Πως ορίζουμε το μη προσωποπαγές;

Το BDSM δεν είναι Τζαμαχιρία

 

Καταθέτω κι εγώ την δική μου οπτική, χωρίς να επιθυμώ να αλλάξω την οπτική κανενός.
Το μοναδικό έχει να κάνει με την ανθρώπινη μοναδικότητα, την οποία προσωπικά ορίζω ως "εγγενές χαρακτηριστικό". Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, όπως τα αποτυπώματά του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επειδή είναι μοναδικός, είναι αναγκαία καλύτερος ή χειρότερος από κάποιον άλλο. Αυτό το δεύτερο είναι μια άλλη σύγκριση.
Το αν η μοναδικότητα θα "πλασαριστεί" ή θα γίνει αντιληπτή ή θα μεταφραστεί από τον καθένα μας στην πράξη ως "μου χρωστάει ο κόσμος, η Οικουμένη, το Σύμπαν", έχει να κάνει με χαρακτήρα και ποιότητες όπως η αλαζονεία, η φιλοδοξία και με αιτίες όπως... η μάνα μας (συνήθως).
Υπάρχουν οι άνθρωποι, που είναι πάντα μοναδικοί.
Υπάρχουν οι ανάγκες (π.χ. ανάγκη ελέγχου), που μας οδηγούν σε επιλογές και σχέσεις.
Υπάρχουν οι σχέσεις, που είναι μοναδικές, ακριβώς γιατί ποτέ μια σχέση δυο ανθρώπων δεν μπορεί να είναι ίδια με μια σχέση δυο άλλων ανθρώπων, ακόμη και αν ο ένας της σχέσης είναι το ίδιο άτομο.
Και αυτές οι σχέσεις γεννώνται και δημιουργούνται από ανάγκες, από επιθυμίες αλλά και από μοναδικότητες.
Προσωπικά δηλώνω ότι ενώ αναγνωρίζω ότι έχω ανάγκη να ζω υπό έλεγχο σε γενικές γραμμές, μου αρέσει να ζω υπό έλεγχο σε γενικές γραμμές, έχω διαπιστώσει ότι ακόμη και σε φάσεις της ζωής μου που έλεγα (οι λόγοι δεν έχουν σημασία νομίζω αλλά ευχαρίστως αν θέλει κάποιος να του τους πω) ότι δεν έχω ανάγκη να είμαι υποταγμένη, δεν θέλω να είμαι υποταγμένη, μου αρέσει περισσότερο που ζω τώρα χωρίς να είμαι υποταγμένη, όταν εμφανίστηκε Ο που, έγειρα γόνατα και κεφάλι και υποτάχθηκα. Και αυτό το αποδίδω μόνον στο ποιος ήταν Αυτός Ο που εμφανίστηκε.

Και το μόνον στο οποίο θα ήθελα να απαντήσω είναι αυτή η φράση. Στο περιεχόμενο της φράσης και μόνον.

Και όμως υπάρχουν και έχουν και διάρκεια και το οικοδόμημα είναι εξαιρετικά συμπαγές.
Και όχι δεν αναφέρομαι μόνον στη δική μου εμπειρία.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την διάθεση διαλόγου αν κάποιος την έχει και θέλει να μου απαντήσει.

 

επειδή από την αρχή του νήματος είχα την αίσθηση πως κάτι μου διαφεύγει, κάτι δεν καταλαβαίνω και πως όλη η κουβέντα εξελισσόταν σε ομιχλώδες τοπίο, ζήτησα ιδιαιτέρως διευκρινήσεις... και μου δόθηκαν... και κατάλαβα

δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε ότι δε γνωρίζουμε κάτι
δεν είναι κακό να ρωτάμε
η προκατάληψη είναι κακό

 

Like

Και θα ήθελα να συμπληρώσω σε αυτο

Οτι η σχέση δυο ανθρώπων, εκτός του οτι ειναι μοναδική, στην διάρκεια της δεν παραμένει ίδια αλλά μεταλλάσσεται δημιουργώντας φάσεις, που κάθε φάση της σχέσης είναι επίσης μοναδική.
Τίποτα απο αυτά δεν μπορει να επαναληφθεί ακριβώς.

 

δεν υπάρχει αμφιβολία οτι η σχέση που συνδέει, εδώ και εκατομμύρια χρόνια, τα φύλα και τους ρόλους, δεν είναι προσωποπαγής.
σε όλη τη γκάμα, από το σαφές κ/υ μέχρι το απροσδιόριστο βανίλα, έκαστος αναλαμβάνει την θέση του. κάθε φορά.

από αυτό το σημείο, ως το σημείο του να πλασάρεται αυτή η παρατήρηση, επεξεργασία, και ερμηνεία, μαζί με την πολιτική διακήρυξη που με άλματα «προκύπτει» ως βιωματική κατάθεση, μεσολαβεί το χάος της φώτισης (και της γκρίνιας), που είναι ο πυρήνας της προσωποπαγούς «αντίληψης». το ψώνιο, με απλά λόγια. το διαμάντι, η αριστεία, μαζί και η αίσθηση του ριγμένου, του αδικημένου ξεχωριστού, του κακοποιημένου διαλεχτού, του ήρωα.

καλά κάνει και το «βιώνει», κάθε φορά, ως πρωσοποπαγές καθένας που ενδεχομένως το βιώνει ως τέτοιο. δική του δουλειά. δεν οφείλει στοχευμένες ..αναλύσεις.

 

#staytruetoyourself

 

Και τότε με την «πάσα» στην αλλαγή Κυριάρχου, τα ίδια Πανελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Πάντα ξεχωριστή, πάντα μοναδική, που δεν μπορούν οι άλλοι να κατανοήσουν το μεγαλείο της διαφορετικότητας σας.
Τυχαίο; Δεν νομίζω

 

Αγαπητέ @Iagos, θα μου επιτρέψετε μερικά σχόλια επί των όσων αναφέρετε:

Μας ενδιαφέρει αν την κυριαρχία κάποιοι την αντιλαμβάνονται "προσωποπαγώς" ή "μη προσωποπαγώς" ή αν η τελικά ηκυριαρχία είναι προσωπαπαγής ή μη προσωποπαγής;
Χρήσιμο είναι να συμφωνήσουμε στο τι είναι η κυριαρχία, πριν της βάλουμε επιθετικούς προσδιορισμούς. Η κυριαρχία είναι ενεργειακή κατάσταση ή δυναμικό σύστημα αν προτιμάτε, το οποίο απαιτεί δαπάνη ενέργειας τόσο για να συσταθεί όσο και για να συντηρηθεί, και ακριβώς για αυτό προαπαιτείται και Ισχύς, ώστε να υπάρχει διαθέσιμη ενέργεια.
Η κυριαρχία ως κατάσταση αλλά και νοηματικά, αντιδιαστέλλεται της συμμαχίας, του συνεταιρισμού, της συμφωνίας, της αμοιβαία επωφελούς σύμβασης και όποιας άλλης κατάστασης προκύπτει από την αναγνώριση κοινού συμφέροντος ή επιδιώξεων των εμπλεκομένων.
Η κυριαρχία εγκαθίσταται επί υποταγμένου τινός, ο οποίος και υπετάχθει επειδή κατισχύθει. Η κυριαρχία συντηρείται επί του υποταγμένου εφόσον και για όσο η εφαρμοζόμενη ισχύς υφίσταται (άρα με δαπάνη ενέργειας). Η κτήση και χρήση σκλάβων κατέπεσε όταν κάποιοι συνειδητοποίησαν ότι η δαπάνη ενέργειας και πόρων για τη συντήρησή τους είναι ασύμφορη σε σύγκριση με τη αντίστοιχη ελεύθερων αμοιβόμενων εργατών, που επέστρεφαν στον εργοδότη και μέρος της καταβαλλόμενης αμοιβής μέσω της κατανάλωσης...
Συνεπώς, η κυριαρχία, πολλώ δε μάλλον η κυριαρχία M/s, απαιτεί κάποιον που την εγκαθιστά και τη συντηρεί δια της ισχύος του.

Ο αυτάρεσκος κυρίαρχος, ο κυρίαρχος με κρίση μεγαλείου, ο κυρίαρχος με ναρκισσιστικό σύμπλεγμα, ο κυρίαρχος ψώνιο, ο κυρίαρχος ιππότης-σωτήρας κλπ που μπορούν να ενταχθούν στην πιο πάνω περιγραφή, σας αφορούν κατά κάποιο τρόπο ή για κάποιο λόγο; Θα μπορούσα, με μεγάλη επιφύλαξη, να αντιληφθώ την ανησυχία όσων θα βρεθούν να υπηρετήσουν τέτοιους κυρίαρχους, αλλά πάλι η μεγάλη μου επιφύλαξη έγκειται στο ότι αν έχουν κατισχυθεί εξ αυτών αυτούς και θα υπηρετούν - δικό τους θέμα... Εσείς ωστόσω, ως κυρίαρχος (τουτέστιν μη δυνάμενος να κατισχυθείτε και να κυριαρχηθείτε εξ αυτών) γιατί ασχολείστε;

Η Ισχύς μετράται από το παραγόμενο έργο (ανά μονάδα χρόνου), συνεπώς και στα καθ' ημάς, κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Επιτυχής κατίσχυση, μαρτυρά ύπαρξη ισχύος, ανεπιτυχής κατίσχυση μαρτυρά έλλειμα ισχύος, ΜΗ κατίσχυση αλλά συμπεθεριό "κ/υ" μαρτυρά άγνοια ή αμοιβαία απόφαση παιγνίου ρόλων. Προφανώς, ουδείς διαθέτει τόση ισχύ ώστε να κατισχύει επί πάντων και ιστορικά αν το δείτε, όσοι το πίστεψαν αυτό απέτυχαν.
Σε κάθε περίπτωση, αν κάποιος διαθέτει ισχύ και κατισχύσει δια αυτής, είτε την θεωρεί θεόσταλτη είτε αποτέλεσμα δικών του προσπαθειών είτε ψωνίζεται εξ αυτής είτε όχι, το παραγόμενο έργο υπάρχει και είναι ΔΙΚΟ του. Αυτός το παρήγαγε και αν εγκαταστήσει κυριαρχία επί του κατισχυμένου αυτός θα την εγκαταστήσει κι αυτός θα την συντηρήσει, ούτε εσείς, ούτε εγώ...

Η κυριαρχία που θα εγκατασταθεί και θα εδραιωθεί από κάποιον δεν μπορεί να ασκείται από κάποιον άλλον. Νομίζω ότι υπάρχει παρανόηση μεταξύ χρήσης και κυριαρχίας, (το είδα και σε άλλα ποστ εντός του νήματος). Ας πάρουμε την περίπτωση του M/s, αν εγώ έχω κατισχύσει, υποτάξει και εγκαταστήσει M/s, ο σκλάβος αποτελεί ιδιοκτησία μου έργω και διανοία. Το ότι μπορεί αν θέλω να παραχωρήσω τη χρήση του σε εσάς πχ για κάποιο χρονικό διάστημα, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι σας ανήκει ή ότι εσείς κυριαρχείτε επ αυτού. Αν η εντολή μου είναι να σας υπηρετεί, ως απόρροια της ημετέρας κυριαρχίας επ αυτού υπηρετείστε και όχι επειδή κυριαρχείτε επ αυτού. Ο σκλάβος, ως ιδιοκτησία του συγκεκριμένου κυρίαρχου, θα ακολουθήσει και θα διεκπεραιώσει τη χρήση που θα του κάνετε, όχι επειδή η κυριαρχία είναι "μη προσωποπαγής" και τον κυριαρχείτε, αλλά ως ακολούθημα της επιθυμίας του κυρίαρχου που τον παραχώρησε. Αν πάλι δεν παραχωρηθεί για συγκεκριμένο χρόνο αλλά εκχωρηθεί, πουληθεί ή ότι άλλο, τότε ως νεός ιδιοκτήτης του θα πρέπει να εγκαταστήσετε εσείς κυριαρχία επ αυτού και να την συντηρήσετε δια της υμετέρας ισχύος. Αν το επιτύχετε πάλι προσωποπαγής θα είναι η κυριαρχία σας, εσεις θα λογίζεστε κυρίαρχος και ιδιοκτήτης του.
Εν κατακλείδι, η κυριαρχία μπορεί να ασκηθεί από οποιονδήποτε μπορεί να κατισχύσει και να εγκαταστήσει κυριαρχία.

 

Σκεφτείτε το λίγο, εφόσον ισχύσει το πρώτο, το δεύτερο δεν έχει την παραμικρή αξία ή χρησιμότητα είτε υφίσταται είτε όχι.

 

Σαφέστατα!

Ευχαριστώ πολύ για την πλήρη και όμορφη απάντηση  

 

Εξαιρετικά χρήσιμο στερεότυπο κάλυψης ελλείμματος Ισχύος (ουδεμία αναφορά εκ μέρους μου ad hominem, προς αποφυγή παρεκτροπής της συζητήσεως).

Το what happens when an unstoppable force, meets an unmovable object, από όσα δύναμαι να γνωρίζω, είναι μόνον ένα θεωρητικό παράδοξο, το οποίο έχει παράξει ονομασίες αστερισμών και χολυγουντγιανές ατάκες.
Έτι περαιτέρω, έχει και έντονη οσμή πολιτικοκορεκτίλας και αν όχι σκλαβοκεντρισμού, τουλάχιστον στιγμιαίας άρσεως της Κ/υ ανισότητας και μετατροπής του Κ. σε μέσον εξυπηρέτησης ανάγκης του υ., όχι μόνο διότι:

αλλά και διότι αναγάγει αυθαίρετα την διαπροσωπική, μεταξύ συγκεκριμένου Κ και συγκεκριμένου υ, σχετική ανισότητα Ισχύος, σε απόλυτη Ισχύ.
Πολύ απλά, ποιος κανόνας αποκλείει την πιθανότητα ένας Ισχυρός Κ να υποταχθεί σε κάποιον Ισχυρότερο αυτού? Ειδικά δε για όσους εκτιμούν, πιστεύουν, προωθούν την έννοια των "κοινοτήτων", η πιθανότητα αυτή, μετατρέπεται σε πλήρη βεβαιότητα, καθώς κοινότητες δίχως ιεραρχία δεν υφίστανται.
Ρητά και ευθέως εξαιρώ την πιθανότητα Οιοσδήποτε από τους συζητητές του παρόντος να εντάσσεται στην κατηγορία του ναρκισσιστή καλαμοκαβαλάρη, ο οποίος υποστηρίζει ότι ενσαρκώνει την απόλυτη Ισχύ.