Το Σαδιστικό Γουρούνι.

Είναι πρόσωπο υπαρκτό. Δεν είναι αποκύημα της νοσηρής μου φαντασίας, δεν είναι πλάσμα της γραφίδος του Αρκά. Τον αναζήτησα μάταια στους τύπους του Jung, δεν τον βρίσκω ανάμεσα στους χαρακτήρες του Μολιέρου κι έτσι αποφάσισα να καταπιαστώ ελόγου μου.

Το βιογραφικό του ομιχλώδες, η ηλικία του ακαθόριστη. Μεσήλικας οπωσδήποτε, κρύβει επιδέξια πέντε ή δέκα χρόνια. Αιώνιος έφηβος σαν άλλος Peter Pan, προσαρμόζεται ανερυθρίαστα στην ηλικία της εκάστοτε ερωμένης του - η Tinker Bell δεν ζητάει ταυτότητα! Κάμποσες δεκαετίες καταχρήσεων του προσδίδουν την γοητεία της παρακμής. Τι κι αν αραίωσαν τα μαλλιά ή τα δόντια; Σαν Dorian Gray του 21ου αιώνα δεν φθείρεται ποτέ - αντ' αυτού ασχημαίνουν και γερνάν οι πρώην του. Σπούδασε κάτι στο εξωτερικό, στην Αγγλία θαρρώ, ποτέ δεν καταλάβαμε τι ακριβώς. Εργάστηκε σε μεγάλη εταιρία, μετά τα παράτησε, ξεκίνησε κάτι δικό του, ωστόσο είναι διαθέσιμος για παιχνίδια και άλλα όλη μέρα, κάθε μέρα. Στο κάτω-κάτω ο βιοπορισμός του δεν είναι δική μας υπόθεση. Πνευματώδης, λακωνικός, συχνά θυμόσοφος. Η παροιμιώδης οκνηρία του δεν του επιτρέπει να κάνει το επόμενο βήμα: να φιλοσοφήσει.
Στις σκοτεινές τέχνες είναι άφταστος. Άσος της περίδεσης με σχοινιά και με παλούκια, με βαρούλκα και ιμάντες, με γάντζους και τροχαλίες. Βιρτουόζος της υποβλητικής ατμόσφαιρας, του γοτθικού ντεκόρ, της υποβόσκουσας απειλής, του πόνου, της ταπείνωσης, τι ό,τι κι αν πεις... Στις δημόσιες εμφανίσεις του περιζήτητος. Στα parties ανάρπαστος. Συνοδεύει τρυφερές υπάρξεις, στις οποίες απονέμει τίτλους ευγενείας: "η σούμπα μου, η υποτακτική μου, το πετ μου" αλλά και "η φίλη μου, η play partner μου, η σχέση μου" και άλλα, ό,τι κολακεύει την συνοδό (ή συνοδούς) του. Όταν κάποτε εξαντληθεί το ενδιαφέρον του, τις πασάρει ή άλλως τις ξεφορτώνεται. Τότε κι εκείνες του απονέμουν τίτλους βγαλμένους από κάποιο εγχειρίδιο ζωολογίας, είναι όμως αργά... Ήπιος στους τρόπους, η επίπλαστη ταπεινοφροσύνη του παραπλανά και υποχρεώνει. Το Γουρούνι αρέσει σε όλες, νέες και ώριμες, έμπειρες και μη, θυγατέρες και μαμάδες - δεν αφήνει τίποτε ασύλητο, όλες έχουνε θέση στην παλέτα των εξωτικών του φαντασιώσεων.

Απολαμβάνει την επιτυχία του ανέμελος δίχως τύψεις. Δεν ερωτεύεται, δεν εμπλέκεται συναισθηματικά, χαρίζει αφειδώς πόνο και ηδονή. Εδώ και δεκαετίες γαμάει και δέρνει (όχι πάντοτε με την ίδια σειρά) χωρίς ενοχές, χωρίς ευθύνες. Δεν αρκείται σε μετριότητες: νεαρές ματαιόδοξες, μοναχικές ευάλωτες, ανιαρές παρτόλες - όχι! Από τα χέρια του περνάνε γυναίκες αξιόλογες από κάθε άποψη: γυναίκες όμορφες, καλλιεργημένες, ενίοτε πεπειραμένες. Κι αυτές ακόμη υποκύπτουν στην δηλητηριώδη γοητεία του. Ηθελημένα ή ακούσια προσχωρούν στο άθλιο δόγμα του: ότι δηλαδή D/s σημαίνει αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος χωρίς το παραμικρό διανοητικό / συναισθηματικό υπόβαθρο, δίχως δέσμευση, με την ευθύνη να μοιράζεται εξίσου (αν και θεωρητικά βαρύνει εξ ολοκλήρου τον Κ).

Τον απεχθάνομαι, αλλά δεν τον αδικώ: βρίσκει και κάνει. Η "κυριαρχία" του είναι πάντα συναινετική. Ουδέποτε εκβίασε, ουδέποτε παραβίασε. Εθελοντικά γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης. Με την ελεύθερη βούλησή τους συμμετέχουν σε τρίο, κουαρτέτα και συμφωνικές ορχήστρες, άλλες επειδή γουστάρουν, άλλες λόγω του υπερβολικού τους... "φεμινισμού". Ουδέποτε τάζει, ουδέποτε καλλιεργεί προσδοκίες. Αποκλειστικότητες δεν απαιτεί ούτε φυσικά προσφέρει, το παιχνίδι μας κι έπειτα ο καθένας σπίτι του. Απολογιστικά, οι εντιμότερες παραδέχονται ότι "πέρασαν καλά, έπαιξαν με ασφάλεια". Οι άλλες, που ετεροχρονισμένα τον στολίζουν με ποικιλία κοσμητικών, απλώς συντηρούν τον μύθο του, αν δεν τροφοδοτούν τον φθόνο των ανταγωνιστών του.

Το Γουρούνι το θέλουν όλες για το κορμί του. Για το μυαλό του καμία.

 

Εξαιρετικό.

Ωστόσο στα δικά μου τουλάχιστον μάτια το "γουρούνι" της εν λόγω αφήγησης είναι τίτλος τιμής και όχι προσβολή.

Αν κατάλαβα καλά είναι αυτός που είναι και ποτέ δεν το έκρυψε.

Και θεωρώ ότι η τελευταία πρόταση έχει διπλή ανάγνωση και εγώ τουλάχιστον δεν θα κρατήσω την προφανή.

 

πόση ανηθικότητα; θεέ μου

ντροπή! που λένε και οι επαναστάτες

 

Δεν έχω γνωρίσει "Γουρούνι", ομολογώ, και πλέον είναι αργά για μένα!  

Έχω την εντύπωση πως αν είχα γνωρίσει, για το μυαλό του θα το ήθελα και δεν εννοώ στο πιάτο, στο τραπέζι με μαχαιροπήρουνα αριστερά - δεξιά.

 

Ως ρομαντική ψυχή θα ευχηθώ αυτό...

.. Να βρεις μια μέρα την Vegan ψυχή που δεν γνώρισες ποτέ, σου εύχομαι.. And Happily ever after!  

 

Έχω την εντύπωση πως το αφήγημα σας,είναι λιγουλάκι υποτιμητικό έως κατηγορητικό για τα δύο φύλα και για τα δύο στάτους.

Αν το παράδειγμα σας αφορούσε το αντίθετο φύλο,θα είχαμε διαφορετική αντίληψη του D/s;
Εξίσου υπάρχουν σαδιστικές "σκύλες" ίδιας δραστηριότητας, ουδείς δεν δυσανασχέτησε ποτέ.

Προσωπική άποψη:
Το πως επιλέγουν ενήλικες συναινετικά να συσχετίζονται εντός D/s M/s δεν με αφορά εφόσον δεν ανήκω εντός.

 

Γοητευτικό το "Γουρούνι"  

 

Γουρούνα, κόπιασε... έχω και ταραμοσαλάτα  

 

Ε ναι, άλλος είναι εκεί.

ο Μισάνθρωπος: "Κι αν όλοι πίσωθέ του τονε βρίζουν, μπροστά του ταπεινά τον κολακεύουν. Κι αν τονε πεις άτιμο, αχρείον, κακούργο, σύμφωνοι όλοι κι αντίρρηση δεν έχουν. Μα η φάτσα του παντού καλοδεχούμενη με χαμογέλια και πολλά τσακίσματα. Κι αν είναι κάποιο αξίωμα, που το θέλουν άξιοι πολλοί, το παίρνει αυτός ο φαύλος.
Η καρδιά μου πληγώνεται, σαν βλέπω οι τιποτένιοι να τιμιούνται τόσο και μου 'ρχεται απ' τη λύσσα μου να φύγω σε μια ερημιά κι αλάργ' απ' τους ανθρώπους."

Φιλώτας [με τον οποίο συντάσσομαι]: "Μα την πίστη μου, κάλλιο να σωπαίνεις κι αντίς να βρίζεις τον αντίδικο σου, φρόντισε για τη πάρτη [σσ. "δίκη" στο κείμενο] σου καλύτερα."

Μολιέρου "Ο Μισάνθρωπος", απόδοση στα ελληνικά και σχολιασμός Κώστα Βάρναλη, Ελληνικά Γράμματα, 2000, σελ. 14 και 16.

 

 

Νόμιζα οτι ήταν ένα θρεντ για τον Πούτιν...

 

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Ευπρόσδεκτες οι ερμηνείες και οι κριτικές!

 

Σας ευχαριστώ, τιμή μου που το διαβάσατε!