Ηθική ;;; Κέρατο ; Μονογαμία ;

Με αφορμή τη συζήτηση στο νήμα "Ελένη" --


Τι πιστεύετε περί απιστίας, κεράτων κλπ. ;
Υπάρχει σχετικό ηθικό εθιμικό στο bdsm ;
Τι θα θεωρήσετε ηθικό και τι ανήθικο, και με βάση ποιούς (και ποιανού) ηθικούς κανόνες ;

​

 

Επιγραμματικά θα πω πως η ηθική δεν έχει σχέση με τον έρωτα και το σεξ. Έχει με το bdsm αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Η αποκλειστικότητα ερωτικού συντρόφου, κυριάρχου ή υποτακτικού απασχολεί χρόνια τώρα τους ερωτικά ενεργούς χόμο σάπιενς μα το πρόβλημα είναι ότι αυτό που φαίνεται, δεν είναι και υποχρεωτικά αυτό που συμβαίνει. Χεχεχεχε.

Τέλος.... Κακή ερωτική κουλτούρα θεωρώ την κρυφή ερωτική συνεύρεση της συντρόφου μου π.χ με κάποιον άλλον, απεναντίας θεωρώ καλή ερωτική κουλτούρα την προτροπή της «φέρτον στο κρεβάτι μας».

 

Εγω παλι προτιμω την προτροπη ''φερτην στο κρεβατι μας'', ''στο νεροχυτη μας'', ''στο πολυφωτο μας'' κτλ κτλ

βλεπεις οπου γης πατρης!!

 

Εντελώς διαφορετικές έννοιες. Η ηθική είναι κάτι που διαχέεται σε κοινωνικές ομάδες, και δέχεται πολλές προσμίξεις. Από θρησκευτικές έως πολιτικές.
Το ήθος είναι ένα προσωπικό «γνώρισμα» και όχι κοινωνικό.

Οφείλουμε έναντι της κοινότητας μια «ενάρετη ηθική» μα έναντι του συντρόφου μας οφείλουμε ένα «έντιμο ήθος.»

 

Μια μόνο. Πως ο πόνος δεν είναι μόνο του αλλουνού. Ονόμασε την εσύ.

 

Το είχα γράψει παλαιότερα κάπως έτσι.

Όπως και να χει ...μιας και έχουμε και ένα όνομα να υπερασπιστούμε ...στο κρεβάτι δεν έχω κανένα μα κανένα ηθικό σκοπό. Όλοι τους είναι ανήθικοι.

 

Απάντηση: Ηθική ;;; Κέρατο ; Μονογαμία ;

To θέμα είναι :ποιος ξέρει καλύτερα;
-Αυτός που κερατώνει;
-Αυτός που κερατώνεται;
-Ή αυτός που θα αντιμετωπίσει το θέμα υποθετικά;

Εγώ θα προτιμούσα να συζητήσω το θέμα μόνο με την πρώτη ομάδα...
Οι άλλες δυο θα με φθείρουν ή θα με εκνευρίσουν..

 

Ο κεντρικός άξονας με τον οποίο κρίνω τί είναι "καλό" και τί "κακό" συνολικά στο θέμα της ερωτικής μου τριβής με όλους τους άλλους, είναι το τί είναι "καλό" ή "κακό" για τον εαυτό μου. Και έχω καλή "μύτη" σε αυτό.
Τον εαυτό μου προστατεύω και μαζί με αυτόν τους απέναντί μου, τους δίπλα μου, Τον πάνω μου.

Οι πρωτόπλαστοι, που έπιασαν από κάτω το φύλλο συκής και το έβαλαν μπροστά τους, την ίδια εκείνη στιγμή που αποκτούσαν συναίσθηση του "εγώ" και του "αυτός", για τον εαυτό τους το έκαναν. Κατ'επέκταση για τον άλλον.

Σεβασμός λοιπόν, που προέρχεται από τον αυτοσεβασμό πρώτα και κύρια.

Τϊποτα δεν θεωρώ ανήθικο, εκτός και αν δω κάποιον από τους μετέχοντες στις ανηθικότητες να ακροβατεί ψυχικά μεταξύ σφύρας και άκμονος. Κάποιος, κάτι δεν πρόσεξε τότε και κάποιες ισορροπίες χάθηκαν.

Ύβρις... Άτι... τις έχουμε πιά ξεχάσει αυτές τις λέξεις, ίσως λιγάκι στο BDSM κάπως να επιβιώνουν μ έναν άλλον τρόπο. ΄

Και όμως... μία φίλη μου που απάτησε τον αγαπημένο της, μία νύχτα μόνον, με κάποιον που την γοήτευσε, κλείστηκε στο σπίτι της με μαύρα για ένα χρόνο μετά, δεν βγήκε ούτε στο περίπτερο για να πάει.

Το εν BDSM εθιμικό δίκαιο, από τα λίγα που γνωρίζω, είναι σε γενικές γραμμές ότι ο μεν Κυρίαρχος μπορεί να έχει πολυγαμικές σχέσεις το δε "υ" ελέγχεται από τον Κυρίαρχο και αν επιθυμεί / έχει ανάγκη να έχει ερωτικές επαφές με άλλους, αυτό είναι στην κρίση του Κυρίαρχου αν θα το ικανοποιήσει. Επίσης, είναι δυνατό να θελήσει ο ίδιος ο Κυρίαρχος να έχει το "υ" Του εμπειρίες τρίτων.

Όπως γίνεται φανερό, το εν BDSM "καλό" και "κακό" το ορίζει κατά περίπτωση και με τα κριτήριά Του ο Κυρίαρχος.

Μιά κουβέντα βέβαια γιατί έχει και όλη την ευθύνη, όχι απλά να μη σαλτάρει κανένας από την ψυχική πίεση αλλά όλοι να περάσουν καλύτερα απ ότι θα περνούσαν σε άλλες καταστάσεις.

 

Έχω την εντύπωση οτι η μονογαμία δεν υφίσταται πια στην ελληνική κοινωνία παρά σε ένα πολύ ελάχιστο ποσοστό, και στους υπόλοιπους ως υποκρισία. Δεν νομίζω οτι έχω συναντήσει παρά ελάχιστους ανθρώπους που, παντρεμένοι ή σε σχέση, δεν έχουν κάνει μία ή (συνήθως) περισσότερες αρπαχτές ή και παράλληλες σχέσεις. Και για διάφορους λόγους. Από την άλλη, αυτό εξακολουθεί να θεωρείται "ανήθικο", άσχετα με τους λόγους που συμβαίνει. Ενώ συμβαίνει διαρκώς και σε συντριπτικά μεγάλη έκταση. Εξαιρετικά υποκριτικό βρίσκω επίσης το γεγονός στον βανίλλα κόσμο οτι εμείς φοράμε το "κέρατο" στον / στην σύντροφο μεν, αλλά μόλις μάθουμε πως είμαστε εμείς οι ... "απατημένοι", γίνεται χαμόόόόός.

Σ' αυτόν εδώ το χώρο, και έχει συζητηθεί και παλιότερα, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις παντρεμένων κυριάρχων αλλά και υποτακτικών σε βανίλλα σχέσεις, που έχουν παράλληλες αρπαχτές sessions ή και παράλληλες Ms, ή Ds σχέσεις. Παρ΄ όλ΄ αυτά, στο νήμα "Ελένη", ο κυρίαρχος που περιέγραψε οτι "κεράτωσε" άπαξ την, μάλλον βανίλλα, υποθέτω, σύντροφό του, δέχθηκε σωρεία επικρίσεων.

Για κάποιο λόγο, η ταυτόχρονη ύπαρξη των δύο παραπάνω δεδομένων, (κερατώνουμε μεν, καταδικάζουμε δε) τόσο στον βανίλλα όσο και στον bdsm χώρο, μου ακούγεται ως υποκρισία. Ένας λιμπερτίνος θα γελούσε με την ψυχή του, είμαι σίγουρη. Είχα την εντύπωση οτι τα άτομα του χώρου θα είχαν μικρότερη τάση για ηθικολογία από τους βανίλλα. Μήπως η "ηθική" μας βρίσκεται πολύ πιο πίσω από την πραγματικότητα;


Αναρρωτιέμαι, επίσης, μήπως η απάντηση βρίσκεται στην άποψη του Χάινριχ;

Μήπως η ειλικρίνεια και η παραδοχή της πραγματικότητας κάνει τη διαφορά;



​