Weekend

-Άνοιξε τον σύνδεσμο που σου έστειλα
-Μάλιστα
-Σου αρέσει;
-Ναι, είναι πολύ ωραίο!
-Χαίρομαι. Κανόνισε τις δουλειές σου. Το Σαββατοκύριακο θα το περάσουμε εκεί.
-Είναι Τετάρτη βράδυ
-Α, ναι. Θα στο έλεγα την Παρασκευή το πρωί αλλά είχα μια ανησυχία μήπως δεν προλάβεις

 

Πρέπει να είναι όλα τακτοποιημένα όσο καλύτερα γίνεται για να είμαι έτοιμη για το Σαββατοκύριακο αλλά και για να είμαι 100 % εκεί .
Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη για αυτό το βήμα αλλά το θέλω πολύ. Και το θέλει κυρίως εκείνος.
Είναι όμορφα τα διαμερίσματα στις φωτογραφίες . Το πιο μικρό είναι πιο ζεστό. Έχει έναν τεράστιο ξύλινο στύλο και ξύλινα δοκάρια. Ότι πρέπει για παιχνίδια αλλά όχι εύκολο για κάποιες από τις σκέψεις και τις επιθυμίες που έχει εκείνος εκφράσει και τρομάζουν.
Τι σκέφτομαι όμως τώρα! Σημασία έχει πως θα είμαστε Μ/μαζί και ότι είναι να γίνει απλά θα συμβεί.

 

Έχω περιγράψει εικόνες που έχω στο μυαλό μου. Το ότι προτιμώ να μην έχει ιδέα τι θα γίνει δεν είναι πρόβλημα. Οι σκέψεις και τα θέλω αφορούν τη στιγμή που τα λέω. Η στιγμή της αλήθειας μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική. Το ξέρει.

Την έχουν τρομάξει οι εικόνες. Η αλήθεια είναι πως δίνω έμφαση σε αυτές όταν περιγράφω. Και σε κάποια ανύποπτη στιγμή, ανάμεσα τους, αναφέρω και αυτο που έχω στο μυαλό μου. Με τρόπο που δεν θα είναι ξεκάθαρο ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι συνέπεια των εικόνων που έχω δημιουργήσει στο μυαλουδάκι της. Μυαλουδάκι... αν ήταν έτσι τα μυαλουδάκια...

Στέλνω μήνυμα για να της πω ότι ξεκίνησα

 

Έχει ξεκινήσει. Είμαι ακόμη στην δουλειά. Έχω μέλλον ακόμη μέχρι να ξεκινήσω κι εγώ.
Σκέφτομαι εικόνες που μου έχει περιγράψει, πράγματα που έχουμε συζητήσει. Σχολάω. Πηγαίνω σπίτι και στον δρόμο πέφτω. Δεν χτύπησα πολύ αλλά το αριστερό μου πόδι πονάει ανυπόφορα. Πρέπει να ρυθμίσω τις τελευταίες λεπτομέρειες και να φύγω. Έχω ελάχιστο χρόνο να ξεκουραστώ μέχρι την άφιξη. Το πόδι μου κυρίως.
Είχε φροντίσει να ανάψει την θέρμανση από νωρίς αλλά δεν έμεινε εκεί. Έφυγε. Θα έρθει μετά από μένα. Τον ενημερώνω πόσο κοντά είμαι στον προορισμό. Μου λέει έρχομαι κι εγώ. Φτάσαμε σχεδόν μαζί έξω από την πόρτα του σπιτιού. Τον κοιτάζω και χαμογελώ.

 

Εικόνες...

Χέρια δεμένα ψηλά. Όρθια, πόδια ανοιχτά. Το σώμα τεντωμένο, όσο χρειάζεται για να έχει την αίσθηση πως δεν μπορεί με τίποτα να προστατευθεί. Όσο χρειάζεται για να μην μπορεί να προστατευθεί, ούτε ασυναίσθητα.

Άγγιγμα και πόνος. Εναλλαγές. Και μεταξύ του αγγίγματος και του πόνου, αλλά και μεταξύ των τρόπων που θα πονέσει. Δεν της αρέσει ο πόνος αλλά δεν νομίζω να τρομάξει από αυτόν. Αν τρομάξει, θα τρομάξει από δύο και μόνο εικόνες. Την μια την έχω περιγράψει. Την άλλη όχι. Δεν ξέρει τίποτα. Ακόμα.

Έπρεπε να φτάσει εκεί και να με περιμένει. Της έχω πει πως, της έχω πει τι να κάνει. Έχω ανοίξει τη θέρμανση από νωρίς και έφυγα. Θα επιστρέψω όταν είναι έτοιμη.

Μου λέει πως έπεσε και χτύπησε όπως ερχόταν. Δε θέλω να πονάει και να την πονάω ταυτόχρονα. Θέλω να νιώθει μόνο τον πόνο που προκαλώ εγώ. Αλλαγή προγράμματος. Δε θα της δώσω χρόνο να ετοιμαστεί για κάτι που δε θα κάνω άμεσα, θα πάω να τη βρω.

Φτάνουμε σχεδόν μαζί. Με περιμένει έξω από την πόρτα. Τη βλέπω να χαμογελάει.

 

Μπαίνουμε μέσα. Στο μυαλό μου γυρνούν εικόνες. Εικόνες που μου έχει περιγράψει. Δικές του. Εικόνες που μου δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα. Ευφορίας, καύλας, έντασης, άγχους. Δεν φοβάμαι εύκολα αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορεί έστω και στιγμιαία να με τρομάξουν. Τα διώχνω. Κάνω άλλες σκέψεις.

-Χρειάζομαι ένα μπάνιο, τον ενημερώνω. Μα καλά, όταν πρέπει να έρθω πρώτη για να ετοιμαστώ να κάνω το μπάνιο μου έρχεστε ταυτόχρονα και όταν είμαι έτοιμη με στέλνετε να σας περιμένω πριν από εσάς;

Αφού το είχα σκεφτεί έπρεπε να του το πω. Θα έσκαγα αλλιώς...

Μου δείχνει που είναι ο θερμοσίφωνας και τον ανάβει. Με ενημερώνει για αυτά που του είπε ο ιδιοκτήτης. Καθόμαστε. Αγκαλιά.
Άνετα θα μπορούσε ο χρόνος να σταματήσει εδώ. Μια αγκαλιά μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, αλλά η δική του; Home sweet home. Είναι το σπίτι μου.

 

Της έχω πει από τις πρώτες μέρες πως δεν θα της επιτραπεί να κρατήσει καμία σκέψη για αυτήν. Τα πάντα, ότι σκέφτεται, ακόμα και αν θέλει να με βρίσει, πρέπει να το κάνει. Έχει υποχρέωση να το κάνει.
Πόσο αστεία μου φαίνεται η επιλογή της μη έκφρασης. Λες και το πρόβλημα δεν είναι το να σε θεωρεί μαλάκα αλλά το να στο πει.

Μου λέει κάτι για την ώρα άφιξης, δε θυμάμαι τι ακριβώς. Θέλω να χαμογελάσω. Δεν το κάνω. Βάζω το χέρι μου στο λαιμό της. Της κόβω την ανάσα. Δεν αντιδρά ποτέ όταν το κάνω αυτό.

-Για να κρίνεις τις αποφάσεις μου ήρθες;

Δεν είναι σε θέση να μιλήσει. Κουνάει το κεφάλι αρνητικά. Αφήνω το λαιμό της. Την παίρνω αγκαλιά και τη χαϊδεύω. Μπάνιο όταν πω εγώ, όχι όταν θέλεις εσύ.

Πάντα όταν έρχεται να με βρει έρχεται με αέρα.
Πάντα της λέω πως της έδωσα πολύ αέρα και θα της τον κόψω.
Πάντα μου απαντάει πως δεν της τον έδωσα εγώ, τον είχε και από μόνη της.
Πάντα ο αέρας εξαφανίζεται τα πρώτα λεπτά που βρισκόμαστε, όπως και τώρα.

 

Όπως κάθομαι στην αγκαλιά του, σηκώνω το κεφάλι για να του πω.

- Τώρα βρήκατε να έρθετε ταυτόχρονα; Που ήθελα τον χρόνο μου;
- Κριτική; Για να κρίνεις τις αποφάσεις μου ήρθες εδώ;

Mου πιάνει τον λαιμό. Με σφίγγει. Δεν έχω ανάσα. Δεν μπορώ να απαντήσω, κουνάω όσο μπορώ το κεφάλι θέλοντας να του δείξω πως όχι, δεν πήγα για αυτό. Όταν το κάνει αυτό... όχι δεν τρομάζω. Χάνομαι. Έχει κυριολεκτικά τη ζωή μου στα χέρια του

Μ αφήνει. Με κοιτάζει στα μάτια.

-Τα πάντα σου. Όλα. Όχι τις καύλες σου. Όλα.

Θέλω να το βάλω στα πόδια κάτι τέτοιες στιγμές, αλλά είναι σα να έχουν βαρίδια που με κρατάνε εκεί.

-Πρέπει να μπω για μπάνιο.

Με παίρνει στην αγκαλιά του και με χαϊδεύει.

- Σου είπα, μπάνιο όταν πω εγώ, όχι όταν θέλεις εσύ.

Φιλί.

 

Τα πάντα σου. Όλα σου. Όχι μόνο τις καύλες σου. Το έχω πει, το ξέρει. Βέβαια, το ότι το είπα δε σημαίνει πως το πίστεψε από την αρχή. Έβλεπε και αυτή τη δυναμική που υπάρχει, μάτια έβγαζε άλλωστε. Αλλά πως να φανταστεί απο την αρχή ότι το εννοούσα;

-Το μυαλουδάκι και την ψυχούλα. Ολόκληρα δικά μου. Θα σου πάρω τα πάντα, δε θα σου αφήσω τίποτα. Τις καύλες, τη ζωή σου, τα δικαιώματα σου. Όλα δικά μου.
-Τρομάζω
-Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρομάζεις. Αν δεν μπορώ να το κάνω είναι μόνο λόγια. Αν μπορώ, ούτε θα θέλεις, ούτε θα μπορείς να κάνεις αλλιώς

Την έχω αγκαλιά για ώρα. Την ηρεμώ, ανησυχώ για το πόδι της, τη ρωτάω.

Βγάζω τα ρούχα μου. Μπαίνω στο στόμα της. Πνίγεται. Προσπαθεί, κάθε φορά, όλο και περισσότερο. Τη γυρνάω στα τέσσερα. Μπαίνω στον κώλο της χωρίς να τον έχω αγγίξει πριν. Μόνο με το σάλιο της, αυτό που είχε αφήσει πάνω μου. Πονάει. Μου το λέει.

-Έχει σημασία αν πονάς;
-Όχι...
-Τότε δε χρειάζεται να το λες..

Χύνω μέσα της. Την παίρνω αγκαλιά να την ηρεμήσω. Τη σφίγγω και νιώθει τη ζεστασιά. Τη σφίγγω και νιώθω τη ζεστασιά.

-Τα πάντα σου. Θα σου αφήσω μόνο μια αγκαλιά. Αυτή και μόνο θα την έχεις χωρίς άδεια. Πήγαινε για μπάνιο.

 

- Θα σου πάρω τα πάντα. Όλα σου. Όλα δικά μου.

Τον κοιτάζω με απορία. Το βλέπει και μ'αγκαλιάζει. Ρωτάει για το πόδι μου. Βγάζει την μπλούζα του. Ανοίγει το παντελόνι του.
Κάθομαι ανάμεσα στα πόδια του, το κατεβάζω. Του βγάζω τα παπούτσια, τις κάλτσες, το παντελόνι το εσώρουχο. Τον παίρνω στο στόμα μου. Με πνίγει. Θέλω να ανασάνω. Δεν τα καταφέρνω. Με γυρνάει στα τέσσερα.
Μπαίνει στον κώλο μου. Πονάω. Του το λέω. Το ξαναλέω.

-Έχει σημασία αν πονάς;
- Όχι..

Δακρύζω. Από πόνο. Χύνει μέσα μου. Με παίρνει αγκαλιά. Ζεστασιά.

- Η αγκαλιά είναι το μόνο που θα μπορείς να έχεις χωρίς άδεια. Πήγαινε για μπάνιο.

Χαιδεύομαι επάνω του. Σηκώνομαι και πηγαίνω για μπάνιο. Πόσο με χαλαρώνει. Η ζεστασιά του μπάνιου, οι ατμοί, δεν θέλω να βγω από εκεί.
Έχω χαλαρώσει απόλυτα. Μου βγαίνει η κούραση της μέρας. Τυλίγω την πετσέτα γύρω μου, κρυώνω.
Ανεβαίνω επάνω και τρέχω στο κρεββάτι. Κουκουλώνομαι. Έρχεται δίπλα μου και ανοίγει την αγκαλιά του. Χώνομαι μέσα της και κλείνω τα μάτια. Στο τέλος, αυτό που μένει είναι η αγκαλιά, το χαμόγελο και η ηρεμία. Η εσωτερική και η κοινή. Και τα έχω. Όλα.

 

Ουαου! Υπέροχο.

 

Α να χαθείτε
Μας καυλώσατε μεσημεριάτικα  

 

Σβηνω το τσιγάρο. Σηκώνομαι από τον καναπέ. Πηγαίνω στο κρεβάτι και βάζω απαλά το χέρι μου στον ώμο της για να ξυπνήσει. Τη χαϊδεύω, δεν αντιδρά. Κάποια στιγμή ξυπνάει και πετάγεται επάνω.

-Ω.. Ήμουν έτοιμη να σας δώσω μπουνιά...
-Γιατί; Ποιος περίμενες να ήταν;
-Δεν κατάλαβα..
-Το "θα του ανοίξω το κεφάλι" έγινε μπουνιά τώρα; Καλά μου έλεγαν να μη μπλέξω με switchάκια γιατί δέρνουν.

Χαμογελάει. Σηκώνεται και παραγγέλνει καφέ.

-Γιατί έχει κανέλα ο καφές μου;
-Θέλετε να παραγγείλω άλλο;
-Όχι. Μπορώ να τον πιω. Θέλω να μάθω γιατί έχει κανέλα.
-Α.. δξχνψ...δφκ...
-Την άλλη φορά να προσέξεις περισσότερο
-Μάλιστα

Πρωινός Καφές
Όνομα ουσιαστικόν
Πολύ ουσιαστικόν
Ενικού αριθμού
Γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού

Επικοινωνία. Γέλιο. Συζήτηση. Για τα πάντα.

-Γιατί προχθές μου είπατε να ανεβάσω εγώ τη φωτογραφία σας;
-Γιατί σου άρεσε αυτή η φωτογραφία
-Ναι, αλλά δε συνηθίζεται να ανεβάζουν τα υ τη φωτογραφία του κυρίου τους.
-Εσύ κάνεις ότι σου πω εγώ, όχι ότι κάνουν οι άλλοι.

Χαμόγελο. Της το έχω πει πολλές φορές. Έχω καυλώσει, πέρασα καλά, διασκέδασα, επικοινώνησα, είχα πάθος για άλλες γυναίκες. Όχι ότι δεν τα έχω όλα μαζί της, αλλά αυτή είναι η μόνη που με κάνει να γελάω.