ΕγωΛαγνεια ( ναρκισσισμος )

Δεν ξέρω το υπόβαθρο της δήλωσής σου, όπως δεν ξέρω πως ακριβώς το εννοείς.
Πάντως ακριβώς αυτό, το ''να είμαστε ολόκληροι'', συνιστά υψηλό βαθμό αυτογνωσίας, που είναι δουλειά μιάς ολόκληρης ζωής και μάλιστα όχι μόνο της παρούσης, όπως είπε και κάποια ταξιδιάρα ψυχή.
Για μένα, το ''να είμαστε ολόκληροι'', σημαίνει να πετάξουμε μία-μία τις αλλεπάλληλες στρώσεις που μάς έχουν ''χτίσει'', έως και ''τσιμεντώσει'', με το ζόρι από τα γεννοφάσκια μας και να έρθουμε σε επαφή με τον πυρήνα μας, αυτό που ενυπάρχει.
Εκεί, δεν ξέρω αν κατοικεί το Εγώ, το Εμείς, ή το Όλον, πάντως σίγουρα δεν είναι η πηγή ούτε του Εγω-ισμού, ούτε της Εγω-λαγνείας. Για να είμαστε ολόκληροι, απαραίτητη προϋπόθεση είναι κάθε στιγμή να ζούμε στο εδώ και τώρα, ούτε το πριν, ούτε το μετά πρέπει να παρεισφρύει στο είναι μας.
Από τότε που πάψαμε να είμαστε παιδιά, πόσες φορές θυμόμαστε τον εαυτό μας να είναι ολοκληρωτικά παραδομένος στο εδώ και στο τώρα?
Στην καλύτερη περίπτωση κάποιες στιγμές, που όταν τελείωναν, πάλι μάς κατέκλυζαν όλες αυτές οι σκέψεις, τα άγχη, οι προβολές του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Ο ναρκισσισμός απλά είναι το ξύσιμο της επιφάνειας του εαυτού, δεν έχει σχέση με αυτό που ενυπάρχει, με αυτό που είμαστε και είναι εντελώς ''φορετός'' και ''δοτός'' από το περιβάλλον μας.
Δεν είναι φυσική κατάσταση, είναι ένα μέσο διαφυγής από την -ζοφερή πολλές φορές- πραγματικότητα και μάλιστα εξ΄αντανακλάσεως.
Ένα σαθρό role play, που όταν μένουμε μόνοι μας μάς συνθλίβει, απλά για ν΄αντισταθούμε, παύουμε να εμβαθύνουμε σ΄αυτό και τις αιτίες του και συνεχίζουμε απτόητοι, αγνώτες, ολοκληρωτικά ανοχύρωτοι στις συνέπειες αυτού που γινόμαστε, όσο και αυτού που προκαλούμε.

 

@brenda

Το κθέρουμε πωθ είθαι μαδόχα...
Το εμπεδώθαμε...
Γκουντ!
   

 

Αποσαφηνίζω, πως το παρόν νήμα, δεν διαπνέεται από καταγγελτική διάθεση προς τους ναρκισσιστές.

Όσοι, επειδή διάβασαν δυο - τρία βιβλία και γνώρισαν και μερικούς εγωκεντρικούς ανθρώπους, θεωρούν πως γνωρίζουν... πλανώνται πλάνην οικτράν ! Ας αφήσουν λοιπόν τα θέσφατα και τα αοριστολογικά φληναφήματα.

Προβολή στους άλλους του δικού τους , αποκηρυγμένου ναρκισσισμού κάνουν.

Και βέβαια ,ως φαιδρά, θα χαρακτηρίσω τα όσα διάβασα σε άλλο νήμα , περί επικινδυνότητας των ατόμων με εγωπαθή προσωπικότητα και μέτρων προστασίας κατά αυτών.

Πρωτίστως τον εαυτό σας δεν αποδέχεστε και αυτόν φοβάστε , κήνσορες του ναρκισσισμού. Εσωτερικός είναι ο κίνδυνος και ουχί εξωτερικός. Κοιτάξτε λοιπόν από τον εαυτό σας να προφυλαχθείτε και αφήστε τους άλλους .

Προσοχή μονάχα... ανέκαθεν όποιος πολύ προφυλάχθηκε ,αρρώστησε από την πολύ προφύλαξη!

 

Αχάαααα!

 

¨ Αγάπη είναι να δίνεις εκείνο που δεν έχεις "

Η αγάπη , πηγάζει από την έλλειψη . Αγαπά όποιος αποδέχεται , την προσωπική του ανεπάρκεια και ανολοκληρωσιμότητα και συνακόλουθα την ανάγκη του για τον Άλλο . Προσφερόμενο , δεν είναι παρά η εγγενής έλλειψη και ποθούμενο η κάλυψη αυτής .

¨Αγάπη είναι να δίνεις εκείνο που δεν έχεις , σε κάποιον που δεν το θέλει ¨

Η αγάπη αποσυντονίζει , απορυθμίζει , εκθέτει σε εξουσιαστική και αφ ΄εαυτού εξουσιογόνο δυσσυμετρία. Εξ αυτού του λόγου συχνάκις παρατηρείται ( σε πρώτο ψυχικό χρόνο , αλλά και μεθύστερα ) ροπή προς αποφυγή της .

Θεμελιακό ίδιον της αγάπης , είναι ο ναρκισσισμός . Αυτό που αγαπά κανείς , είναι το ίδιο του το Εγώ , που φαντασιακά υποστασιοποιείται στον εξωραϊσμένο Άλλο . Το να αγαπάς , σημαίνει πως θέλεις να αγαπηθείς .

 

Η αγάπη είναι ανεμπόδιστη, άνευ όρων, προϋποθέτει μαλακή καρδιά, απομάκρυνση της ψευδαίσθησης της χωριστικότητας και των αναγκών του Εγώ.
Σημαίνει ν΄ανοίγουμε τον εαυτό μας στην βαθιά αγάπη και να ερωτευόμαστε την ίδια την ζωή.
Είναι η πιο ισχυρή ενέργεια που διαθέτει ο άνθρωπος, είναι άνθιση και άνοιγμα και η ουσία όλων των σχέσεων, είτε με την παρουσία, είτε με την απουσία της.
Ο ναρκισσισμός είναι φόβος, περιχαράκωση, ελιτισμός και μοναξιά, φοβάται ο νάρκισσος ν΄ακολουθήσει την καρδιά του, που είναι σκληρή και κρύα, δυσκολεύεται να μοιραστεί, φοβάται την συναισθηματική αδυναμία και την προδοσία. Η έλλειψη αγάπης και η παντοδυναμία των φόβων αυτών μπορούν να επιφέρουν ζήλεια, πικρία, θυμό, μίσος και αδυναμία να συγχωρήσει κανείς τους άλλους, γιατί στην ουσία δεν μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του, υπάρχει πάντα ένα αθεράπευτο τραύμα κι από κει πηγάζει η χειριστικότητα και η «τραυματική δύναμή» του. Φοβάται να θεραπευτεί, φοβάται ότι δεν αξίζει την αγάπη γι΄αυτό που πραγματικά είναι, γι΄αυτό ενδύεται ρόλους, βάζει ασπίδες, χτίζει τοίχους. Το Εγώ του τον καθιστά μοναχικό, του στερεί την συμπόνοια και την φιλευσπλαχνία, ουσιαστικά έχει φόβο ουσιαστικής οικειότητας, δεν αποκαλύπτει τα πραγματικά του αισθήματα ούτε στον εαυτό του.
Ένα τραυματισμένο παιδί είναι τελικά ο νάρκισσος.
Αυτό είναι το δικό μου συμπέρασμα.
Ο ναρκισσισμός είναι ένα από τα στάδια της αυταγάπης, αλλά από το πολύ πρωταρχικά.
Δεν ενσωματώνει το δικαίωμά μας να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε άνευ όρων, βάζει όρους και όρια και προϋποθέσεις, είναι ένα ατελές στάδιο.
Δεν μπορεί να απαιτούνται όροι για να δώσεις την καρδιά σου, ο νάρκισσος θέτει όρους ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό, γι΄αυτό είναι αυστηρός και άκαμπτος, θέλει να τον αγαπούν για να αντλεί δύναμη, αλλά δεν δύναται ν΄αγαπήσει γιατί δεν έχει το θάρρος.
Όταν δεν υπάρχει Εγώ, δεν υπάρχει και άλλος, τότε έρχεται η πραγματική αγάπη.
Άλλωστε ο μόνος τρόπος ν΄αγαπηθείς, είναι ν΄αγαπήσεις άνευ όρων, ορίων και λόγων.
«Η αγάπη είναι ο εξάντας της αλήθειας» Τ.Ρουμί

 

Ενδιαφέρον συμπέρασμα

 

Σεβαστή η άποψή σου , αλλά έχω διαφορετική .

Φρονώ πως το ιδεατό άτομο που ενσαρκώνει τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις , απλά δεν έχει αποδεχτεί την προσωπική του έλλειψη , τις εγωτικές του ανάγκες και τον αναπόδραστο , πανανθρώπινο ναρκισσισμό του . Εκκινεί από μια ψευδεπίγραφη πληρότητα .

Η μονότροπη προτροπή - απαίτηση ,για αγάπη άνευ ορίων και άνευ όρων , αποτελεί βρεφικόμορφη βούληση , με φαντασιακές προβολές , απορρέουσα από ένα λανθάνον αίσθημα παντοδυναμίας και ακόρεστης επιθυμίας.

Όσον αφορά τον εξάντα , η αρχή λειτουργίας του ,εδράζεται κυρίως στο φαινόμενο της ανάκλασης ! Αναπότρεπτος , παντού ο καθρέφτης ...

Επιπροσθέτως όπως όλα τα όργανα ακριβείας , έτσι και το αστρονομικό , γωνιομετρικό , παρωχημένο αυτό όργανο , υπόκειται σε σφάλματα . 7 τον αριθμό . Δεν είναι και λίγα , όσο να πεις .

Η εκμηδένιση του Εγώ , η έλλειψη ρεαλιστικής αναπαραστασιμότητας του Άλλου και η συνακόλουθη σύγχυση μεταξύ των δυο , ( Εγώ - Μη Εγώ ) δύναται να οδηγήσει σε αποπροσωποίηση , μεταξύ άλλων .

Παρακαλώ μην το κάνουμε ντέρμπι ( που λέει και ο φίλος μας )

Θέλω να διαβάσω και απόψεις , μελών που δεν συνηθίζουν να γράφουν . Γράψτε βρε ! Δώστε νέα δημιουργική πνοή στο φόρουμ .

 

Εξαιρετική διατύπωση!

 

Χωρίς να γνωρίζω κατά πόσο ισχύει ο διαχωρισμός τον αποδέχομαι, αν και το σύνολο όταν αναφέρεται σε νάρκισσους έχει στο μυαλό του τη δεύτερη κατηγορία και μόνο.
Ο ορισμός που θυμάμαι από το σχολείο ακόμα για τον Νάρκισσο, είναι ότι είναι αυτός που είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε κάποιον που είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του και πιστεύει ότι το αξίζει. Δεν έχει καμία ανάγκη να μειώσει τους υπόλοιπους για να νιώσει ξεχωριστός. Νιώθει ότι είναι ξεχωριστός και ότι αυτοί που δεν το βλέπουν δεν τον γνωρίζουν αρκετά για να το δουν, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Στην δεύτερη περίπτωση όμως έχουμε κάποιον ερωτευμένο με τον εαυτό του που δεν εχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Η ανάγκη να μειώσει τους άλλους για να νιώσει ότι είναι αυτός ξεχωριστός είναι μονόδρομος.
Ενίοτε κάνει μεγάλη προσπάθεια για να δείξει το ποσό ευαίσθητος είναι, σε διάφορα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, και ότι συμβάλει στην προσπάθεια για έναν καλύτερο κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα η μόνη συμβολή που τον ενδιαφέρει είναι στην προβολή του.
Ενδεχομένως, σε περίπτωση που του δοθεί ευκαιρία (ή και όχι) θα φροντίσει άμεσα ή έμμεσα να πει και ένα καλό λόγο για τον εαυτό του προσπαθώντας να πείσει τους άλλους, αλλά κυρίως τον εαυτό του, πως αυτό που λέει είναι αλήθεια ή έστω, το εννοεί.
Μπορεί να τον ακούσεις να λέει τι όμορφος που είναι και ας είναι ωσάν καμπουρογαμόσαυρος.
Συνηθέστερα θα προβάλει μη εξωτερικά χαρακτηριστικά τα οποία μπορεί να είναι ναι μεν μετρήσιμα, αλλά οι μετρήσεις δεν είναι στη διάθεση εκάστου, τουλάχιστον άμεσα, παρόλο που η συναναστροφη μαζί του θα καταστήσει την έλλειψη ορατή.
Παράδειγμα, μπορεί να δηλώσει περήφανος για την αντίληψη του ακόμα και αν δεν είναι ικανός να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα ή στα του χώρου να δηλώσει για τον εαυτό του το ποσό ισχυρός είναι και ας μην το εμπνέει σε κανέναν.

Οι απόψεις είναι καθαρά προσωπικές

 

Οταν δινεις αυτο που δεν εχεις σ αυτον που δεν το θελει, τοτε φαντασιωνεσαι εναν "ερωτα" που ουσιαστικα δεν υπαρχει και μαλιστα διχως ανταποκριση - Περιεργα μαζοχιστικο μου φαινεται, ακομη και για φαντασιωση. Και καμια σχεση με την αμοιβαια αγαπη που κανει ενα ζευγαρι ευτυχισμενο.
Αυτο που περιγραφεται ως απορρυθμιστικο, εξουσιαστικό, δυσσυμετρικο, ειναι μια τοξικη σχεση και ουδεμια σχεση εχει με αγαπη.
Υπαρχουν βεβαια καποια αδιανοητα οπως "σ αγαπω με τον τροπο μου" ή "φερομαι ετσι για το καλο σου" τα οποια ειναι ψεμματα. Τα ατομα που φερονται ετσι, απλως προσπαθουν να καλυψουν δικα τους προβληματα και δυστυχως μερικες φορες δημιουργουν προβληματα και στους συντροφους τους ή χειροτερευουν οι ιδιοι μεσα απ την απορριψη που συνηθως λαμβανουν.

Η αγαπη δυναμωνει τους ερωτευμενους, τους κανει να αισθανονται πιο ομορφα, επειδη αλληλεπιδρουν αρμονικα με τον συντροφο, και καπου εκει μαλλον νιωθουν πως αλληλοσυμπληρωνονται -βρισκουν το αλλο μισο κλπ ενω ουσιαστικα ο καθενας ειναι ηδη ολοκληρος, απλως νιωθει μια πληροτητα απο την προσφορα αγαπης και την αμοιβαιοτητα.

Δεν αντιλέγω πως κάποιοι προσεγγίζουν την αγάπη εγωκεντρικά δλδ βάζοντας τον εαυτό τους σε τεράστιο "γκρο πλαν" μες στη σχέση και τον σύντροφο, λίγο σε ο.τι απεμεινε απο χώρο.
Κι απ ο.τι διαβαζω, αυτο είναι ενα απ τα τοξικά χαρακτηριστικά των ναρκισσιστων.
Διοτι αμα μένανε στην εικόνα του φορεβερ ερωτευμένου με το ειδωλο του, δεν θα υπηρχε θεμα για τους αλλους.
Το πρόβλημα έρχεται οταν στις συναναστροφες του κάποιος πασχίζει να μειώνει τον αλλον, ωστε να "ανεβει" ο ιδιος. Πολυ τοξικο αυτο και δεν φανερωνει καποιον ερωτα με τον εαυτο του θα λεγα. Πιο πολυ σαν τοξικος επιδεσμος σε βαθυτατα κομπλεξ δειχνει.

 

Πολύ πετυχημένη θεωρώ η παρομοίωση των ναρκισσων με τα τριανταφυλλα. Η μονη διαφορα ειναι οτι συνηθως ο ναρκισσος θα κρυψει επιτηδες και επιμελως τα αγκαθια του κατω απο τα πεταλα. Κι ετσι η επιλογη και αποδοψη ολοκληρου υου τριανταφυλλου δεν υφισταται αφου ο επιλεγων αρχικα εξαπαταται.