Σκέψεις και προβληματισμοί για τις BDSMικές συζητήσεις στο forum

Όλοι είμαστε ο "κακος" στην ιστορία κάποιου...

 

Πάντως εδώ και εβδομάδες έχει "χαθεί" από το φόρουμ ένα μέλος με κείμενα γραμμένα με στυλ φθηνής αντιγραφής γνωστής συγγραφέως και δημοσιογράφου που έχει φύγει χρόνια από την ζωή .

 

Το "Δημοκρατία έχουμε ότι θεμε λέμε" δεν είναι απάντηση, είναι χέζω την κουβέντα. Δεν σε αναγκάζει κανένας να απαντήσεις και δεν υπάρχει λόγος να ευτελίζεις την συζήτηση. Δεν τιμάς ούτε την θέση σου ούτε τον διάλογο με αυτές τις συμπεριφορές.

 

Δεν έχω ούτε το χρόνο, ούτε τη διάθεση, να συζητάω ad nauseam προσωπικές μου θέσεις. Είπα τη θέση μου, έδωσα και δεύτερη εξήγηση και τέλος.

 

..Και εγώ σχολίασα την "εξήγηση" .. τι σου είναι δύσκολο να καταλάβεις σε αυτό και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι με αφορά ο χρόνος σου ή η διάθεση σου? Αυτοβούλως συμμετέχουμε για όσο και μέχρι εκεί που θέλουμε.

 

Λαμπρά. Πάμε παρακάτω.

 

Στάσου μύγδαλα.. αφού το γύρισες στα περί διαλόγου, παίρνω την ευκαιρία να πω κάτι ακόμα. Σαν μέλος προς μέλος.

Το φόρουμ ζει την εποχή υπέρμετρης τσαμπουκαλεμένης σαχλαμάρας, bullshit overload να στο πω και στα αμερικάνικα που τα καταλαβαίνεις καλύτερα. Από την εγγραφή μου μέχρι τώρα δεν το έχω ξαναδεί σε τέτοια κατάσταση. Νιώθω την ορφάνια του.

Τώρα πάμε παρακάτω..

 

Ή, όπως σοφά έλεγε ο Πείσμων ο Ταυτολόγος, "Επανάληψις μητήρ επαναλήψεως"  

 

Έ όχι και ορφάνια.
Δελφινοπαλίκαρια σφάζονται κι εσείς ίσως άθελα σας, πήρατε μέρος στον χορό.

 

Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάτε και αυτό ίσως είναι το πρόβλημα, ότι ορισμένοι βλέπετε χορούς και δελφινοπαλικάρια σε σφαγή και άλλοι που δεν έχουμε ιδέα και το μόνο που βλέπουμε είναι να εκσφενδονίζονται τα ανεξήγητα και τα παράλογα προς πάσα κατεύθυνση. Μέχρι ένα σημείο έχει πλάκα αλλά πλέον το όριο έχει χαθεί για τα καλά.
Αν βλέπω έναν χορό, βλέπω αυτό των ποντικιών και μόνο.
Ναι ορφανέψαμε.