Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

@de7
Εμείς ευχαριστούμε για το μοίρασμα αυτό

 

Συντάσσομαι πλήρως.

( Ιδιαίτερη κατάθεση)

 

Εγώ ευχαριστώ για την κατάθεση ψυχής. Δεν συμφωνώ με όλα αλλά δεν μπορώ να μην συνταχθώ με την παραπάνω πρότασή σου πλήρως.

 

Επειδή αισθάνομαι πως, ενδεχομένως, να υπάρχει κάποια παρανόηση των γραφομένων *μου*, θα θέλατε, παρακαλώ, να υποδείξετε με ποιον/ποιους τρόπο/ους αντιλαμβάνεστε την πρότασή *μου*, με την οποία συντάσσεστε πλήρως;

ευχαριστώ

 

@Mystique θα τολμούσα να απευθύνω το ίδιο ερώτημα και σε εσάς, αν δεν σας πειράζει, φυσικά.

ευχαριστώ

 

Δεν υπάρχει λόγος για τόλμη, η ερώτηση σας είναι απολύτως θεμιτή.

Αναφέρατε τρεις συνιστώσες: προσανατολισμό, συνθήκες λειτουργικότητας και αναγνώριση μη επιλογής.

Στις δυο πρώτες δεν θα αναλωθώ, καθώς νομίζω ότι ορίζουν το modus operandi εκάστου, πάντα κατά πως το αντιλαμβάνεται δια εαυτόν.
Το περιγράψατε εξαιρετικά εύγλωττα στην δική σας ανάρτηση, ταυτίστηκα ομολογώ με πλείστα.

Στην τελευταία σας φράση ωστόσο, μου θυμίσατε μια άλλη φράση, ειπωμένη σχεδόν ένα χρόνο πριν:
«Δεν μπορείς να φύγεις από μια μάχη που εξελίσσεται, πολύ περισσότερο από μια μάχη που έχει ήδη χαθεί»
Αν και η μνήμη μου ανταγωνίζεται τίμια αυτήν των χρυσόψαρων, αυτή τη φράση δεν την ξέχασα ποτέ. Με έκανε να αναρωτιέμαι αν όντως μπορούσα να φύγω, ή αν ακόμα «χειρότερα», ήμουν ήδη η «χαμένη» της μάχης.
Βλέπετε, ακόμα είχα την ψευδαίσθηση της επιλογής..

Μου πήρε καιρό να καταλάβω πως ότι είχε ήδη συντελεστεί, καθώς και ότι θα επακολουθούσε, δεν ήταν στο χέρι μου.
Το να αναγνωρίζεις την Ισχύ είναι ένα πράγμα.
Το να τη νείρεσαι, αλλά συγχρόνως να την δέεσαι και να σε τρομάζει, είναι επίσης άλλο ένα.
Ομολογώ ότι προσωπικά ήμουν τρομοκρατημένη, όταν συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα δεν ήταν πλέον στο χέρι μου.
Και μου πήρε επίσης καιρό για να πάψω να αισθάνομαι τρομοκρατημένη και εγωιστικά «νικημένη» σε μια μάχη που ουσιαστικά έδινα με τον εαυτό μου ( και μόνο ), και όχι με Εκείνον.
Και η αποδοχή ακριβώς όλου αυτού, οδήγησε στην γαλήνη μου και στο δικό μου «δεν μπορώ να κάνω αλλιώς».

Θαρρώ πως ουδόλως παρανόησα τα γραφόμενα σας, αντιθέτως με είδα γλαφυρά εντός τους..

 

ευχαριστώ για την απάντηση. Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται υπήρξε παρανόηση αυτών που έγραψα.

Στην ανάρτησή *μου* κατέθεσα, πώς αυτό το "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς" έφτασε να γίνει βιωματικά αντιληπτό για *εμένα*, μέσα από παραδείγματα των υπολειμματικών του εκδηλώσεων (χρονολογικά) κατά τη διάρκεια της προσωπικής *μου* πορείας στο BDSM μέχρι σήμερα.

Δεν όρισα κάποιες συνιστώσες α,β,γ οι οποίες μπορούν να συνθέτουν ένα φαινόμενο (το φαινόμενο "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς"), και που ανά πάσα στιγμή μπορεί κανείς να τις διαχωρίσει τη μία από την άλλη, να επιλέξει αυτές που του "κάνουν" και να πετάξει τις υπόλοιπες (θεωρώντας μάλιστα ότι είναι προϊόντα προσωπικής κρίσης/προτίμησης!), ώστε να καταφέρει να χωρέσει τον εαυτό του σε ένα συγκεκριμένο αφήγημα. Δεν είναι όλοι για όλα. And that's absolutely fine. Όπως Έγραψε και Ο @Master Electro-pain τα πεντόβολα είναι πεντόβολα, δεν είναι πεντόβολα με κουρκουμπίνια.

Ακόμη περισσότερο, δεν μίλησα για κάποιο προσωπικό modus operandi, το οποίο ορίζεται από *εμένα* για *εμένα*. απορώ πραγματικά από πού βγάλατε αυτό το συμπέρασμα από τα λεγόμενά *μου*. Αν θα θέλατε να *μου* εξηγήσετε, θα το εκτιμούσα. Τουναντίον, όλη αυτή η πορεία που περιγράφω δείχνει έναν άνθρωπο ο οποίος όχι απλά δεν θέλει, αλλά δεν είναι καν σε θέση να ορίσει ένα δικό *του* modus operandi.

Σχετικά με τα υπόλοιπα που γράφετε από προηγούμενη ανάρτησή σας, ΟΚ, δεν έχω να πω κάτι, μια χαρά, όλα ωραία. Είναι η δική σας κατάθεση και είναι σεβαστή.

Η παρανόηση στην οποία αναφέρομαι μπορεί, άλλωστε, να ιδωθεί και από αλλού. Στην φράση με την οποία θεωρείτε ότι συντάσσεστε πλήρως, μιλώ ξεκάθαρα για μη προσωποπαγή Κυριαρχία. Θεωρείτε, δηλαδή, ότι κάτι τέτοιο σας εκφράζει απολύτως;

ευχαριστώ

 

εγώ, να είμαι ειλικρινής, διάβασα σε πάρα πολλά σημεία του κειμένου τον εαυτό μου, πλην αυτού, που όντως κι εγώ το διάβασα ως "μη προσωποπαγής Κυριαρχία".
με εκφράζει απόλυτα το αντίθετο.
Παραλυτικός υπαρξιακά φόβος που έχω νιώσει ήταν "αυτό ήταν και δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά" κι εγώ θα μείνω σε αυτό το limbo που περιγράφετε, μέχρι το τέλος της ζωής μου.
Σε κάθε περίπτωση το κείμενο σας είναι διαμάντι!
Με σεβασμό και ευχαριστίες για την ευκαιρία να το διαβάσω.

 

το «δεν μπορώ να κάνω αλλιώς», το κ/υ γενικότερα, δεν εκφράζει ούτε περιγράφει μιά αναπηρία, ούτε μια παθογένεια. αφορά σε τρόπο απόλυτα λειτουργικών ανθρώπων.

 

Υπάρχει και η εκδοχή της λειτουργικότητας μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες, αν τουλάχιστον κατανόησα σωστά αυτά που γράφτηκαν.

Δεν έχω άποψη επ' αυτού, αυτό το modus vivendi μου είναι παντελώς ξένο αλλά όπως λες κι εσύ "για όλους έχει".

 

@de7 ,Φοβάμαι ότι παρανοήσατε εσείς αυτή τη φορά…

Ας ξεκινήσουμε αν μου επιτρέπετε, από μια σταθερά, κατ εμέ τουλάχιστον:
Ότιδηποτε καταθέτω είναι προσωπική αντίληψη/βίωμα και μακριά από μένα οποιοδήποτε κούνημα του δάχτυλου, και οποιαδήποτε άλλη υπόδειξη του πως θα βιώνει/αντιλαμβάνεται έκαστος το οτιδήποτε.
Παρακαλώ να είναι ξεκάθαρο αυτό.

Αναφέρθηκα στις τρεις συνιστώσες που εσείς η ίδια γράψατε (η υπογράμμιση δική μου ):

Που ακριβώς είδατε εσείς, από τα δικά μου γραφόμενα, ότι διαφωνώ με το

;;
Ουδόλως διαφωνώ όταν μιλάμε για M/s συσχετισμούς, και όχι για καυλαντες ή ενσάρκωση ρόλων σε κίνκυ παίγνια.
Αν ανατρέξετε σε παλαιότερες αναρτήσεις μου, έχω καταθέσει πολλάκις την άποψη μου επ αυτού.

Και πάλι ουδόλως διαφωνούμε.

Αναφέρθηκα στο modus operandi εκάστου όπως αυτός το αντιλαμβάνεται.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείτε ότι αναφέρθηκα, πολλώ δε μάλλον κατέκρινα, το δικό σας..
Μην βλέπετε μομφές εκει που δεν υπάρχουν..

Κατηγορηματικά όχι. Έχω καταθέσει ότι για μένα η Κυριαρχία, έχει συγκεκριμένο πρόσωπο.
Αλλά αυτό είναι η δική μου αντίληψη και το δικό μου βίωμα.
Δεν προσδοκώ να συμφωνώ με όλους.
Καταθέτω πάντα όπως προείπα, την δική μου οπτική/βίωμα.
Και θεωρώ εκ των ουκ άνευ ότι είναι σεβαστά, έστω κι αν δεν είναι αποδεκτά.

Στη διάθεση σας για όποια περαιτέρω διευκρίνιση.