Ἐν ἀνθρώποις Εὐδοκία

Αν κ δεν λατρεύω τα μαθηματικά,δεύτερη φορά που τα απολαμβάνω στη λογοτεχνία μετά το Θεώρημα του Παπαγάλου.Πραγμστικα η γραφή σας είναι εκπληκτική,σας το έχουν πει και παραπάνω όμως,σκεφτείτε το για έκδοση! Φοβερή πένα!!

 

Το καλό είναι οτι ερωτευόμαστε και εμείς τους χαρακτήρες σου!

 

~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
31 - Το μήλο, η μηλιά, και η βαρύτητα του νόμου
~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~​

​

Ευδοκία

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα και ξαναδιάβαζα αποσβολωμένη τις ασκήσεις της Φανής. Ο συγγραφέας του βιβλίου είχε στο νου του να εξασφαλίσει ότι ο φοιτητής είχε κατανοήσει τους ορισμούς βάζοντας μια θεωρητική άσκηση η οποία χρησιμοποιούσε μια μακριά αλυσίδα συλλογισμών αλλά η Φανή είχε πάει με τελείως διαφορετικό τρόπο αποδεικνύοντας στο ενδιάμεσο με υπέροχα κομψό τρόπο μια ειδική περίπτωση της εικασίας του Hoffman.

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα και ξαναδιάβαζα χωρίς να μπορώ να βρω κάπου λάθος και αυτή ήταν η μεγαλύτερη πρόοδος που έχει γίνει από τότε που διατυπώθηκε η εικασία, πάνω από 50 χρόνια πριν.

Ακόμα και αν μου έριχνε και -με το δίκιο του- χίλιες με τη ζώνη του ο Στέφανος αυτό ήταν πολύ μεγαλύτερο από εκείνον και εμένα μαζί.

Έστειλα mail στον Cohen και του ζήτησα να κάνουμε μια συνάντηση μέσω teams. Λόγω της διαφοράς ώρας με το San Fransisco περίμενα μερικές ώρες μέχρι να απαντήσει και να ορίσουμε ώρα.

- «Hello Dr. Cohen»
- «Don’t you doctor me, young lady. I’m still mad at you.»
- «I will show you something that will compensate in the tenfold.
- «Mad as I am, I’m also very proud of you. Petrou’s theorem, eh?
- «Thank you very much Ralf, but what I’m going to show you, it will really blow your mind.»

Και του παρουσίασα την λύση της Φανής. Ο Cohen είχε γουρλώσει τα μάτια του και διάβαζε και ξαναδιάβαζε.

- «I’ll be damned. Is this yours? »
- «No, it’s not, it’s by an extremely talented, very young lady I’m tutoring in graduate-level mathematics, she is Dr. Stolsberg’s daughter. Believe it or not, she is fifteen years old. »
- «Are you messing with me? »
- «Let me show you something, it’s a recorded session with Fani, the name of the young genius we are talking about. The dialog is in Greek, and I will translate it to you if necessary but frankly, I don’t believe that you are going to need it. »

Παρακολουθούσε άφωνος, από τη διατύπωση του θεωρήματος του Tychonoff μέχρι την ολοκλήρωση του σχεδιαγράμματος της απόδειξης του Kelley για την ισοδυναμία του θεωρήματος Tychonoff με το αξίωμα της επιλογής, το οποίο της είχε πάρει 1 λεπτό και 47 δευτερόλεπτα.

- «I need her here yesterday. »
- «It’s not my decision to make, Ralph, but it would help if you spoke with Dr. Stolsberg. »
- «First thing I’ll do after we finish here. I can’t see any fault in her arguments. You need to send it to more people, but it seems that this bright young lady really did it. By Gods publish it! It’s the first progress we made there in the last 50 years. »
- «That’s what I thought. »
- «And what about you, Evi? You know that there is a place here for you, don’t you? »
- «I don’t want to make promises that I don’t know if I’m going to keep but there might be a chance of me returning to Stanford. »
- «Well, this is the second-best thing that happened this morning. What’s the name of the young lady, again? »
- «Φανή, from Θεοφανία. The literal translation of her full name is “Epiphany” »
- «Universe has a great sense of humor, doesn’t it? »
- «Ralf… thank you very much for your time, it means the world for me. »
- «Bring Fani here and you will be forgiven! »
- «As I said it’s not my decision to make. »
- «I will nag him until he sees the light! »

Κλείσαμε το teams και μαζεύοντας το κουράγιο μου πήγα στο γραφείο του Στέφανου και χτύπησα την πόρτα. «Περάστε» είπε. Μπήκα μέσα και κλείδωσα την πόρτα.

- «Γιατί κλείδωσες» με ρώτησε αλλά δεν απάντησα. Πήγα στο γραφείο του και γονάτισα δίπλα του.
- «Στέφανε έκανα κάτι χωρίς να σε ρωτήσω και είμαι έτοιμη να υποστώ την όποια τιμωρία κρίνεις ότι μου αξίζει, ακόμα και αν αυτή είναι να με πετάξεις έξω με τις κλωτσιές.»
- «Και γιατί το έκανες;»
- «Γιατί αυτό είναι μεγαλύτερο από εσένα και από εμένα μαζί.»
- «Σ’ ακούω» είπε με ουδέτερο ύφος.
- «Αφορά τη Φανή.»
- «Μάλιστα. Τι έκανες;»
- «Μίλησα στον Cohen, πριν λίγο κλείσαμε. Λογικά σε λίγο θα αρχίσει να σπάει τα τηλέφωνα για να σε βρει.»
- «Και πώς αυτό αφορά τη Φανή;»
- «Στέφανε… στις ασκήσεις που είχε μέσα το βιβλίο με τις διαφορικές μορφές είχε μέσα μια θεωρητική άσκηση που σκοπός της ήταν να βεβαιώσει ότι ο φοιτητής έχει καταλάβει τις έννοιες. Η μόνη απόδειξη που ήξερα, είναι αυτή του ίδιου του Alexandrov η οποία είναι δύο σελίδες με χρήση των ανάλογων ορισμών. Η Φανή ακολούθησε τελείως διαφορετικό δρόμο, τελείως. Η απόδειξή της είναι καμιά 30αριά γραμμές, 10 εκ των οποίων αφιερώνονται στην απόδειξη μιας ειδικής περίπτωσης της εικασίας του Hofmann. Η Φανούλα δεν έχει ξεκινήσει καν το πανεπιστήμιο και μέσα σε μερικές γραμμές μας έβγαλε από τέλμα σχεδόν 50 χρόνων. Διάβασα και ξαναδιάβασα και ξαναδιάβασα, μάταια όλες τις φορές, την απόδειξη μην πιστεύοντας τα ίδια μου τα μάτια, ψάχνοντας να βρω τι μας έχει ξεφύγει. Την έδειξα στον Ralf που και αυτός με τη σειρά του δεν βρήκε κάποιο λάθος. Με συμβούλεψε να το στείλουμε να το δουν και άλλοι και να γίνει η δημοσίευση ASAP. Ο Ralf είπε και χρησιμοποιώ επ’ ακριβώς τα λόγια του “I need her here yesterday”»
- «Και δεν σου πέρασε καν από το μυαλό να με ρωτήσεις;»
- «Δεν έχω καμία δικαιολογία, Στέφανε.»
- «Πήγαινε ξεκλείδωσε την πόρτα και άνοιξέ την.»

Σηκώθηκα και πήγα στην πόρτα, την ξεκλείδωσα και την άνοιξα.

- «Και τώρα κλείσ’ τη»

Τον κοίταξα χωρίς να καταλαβαίνω και έκανα να κλείσω την πόρτα.
- «Μ’ εσένα απ’ έξω» μου είπε.

Μουδιασμένη έκλεισα την πόρτα και γύρισα στο γραφείο μου. Ένιωθα πάλι σα να με έχουν ξεκοιλιάσει και ήταν τόσο μεγάλο το σοκ που μούδιαζε ακόμα και τον ίδιο τον πόνο.

Έκλεισα την πόρτα του γραφείου μου και ακούμπησα πάνω της. Τα πόδια μου έτρεμαν.

Ὕβρις, ἄτη, νέμεσις, τίσις

Όταν πέρασε ένα δίωρο του έστειλα μήνυμα.

«Είμαι στο γραφείο ακόμα, μόλις τέλειωσα την παράδοση του μαθήματος και σε λίγο θα φύγω.»

Βούιξε το τηλέφωνό μου.

«You have forced my hand. I will send Fani’s proof for publication, Hirsch also confirmed that the proof is correct. You had a point, it’s bigger than you and me. You will continue tutoring Fani until I make my decision but for the time being and until I make my mind, I don’t want either hearing or seeing you unless it’s strictly for professional reasons. »

Νέμεσις

Με δάχτυλα που έτρεμαν απάντησα.

«Αυτό περιλαμβάνει και να σταματήσω να σου στέλνω κάθε δύο ώρες που είμαι και τι κάνω; Με την Κατερίνα επιτρέπεται να επικοινωνήσω;»

Το τηλέφωνό μου βούιξε εκ νέου.

«Αφού αποφάσισες ότι μπορείς να παίρνεις πρωτοβουλίες και ακόμα χειρότερα, πρωτοβουλίες που αφορούν τα ίδια μου τα παιδιά, θα έχεις την ευκαιρία να ζήσεις αυτή σου την ανεξαρτησία. Με την Κατερίνα επιτρέπεται να επικοινωνήσεις μόνο για θέματα που έχουν να κάνουν με τη Φανή. Εννοείται ότι μπορείς να συνεχίζεις να παίζεις σκάκι με τον Τόμας.»

Τίσις

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

ρε Ευδοκία... ΡΕ ΕΥΔΟΚΙΑ!!!  

 

Πως δεν τα μπορώ αυτά. Ο διάλογος ανάμεσα σε κατά τα άλλα πανέξυπνους ανθρώπους που μπορεί να βάλει τόσο τα πράγματα όσο και τους ίδιους στη θέση τους απουσιάζει παντελώς. Λες και πρόκειται για τρίχρονα που θα τιμωρηθούν για την αταξία.   

*κάνω τη μαλακία και το εκλογικεύω τώρα ενώ το στόρυ είναι αυτό που είναι. Συγγνώμη @Arioch αλλά δεν κρατήθηκα.

 

@kinvara It is what it is.

Αν έτσι το βλέπεις για σένα τότε, όσον αφορά εσένα, έτσι είναι. Δεν υπάρχει σωστό η λάθος.

 

Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω με αυτό. Ιδιως όταν μιλάμε για D/s τους κανόνες τους ορίζει ο Ένας . Περι ορεξεως λοιπόν το πως Αυτός διαμορφώνει το πλαίσιο της συσχέτισης.  

 

Το τετράπτυχο Ὕβρις, ἄτη, νέμεσις, τίσις δεν αφορά μόνο την Ευδοκία.

Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια οι θεοί γελούν.

Αυτό κάνουν, ξεκαρδίζονται.

 

~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~
32 - The four horsemen
~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~~-~-~-~-~-~-~-~​

​

Στέφανος

Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι Θεοί γελούν.

Ὕβρις, ἄτη, νέμεσις, τίσις

Και οι Θεοί μου έδωσαν αυτό που ζήτησα: Έναν άνθρωπο να συνοδέψει τη Φανή, έναν άνθρωπο που τη νοιάζεται και την αγαπάει και ας μην τον δένουν μαζί της δεσμοί αίματος.

Δεν είχα καμία αμφιβολία.

Πήρα αυτό που ζήτησα, η Ευδοκία έκανε αυτό που ήθελα για δικούς της λόγους. Έβαλε πάνω απ’ όλους τη Φανή. Έκανε αυτό που μου είχε απαντήσει όταν της είχα βάλει δίκην αστεϊσμού το δίλημμα.

Ήμουν εξοργισμένος μαζί της και όμως δεν είχε κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που ο ίδιος επιθυμούσα. Η δική μου τίσις.

«Ό,τι πιο κοντά στο η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος.»

Ήταν αλαζονεία, ήταν έπαρση, ήταν ύβρις και οι θεοί μου υπενθύμισαν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι είμαι θνητός.

Την πίτα ολόκληρη σερβιρισμένη στα ίδια μου τα μούτρα και το σκύλο χορτάτο.

Αν με είχε ρωτήσει…

Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί δε με ρώτησε; Μήπως θα έκανα τίποτα διαφορετικό; Αλλά ακόμα και αν έκανα κάτι διαφορετικό με ποιο δικαίωμα πήρε πρωτοβουλία;

Θα μπορούσα ίσως να το συγχωρήσω αν το είχε κάνει αποκλειστικά και μόνο για τη Φανή ωστόσο αυτό δεν ήταν το μόνο της κίνητρο. Mathematics is a hard mistress; she would do the same even with her dying breath.

Οι Galois και οι Turing και οι Ramanujan αυτού του κόσμου.

Η δική μου ύβρις ήταν να πιστέψω ότι μπορώ να κάνω έναν άνθρωπο όπως η Ευδοκία να βάλει κάτι πάνω από τα Μαθηματικά.

«Εννοώ... πραγματικά το πιστεύω Στέφανε, αν υπάρχει κάποιος άνθρωπος στον πλανήτη διαφορετικός από τον Tao που να έχει πραγματικά ελπίδα να αποδείξει κάποτε στο μέλλον την εικασία του Riemann αυτός ο κάποιος είναι η Φανή. »
...
«Αυτό το θείο χάρισμα δεν μπορεί να πάει χαμένο Στέφανε, απλά δεν μπορεί να πάει χαμένο. »
...
«Γιατί αυτό είναι μεγαλύτερο από εσένα και από εμένα μαζί.»​

Ορίστε λοιπόν, διάλεξε. Οι θεοί σου έδωσαν αυτό που ήθελες. Την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Σκούπισε τα μούτρα σου και προχώρα με αυτή είτε κράτα τη θέση σου και προχώρα χωρίς αυτή.

And I heard a voice in the midst of the four beasts
And I looked, and behold, a pale horse
And his name, that sat on him, was Death
And Hell followed with him

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 

νομίζω ότι άκουσα το "κρατς" εντός μου...

 

Κάποια πράγματα είναι απλά επιλογές. Μέσα από τις οποίες παίρνουμε μαθήματα ζωής ότι γεύση και αν αφήσουν. Καλό δε είναι μετά από αυτές να είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας όποιο και αν είναι το τίμημα. 

Ακριβώς!

 

Μετά από 11 ώρες στο γραφείο, λες ας πάρω ένα τηλέφωνο να τα πούμε. Και αντί να μιλήσεις για τον Nickname και την @kinvara , αρχίζεις να αναλύεις τις αντιδράσεις του Στέφανου και της Ευδοκίας.