Το καρουζέλ

Το ερώτημα είναι αν ο φίλτατος @Arioch επιθυμεί να γίνει αντικείμενο των "ψυχαναλυτικών" μας εικασιών και μάλιστα δημοσίως...

 

Νομίζω ότι κάθε καλοπροαίρετο σχόλιο είναι ευπρόσδεκτο από εκείνον, χωρίς να είναι απαραίτητο ότι πρέπει να το σχολιάσει, πολλώ δε μάλλον να το επιβεβαιώσει ή να το απορρίψει  

 

Τότε για να μείνω κι εντός πνεύματος νήματος, η δική μου θέαση περιλαμβάνει μία διόλου κυκλική ή σπειροειδή διαδρομή, αλλά γραμμική όπως και ο χρόνος που την ορίζει. Τα roundabouts και τα επαναλαμβανόμενα είδη τοπίων δεν αποτελούν κυκλική επανάληψη, μολονότι μπορούν να γίνουν τοιουτοτρότως αντιληπτά. Επιπλέον, ουδείς ξεπεζεύει μέχρι να μπει στην ανακύκλωση. Όσοι παρατηρούν τους άλλους, απλά κινούνται επαρκώς αργά.

 

Άμα πας για πεπόνι και σου βγει άγουρος ανανάς.
Τι κάνεις;
Ιδού η απορία !

 

Τι εννοεί ο ποιητής;

Δεν έχει σημασία τι απαντήσεις δίνει αυτός στον εαυτό του αλλά τι δίνουμε εμείς στο δικό μας.

Κάθε καλοπροαίρετο σχόλιο είναι καλοδεχούμενο.

 

Τα "roundabouts και τα επαναλαμβανόμενα είδη τοπίων" (από τα οποία προκύπτει η δική μου θεώρηση της σπείρας) τα βλέπω ως αναγκαίο κακό ή και energy save techniques. Δεν θεωρώ ότι μπορεί κανείς να τα αποφύγει. Ούτε ότι πρέπει κάποιος να τα αποφύγει.
Το μεγάλωμα της σπείρας για μένα είναι το κλειδί.

 

Σε κάθε περίπτωση και η σπείρα γραμμική ανάπτυξη έχει, περί άξονος που εκκινεί εκ της αρχής της. Με δεδομένη ωστόσο την συμπαντική τυχαιότητα, μου φαίνεται ανάρμοστο να σκεφτώ το βίο ως ακολουθία που περιγράφει συγκεκριμένο γεωμετρικό σχήμα, πέραν μιας κατσαρής γραμμής εν είδει μουτσούρας.

Το ταχτοποιημένο κι εντός τροχιάς καρουσέλ που περιέγραψε ο φίλτατος, φαντάζει στα μάτια μου ως ανάγκη τάξης κι ερμηνείας, που όταν αφορούν το βίο συνήθως μας προκύπτουν κατά τις επαναξιολογήσεις. Δια τούτο κι μυρίσε midlife crisis...

 

Φοβάμαι ότι παραγνωρίζετε την συμπαντική αρχή που λέει (σε ελεύθερη απόδοση): όλοι οι μαθηματικοί είναι (παθητικά) αλγολάγνοι στον πόνο που τους ασκεί η ύπαρξη των φράκταλς  

 

Το Σύμπαν εκφαίνεται σαφέστατα σαδικό, κι όχι μόνο μαζί τους... Το ότι τους παρέχει και κάμποσα μαθηματικά περιγράψιμα/ερμηνευόμενα μοτίβα, είναι που κάνει τη βάσανο ακόμη μεγαλύτερη!!

 

Άεὶ ὁ θεὸς γεωμετρεῖ

Πλάτων​

Dark matter(s)

Yours truly,
The Universe​

 

Φοβάμαι ότι με έχετε παρεμηνεύσει όλοι. Στο καρουζέλ δεν βλέπω ούτε τάξη, ούτε ερμηνεία, ούτε κύκλο, ούτε καμία κλειστή ή ανοιχτή καμπύλη.

Το καρουζέλ συμβολίζει τη χαρά της ίδιας της ζωής και κάθε γύρος του μία από τις μικρές ή μεγάλες εμπειρίες που μας κάνουν αυτό που είμαστε.

Κάθε γύρος και μια μικρή Αλεξάνδρεια και στις Αλεξάνδρειες δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από αποχαιρετισμό με το χαμόγελο στα χείλη.

Για το επόμενο και για το επόμενο και για το επόμενο και για το επόμενο...

Όσο...

 

Ο καθένας βλέπει στο καρουζέλ αυτά που θέλει να δει.. Το τι θέλει να πει ο ποιητής είναι προσωπική του απόψη.. Το ότι το μοιράστηκε δίνει την ευκαιρία να το ερμηνεύσει ο καθένας για τα δικά του μάτια ως προς τον εαυτό του και όχι ως προς το ποιητή.

.. Εγώ λοιπόν κρατάω την ποίηση του Καρουζέλ και τα μηνύματα που μου δίνει προσωπικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά αχρείαστα.