσερα, το νιώθω καλύτερα μέσα μου... μια χαρά, όλοι ευχαριστημένοι... άσε που στα τέσσερα δε ζορίζεται και ιδιαίτερα, είναι και σε επικίνδυνη ηλικία και με τις καταχρήσεις του το μπαλονάκι το βλέπω να έρχεται σε λιγότερο από διετία... μα αρνίσια παϊδάκια; αρνίσια; παϊδάκια; τα έτρωγε και ένιωθα τις αρτηρίες του να στοκάρουν από τη λίγδα... σαλατούλα μάνα μ' και πάλι σαλατούλα...

Κάποια στιγμή τον είδα να κλαίει... ο Βρασίδας... να κλαίει! "να το το έμφραγμα" σκέφτηκα... τον ρώτησα τι έχει, απάντησε τίποτα... "όλοι τα ίδια λέτε" μουρμούρισα και μασούλισα 20 φορές το μαρούλι μου... δε βαριέσαι, για έναν πούτσο καλός είναι...

Και να 'μαστε λοιπόν στο ξενοδοχείο... κοιτάω τους τύπους και σκέφτομαι πόσο ζηλεύω τους γκέι... αυτοί δε θα είχαν παραγγείλει ποτέ αρνίσια παϊδάκια, προσέχουν τον εαυτό τους... με τα αφρόλουτρά τους, τις κρέμες τους, τα μπωτέ τους.... αχ και να πηγαίναμε μαζί στο δωμάτιο, βαρέθηκα να μυρίζω το πράσινο σαπούνι που μπανιάρεται ο Βρασίδας και να κοιτάω την τριχωτή του πλάτη... αχ και να 'μουν τυχερή και ας πάει στην ευχή το καλούλι το γκαυλί του...

Είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να αποπλανήσω γκέι αλλά δεν τα κατάφερα... ποτέ μου δεν κατάλαβα, τι διαφορά έχει μια αντρική κωλοτρυπίδα από μια γυναικεία... η φάση ούτε καν ξεκίνησε, έφαγα μεγάλη ήττα... δε βαριέσαι οι γκέι με τους γκέι και οι στρέιτ με τους στρέιτ, δεν είναι όλα για όλους...

Και πάνω που προσπαθώ να σνιφάρω λίγο από το άρωμά τους, μου κάνει νόημα ο Βρασίδας να πάω στο σαλόνι... σηκώνω φρύδι, δεν κατάλαβα δηλαδή, δε με θέλει δίπλα του; πόσα ακόμα να καταπιώ για ένα γαμήσι; μια με τα παϊδάκια, μια με τα νεύρα του, μια τώρα που με διώχνει... "σκασμός εσύ Αντωνάκη μου" σκεφτόμουν την ώρα που αντί για το σαλόνι κίνησα για την έξοδο, αλλά η περιέργειά μου με φρέναρε καθώς ο τύπος μπροστά από το Βρασίδα παζαρεύει το δωμάτιο... ποιό δωμάτιο δηλαδή, το γαμιστρώνα... κοιτάω τους 2 τύπους και τότε στροφάρω πως είναι μαζί... μα τι τσίπης, τι γύφτος! που μου θέλει και τρίο...
παικταρά μου, τίνος είσαι εσύ ρε; τίναξες τη μπάνκα στον αέρα γαμάτε τύπε! και σου έμειναν και πέντε ευρώ για παϊδάκια! ούτε να σε φτύσω...

Γυρνάει και κοιτάει προς τα πίσω, τους δύο τύπους που περίμεναν... το βλέμμα του έχει τόσο ερωτισμό μπορεί να έχει ένας ηλικιωμένος μηχανικός αυτοκινήτων την ώρα που κάνει ρεκτιφιέ στη μηχανή... για τόσο ξενερουά μιλάμε... κάτι σαν του Βρασίδα που το ένα του μάτι βλέπει δύση και το άλλο ανατολή... αλλά είπαμε, ας όψεται ο καλούλης ο πούτσος...

Κοιτάω τους δύο τύπους... με το έναν διασταυρώνεται το βλέμμα μας... τον κοιτάω έντονα... δεν ξέρω αν νόμιζε ότι του την έπεφτα ή ότι τον κοιτούσα με λύπη... δεν ξέρω αν κατάλαβε τη σκέψη μου, αν και ήταν τόσο έντονη που ένιωθα ότι η φωνή μου ακουγόταν από τα μάτια μου:
Ρε φίλε, παράτα τον και πάμε για spa!

 

Ιεροσυλία

 

O ΄΄παρατηρητής΄΄

Μπαίνουν στο ξενοδοχείο. Ένας τύπος στη reception περιμένει. Αρκετά πιο πίσω άλλοι δύο άντρες. Κι ένα ζευγάρι.
Οι δύο άνδρες πήγαν στην άκρη χωρίς να πουν τίποτα και το ζευγάρι πέρασε μπροστά. Ο δικός της την έστειλε στο σαλόνι να τον περιμένει. Εκείνη υπάκουσε τυφλά με βοδίσιο βλέμμα, έφυγε και ο άνδρας πέρασε μπροστά, πίσω από τον τύπο που περίμενε στη reception. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε και η υπάλληλος.
Ο τύπος που περίμενε στη reception:
-Καλημέρα σας!
-Ένα δωμάτιο θέλω για τρεις ώρες.
-Σουίτα ή απλό θα θέλατε;
-Γιατί να πάρω σουίτα;
-Ότι θέλετε. Για να σας εξυπηρετήσω σας ρώτησα.
-Αν ήθελα σουίτα θα το έλεγα.
-Ναι, ότι θέλετε, σας το είπα
-Για να πάρετε παραπάνω με ρώτησες
-Κύριε, διαλέξτε όποιο θέλετε
-Πόσο έχει αυτο;
-35 ευρώ
-Γιατί τόσα πολλά; Ακριβό είναι
-Αυτή είναι η τιμή του δωματίου. Εξαρτάται από τη μέρα, την ώρα, μπλα... μπλα...
-Τέλος πάντων. Αυτό πόσο έχει;
-Και αυτό 35
-Αυτό;
-30
-Ακριβοί είσαστε. Σε εμένα που είμαι πελάτης δε πρέπει να ζητάτε τόσα πολλά
-Μα, σας εξήγησα. Θέλετε το πιο φτηνό;
-Σε παρακαλώ! Να μη με κλέβετε θέλω!
-Μάλιστα, διαλέξτε
-Αυτό πόσο έχει;
-23 ευρώ.
-Ωραία, θα πάρω αυτό.
-Ωραία, 23 ευρώ λοιπόν
-Ελπίζω να είναι άνετο και για τους τρεις
-Α, συγγνώμη, αν είσαστε τρεις είναι συν 5 ευρώ
-Τι;
-Είναι αλλά 5 ευρώ
-Γιατί;
-Γιατι η τιμή που σας είπα είναι για 2 άτομα
-Τις άλλες φορές δεν μου χρεώσατε συν 5.
-Δε μπορεί κύριε, πάντα χρεώνουμε
-Τέλος πάντων, δεν είναι ώρα τώρα, αλλιώς...

Mετά από την καφρίλα του και τον χρόνο που ξόδεψε μη υπολογίζοντας και όσους περίμεναν εκεί για ένα δωμάτιο εγώ καύλωσα και αυτός γύρισε και κοίταξε προς τα πίσω, τους δύο άνδρες που είχαν κάνει στην άκρη λίγο νωρίτερα. Ο τύπος ήταν πάνω κάτω ίδια ηλικία με τον άνδρα του ζεύγους, ίσως και λίγο μεγαλύτερος. Το ίδιο και οι δυο τύποι που περίμεναν. Το βλέμμα του κάφρου είχε όσο ερωτισμό μπορεί να έχει ένας ηλικιωμένος μηχανικός αυτοκινήτων την ώρα που κάνει ρεκτιφιέ στη μηχανή. Εγώ όμως τον κοιτούσα και καύλωνα και αυτόν και τους δυο τύπους και το ζεύγος. Το σκηνικό που λάμβανε χώρα μπροστά στα μάτια μου έκανε την πούτσα μου τούρμπο. Τι καύλα αυτό το βλέμμα. Χαιδεύω ασταμάτητα την ψωλή μου.

Ο άνδρας του ζεύγους γύρισε και κοίταξε τους δύο τύπους. Με το έναν διασταυρώθηκε το βλέμμα τους. Κοιταχθηκαν έντονα. Είδα τις ματιές τους ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι του ενός ήταν η ματιά που έλεγε ΄΄πάρε με και χτύπα με στα βράχια΄΄ ενώ του άλλου που κοιτούσε με αποτροπιασμό έλεγε ΄΄τελειώνετε γαμώ το κέρατό μου να πάρουμε σειρά επιτέλους΄΄ ΄΄Ρε αδερφέ... Γιατί αφήσατε το μαλάκα να κλείσει το δωμάτιο; Γιατί; Μπαίνεις σε ένα χώρο με σκοπό να κάνεις σεξ και έχει γαμήσει τα πάντα πριν φτάσετε πάνω.Τον ερωτισμό, την καύλα, το, όποιο, πάθος, την όρεξη να περάσετε καλά. Και όλα αυτά για 5 ευρώ...΄΄
Οι σκέψεις του ήταν σαν να μου τρυπούσαν τα αφτιά όπως τρυπούσε η πούτσα μου το παντελόνι μου από την καύλα που μου προσέφερε το όλο σκηνικό. Έβαλα το χέρι μου και τον έπαιξα μη αντέχοντας άλλο να υποφέρω έτσι. Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί θα καταφέρουν να βρεθούν στα δωμάτια να γαμηθούν. Εγώ πάντως έχυσα. Χωρίς παζάρια και χωρίς την ξενέρα τόσης καθυστέρησης. Και τζάμπα! Αυτό που το πάτε;
Τρεις άνθρωποι που για 5 ευρώ έγιναν ξαφνικά από ψυχές, τρία κομμάτια κρέας. Τρία κομμάτια που απλά θα μπει το ένα μέσα στο άλλο. Τίποτα παραπάνω. Για 5 ευρώ...
Τι κρέας δηλαδή, τι 5 ευρώ αυτοί δεν βλέπω να μπαίνουν μέσα και σε λίγο ξημερώνει. Ας τον παίξω άλλη μια φορά γιατί το γαμήσι πολλοί εμίσησαν, τη μαλακία κανείς.

 

Τι σοβαρό θέμα ότι με τον τίτλο .
Κάνεις ιεροσυλία σε ένα πολύ ώραιο τραγούδι του τερζη

 

Παρακαλώ διατυπώσετε με διαφορετικό τρόπο τι θέλετε να πείτε, το παραπάνω δε βγάζει νόημα.

Διαβάσατε προσεκτικά το νήμα; Μπορεί να μην είμαι φαν του Τερζή και η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω καν το τραγούδι αλλά η ιστορία που διηγείται ο OP είναι to the point, τουλάχιστον σε σχέση με το τίτλο του τραγουδιού.

 

Τραβάω τις τελευταίες τζούρες από το τσιγάρο μου. Επιστρέφω στο πόστο μου, στη reception. Σήμερα κλείνω έξι μήνες σε αυτή τη δουλειά.

Πολλοί λένε πως σε αυτό το ξενοδοχείο το προσωπικό δεν είναι ιδιαίτερα ευγενικό. Έχουν ένα δίκιο, μήπως δεν το βλέπω; Μόνο που εγώ δεν είμαι έτσι. Πάντα προσπαθώ να εξυπηρετήσω με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό κάνω και τώρα. Σκάω ένα χαμόγελο και χαιρετώ.

Τι μαλάκας είναι αυτό ρε φίλε; Μου έκανε τα νεύρα κρόσσια. Ευτυχώς παίρνει την παρέα του και πάει στο ασανσέρ. Ποιος έχει σειρά τώρα; Α, ο ευγενικός κύριος! Πάντα με το χαμόγελο! Μπράβο του. Κουνάει το κεφάλι του πριν πλησιάσει, κοιτάζοντας με. Δε μιλάει αλλά καταλαβαίνω τι εννοεί. "Υπομονή κορίτσι μου, υπάρχουν και αυτοί. Κάνε τη δουλειά σου και μη δίνεις σημασία στους κακοπροαίρετους".

Τι δουλειά έχει αυτός εδώ; Δεν είναι Αθηναίος, το ξέρω, τον έχω ακούσει την προηγούμενη φορά στο τηλέφωνο να λέει σε κάποιον Βασίλη να εχουν τελειώσει με τα τιμολόγια μέχρι το βραδυ που θα επιστρέψει Θεσσαλονίκη. Γιατί όμως έρχεται σε ένα θεματικό ξενοδοχείο; Και γιατί πάντα θα διαλέξει ένα από τα τρία συγκεκριμένα δωμάτια;

Και αυτή; Γιατί τόσο ενοχική; Μήπως είναι παντρεμένη; Μπα, δε είναι. Αν ήταν δε θα καθόταν για διανυκτέρευση. Κάποιος άλλος είναι ο λόγος. Αυτός τον ξέρει, μάλλον για αυτό την στέλνει πάντα στο σαλόνι.

Τι κάθομαι και σκέφτομαι.. τι με νοιάζει εμένα... Βέβαια, τώρα θα μου πεις... τους υπόλοιπους τι τους νοιάζει;

 

Καλό είναι να το ακούσεις τουλάχιστον

 

.

 

Μπαίνουν στο ξενοδοχείο, έρωτες και ξενέρωτες εγώ τα ίδια χύσια καθαρίζω, οπότε αντε γαμηθήτε όλοι να τελειώνουμε γιατί έχουμε και δουλειές.
Υγ. Μην ξεχνάτε το τιπ της καμαριέρας. 

 

Το άκουσα, με κάποια δυσκολία οφείλω να ομολογήσω· περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, ωστόσο η προσωπική μου παρατήρηση ότι η αναλογία μεταξύ του τίτλου του τραγουδιού και της ιστορίας που διηγείται ο OP είναι επιτυχής εξακολουθεί να ισχύει.