Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

@kinvara @Mystique όπως βλέπετε και οι ίδιες, μετά από τις διευκρινίσεις που σας ζήτησα, συνταχθήκατε πλήρως υπέρ μιας άποψης η οποία πρεσβεύει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που πρεσβεύετε εσείς.

Εντούτοις, επιμένετε ότι δεν παρανοήσατε τα γραφόμενά *μου*, ότι τα έχετε κατανοήσει πλήρως, και ότι παρόλο που για εσάς η Κυριαρχία είναι μόνο προσωποπαγής...συντάσσεστε πλήρως υπέρ μιας άποψης που μιλά για μη προσωποπαγή Κυριαρχία.

Θα ξαναπώ, λοιπόν, πως δεν είναι όλοι για όλα. And that’s absolutely fine.

@Arioch @tithon Θέλετε να ορίσετε τί είναι φυσιολογικός άνθρωπος και φυσιολογική σχέση;

 

@de7

Ξεκαθαρίζοντας ότι η θέση μου αφορά ενήλικους εγώ ως φυσιολογική σχέση ονομάζω οποιοσδήποτε συσχετισμό μεταξύ ελεύθερα συναινούντων ατόμων με ικανότητα δικαιοπραξίας κατά το "pursuit of happiness" σύμφωνα με τον δικό τους ορισμό του "happiness"

Το άλλο δεν μπορώ να απαντήσω γιατί είναι προσωπική ερμηνεία του μ και του σ της κανονικής κατανομής. Στα πρόχειρα κάτι μεταξύ του μ-w*σ και του μ+w*σ αλλά δε μπορώ να ορίσω επακριβώς ούτε το μέσο, ούτε την τυπική απόκληση ούτε το βάρος.

Ίσως ο πιο δόκιμος όρος είναι "λειτουργικός" είτε αυτόνομα είτε με υποβοήθηση μέσα σε κάποιο συμπεριφορικό εύρος, το οποίο πάλι σηκώνει πολλή συζήτηση.

 

@de7
Συντάσσομαι πλήρως με την πρότασή την οποία απομόνωσα από το υπόλοιπο κείμενο σου, διευκρινίζοντας σου ήδη μετά από την προτροπή σου να εξηγήσουμε, τους λόγους για τους οποίους την απομόνωσα και μάλιστα εντελώς συνειδητά. Έχω ήδη πει πως δεν συμφωνώ με όλα όσα γράφεις παρ' όλα αυτά είναι απολύτως σεβαστά.

Διευκρίνησα πως :

Σε αντίθεση με σένα που προσπαθείς να υποβάλεις τον συνομιλητή σου να πει αυτά ακριβώς που θέλεις εσύ να ακούσεις για να στηρίξεις το οικοδόμημά σου μη σεβόμενη πρώτα εσύ πως το συγκεκριμένο απόσπασμα :

απομονωμένο από το υπόλοιπο κείμενό σου μπορεί να έχει διαφορετική προσέγγιση από τους συνομιλητές σου.

p.s έχω ήδη διευκρινήσει πως η προσωπική σου θέση είναι αντιληπτή και σεβαστή. Αλλά σε παρακαλώ όχι σε αυτό το νήμα προσπάθεια υφαρπαγής λόγων και θέσεων κατά τον τρόπο που εσύ επιθυμείς με πλάγιους τρόπους. Εκτιμώ την αμεσοτητα πολύ περισσότερο.

Ευχαριστώ

 

@de7
Δεν φοράω τέτοιες παρωπίδες για να υποστηρίζω τη θέση μου με κωλοτούμπες, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον όποιο εγωισμό μου.

Πολύ σωστά επισημαίνετε λοιπόν ότι η πλήρης σύνταξη (τουλάχιστον σε ότι αφορά σε εμένα προσωπικά ) δεν υφίσταται, εφόσον εγώ αναγνωρίζω την προσωποπαγή Κυριαρχία, ενώ Εσείς όχι.

Και πάλι θα συμφωνήσω, επιτρέψτε μου πλήρως και αυτή τη φορά, ότι δεν είναι όλα για όλους.
Με μια μικρή υποσημείωση: ότι δεν βάζω στο καντάρι το τι κάνω εγώ σε σχέση με όποιον άλλον, εν ειδει μέτρησης υποτακτικότητας ή σκλαβοσύνης. Το να «την μετρήσουμε για να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη», αν και λόγω φύλου (μεταξύ βιολογικά θηλέων) θα ήτο αδύνατον, σας διαβεβαιώ ότι με αφήνει παγερά αδιάφορη ακόμα και μεταφορικά.

Το εν λόγω απόσπασμα της αναρτήσεως σας ωστόσο με βρήκε σύμφωνη, γιατί ομοίως όπως σας εξήγησα βρέθηκα στη ίδια θεση με εσάς.
Έστω, κι αν δεν το είχα συνειδητοποιήσει εξ αρχής όπως ανέλυσα, ότι απο τα πολύ αρχικά στάδια τα πράγματα δεν ήταν στο χέρι μου.
Το μόνο που ήταν στο χέρι μου ήταν το ποιόν θα προσεγγίσω. Τα λοιπά αποδείχτηκαν εκ των υστέρων, εκτός δυνατότητας επιρροής δικής μου.
Αντιλαμβάνεστε απο την υπογράμμιση λίγο παραπάνω, την διαφορά μας στην θέση της προσωποπαγούς ή μη Κυριαρχίας.

Εκ των άνωθεν λοιπόν, καταλαβαίνετε ότι μπορεί κυριολεκτικά να μην ασπαζόμαστε αμφότερες την ίδια θέση, βιωματικά ωστόσο βρεθήκαμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην ίδια, αυτήν της μη επιλογής.
Εσείς, την μη αυτή επιλογή την ορίζετε εκ των προτέρων ( εξού και το πρόσωπο σε σας είναι αδιάφορο ), εγώ την συνειδητοποίησα εκ των υστέρων, κατόπιν μόνο της δικιάς μου επιλογής στην προσέγγιση.

Το ότι διαφωνούμε στην «εκκίνηση», τελικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει ταύτιση, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.
Αρκεί, ασχέτως κολάρου, να μη φοραμε παρωπίδες…

Έρρωσθε.

 

Η ζωή μας είναι γεμάτη από επιλογές... ακόμα και το "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς" είναι επιλογή...

 

Γιατί όπως έλεγαν κι οι γιαγιάδες μας "Δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν θέλω υπάρχει μόνο!"  

 

@kinvara @Mystique το πώς ζει και αντιλαμβάνεται κανείς το BDSM δεν *με* αφορά και ούτε *μου* πέφτει λόγος.

Αυτό, όμως, που σίγουρα *με* αφορά είναι η απομόνωση ενός κομματιού από την τοποθέτησή *μου* και η διαστρέβλωση του νοήματός της ώστε να μπορέσει ο οποιοσδήποτε να χωρέσει ντε και καλά, σε ένα αφήγημα με το οποίο δεν έχει σχέση.

επαναλαμβάνω, δεν είναι όλοι για όλα. Δεν χρειάζεται να χωράνε όλοι στα αφηγήματα όλων. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε. Τί να κάνουμε, δηλαδή; Με το ζόρι;

@Arioch ευχαριστώ για την απάντηση σχετικά με το πώς ορίζετε τη «φυσιολογική σχέση.» Βέβαια, δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η σχέση δεν λέγεται απλά συναινετική ή κάτι άλλο, και έχει ανάγκη την προσφυγή στη φύση, λες και η φύση έχει θεσπίσει αυτά στα οποία αναφερθήκατε.

Με την ίδια λογική, δεν βρίσκω κανένα λόγο να χρησιμοποιείτε τον όρο «φυσιολογικός άνθρωπος,» ιδιαιτέρως δε, όταν τον ορίζετε με προσωπικά κριτήρια, τα οποία δεν εκθέτετε, παρόλο που επικαλείστε τον όρο σε μια δημόσια συζήτηση. Μάλλον θα έχετε τους λόγους σας.

Ο όρος «φυσιολογικός άνθρωπος» ανασύρει μια ουσιοκρατική οντολογία, στην οποία η φύση είναι αυτή που αποδίδει εγγενή χαρακτηριστικά σε κάποιους ανθρώπους, καθιστώντας τους ως φυσιολογικούς, σε αντιδιαστολή προς κάποιους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι εμφανίζονται «από τη φύση» ως «μη φυσιολογικοί.» Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια διάκριση δεν είναι απλά αδόκιμη, αλλά και επικίνδυνη διότι δημιουργεί διακρίσεις και αποκλεισμούς.

 

Με βάση ποιανού το σύμπαν(απο που πρέπει να πάρουν έγκριση?),πρέπει αυτοί να πορευτούν?

 

Αν αυτό καταλάβατε από τα γραφόμενα μου, δεν θα σας προτείνω καν να τα ξαναδιαβάσετε.
Έκαστος μετά της αντίληψης του.

Ο Mark Twain είχε πολύ δίκιο τελικά, και βλέπετε.. συντάσσομαι πλήρως με εκείνον.
Φοβάμαι λοιπόν ότι δεν θα σας ακολουθήσω σε αυτό το τριπάκι, έμαθα να διαλέγω τις μάχες μου και όλο αυτό ουδόλως θα το ανάγω σε τέτοια.

Έρρωσθε και πάλι.

 

Έχω ακούσει πολλές φορές τη φράση, από διάφορους ανθρώπους, καθόλη τη διάρκεια της ζωής μου.
Κάποιες ελάχιστες φορές, που το αποτέλεσμα μπορούσε να καθοριστεί μόνο από εξωτερικούς παράγοντες αναγνώρισα την λάθος διατύπωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, που δε συμμετέχουμε ενεργά στη διαμόρφωση της κατάστασης, δεν είναι ότι δε μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, ασχέτως αν έχουμε την ψευδαίσθηση πως "κάνουμε", είναι πως δε μπορεί να γίνει αλλιώς.

Σε άλλες περιπτώσεις, στις οποίες συμμετέχουμε στη διαμόρφωση σε ποσοστό, ή κατά το όλον, το δε μπορώ να κάνω αλλιώς μεταφράζεται σε δεν θέλω, δεν φαντάζομαι, δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο, δε τη βρίσκω πολύ, δεν έχω την ίδια ισορροπία και πληρότητα αλλιώς, είμαι ελλιπής, δεν μου αρέσει, δεν λειτουργώ, δεν είμαι ο εαυτός μου στο αλλιώς, το αλλιώς είναι ένα νερόβραστο φαγητό, θέσεις που έχουν αποτυπωθεί πολλές φορές στο νήμα.

Η εξίσωση του τι θέλω με το τι μπορώ δεν είναι καινούργια. Ούτε η φράση "δεν υπάρχει δε μπορώ, αλλά δε θέλω".

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους και "μπόρεσαν". Εύχομαι σε όλους μας να μη βρεθούμε ποτέ αντιμέτωποι με τη βαρύτητα του δε μπορώ, με την κυριολεκτική του έννοια.

 

Απάντησα ήδη επειδή είμαι πεπεισμένη πως έχεις καταλάβει ακριβώς τι λέμε. Ωστόσο διαπιστώνω τον τρόπο που χειρίζεσαι τις απαντήσεις ώστε να κατευθύνεις.
Δεν θα συνεχίσω να απαντώ τα ίδια παίζοντας την κολοκυθιά ούτε και έχω την ανάγκη να χωρέσω σε κανενός το αφήγημα.
Καλή συνέχεια.

 

Καλέ Μου άνθρωπε αν θέλετε να κατανοήσετε τις Κ/υ σχέσεις διαβάστε.

Στο παρόν φόρουμ θα βρείτε πλήθος σοβαρών άρθρων.

Αν πάλι δεν θέλετε, τότε, μπορείτε για παράδειγμα, να συνδέσετε την Κυριαρχία και την Ισχύ της με την ενέργεια των φωτοβολταϊκών ή των φορτιστών κινητών τηλεφώνων.

Σας προτείνω το διάβασμα...