Αλλαγή προσωπικότητας

Με έχετε επικρίνει σε αυτό μόνο το ποστ τρεις - τέσσερις φορές, με παραινέσεις τι να μην κάνω. Μπορώ, όπως όλοι μας, να μιλώ για το γενικό με σαφή, όσο μπορώ, τρόπο. Δεν μιλώ για πρόσωπα, που μάλιστα δεν γνωρίζω, ούτε για περιστάσεις στις οποίες δεν ήμουν παρούσα. Όταν γράφω για το προσωποπαγές και το μη προσωποπαγές, για ευτυχή εξαίρεση και κριτήρια επιτυχίας έχω πολλές και διαφορετικές καταστάσεις στο νου μου. Καμία σχέση με vanilla γιατί αφορά όλους τους ανθρώπους και καμία σχέση με πουριτανισμό γιατί δεν αποκλείει κανέναν με βάση ότι απολαμβάνει αλλιώτικα και με έναν τρόπο που εγώ απαγορεύω στον εαυτό μου.

Ουδόλως έκρινα εξ ιδίων τα αλλότρια. Συνηθίζω να προσδιορίζω τι γνωρίζω από εμπειρία για να καταλαβαίνουν και όσοι με διαβάζουν τι αντιλαμβάνομαι και ότι δεν μιλώ διαισθητικά για κάτι που δεν γνωρίζω. Προφανώς δεν αμφισβήτησα βίωμα όπως άλλωστε δεν αμφισβήτησα "τα ακριβώς αντίθετα που αναφέρατε", που μου είναι οικεία και για αυτό έχω άποψη για το αν είναι η ουσία του M/s. Ρώτησα, αν ο λόγος που έμπαινε στη συζήτηση το "μη προσωποπαγές" ήταν για να συνδεθεί με αντιλήψεις περί μη ύπαρξης εαυτού γιατί δεν έβλεπα για ποιον λόγο, σε αυτό το ερώτημα, αν μπορεί να αλλάξει ο Αφέντης τον σκλάβο, δινόταν έμφαση στο στοιχείο αυτό. Ακριβώς για να υπάρχει μια ένδειξη ότι δεν υπήρχε πρόθεση αμφισβήτησης, ανέφερα μια γενική θεώρηση περί μη ύπαρξης εαυτού.

Ας μην πιαστούμε στις λεπτομέρειες και ας μην πιαστούμε στο τι αντιλαμβάνομαι συνολικά και κατά περίπτωση. Αναφέρεται το νήμα στην αναζήτηση του μη αυτονόητου; Πού υποτίμησα όσους ακολουθούν το βάσει της φύσης τους αυτονόητο; Πότε σχολίασα το θέμα περί φύσης, στο κάτω κάτω και γιατί τώρα, εμμέσως πλην σαφώς, καλούμαι να τοποθετηθώ, ξεκινώντας μάλιστα από το σημείο ότι "υποτίμησα";

Θέμα ατομικότητας όλων των ανθρώπων έθεσα το οποίο διαφέρει από αυτό που λέτε, και τι να κάνω, αφού έτσι είναι; Να μην το πω; Να μην πω ότι αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους να αλλάζουν αν το θελήσουν;

Την θυμάμαι αυτήν την αναφορά   Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που γινόταν συζήτηση για "άβουλη γίδα" ήδη χρησιμοποιούσαμε αυτήν την έκφραση με σαφή υπαινιγμό ότι η άβουλη γίδα δεν είναι και τόσο άβουλη γίδα και σίγουρα όχι εξαρχής  

 

@Master Electro-pain
δεν μπορώ να κανω quote οπότε αντιγράφω αυτό στο οποίο θέλω να αναφερθώ.
Γράφετε:
"Εν πάσει περιπτώσει, είναι ατυχές να κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια. Αυτά που ζείτε και προτιμάτε, είμαι σίγουρος πως σας προσφέρουν απόλαυση και πληρότητα, είμαι σε θέση να γνωρίζω, όμως, πως απόλαυση και πληρότητα προσφέρουν τα ακριβώς αντίθετα, που ανέφερα, και τα οποία αμφισβητείτε.
Καλά κάνετε και χαίρεστε τα δικά σας. Μην αμφισβητείτε βιώματα..."

Σε αυτό το σημείο βλέπω να μην υπάρχουν επιχειρήματα αλλα να υποστηρίζετε ότι η γνώμη της @gaby_m είναι απλά αυτό που ζει, δηλαδή σε βιώματα, ενώ η δική σας βασίζεται στην γνώση, επειδή βασίζεται σε βιώματα.
Με μπερδεψατε.

Γιατί τα δικά σας βιώματα καταλήγουν σε γνώση ενώ της @gaby_m όχι;

 

Ναι το διάβασα απλώς το έψαξα στο ίντερνετ και δεν το βρήκς

 

Εφόσον παρεξήγησα ζητώ συγγνώμη.

 

Χαίρομαι για το χαμόγελο που σας χάρισα.

Έκανα ένα πέρασμα, απόψε, από το ποστ από όπου το πήρατε και δεν νομίζω ότι υπαινίσσεται καν ότι το M/s είναι, κατά κανόνα, μη προσωποπαγές. Ως ένα ενδεχόμενο, μια υποπερίπτωση, για ένα χρονικό διάστημα ακόμα και μεγάλο, καμία αντίρρηση.

Διευκρίνιση, δύσκολα θα μου προσάψετε αυτοματισμούς στα συμπεράσματά μου, ότι δηλαδή, ισχυρίζομαι πως ό,τι δεν είναι επιτυχία είναι αποτυχία.

και

και

Δεν είναι αυτό που λέτε πουριτανισμός.
Δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε το σημείο εισόδου του σ στο σύστημα M/s δεν μπορούμε να υποθέσουμε μια γραμμική εξέλιξη που ξεκινά από μια προδιάθεση για βανίλλα έρωτες συν κίνκυ καταστάσεις και καταλήγει σε ένα μη προσωποπαγές M/s. Μπορεί το μη προσωποπαγές να είναι ένα αρχικό στάδιο, για δεκάδες λόγους, και η κατάληξη να είναι τελείως διαφορετική. Μπορεί ένα σ να αντιλήφθηκε κάποια στιγμή ότι όταν ένα δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι αυτό που έχει σημασία είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί εκείνη την ώρα, γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχει φεγγάρι.

Άλλωστε, αναφερθήκατε σε σ "λειτουργικό" σε καθεστώς μη προσωποπαγούς M/s. Μπορεί σε άλλη φιλοσοφία να μην είναι αυτή η ουσία του M/s και να μη σημαίνει πολλά πράγματα.

ΥΓ. Δεν θα επανέλθω, να μπει και το νήμα στην κανονική του ρότα  

 

Εχω φριξει με τη ποσοτητα του εγωισμου του s οπως περιγραφετε πολλοι εδω.

 

Όπως έγραψε ο Λουίτζι Πιραντέλλο στο γνωστό του έργο, «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, παρά μόνο ένα παιχνίδι ρόλων και
«η ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας δημιουργώντας μια πραγματικότητα μια για τον καθένα και ποτέ την ίδια για όλους, που αποδεικνύεται κάθε τόσο μάταιη και φανταστική».

 

Υπάρχουν βασικά χαρακτηριστικά με τα οποία γεννιόμαστε και άλλα που πλάθονται με τον καιρό.