Τι είναι για εσάς ο έρωτας;

Δε θα το πάρω προσωπικά  

 

Χαχαχαχα αμέσως....

 

Πάντα!  

 

θεωρω πως ο ερωτας εμηνευεται απο τον καθενα διαφορετικα . οπως η αγαπη . παιζουν ρολο πολλα πραγματα στην ζωη του καθενως .

απο προσωπικη εμπειρια με λιγες λεξεις ,
θεωρω οτι ειναι ο πετυχημενος συνδιασμος αναμεσα σε 2 ανθρωπους , μεσω χημειας (οργανικα), συναισθηματων (αντιληψη-αισθηση) και τροπο σκεψης (ανατροφη) .

περιληπτικα θεωρω ,οτι συνηθως επυτινχανεται και εχει μεγαλυτερη διαρκεια οταν τα συναισθηματα και η αγαπη ειναι αμοιβαια .
ειδικα οταν και οι δυο γνωριζουν καλα αυτα που ζητανε απο την ζωη και τον ερωτα .
αυτα τα θελω τους πρεπει 'η να αλληλοσυμπληρωνονται 'η να ταξιδευουν παραλληλα .

πιο αναλυτικα και προσωπικα ,

θεωρω οτι ο αλιθηνος ερωτας πηγαζει μεσα απο τα ονειρα την αγνοτητα και τα συναισθηματα που ειχαμε παιδια ,σε συνδιασμο με τον ερωτα στο κρεβατι .
για μενα αυτο ειναι ο πραγματικος ερωτας .
οποιος μεγαλωσε και επαψε να ονειρευεται σαν παιδι δεν θα το βρει ποτε .
οποιος το βρηκε ειναι τυχερος.
οποιος ειναι στο ψαξιμο ξερει οτι ειναι δυσκολο να το βρει αλλα αν του ερθει η ευκαιρια ευκολα θα το αναγνωρησει μεσα στο πληθος .
εσωτερικα ερωτευομαι με την εκτιμηση-καλοσυνη που μου δειχνει μια γυναικα .
εμφανισιακα ερωτευομαι με το μεγαλο στηθος .
αν μια γυναικα εχει το εσωτερικο με κερδιζει . αν τα εχει και τα 2 δεν θελω να κοιταξω αλλη ποτε ξανα .
p.s. αν κλειναμε τα ματια δεν θα ερωτευομασταν τελειως διαφορετικα ?

 

"Ο Έρωτας; Πως αλλιώς να ονοματίσουμε την ορμή που, ως ματιάσει την ύλη, γοητεύεται και θέλει να τυπώσει απάνω της την όψη της; Αντικρίζει το σώμα και θέλει να το περάσει, να σμίξει με την άλλη κρυμμένη στο σώμα τούτο ερωτική κραυγή, να γενούν ένα, να χαθούν, να γίνουν αθάνατες μέσα στο γιο. Ζυγώνει την ψυχή και θέλει να σοφιλιάσει, να μην υπάρχουν εγώ και συ. Φυσάει απάνω στη μάζα τους ανθρώπους και θέλει, συντρίβοντας τις αντίστασες του νου και του κορμιού, να σμίξουν όλες οι πνοές, να γίνουν άνεμος σφοδρός, ν' ανασηκώσουν τη γης! Στις πιο κρίσιμες στιγμές, ο Έρωτας συναρπάζει και σμίγει με βία τους ανθρώπους, οχτρούς και φίλους, καλούς και κακούς, είναι μια πνοή ανώτερη τους, ανεξάρτητη από την επιθυμία κι από τα έργα τους. Είναι η πνοή του Θεού, η αναπνοή του, απάνω στη γης!

Κατεβαίνει απάνω στους ανθρώπους, όπως του αρέσει. Σα χορός, σαν έρωτας, σαν πείνα, σα θρησκεία, σα σφαγή. Δε μας ρωτάει. Μέσα στη σκάφη της γης, στις κρίσιμες τούτες ώρες, ο Θεός μοχτάει να ζυμώσει τις σάρκες και τα μυαλά και να ρίξει μέσα στον ανήλεο στρόβιλο της περιστροφής του όλη τούτη τη ζύμη και να της δώσει πρόσωπο. Το πρόσωπο του."

Νίκος Καζαντζάκης
Ασκητική
(Β': ΣΧΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ)

 

Τιποτα δεν ειναι ο ερωτας ειναι ενα ψεμα ενα λαθος...χασιμο χρονου και μετα απο καιρο ισως πληγωθεις ανεπανορθωτα...δεν πυστευω πλεον αν και μικρος.

 

..να ρωτάς: "μαγαπας σήμερα;"
..κι ενώ περιμένεις ένα γλυκό "ουστ" ως απάντηση,
να ακούς ένα μεγαλειώδες:
" ... μέχρι αφανισμού."

 
 

 

Οι προσδοκίες που νομίζουμε ότι μπορούν να πραγματωθούν στο πρόσωπο του πόθου μας
Η κατάρριψη τους και οι αλήθειες που παίρνουν τη θεση τους αλλα είμαστε ακόμη εκεί
Το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μας όταν το φέρνουμε στο μυαλό μας
Η πλάνη που με χαρά μπαίνουμε και χανόμαστε μέσα της
Το χάος του μυαλού μας στο οποίο επικρατεί μόνο η εικόνα της αγαπημένης μορφής
Η δημιουργία μέσα στο χάος
Η ηρεμία σε μια δύσκολη καθημερινότητα
Η προσμονή, η επικοινωνία, το άγγιγμα
Η διαδρομή μέχρι να μετουσιωθεί σε αγάπη ή σε θάνατο

 

Με αφορμή το ωραίο κείμενο να συνεισφέρω και εγώ στην αναζήτηση του ερωτα.
Ο έρωτας είναι στιγμές. Είναι η διαρκής αγωνία μας να χωρέσουμε σε μιά στιγμή την αιωνιότητα. Είναι η προδιαγραμένη ήττα μας. Η παλιά κατάρα με τον Σίσυφο.

 

Επειδή λοιπόν ο Έρως είναι γιος του Πόρου και της Πενίας, ιδού ποιος είναι ο κλήρος που του έλαχε. Πρώτον μεν είναι πάντοτε φτωχός. Έπειτα, κάθε άλλο παρά όμορφος και απαλός, όπως νομίζουν οι πολλοί αλλά σκληρός και βρωμερός και ανυπόδητος και άστεγος. Γιατί, πάντοτε κείται καταγής, δεν έχει που την κεφαλήν κλίναι, κοιμάται στις πόρτες και στους δρόμους.

Έχει παντοτινή σύντροφο την στέρηση, μοιάζοντας σ΄όλα αυτά της μητέρας του. Σύμφωνα πάλι με τη φύση του πατέρα του αποβλέπει πάντα στα όμορφα και στα καλά, γιατί είναι γενναίος και ατρόμητος και ορμητικός και φοβερός κυνηγός, γιατί πάντα κάτι μηχανεύεται, επιθυμεί την γνώση, είναι επινοητικός, φιλοσοφεί σε όλη τη ζωή, είναι φοβερός γόης, και μάγος και σοφιστής. Και από φυσικού του ούτε αθάνατος είναι ούτε θνητός, μα την ίδια μέρα, άλλες φορές ζει και ακμάζει, όταν ευπορήσει κι άλλες φορές πεθαίνει και σε λίγο ξαναζεί χάρις στο φυσικό του πατέρα του και ό,τι μαζεύει του ξεφεύγει πάντα ώστε ούτε φτωχαίνει ποτέ ο Έρως ούτε πλουτίζει.


- Σύμφωνα με τον πλατωνικό μύθο ο έρωτας βρίσκεται κάπου στο μεταξύ...

 

Μου αρέσει και το παρακάτω απόσπασμα:

«Ποιοι είναι λοιπόν, Διοτίμα, εκείνοι που φιλοσοφούν, αν δεν είναι ούτε οι σοφοί ούτε οι ανόητοι;»

(b) «Αυτό πια», είπε, «είναι φανερό ακόμα και σε ένα παιδί: όσοι βρίσκονται μεταξύ των δύο. Ένας από αυτούς είναι και ο Έρως. Διότι η σοφία είναι προφανώς από τα ωραιότερα πράγματα, και ο Έρως είναι έρωτας προς το ωραίο. Συνεπώς ο Έρως είναι κατ᾽ ανάγκην φιλόσοφος, και ως φιλόσοφος είναι κάτι μεταξύ σοφού και ανοήτου. Αιτία και γι᾽ αυτό είναι η καταγωγή του. Ο πατέρας του ήταν σοφός και επινοητικός, η μητέρα του όμως ούτε σοφή ούτε επινοητική.»

Συμπόσιο

(μετάφραση Σταύρος Τσιτσιρίδης)

 

ο έρωτας είναι μια συνεχής αυταπάρνηση της λογικής, είναι ο τερματισμός των ηθικών φραγμών. Η αρχή της αλήσμονης, αλληγορικής ανιδιοτέλειας της ύπαρξης σου.
Τόσο βαθύς, τόσο παρεξηγημένος. Μισητός, συχρόνως αγαπητός.
Έρωτας είναι το κάλεσμα του Αρχέτυπου της αγάπης, έρωτας είναι όλα πρεσβεύεις εσύ.