Πατριαρχία και γυναικεία κυριαρχία.

Το ερώτημα μου έχει δύο σκέλη.
Ένα όπου ρωτάω: Πώς οικογενειακά διαχειρίζονται την σχέση Γυναικείας Κυριαρχίας μέσα στο πατριαρχικό περιβάλλον από το οποίο για κάποιους απορρέουν όλα τα κακά της κοινωνίας μας;
Και ένα δεύτερο όπου ρωτάω: Αν υπάρχουν Πατριαρχικές μητέρες. Χωρίς να προσδιορίζω αν είναι κυριαρχικής ή υποτακτικής ιδιοσυγκρασίας.

 

εικάζω: μέσα στην ασάφεια περιεχομένου και τους ιδεασμούς ενός εκάστου, που αποδίδονται στους όρους "πατριαρχία", "μητριαρχία", και τα παράγωγά τους, υπάρχουν μάλλον και πράγματι διακριτά χαρακτηριστικά ανάμεσα στην ανδρική και γυναικεία κυριαρχία, γιατί τα φύλα σαφώς διαφέρουν.
η μίμηση του άλλου φύλου (και στη συμπεριφορά) είναι φαινόμενο που παρατηρείται διαχρονικά. μάλλον αυτό περιγράφεται στην πατριαρχική αφέντρα ή στον μητριαρχικό αφέντη.

 

Παρόλο που δεν αναφέρομαι πουθενά σε κάτι τέτοιο, συμφωνώ ότι ακούγεται καλά σαν θέμα προβληματισμού.

 

Με βάση το παρακάτω αντιλήφθηκα την ερώτηση αν υπάρχουν πατριαρχικές μητέρες ενώ παράλληλα αυτές είναι το κυρίαρχο μέλος :

Το πως εκδηλώνεται ένα ζευγάρι όποιας μορφής κι αν είναι η σχέση τους έχει να κάνει με τις αντιλήψεις, τις πεποιθήσεις, το μυαλουδάκι του τις ανάγκες του. Το ίδιο θαρρώ ισχύει και για το Κ/υ με το Κ μέλος να είναι η γυναίκα.

Καταλαβαίνω τι λες. Συμβαίνει εξάλλου πολύ συχνά αλλά δε νομίζω ότι έχει αυτό κάποια σχέση με την πραγματική έννοια της πατριαρχίας. Μια μητέρα με πατριαρχικές αντιλήψεις αν θέλουμε να καλείται πατριαρχική όπως έθεσε ο @espimain θα πρέπει να έχει και την ανάλογη συμπεριφορά, έτσι δεν είναι; Να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται ως τέτοια δηλαδή. Και πραγματικά να πιστεύει πως την εξουσία την έχει ο άνδρας.

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις!
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι το περιβάλλον στο οποίο ζω ως πατριαρχικό. Αναγνωρίζω όμως πως αυτή η αντίληψη έχει βάση και είχε πολλή μεγαλύτερη στο παρελθόν. Ούτε όλα τα κακά της κοινωνίας μας απορρέουν από την πατριαρχία. Το ποιος έχει την εξουσία άνδρας ή γυναίκα δεν αποτελεί ικανή συνθήκη απόδοσης ευθυνών. Η διαχείρηση όμως αυτής ναι.
Στο 2ο ερώτημα όχι δεν πιστεύω στην ύπαρξη πατριαρχικής μητέρας. Εκτός και η σχέση είναι Κ/υ συναινετικά. Διαφορετικά πατριαρχική και μάνα μαζί είναι ασύμβατα για το δικό μου μυαλό.

 

Να συμπληρώσω και το αδερφάκι της πατριαρχίας που δεν είναι άλλο από τον πουριτανισμό.
Ο πουριτανισμός πασχίζει για την έμφυλη καθαρότητα (pure) και ξορκίζει προσμίξεις, αποδομήσεις κι αναδομήσεις τις οποίες αντιλαμβάνεται ως μιμητική ανάσυρση από το μονοπώλειο των παλαιάς κοπής.

 

Μου έρχεται στο μυαλό η Καπετάνισα Μαρία Τζομπανάκη

 

Ω! Ευχαριστώ! Όταν έγγραφα το ποστ μου δεν είχα δει το δικό σας. Η μίμηση ε; Τόμο ολόκληρο ανοίγετε, να ξέρετε!  

 

Ο πουριτανισμός και η καθεστηκυία τάξη πάνε πακέτο με οποιαδήποτε σκέψη και συμπεριφορά που εκφράζεται με αυτούς τους 2 τρόπους.
Θαρρώ πως δεν είναι αδέρφι μόνο της πατριαρχίας εφόσον συναντάται παντού.

 

    
    

ο πουριτανισμός είναι ο μπαμπάς της εκλεκτής κόρης αντι"πατριαρχίας" από τη εποχή του κρομγουελ ή και λίγο πριν. σε όλη τη διάρκεια του αντιπατριαρχικού ιδεασμού, απ τον 16ο αιώνα, στην ντεγκύζ του 18ου, στην διακήρυξη των συναισθημάτων του 19ου, στην ποτοπαγόρευση του 20ου και σ όλα τα μητου του χολλυγουντ, στο δεύτερο φύλο, στα μητου και στην σύμβαση της κων/πολης του 21ου, οι πουριτανοί, όλοι οι καλβινιστές και οι λοιποί προτεστάντες και ηθικοθρησκόληπτοι, βρέθηκαν χέρι χέρι και σφιχταγκαλιασμένοι με τους ...αντιπατριαρχικούς, με μιά διακοπή του απόλυτου συντονισμού αποκλειστικά στην δεκαετία του 1960, περιστασιακά.

 

To the point  

 

Μια εξαιρετική συζήτηση που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος Ώναση.
Αξίζει να την παρακολουθήσετε.


Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα και θηλυκότητα στην Ελλάδα του σήμερα;

Πως πληγώνει η πατριαρχία τις ζωές μας; Πώς βιώνουμε το σεξισμό και τα έμφυλα στερεότυπα; Η καθημερινότητα, τα βιώματα και οι σκέψεις οκτώ γυναικών που μιλούν ανοιχτά για όλα όσα η κοινωνία δυσκολεύται να ακούσει.

Με αφορμή τις υποθέσεις της Ελένης Τοπαλούδη, της Σούζαν Ήτον και του/της Ζακ/ Zackie (Ζακ Κωστόπουλου), στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη Βίας κατά των Γυναικών, η Στέγη προσκαλεί 8 γυναίκες, με ετερόκλητες καταβολές και εμπειρίες, να συζητήσουν για τα βιώματά τους ως θηλυκότητες. Οι συμμετέχουσες μοιράζονται καθημερινές εμπειρίες σεξισμού, ενώ μιλούν για τα έμφυλα στερεότυπα με τα οποία μεγάλωσαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή.

Ανακαλούν μνήμες περιστατικών έμφυλης βίας, όπως βιώθηκαν από τις ίδιες, και παράλληλα προσεγγίζουν το αποτύπωμα της κακοποίησης στη συλλογική συνείδηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη θεσμική αντιμετώπιση που συχνά επανατραυματίζει τα θύματα έμφυλης βίας. Σ

Συμμετέχουν:
Ήβη Καϊσερλή: Τρανς γυναίκα, σεξεργάτρια
Νατάσα Κεφαλληνού: Υπεύθυνη Επικοινωνίας, Κέντρο Διοτίμα
Γιάννα Κουκά: Δημόσιος υπάλληλος
Ευτυχία Λεοντίδου: Μαιευτήρ- Γυναικολόγος,
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Λούκα: Δημοσιογράφος – σεναριογράφος
Κλειώ Παπαπαντολέων: Δικηγόρος
Βάλια Τσιριγώτη: Κοινωνιολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Συντονισμός συζήτησης: Στεύη Κίτσου: Δικηγόρος, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου




Η Γραμμή SOS 15900 Για κάθε ενδιαφερόμενη, για κάθε γυναίκα θύμα ή τρίτα πρόσωπα που θέλουν να επικοινωνήσουν άµεσα µε ένα φορέα αντιµετώπισης της έµφυλης βίας, υπάρχει η Γραμμή SOS 15900. Τη γραμμή στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας σε 24ωρη βάση, 365 µέρες το χρόνο. Ταυτοχρόνως, υπάρχει δυνατότητα ηλεκτρονικής επικοινωνίας των γυναικών µέσω της διεύθυνσης e-mail: sos15900@isotita.gr.

 

Κογκίδου,Δ.(2015). Πέρα από το ροζ και το γαλάζιο. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Επίκεντρο

Η Δήμητρα Κογκίδου είναι Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης