Γονάτισμα: μια άλλη προσέγγιση.

Πλείστες φορές έχει αναλυθεί σε παλαιότερα νήματα, η σημασία της Ισχύος του Κυρίαρχου.
Απαραίτητη προϋπόθεση μεν, για τη διαφορά δυναμικού που χαρακτηρίζει έναν ασσύμετρο συσχετισμό Κ-υ, κατά το δοκούν αντιλαμβανόμενη ωστόσο εκ των υποτακτικών μελών.

Με αφορμή λοιπόν το παραπάνω απόσπασμα από το εξαίρετο αφήγημα του @Arioch, μπήκα σε σκέψεις ως προς το μέγεθος που πρέπει/είναι επιθυμητό να έχει για έναν Κυρίαρχο, αυτός που γονατίζει ενώπιον του.
Όπου μέγεθος, βλ. μέτρο, ύψος, ουσία, βάθος, ή ότι συνώνυμο τελοσπάντων δύναται να περιγράψει την αξία εκάστου.

Θέματα ισότητας, ισοτιμίας, υπεροχής και ότι άλλο έχουν αναλυθεί πολλάκις μέχρι τώρα, και το νήμα αυτό δεν αποβλέπει στην εκ νέου ανακάλυψη του τροχού.

Παρόλα αυτά το οξύμωρο που εκ πρώτης όψης διαφαίνεται στην φράση-έναυσμα, πόσο οξύμωρο είναι αλήθεια εντέλει..;

 

@Mystique
Έτσι όπως είναι δομημένο το εναρκτήριο post, συμπεραίνω πως απευθύνεται μόνο σε Κ... κάνω λάθος;

 

Πρωτίστως, σαφώς.
Αλλά αυτό δεν απαγορεύει την κατάθεση οποιουδήποτε, ανεξαρτήτως status.

 

Είναι χρήσιμο να τονιστεί ότι το απόσπασμα απλά είναι από μια ιστορία όπου ο η απόλαυση του συγγραφέα καθώς και των αναγνωστών του είναι το πρωτεύον ζητούμενο ενώ ο ρεαλισμός είναι δευτερεύον.

Στο νήμα μου "Κυριαρχία και μαθηματικά" είχα διατυπώσει με ψευτομαθηματικό τρόπο το απόσταγμα μιας συνομιλίας με ένα εκλεκτό συμφορουμίτη με πολλά μίλια του οποίου τη γνώμη και οπτική θεωρώ πολύ αξιόλογη είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ μαζί του.

Η τρίτη ψευτομαθηματική θέση ήταν η εξής: Κάθε κυριαρχία, στο δικό της context, είναι τοπολογικά ομοιόμορφη με κάθε άλλη κυριαρχία, στο αντίστοιχο δικό της.

Αυτό λέει ότι κάθε είδους κυριαρχία σε οποιοδήποτε context έχει χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμα με οποιαδήποτε άλλου είδους κυριαρχία στο δικό της.

Το πιο βασικό είναι η αναγνώριση ελλείματος ισχύος, σε κάτι που αμφότεροι αναγνωρίζουν ως "ισχύ", το οποίο ουσιαστικά στερεί στον "αδύνατο" τη δυνατότητα επιλογής.

Το απόσπασμα του κειμένου αναφέρεται σε αξιακή ιεράρχηση σύμφωνα με την οπτική του πρωταγωνιστή του σε σχέση με την ποιότητα των ανθρώπων που επιλέγει, όπως αυτός την αξιολογεί, και όχι στη διαφορά ισχύος σε σχέση με τη σκλάβα του και την εκπαιδευόμενη υποτακτική του.

 

Σαφές. Και αρκούντως διευκρινιστικό.

Εξυπακούεται.
Εξού και η αναφορά μου στο ότι αυτή θεωρείται δεδομένη.

 

Καθόλου.
Η επιλογή συσχέτισης με άτομο μικρού μεγέθους, η οποία έγινε με γνώμονα το μικρό μέγεθος, δεν πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι επιλογή Κυριαρχου. Ενδεχομένως να γινόταν από ένα άτομο που έχει ανασφάλεια πως δε θα μπορέσει να επιβληθεί.

Η επιλογή με γνώμονα τα θέλω του Κυρίαρχου, δεν γίνεται απαραίτητα βάσει μεγέθους. Μπορεί το υ να είναι ψηλό, κοντό, όμορφο, άσχημο, έξυπνο, λιγότερο έξυπνο, μορφωμένο ή λιγότερο μορφωμένο κτλ. και αυτό να μην δημιουργεί το παραμικρό πρόβλημα. Η ισχύς δε μετριέται σε πόντους, ούτε στη συμμετρία του προσώπου, ούτε με μεταπτυχιακά. Ένας την εκπέμπει, ένας την εισπράττει και αυτό γίνεται χωρίς να χρειαστεί βιογραφικό.

Όσον αφορά εμένα, πάντα με γοήτευαν οι έξυπνες γυναίκες. Δεν τις έβαζα να κάνουν τεστ IQ βέβαια, αλλά βασική προϋπόθεση ήταν να τις χαρακτηρίσω εγώ έτσι, να νιώσω ότι είναι έξυπνες. Αλλιώς βαριέμαι του θανατά και μάλιστα αρκετά γρήγορα.
Δε θυμάμαι ποτέ να ένιωσα για κάποια πως είναι πολύ έξυπνη για εμένα, ακόμα και αν είχε αναγνωρισμενα μεγαλύτερο IQ, όπως δε θυμάμαι ποτέ να ένιωσα πως δεν είμαι αρκετά ισχυρός για να πάρω αυτό που θέλω.

Πιθανολογώ πως το "μέτρο" της ιστορίας μπορεί να έχει να κάνει με πολλά πράγματα, αλλά δεν έχει να κάνει με την ισχύ.

 

Από την καθόλου εμπειρία ως Κ, και την μικρή εμπειρία ως υ (μικρομεσαία), και την τεράστια εμπειρία ως γυναίκα, νομίζω εμείς τα αναλύουμε και τα κάνουμε φραγκοδίφραγκα, ενω ο ρεαλισμός είναι ότι ο Κ «το είδε, το παίρνει», χωρίς πολλές σκέψεις. Νομίζω. Άποψη μου.   μπορεί και να το αναλύει, αλλά θα μου έκανε έκπληξη.

 

Το αν "το θέλει" δεν είναι αποτέλεσμα ανάλυσης;

 

Θα μου έκανε εντύπωση αν μιλώντας για Κ (και όχι κ ), το μέτρο των υ τους θα ήταν intimidating για εκείνους.
Η Ισχύς θεωρώ αυτονόητο και δεδομένο ότι δεν (δύναται να) μειώνεται/απειλείται από το όποιο μέτρο.

Κατατοπιστική η οπτική σας.

 

Δεν είμαι τόσο σίγουρη ότι δεν υπάρχει ενδελεχές σύστημα αξιολόγησης, τόσο στην αρχή όσο και στην πορεία..

 

Ναι νομίζω δεν είναι τόσο αναλυτικό. Πιο άμεσο.

Ισως, όπως είπα η ζωή έχει κι εκπλήξεις.  

 

Άμεση μπορεί να είναι η απόφαση για επεξεργασία. Όχι για το αν το θέλει.