Μυρσίνη υμίν

 

Κεφάλαιο 1: There is no one like me

Ελαφρώς γεματούλα, με γλυκό πρόσωπο και καμπανιστή φωνή η Μυρσίνη είναι μια ζωγραφιά. Μικρούλα, γύρω στα 24, πρωτάρα που ψάχνεται έχοντας γνωρίσει το BDSM από τις 50 αποχρώσεις. Την έκανα χάζι, από τότε που γράφτηκε στο φόρουμ. Εξαιρετική στο χειρισμό της γλώσσας, δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω.

"Πολύ σε κάνω χάζι" της είχα γράψει σε μήνυμα
"Αυτό είναι καλό ή κακό;" μου απάντησε.
"Είναι αυτό που είναι." της απάντησα πίσω.
"Έχετε δείξει ότι δεν είστε προσβλητικός οπότε θα το εκλάβω ως καλό."
"Μου αρέσει η ζέση σου και ο τρόπος που υπερασπίζεσαι τις θέσεις σου. Ωστόσο στο έχω αναφέρει κι εγώ, τα βλέπεις λάθος τα πράγματα."
"Δεν έχω τα μηνύματα για να κάνω αυτή τη συζήτηση."
"Βολική δικαιολογία, δε λέω  " της απάντησα.​

Την επόμενη μέρα έλαβα alert για εισερχόμενο μήνυμα

"Δεν είναι δικαιολογία! Αν θέλετε μπορούμε να συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση στο Viber" και μου έδωσε τον αριθμό της.​

MyrsiniK98 έλεγε το profile της. Είχα πολύ δουλειά και γύρισα σπίτι στις 19:00. Έπρεπε να πάω super market αλλά ήθελα να χαλαρώσω λίγο. Της έστειλα μήνυμα.

"Μου το χάλασες τώρα, ό,τι ετοιμαζόμουν να σε πω κοτάρα!"
"Δεν είμαι κοτάρα" μου ήρθε μετά από λίγη ώρα η απάντηση.
"Το πρόσεξα  " της απάντησα
"Δε μου είπατε όμως τι βλέπω λάθος;"
"Το BDSM δεν είναι άρλεκιν, ο Κ δεν είναι ο ιππότης με την πανοπλία να σώσει την damsel in distress."
"Και τι είναι, μόνο μαστίγια και αίματα και όποιαν πάρει ο χάρος;"
"Σου είπα, το BDSM δεν είναι άρλεκιν."
"Ξέρετε πολλά άρλεκιν με μαστίγια και αίματα;"
"Αμέ, τα BDSMικά άρλεκιν"
"Έστω. Δηλαδή εσείς πώς το βλέπετε; Πώς μπορείτε να βάζετε στην ίδια πρόταση τις λέξεις κατίσχυση και συναίνεση;"
"Γιατί η κατίσχυση στην οποία αναφέρομαι δεν γίνεται υπό την απειλή αφανισμού του κατισχυμένου."
"Τότε έρχεστε στα λόγια μου, η υποταγή προσφέρεται στον ικανό."
"Όχι, δεν λέω αυτό. Δεν είσαι εσύ που προσφέρεις την υποταγή στου στον ικανό, είναι εκείνος που σου επιβάλλεται με τρόπο που δεν μπορείς να αντισταθείς."
"Αν ήταν έτσι θα μπορούσε να μου επιβληθεί ο οποιοσδήποτε."
"Όχι, δεν έχει ο οποιοσδήποτε σε θελήσει αυτή την ικανότητα και ούτε είναι απαραίτητο να σε έλξει ακόμα και εκείνος που την έχει. Δεν προσφέρεις όμως, ανταποκρίνεσαι. Η κατίσχυση είναι πράξη και η υποταγή αντίδραση."
"Χμμμ. Θέλω λίγο χρόνο να το σκεφτώ."
"Από χρόνο άλλο τίποτα" της απάντησα. "Πες μου λίγα για σένα. Εικάζω ότι σε λένε Μυρσίνη και είσαι 24 χρονών, σωστά;"
"Σωστά εικάζετε. Εσάς πως σας λένε;"
"Μιλτιάδη. Μίλτο με φωνάζουν."
"Και πόσων χρονών είστε;"
"42" της απάντησα
"Παντρεμένος; Ανύπαντρος;"
"Ανάκριση μου κάνεις, Μυρσίνη;"
"Όχι, όχι. Συγνώμη"
"Σε πειράζω. Χωρισμένος είμαι και έχω δύο κορούλες, την Μυρτώ και την Ευτυχία. Η Μυρτώ είναι 7 χρονών και η Ευτυχία 5"
"Λυπάμαι."
"Που έχω δυο κορούλες;  "
"Όχι βέβαια! Που είστε χωρισμένος, δεν πρέπει να είναι εύκολο."
"Σε διαβεβαιώ ότι ήταν πολύ εύκολο. Χωρίσαμε πολύ φιλικά με την πρώην γυναίκα μου."
"Αυτό είναι καλό"
"Εσύ; Σπουδάζεις; Δουλεύεις;"
"Τέλειωσα πρόπερσι τη Φιλολογία και δουλεύω σε ένα φροντιστήριο και κάνω και ιδιαίτερα."
"Κατάλαβα, με χρυσά κουτάλια τρως κι εσύ."
"Δε βαριέστε. Εσείς με τι ασχολείστε;"
"Program manager σε εταιρία λιανικής"
"Προγραμματιστής;" με ρώτησε κάνοντάς με να βάλω τα γέλια.
"Όχι όχι. Ένα πρόγραμμα είναι ένα σύνολο έργων με συγκεκριμένο στόχο ή για να είμαι ακριβής, μια σειρά στόχων που πρέπει να επιτευχθούν με συγκεκριμένο χρονισμό. Λόγω μεγέθους και πολυπλοκότητας σπάει σε μικρότερα κομμάτια, τα projects. Εγώ απλά συντονίζω τα projects και αναφέρω στη διοίκηση."
"Ενδιαφέρον ακούγεται"
"Δε βαριέσαι, το παντεσπάνι να βγαίνει. Να σου πω τώρα, πρέπει να σε αφήσω γιατί έχω να πάω και super market και κλείνουν σε μια ώρα και αύριο το πρωί έχω να πάρω τις κοριτσάρες μου, είναι το Σ/Κ μου."
"Βεβαίως! Σας ευχαριστώ για την κουβέντα!"
"Χαρά μου ήταν. Καλή σου συνέχεια"​

Είχε πάει 20:20. Έκανα την ανάγκη φιλοτιμία και πήγα στο super market. Το Σ/Κ με τα κορίτσια μου πέρασε σαν αστραπή. Τα πήγα στη μητέρα τους γύρω στις 20:00.

- "Ήταν φρόνιμες;" με ρώτησε η Άννα.
- "Ήταν τα καλύτερα κορίτσια" της είπα χαμογελαστός νιώθοντας ένα τσίμπημα μελαγχολίας.

Η Άννα είχε προχωρήσει τη ζωή της. Εγώ το έριξα στη δουλειά.

- "Καληνύχτα αγάπες μου" τους είπα. "Καληνύχτα Άννα" είπα και στην μητέρα τους και γύρισα σπίτι. Δεν μέναμε μακριά, εκείνη Κρυονέρι εγώ Δροσιά.

Θυμήθηκα την πιτσιρίκα.

"Πού γκομενίζεις εσύ μικρή;"
"Δεν γκομενίζω!" μου είπε μετά από λίγη ώρα.
"Κακώς! Αν δεν γκομενίσεις τώρα που είσαι νέα, πότε περιμένεις να το κάνεις; Με το ΠΙ στα 80;"
"Όπως λένε και στο φόρουμ ο Κυρίαρχος δεν είναι γκόμενος!"
"Σωστά το λένε αλλά το "πού κυριαρχείσαι" δε ακούγεται καλά"
"Μη νομίζετε, από προσφορές, μια χαρά, δεν έχω παράπονο. Κάποιος μου έστειλε και power point."
"Οργάνωση, όχι μαλακίες" της είπα βάζοντας τα γέλια.
"Και ήταν και καλό! Αν μη τι άλλο στην οργάνωση παίρνει άριστα!"
"Άντε, με το καλό τότε"
"Με κοροϊδεύετε;"
"Λίγο μόνο. Δε μου λες, πού μένεις;"
"Μαρούσι."
"Α, κοντοχωριανή... τέλος πάντων, σχετικά κοντοχωριανή."
"Εσείς που μένετε;"
"Δροσιά, είναι μετά την Εκάλη"
"Ξέρω που είναι η Δροσιά, δεν είμαι αγεωγράφητη!"
"Αγεωμέτρητη είσαι;"
"Λίγο αλλά δεν τολμάω να το γράψω στο forum, ο μελιτζανοροζουλί καριόλης δεν σηκώνει αστεία με τα μαθηματικά απ' ότι έχω καταλάβει."
"Περί ορέξεως" της απάντησα
"Καθένας με τα βίτσια του!"
"Καθένας με τη βίτσα του, λέω εγώ!"
"Κάνω ότι δεν το είδα!" μου είπε κάνοντας με να χαμογελάσω και πάλι.
"Έχεις όρεξη για βίντεο κλήση;"
"Αν με περιμένετε λίγα λεπτά, είμαι λίγο σαν την τρελή"
"Δεν υπάρχει πρόβλημα. Όταν είσαι έτοιμη, hit me"
"Ναι, δεν είναι καλή ιδέα αυτό."
"Χαχαχαχα, καλά καλά, σε περιμένω. Ύπαγε!"
"Μάλιστα κύριε Λοχαγέ!" μου απάντησε κάνοντάς με να χαμογελάσω​

Λίγη ώρα αργότερα έλαβα την κλήση.

- "Γεια σας, γεια σας" μου είπε χαμογελώντας αμήχανα.
- "Βρε καλώς το το κορίτσι! Χρόνια και ζαμάνια, χαθήκαμε!"
- "Σας έλειψα;"
- "Τα τελευταία πέντε λεπτά ήταν μια αιωνιότητα."
- "Κάτι σε ταινία του Αγγελόπουλου" μου είπε και έβαλα τα γέλια.
- "Είσαι μια ζωγραφιά" της είπα ειλικρινά. Πολύ γλυκό προσωπάκι, μεγάλα αμυγδαλωτά μαύρα μάτια και σγουρό μαλλί το οποίο από το χρώμα - υπέθεσα ότι είναι βαμμένο.
- "Είμαι υπέροχη, δε θα διαφωνήσω μαζί σας!"
- "Κάτσε να βάλω τα γυαλιά μου" της είπα "γιατί μια μικρή στραβωμάρα την έχω! Μπορεί και να βιάστηκα"
- "Σας πάνε πάντως!" μου είπε όταν τα φόρεσα.
- "Μία ώρα έφαγα να τα διαλέξω. Η κοπέλα στον οπτικό παραλίγο να με πετάξει με τις κλωτσιές έξω!"
- "Αφού δε σας πέταξε..."
- "Για πες μου τώρα. Σκέφτηκες αυτό που σου είχα γράψει;"
- "Το σκέφτηκα. Δεν μπορώ να το δω με αυτό τον τρόπο."
- "Καλά δεν πειράζει. Άμα και όταν σου συμβεί θα θυμηθείς τον γερο-σοφό Program Manager."
- "Τι να σας πω, ποτέ μη λες ποτέ. Οπωσδήποτε δε μου έχει συμβεί ως τώρα."
- "Η ιδέα είναι ότι αυτό το πράγμα δεν είναι στο χέρι σου. Αν γίνει θα το καταλάβεις, αν δε γίνει..."
- "Δε θα το καταλάβω!"
- "Αν και καθήμενη, ορθά ομίλησες."
- "Εσείς τι είστε;"
- "Τα είπαμε, δεν τα είπαμε; Program manager"
- "Μη με κοροϊδεύετε!"
- "Αλλιώς θα με κάνεις ντα;" της είπα βγάζοντας τη γλώσσα μου.
- "Ουφ καλά, αφού δε θέλετε να μου πείτε δε θα παρακαλέσω κιόλας!"
- "Τώρα είναι που δεν πρόκειται να σου πω! Εκεί να σκάσεις!"
- "Δε θα σκάσω!"
- "Εσύ χάνεις!"
- "Αν ήμουν δίπλα σας θα σας έφερνα κάτι βαρύ στο κεφάλι"
- "Αφού θα το κάνεις με χρήση πληθυντικού σημαίνει ότι είσαι στο σωστό δρόμο!"
- "Δε θα μου τη γλιτώσετε στο τέλος!"
- "Άντε να σε δούμε. Θέλεις να πάμε για καφεδάκι το Σάββατο το πρωί;"
- "Το Σάββατο το πρωί έχω μάθημα!"
- "Καλή μου όρεξη" της είπα.
- "Παρακαλώ;"
- "Τίποτα, για τη χυλόπιτα που μου έριξες λέω!"
- "Δεν σας την έριξα ακόμα! Είπα ότι το Σάββατο το πρωί έχω μάθημα."
- "Ωραία, Σάββατο βράδυ;"
- "Χμμμ... πού;"
- "Πού θέλεις;"
- "Χμμμ... κάπου με κόσμο."
- "Σημειώνω λοιπόν, όχι στο μπουντρούμι μου."
- "Έχετε μπουντρούμι;"
- "Δε θα το μάθεις, θέλεις κόσμο!"
- "Εχμ..."
- "Σε πειράζω βρε. Γι’ αυτό άλλωστε σου είπα αρχικά πρωί, για να αισθάνεσαι πιο άνετα."
- "Θέλετε να πούμε Κεφαλάρι το Σάββατο το απόγευμα; Να πούμε κατά τις 19:00?"
- "Deal" της είπα.
- "Συγνώμη, με παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο. Θα σας αφήσω για λίγο"
- "Κάνε δουλειά σου, άλλωστε κι εγώ τώρα πρέπει να συμμαζέψω λίγο το σπίτι γιατί η μικρές το έκαναν Τέξας. Καλή σου νύχτα"
- "Καλή σας νύχτα"

Μιλούσαμε αρκετά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και η αλήθεια είναι ότι η μικρή με είχε γοητεύσει. Περίμενα πως και πως να περάσουν οι μέρες και να έρθει Σάββατο μα ήταν δύσκολη η ριμάδα η εβδομάδα.

Σε κάθε περίπτωση, το Σάββατο ήμουν στις 19:00 ακριβώς στην πλατεία στο κεφαλάρι. Την είδα να με πλησιάζει διστακτικά και της χαμογέλασα. Πρέπει να ήταν γύρω κοντά στο 1.60, ελαφρά γεματούλα. Την πλησίασα και της έδωσα το χέρι μου

- "Καλώς την"
- "Καλώς σας βρήκα" μου απάντησε φανερά τρακαρισμένη.
- "Πάμε να κάτσουμε της είπα" και της πρότεινα το χέρι μου να με πάρει αγκαζέ. Το πήρε λίγο διστακτικά είναι η αλήθεια. Βρήκαμε μια καφετέρια. Τράβηξα την καρέκλα έξω και της έκανα νόημα να περάσει μέσα. Με κοίταξε για λίγο αλλά πέρασε μέσα. Τράβηξα την καρέκλα και κάθισα δίπλα της.
- "Να σας κάνω μια ερώτηση;"
- "Να μου κάνεις" της είπα.
- "Πώς να σας λέω;"
- "Ξέχασες κιόλας το όνομά μου; Με πληγώνεις!" της είπα πειράζοντάς την.
- "Όχι βέβαια!" μου είπε αναψοκοκκινισμένη!
- "Καλά ντε, μη με δείρεις και από πάνω! Και κερατάς και δαρμένος;"
- "Δε μου βγαίνει να σας λέω Μίλτο."
- "Σε προειδοποιώ ότι αν αρχίσεις να με λες Βρασίδα δε θα συνεννοηθούμε οι δυο μας"
- "Είστε πάντα τόσο πειραχτήρι;"
- "Δεν είδες τίποτα ακόμα!"
- "Δε μου πάει το Μίλτος"
- "Ε, καλά, πες με Μιλτιάδη."
- "Δυο τρεις που είχα μιλήσει μου είχαν πει να τους λέω Αφέντη"
- "Θα ήθελα να είμαι μυγάκι στον τοίχο σου. Τι τους είπες;"
- "Να πάνε να τους κοιτάξει κανένας γιατρός" μου είπε κάνοντάς με να σκάσω στα γέλια.
- "Που να δείτε τα dickpics που έχω λάβει. Έκθεση θα μπορούσα να ανοίξω"
- "Ναι αλλά έχεις λάβει και powerpoint, να τα λέμε αυτά!"
- "Ναι, από προσφορές δόξα τω Θεώ, δεν έχω παράπονο."
- "Για πες μου για εσένα. Από εδώ είσαι;"
- "Όχι, από Θεσσαλονίκη είμαι. Απλά πέρασα εδώ πανεπιστήμιο, ε, έκανα τον κύκλο μου και αποφάσισα και έμεινα εδώ!"
- "Στο Μαρούσι; Πόσο χρεώνεις άτιμη;"
- "Χαχαχα, να είστε καλά με κάνατε και γέλασα. Αν δεν είχα τη Μαρία θα έμενα σε κανένα παγκάκι"
- "Ποια είναι η Μαρία;"
- "Η συγκάτοικός μου. Το σπίτι είναι μικρό, σχεδόν είμαστε η μία πάνω στην άλλη αλλά δε βγαίνει αλλιώς"
- "Τραβήξτε βίντεο όταν είστε η μία πάνω στην άλλη και θα το λύσετε το πρόβλημα"
- "Μμμμ, κρυάδες!"
- "Μούξις" της είπα και την έκανα να μαγκωθεί.
- "Συγνώμη, δεν ήθελα να σας προσβάλω!" μου είπε αμήχανη.
- "Έτσι, σούζα!"
- "Με κοροϊδεύετε πάλι;"
- "Λίγο μόνο!"
- "Θα σας ανοίξω το κεφάλι"
- "Ε, αφού κρατάς τον πληθυντικό κομμάτια να γίνει, θα το αντέξω."
- "Αμ τι, αμέρικαν μπαρ θα το κάνουμε;"
- "Τι άλλα; Έχεις σχέση αυτό τον καιρό;"
- "Αν είχα σχέση θα ήμουν εδώ μαζί σας;"
- "Γιατί, για να αποκτήσεις σχέση βγήκες μαζί μου;" τη ρώτησα κάνοντάς την να μαγκωθεί πάλι.
- "Όχι όχι... δεν εννοώ αυτό..."
- "Τι εννοείς;"
- "Ε, δε θα έβγαινα με έναν άντρα και μάλιστα από το forum αν είχα σχέση."
- "Γιατί όχι;"
- "Έλα ντε;"
- "Πάει και ο πληθυντικός Αντωνάκη!"
- "Ε, τι να πω, ελάτε ντε;"
- "Τέτοιο κακό μη μας βρει!"
- "Και δε σας λένε και Αντωνάκη! Αυτό που το πάτε;"
- "Άρα, είσαι μόνη σου και άσχετη. Pun intended"
- "Εσείς γεννηθήκατε με τη γνώση δηλαδή;"
- "Όχι, αλλά μέχρι να την αποκτήσω δεν είχα τσακωθεί με το μισό φόρουμ"
- "Δεν τσακώθηκα με το μισό φόρουμ!"
- "Είπα κάτι διαφορετικό;"
- "Ναι, είπατε ότι έχω τσακωθεί με το μισό φόρουμ"
- "Άρα, δεν έχεις τσακωθεί με το άλλο μισό. Ποια είναι η διαφωνία σου;"
- "Χρουμφ! Θα σας το ανοίξω το κεφάλι τελικά!"
- "Τον πληθυντικό μην ξεχάσεις και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε!" της είπα κάνοντάς την να βάλει τα γέλια και πάλι. Τι όμορφο γέλιο, καμπανιστό σαν την φωνή της. Ήταν κουκλί, ήταν πραγματικά μια ζωγραφιά.
- "Πόσες σχέσεις είχες στη ζωή σου;" τη ρώτησα.
- "Α μη με βλέπετε έτσι σουρτούκω! Έχω αρχές εγώ!"
- "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!" της είπα.
- "Ε, κάπου τόσοι είναι και οι πρώην μου!"
- "Περπατημένη δηλαδή."
- "Για ποια με περάσατε, για τη Στέλλα Βιολάντη;"
- "Ο Θεός να μας φυλάξει από τέτοιο κακό!"
- "Εντάξει, δεν έχω πάει και με τη μισή Αθήνα!"
- "Έχεις πάει με την άλλη μισή;"
- "Μμμμμμ" μου είπε
- "Μούξις" της απάντησα. "Μη μου μουγκανίζεις εμένα, θα πάρω πέτρα!"

Μου έπαιξε τα μάτια της

- "Θα μου κάνατε εμένα τέτοιο κακό;"
- "Μωρέ θα σε τουλουμιάσω"
- "Χμμμμ..."
- "Χμούξις!"
- "Δε μου είπατε, εσείς τι είστε; Και μη μου πείτε πάλι Program Manager, το εμπέδωσα! Δώσαμε, δώσαμε!"
- "Ένας τρόπος υπάρχει να το μάθεις αυτό" της είπα και την έπιασα και την έφερα απαλά προς εμένα. Δε μου έφερε αντίσταση, απλά έκλεισε τα μάτια της. Τη φίλησα και ανταπέδωσε το φιλί μου. Εξερεύνησα το στόμα της με τη γλώσσα μου και την άφησα να κάνει το ίδιο και με τη δική της. Την άφησα απαλά και τραβήχτηκε απρόθυμα. "Κατάλαβες;"
- "Όχι, δεν τα παίρνω εύκολα. Θα μου ξαναδείξετε;" με ρώτησε χαμογελώντας ντροπαλά. Τη φίλησα και πάλι. "Πάλι δεν κατάλαβα αλλά δεν πειράζει." μου είπε χαμογελαστή.
- "Είμαι ο Μίλτος. Αυτό κράτα."
- "Θα ήθελα να μου μιλήσετε για εσάς!"
- "Όλη την εβδομάδα κάνουμε και κάτι άλλο;"
- "Όλη την εβδομάδα μιλούσαμε για το BDSM και για την καθημερινότητά μας."
- "Σκοπεύεις να φύγεις;"
- "Να πάω που;" με ρώτησε.
- "Έχουμε όλο τον καιρό μπροστά μας."
- "Να σας ρωτήσω κάτι;"
- "Μόλις το έκανες"
- "Χρουμφ. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως να σας λέω."
- "Να χαρείς ό,τι αγαπάς, όχι Βρασίδα, δε θα περάσουμε καλά"
- "Δε μου βγαίνει να σας λέω Μίλτο"
- "Δε θα σου κάνω τη ζωή εύκολη, μικρή πονήρω."
- "Ουφ, τέτοιος είστε!"
- "Τέτοιος και χειρότερος!"
- "Νομίζω ότι αρχίζω..." πήγε να πει αλλά την έκοψα.
- "Βιάζεσαι" της είπα.
- "Γίνατε και τηλεπαθητικός τώρα;"
- "There is no one like me, there is no possibility, through the walls I can see, I got special ability"
- "Κάτι μου θυμίζει αυτό!"
- "Εσύ πολύ πιθανό να το γνωρίζεις ως τραγούδι τίτλων των Στάβλων της Εριέτας Ζαΐμη αν και όταν βγήκε η σειρά εσύ ήσουν πιτσιρίκα."
- "Α ναι ναι! Από εκεί το ξέρω!"
- "Για έλα εδώ τώρα" της είπα και την έφερα πάλι προς εμένα. Έκλεισε πάλι τα μάτια της και αφέθηκε στο φιλί μου. Την άφησα πριν γίνουμε θέαμα. "Και χωρίς power point!"
- "Έχετε τον τρόπο σας."
- "Πώς αισθάνεσαι;"
- "Υπέροχα" μου είπε χαμογελαστή.

Η βραδιά πέρασε σαν αστραπή.

- "Πώς ήρθες εδώ;"
- "Λεωφορείο και πεζό 2, πώς να έρθω; Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν αυτοκίνητο."
- "Θα σε πάω εγώ σπίτι σου" της είπα. "Θα στείλεις ένα μήνυμα στη Μαρία και θα της πεις ότι ο Μίλτος με φέρνει σπίτι. Της είχες πει με ποιον είσαι, σωστά;"
- "Ναι, έκανα αυτό που μου είπατε."
- "Λοιπόν, έχεις όρεξη για βολτίτσα;"
- "Αμέ; Που θα πάμε;"
- "Σπίτι σου θα σε πάω αλλά από άλλο δρόμο."
- "Σκοπεύετε να με παρασύρετε και να με κυλίσετε στο βόρβορο;"
- "Απ' όσα μου έχεις πει μάλλον εσύ θα με κυλήσεις στο βόρβορο. Εγώ δεν έχω πάει με τη μισή Αθήνα" της είπα.
- "Αυτό ήταν, θα σας το ανοίξω το κεφάλι."
- "Ναι αλλά να είσαι τρυφερή μαζί μου, είμαι πρωτάρα. Συνήθως εγώ είμαι που βαράω!"
- "Αυτό δεν το είχα υπολογίσει!"
- "Και πολύ που θα σε χαλάσει, αλγολάγνο γύναιο!"
- "Είμαι περιπετειώδης, τι να κάνω;"
- "Move your ass"
- "Yes Sir" μου είπε και με χαιρέτησε στρατιωτικά κάνοντάς με να βάλω τα γέλια.

Αυτή τη φορά ήταν η Μυρσίνη που με πήρε αγκαζέ.

- "Ες Μακεδόνας!" μου είπε.
- "Καλά, δε θα κάνουμε και τόση μεγάλη βόλτα! Είπαμε!"
- "Ο τρόπος του λέγειν" μου απάντησε.
- "Ξέρεις τι έπαθε ο Στρατοκλής, έτσι;" τη ρώτησα
- "Ναι, ο Φίλιππος του πήρε τα σώβρακα"
- "Ελπίζω να φοράς εσώρουχο" της απάντησα κάνοντάς την να κοκκινήσει. "Δεν απαντάς και με αγχώνεις"
- "Φοράω φοράω! Ειδικά αυτές τις μέρες...εχμ... δε θα γινόταν και αλλιώς"
- "Ωχ, είναι οι μέρες που έχεις δίκιο;"
- "Βουνό το δίκιο μου αλλά που να το βρω η έρμη με εσάς που έμπλεξα;"
- "Λέγε εσύ λέγε... το κοντέρ έχει ήδη αρχίσει να γράφει."
- "Το βουλώνω!" μου απάντησε γελαστή.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο αλλά αντί να πάω προς Κηφισιά πήγα προς Πολιτεία και από εκεί πήρα το δρόμο που έβγαζε στη νέα Πεντέλη. Σταμάτησα σε μια ερημιά.

- "Μυρσίνη, οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να μου πεις σταμάτα."
- "Σταματήστε θα σας πω"
- "Μπράβο το κορίτσι μου" της είπα και έλυσα τη ζώνη μου ώστε να μπορώ να κουνηθώ. Έλυσε και εκείνη τη δική της. "Πάμε πίσω" της είπα και βγήκα. Μπήκε και εκείνη στο πίσω κάθισμα. Κλείδωσα το αυτοκίνητο και την έφερα στην αγκαλιά μου και τη φίλησα. Ανταπέδωσε με ενθουσιασμό και με τα χέρια μου της χάιδευα τα μαλλιά. Σιγά-σιγά κατέβασα τα χέρια μου και άρχισα να τη χαϊδεύω στην πλάτη και μετά στη μέση και μετά στο στήθος. Κατά τα φαινόμενα η Μυρσίνη είχε πλούσια τα ελέη. Άρχισα να τη φιλάω στο λαιμό και μετά στα αυτιά ενώ το χέρι μου είχε περάσει κάτω από τη μπλούζα και το σουτιέν της και της χούφτωνε το στήθος και πότε-πότε τσιμπούσα ελαφρά τη ρώγα της που είχε πετρώσει. Οι κοφτές της ανάσες ήταν ο μόνος ήχος που ακουγόταν.

Έκανα να της σηκώσω τη μπλούζα αλλά δίστασε.

- "Δεν υπάρχει πρόβλημα, κοριτσάρα μου."
- "Δεν είναι αυτό... Ντρέπομαι λίγο"
- "Τι ντρέπεσαι;" τη ρώτησα.
- "Να... έχω πάρει κιλά... το στήθος μου..."
- "Γράφει το κοντέρ" της είπα.

Σήκωσε η ίδια τη μπλούζα της και την έβγαλε.

- "Βγάλε και το φανελάκι"

Στέναξε και το έβγαλε. Φορούσε μόνο το σουτιέν της. "Βγάλ’ το" τη διέταξα. Έκλεισε τα μάτια της σα να προσπαθούσε να πάρει κουράγιο και έβγαλε και το σουτιέν της. Είχε αρκετά μεγάλο στήθος, με παραπανήσια κιλά ή χωρίς δε νομίζω ότι θα μπορούσε να κατανικήσει τη βαρύτητα.

- "Μια χαρά είσαι χαζούλα." της είπα και έπεσα και άρχισα να φιλάω και να δαγκώνω το ένα της στήθος ενώ το χέρι μου μάλαζε το άλλο. Οι ανάσες της είχαν γίνει πάλι κοφτές.

Σηκώθηκα πιο ψηλά και τη φίλησα στο στόμα ενώ το ένα μου χέρι εξακολουθούσε να χαϊδεύει και να μαλάζει πότε το ένα και πότε το άλλο στήθος της. Πήρα το χέρι της και το κατέβασα στο παντελόνι μου. Στην αρχή διστακτικά και μετά με περισσότερο ενθουσιασμό άρχισε να μου χαϊδεύει το πέος.

- "Μου επιτρέπετε;" με ρώτησε κόβοντας το φιλί.
- "Εξαρτάται"
- "Να σας ξεκουμπώσω"
- "Με τις ευχές μου" της είπα και επέστρεψα στο φιλί. Μου έλυσε με κάποια δυσκολία τη ζώνη και μου ξεκούμπωσε το παντελόνι. Έπιασε το πέος μου και άρχισε να μου το χαϊδεύει. Σηκώθηκα λίγο και κατέβασα το παντελόνι μου. Πέρασε το χέρι της μέσα από το μποξεράκι μου και άρχισε να το παίζει. Κατέβασα και το μποξεράκι ελευθερώνοντάς το τελείως. Συνέχισα να τη φιλάω και να τη χουφτώνω στο στήθος ενώ η Μυρσίνη έπαιζε το πέος μου.

Τραβήχτηκα και έβαλα το χέρι μου στο κεφάλι της. Σταθερά το πίεσα και η Μυρσίνη υπάκουα έσκυψε και με πήρε στο στόμα της. Δεν ξέρω αν είχε όντως πάρει την μισή Αθήνα όπως την πείραζα αλλά σίγουρα τσιμπούκωνε πολύ καλύτερα από την Άννα και μπορούσε να με πάρει όλο μέσα της. Έκλεισα τα μάτια μου και κρατώντας την από τα μαλλιά της έδωσα το ρυθμό μου. Με ρούφαγε και με έπαιζε με τη γλώσσα της και ήταν φανερό ότι της άρεσε αυτό που έκανε. Φαίνεται όταν η γυναίκα απολαμβάνει το τσιμπούκι και δεν το κάνει διαδικαστικά.

Η μικρή με είχε κάνει πύραυλο, πραγματικά είχα πολλά χρόνια να απολαύσω τόσο πολύ μια πίπα. Πώς άφησα να περάσουν δύο χρόνια έτσι; Πώς είχα αποφασίσει στα 40 μου ότι η δουλειά ήταν η μόνη μου διέξοδος;

Πιτσιρίκα ή όχι ήταν αστέρι. Είχα αφεθεί στο δικό της ρυθμό και το έκανε αργά, χωρίς βιάση, χωρίς να δείχνει ότι θέλει να με κάνει να τελειώσω μια ώρα αρχύτερα. Εγώ όμως το χρειαζόμουν, την άρπαξα πάλι από το μαλλί και της έδωσα πιο γρήγορο ρυθμό και πιο γρήγορο και πιο γρήγορο…

Αααααχ είπα δυνατά και την κράτησα ακίνητη ενώ το πέος μου άδειαζε στο στόμα της. Είχε μαζευτεί πολύ πράγμα, είχα πάνω από 4-5 μέρες που τον είχα παίξει για τελευταία φορά. Εκείνη κατάπινε και κατάπινε μέχρι που άδειασα τελείως. Δε σταμάτησε η ρουφιάνα, συνέχισε να τον φιλάει και να τον γλείφει για αρκετή ώρα κι εγώ την άφησα. Όταν θεώρησε ότι τον καθάρισε επαρκώς, έδωσε ένα απαλό φιλί στο κεφαλάκι και σηκώθηκε χαμογελαστή.

- «Ήσουν υπέροχη, κοριτσάρα μου. Υπέροχη.»
- «Σας ευχαριστώ.» μου είπε χαμογελώντας.
- «Να ντυθώ;» με ρώτησε.
- «Κρυώνεις;»
- «Όχι»
- «Τότε δεν χρειάζεται να ντυθείς ακόμα»
- «Παραλίγο να με πνίξετε» μου είπε.
- «Ναι, η αλήθεια είναι ότι είχε μαζευτεί αρκετό.»
- «Συνήθως δεν καταπίνω» μου είπε.
- «Έχει γράψει αρκετά το κοντέρ, δε χρειάζεται να γράψει περισσότερα» της είπα χαμογελώντας.
- «Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό με εσάς, ειλικρινά»
- «Μπράβο, είσαι στο σωστό δρόμο!» της είπα. «Θέλω κάτι από εσένα Μυρσίνη» συνέχισα.
- «Πείτε μου.»
- «Θέλω να αρχίσεις να κρατάς ημερολόγιο και στο τέλος κάθε μέρας να μου στέλνεις να το διαβάσω. Θα γράφεις μόνο όσα σε αφορούν, τα μυστικά των φίλων σου είναι των φίλων σου. Δε χρειάζεται να μου λες τι σου λένε παρά μόνο σε ό,τι αφορά εσένα»
- «Πρώτη φορά μου το ζητάνε αυτό.»
- «Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.»
- «Εντάξει, θα το κάνω.»
- «Θαυμάσια.»
- «Κάτι άλλο;»
- «Όχι προς το παρόν.»
- «Νιώθω λίγο περίεργα» μου είπε.
- «Δηλαδή;»
- «Σα να μου έχετε βάλει task.»
- «Αυτό ακριβώς έχω κάνει.»
- «Δεν..» πήγε να πει αλλά την έκοψα.
- «Κάτι τελευταίο, κάθε βράδυ θέλω να μου στέλνεις μια καληνύχτα και κάθε πρωί μια καλημέρα.»
- «Αυτό δεν είναι πρόβλημα καθόλου. Μάλλον θα με βαρεθείτε και θα μου πείτε “Ήμαρτον! Όχι άλλο!”»
- «Το άλλο που σου ζήτησα είναι;»
- «Όχι… δεν ξέρω…»
- «Ξεκίνα το σήμερα, γράψε για τη βραδιά αυτή.»
- «Μπορώ τουλάχιστον να το ξεκινήσω αύριο; Θα με πάρει το ξημέρωμα!»
- «Μπορείς να το ξεκινήσεις και αύριο. Μέχρι το μεσημέρι θα πρέπει να έχεις τελειώσει γιατί θα σε πάω να φάμε. Σ’ αρέσουν τα θαλασσινά;»
- «Ναι, πολύ!»
- «You are for a treat, then»
- «Τι ώρα; Και που θα βρεθούμε;»
- «Θα περάσω να σε πάρω από το σπίτι σου. Λέω γύρω στις 13:00»
- «Μάλιστα, μια χαρά! Αμέ! Σας ευχαριστώ!»
- «Λοιπόν, ντύσου τώρα να σε πάω σπίτι.»
- «Αμέσως!» μου είπε και ντύθηκε στα γρήγορα.

Σηκωθήκαμε και κάτσαμε μπροστά.

- «Θες μια κρέπα;» τη ρώτησα
- «Να χάσω κιλά θέλω, όχι να πάρω κι άλλα!»
- «Είσαι σε διατροφή;»
- «Είμαι που να μην ήμουν.»
- «Καλά τότε, δε θα τη χαλάσουμε. Θα φάω μόνο εγώ κρέπα.»
- «Αυτό είναι αδικία!»
- «Life is unfair»
- «Είστε σαδιστής! Αυτό έχω να πω!»
- «Και που είσαι ακόμα» της είπα και της έκλεισα το μάτι βάζοντας μπρος το αυτοκίνητο.

Τελικά παρά τις -ομολογώ όχι ιδιαίτερα σθεναρές- διαμαρτυρίες της έφαγε λίγη κρέπα.

- «Μερέντα! Κι άλλο! Κι άλλο» μου είπε γελαστή.
- «Γράφει το κοντέρ!»
- «Ουφ καλά!»

Την πήγα σπίτι της. Τη φίλησα τρυφερά στο στόμα. «Άντε, σπόρε, σπίτι τώρα!»
- «Καλή σας νύχτα» μου είπε γελαστή και βγήκε από το αυτοκίνητο. Την παρακολούθησα μέχρι που μπήκε μέσα στην πολυκατοικία της και έκλεισε πίσω της την πόρτα.

Γύρισα σπίτι και πήγα να αλλάξω. Βούιξε το τηλέφωνό μου, ήταν μήνυμα από τη Μυρσίνη.

«Καλή σας νύχτα Κύριε, όνειρα γλυκά»

Χαμογέλασα, το γλίτωσα το «Βρασίδας»

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ… ΜΑΛΛΟΝ ΔΗΛΑΔΗ)

 

Ο αφηγητής εδώ πρέπει να είναι απόγονος λόρδου

 

Τουλάχιστον, λόρδου!

 

Πολύ καθημερινό το καστ αυτής της ιστορίας πάντως.
Οι ημίθεοι πότε μπαίνουν;  

 

Μου καλομάθατε με μαύρους θερμαστές από το Τζιμπουτί ή έστω καρδιοχειρουργούς από τη Βοστώνη.

Δε θα σας περάσει!  

 

Θα με παρεξηγήσει ο κόσμος καλέ, που με το κυάλι δεν έχω δει ούτε γναθοχειρουργό απ' τον Ευαγγελισμό.  

Αμ και να 'ταν μόνο ο Harrison; Απ' τη 15χρονη μαθηματική διάνοια μοντελάρα περάσαμε στην 24χρονη γεματούλα που τρέχει στα ιδιαίτερα με το λεωφορείο, είναι μια κάποια προσγείωσις

 

Ο ήλιος καίει και για εμάς τους gay  

 

Εκδημοκρατισμός της καύλας

 

Μου αρέσει η διαφορετική όψη σε αυτό, αλλά βλέπω μικρους συνδετικούς κρίκους με προηγούμενο σου. Λατρεμένα όλα

 

Παίζει να είναι πιο μεταδοτικό και από την Όμικρον  

 

Ο Μίλτος πάντως δεν έχει μουστάκι να ξυρίσει!

ΧΑ!

 

Ο Στέφανος πότε θα εμφανιστεί;