Το μήλο, κάτω απ' τη μηλιά?

Με βάση. πάντα, ότι δεν είμαστε ψυχολόγοι, όπως είπατε, και ούτε επιχειρούμε να καταλήξουμε σε έναν γενικό κανόνα ή σε συμπεράσματα με καθολική ισχύ:

θα ήθελα να μείνω/εστιάσω, λίγο, στο τελευταίο που αναφέρατε, στο "καρπώνονται την υ φύση τους".
Πράγματι, έχω δει παιδιά με γονιό σ να αναπτύσσουν κυριαρχικές τάσεις (και κτητικές, αλλά αυτό αποτελεί, μάλλον ίδιον της ηλικίας), ιδίως απέναντί του. Τα μικρά Κ, που συνηθίζουμε χαμογελώντας να λέμε, των οποίων ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούν τον γονιό, εμφανίζει ομοιότητες με τον τρόπο ενός ενήλικου Κ, που πολλές φορές εκπλήσσουν.

Θα περίμενε, λοιπόν κανείς, να εξελιχθούν σε πρώτης τάξεως κακομαθημένα... κωλόπαιδα! Κι όμως...
Έχω παρατηρήσει πως αναπτύσσουν έντονο άισθημα ευθύνης και δικαίου.

Ως πρώτη, πιθανή αιτία, για αυτό θεωρώ το ότι συνειδητοποιούν από νωρίς πως η ευθύνη του αποτελέσματος βαραίνει αυτόν που αποφασίζει. Θα μου πείτε, είναι δυνατόν να περιμένουμε από έναν μη ώριμο εγκέφαλο να διαχειριστεί, σωστά, συτό το ισοζύγιο ή να περιμένουμε να... ανατινάξει το σπίτι για να δει πως έκανε λάθος?
Εδώ, παίζει ρόλο η δεύτερη, πιθανή, αιτία, το ότι το στάτους σ δεν ισοδυναμεί με πλήρη παθητικότητα και σκύψιμο κεφαλιού απέναντι σε κάθε κατάσταση. Ναι, ένα σ επιθυμεί να προσφέρει, να εξυπηρετεί, να δίνει ικανοποίηση. Σίγουρα στον Κύριό του και αναμφίβολα στο ίδιο του το παιδί. Η περίπτωση του Αφέντη του, αποτελεί επιλογή του σ και το "άνευ όρων" γνωρίζει πως είναι θετικό. Η περίπτωση του παιδιού αποτελεί ευθύνη (σκοπό, πες το και... τασκ) και γνωρίζει πως το "άνευ όρων" είναι καταστροφικό. Και ένα σ, μια χαρά ξέρει να θέτει όρια και κόκκινες γραμμές, σε καταστάσεις πέραν της συναινετικής "άνευ όρων" θέσης. Ιδίως με εκείνο τον επίμονο και ανυποχώρητο, αλλά όχι ενοχικό και επιβλητικό τρόπο, που κάνει το παιδί να καταλάβει, από νωρίς, πως όποιος έχει τα γένια...

Αξιοπρόσεκτο, επαναλαμβάνω, είναι πως σε δύο περιπτώσεις όπως η παραπάνω με αδέλφια, μία περίπτωση αγόρι-αγόρι και μία κορίτσι-κορίτσι, ενώ το το ένα εξελίχθηκε σε Κυρίαρχο/η, το άλλο εξελίχθηκε σε sub (ναι, αναφέρομαι σε BDSM στάτους).

 

Κατανοώ τι λέτε...
Έχω γνωρίσει υ/σ, των οποίων η διστακτικότητα, ενοχικότητα, υπερανάλυση κλπ δημιουργούν προβλήματα στην κοινωνική/ επαγγελματική ζωή και στην ανατροφή των παιδιών.

1. Δεν είναι όλα τα υ/σ έτσι. Δεν είναι ο κανόνας.
2. Ακόμα και για αυτά τα υ/σ*, όταν παραστεί ανάγκη, μπορούν να λάβουν εύκολα θέση μάχης (το... τασκ δεν το έγραψα τυχαία). Όταν γνωρίζουν πως είναι ζωτικό και αναγκαίο να γίνει ή να αποφευχθεί κάτι, λειτουργούν με πείσμα και προσήλωση, λες και έχουν λάβει εντολή από Κ. Φτάνει να έχουν σκοπό. Να πιστεύουν στον σκοπό. Όσο κι αν τα ζορίζει...

* ε, για τις πολύ ακραίες περιπτώσεις, υπάρχουν και οι Κ. Εμείς, κλέφτες θα γίνουμε?   

 

Άντε, να πιάσουμε -πάλι- τα issues των femsubs με τους πατεράδες τους και των male K με τις μανάδες τους, να δούμε... καλό Ιούνιο να έρχεται!  

 

Δεν βλέπω να... χρειάζεται. Λολ