No safe word

Τι τους κρατάει σε μία σχέση M/s, αυτούς στους οποίους αναφέρεστε;

 

Δεν έχω εικόνα για τα "άδυτα" του M/s γι αυτό και δεν αναφέρθηκα στο θέμα συζήτησης αλλά σε συγκεκριμένο σχόλιο.
Το θέμα του νήματος ξεπερνάει τις γνώσεις μου και αυτά που μπορώ να καταλάβω.

 

Το συγκεκριμένο σχόλιο όμως αναφερόταν στο θέμα του νήματος.
Εκπλήσσομαι, γιατί δεν μας έχετε συνηθίσει σε παρεκτροπές των συζητήσεων με εκτός θέματος, σχόλια σας.

 

Δεν μπορώ να ξέρω πως μπορεί να συμβεί κακοποίηση στο M/s, γνωρίζοντας μάλιστα την βαρύτητα της σημασίας που δίνει στην εκπαίδευση.

Από εκεί και πέρα όμως μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι δεν μπορεί να συμβεί όπως μπορεί να συμβεί -λίγο πολύ- σε κάθε είδους ανθρώπινης αλληλεπίδρασης?

Μπορώ να μιλήσω γενικά σε ανθρώπινο επίπεδο και όχι ειδικά για το Μ/σ. Ένα άτομο που μπαίνει συνειδητά σε μια σημαντική δέσμευση ζωής δεν έχει το σκεπτικό «Νταξ μωρέ, αν δε μ αρέσει φεύγω». Η πράξη της κακοποίησης, δεν ακυρώνεται επειδή το θύμα δεν έφυγε στον τάδε χρόνο που στέκεται στη δική μας λογική, για εμάς τους τρίτους απέξω. Ούτε φυσικά επειδή κάποιοι άλλοι κάπου κάποτε είπαν ψέματα για δήθεν κακοποίηση. Δεν είναι επιχειρήματα αυτά.

 

Κόκκινη ρέγγα

Παρακαλώ διαβάστε το εισαγωγικό μήνυμα του νήματος για να δείτε ότι όσα γράφετε είναι εκτός θέματος.
Έχετε μπερδέψει τα νήματα.

 

Σε αυτό συμφωνώ στο ακέραιο!!! (με πολλά θαυμαστικά προς έμφαση   )

Εδώ όμως δεν μιλάμε για "αν δεν μου αρέσει φεύγω". Μιλάμε για μια κατάσταση που σε μια σημαντική σχέση διερραγη η ανθρώπινη συνθήκη...
Το όριο του τι ανέχομαι, αντέχω, θεωρώ έλασσον ή μείζον έναντι άλλων προφανώς και είναι εντελώς προσωπικό και ad hoc για κάθε αλληλεπίδραση.
Αν όμως κάποιος μου είναι σημαντικός, μου είναι αδιανόητο πώς μπορεί να μην μου είναι σημαντικά αυτά που του είναι σημαντικά. Είναι το νόημα, το νόημα του.

 

εδώ έχουμε έναν κοινό τόπο. ένα σημείο κοινής αντίληψης. ως κακοποίηση μπορεί να αποτιμηθεί κάποια συγκεκριμένη πράξη. μόνον. καμιά φαντασίωση, καμιά δαιμονοποίηση, καμιά επιλεγμένη θέση θύματος, κανένας ισχυρισμός. μόνον συγκεκριμένη πράξη που θα αποτιμηθεί ως τέτοια, και θα αποτιμηθεί όχι αποκλειστικά απ τον μονομερή υποκειμενισμό του γουοναμπη κακοποιημένου.

κακοποιημένος μπορεί να αισθάνεται ελεύθερα όποιος θέλει. γιά να είναι κακοποιημένος χρειάζεται και να έχει κακοποιηθεί.

 

Θέτω τον προβληματισμό, συμφωνώντας μαζί σας, ότι η κακοποίηση προϋποθέτει πράξη και ότι όλα τα άλλα είναι να είχαμε να λέγαμε, όπως ορθώς αναφέρετε.

Ωστόσο, υπάρχει δυσκολία σήμερα να ορίσουμε αντικειμενικά την έννοια της πράξης σε αυτές τις περιπτώσεις , να ορίσουμε δηλαδή ποιές πράξεις θεωρούνται κακοποιητικές,(έχει αντικειμενικά ανοίξει η βεντάλια αυτών των πράξεων γιατί έχει γίνει και πιο περίπλοκος ο τρόπος διασύνδεσης των ανθρώπων καθώς και τα μέσα κακοποίησης) έχουμε επίσης συχνά αντικειμενικό θέμα απόδειξης αφού τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν μάρτυρες, και εν τέλει από ποιόν θα αποτιμηθεί η κακοποίηση ως τέτοια αν αυτή για οποιονδήποτε τρόπο δεν πάρει την δικαστική οδό, έστω αποδεχόμενοι ότι η δικαιοσύνη κάνει καλά τη δουλειά της και αποφασίζει αυθεντικά; Αν πάρει το δρόμο της δημοσιότητας θα αποτιμηθεί από τον κάθε τρίτο, όπως αυτός νομίζει και δικαίωμά του. Αλλά το ίδιο δικαίωμα έχει και αυτός που θεωρεί ότι έχει κακοποιηθεί.

Σε σχέση με το ερώτημα που έθεσε ο @slave32 , νομίζω, ότι η @margarita_nikolayevna το έθεσε ορθά, αν το ένα μέρος κακοποιείται εν τοις πράγμασι ή νιώθει ότι κακοποιείται, ανεξάρτητα από την αντιστοιχία ή μή του τί νιώθει με την πραγματικότητα, η μόνη διαδρομή είναι η έξοδος με οποιονδήποτε τρόπο από την σχέση. Από εκεί και μετά υπάρχει και ο θρησκόληπτος τρόπος αντίληψης του θέματος ότι αν η σχέση είναι M/s δεν μπορεί να είναι ή να γίνει κακοποιητική. Αυτό το τελευταίο είναι "Ευλογία των πιθήκων και σώσον ημάς".

 

@elfcat
σε μία διατύπωση υπόθεσης:
ΑΝ <συνθήκη> ΤΟΤΕ <συμπέρασμα>
έχει σημασία ποια είναι η συνθήκη και ποιο το συμπέρασμα καθώς αλλάζει άρδην η νοηματοδοσία... έτσι, είναι διαφορετικό το:

όπου ναι, είναι εσφαλμένη αντίληψη του θέματος, από το:

εκτιμώ πως -όπως σωστά επεσήμανες- η λέξη κλειδί σε όλη τη συζήτηση είναι η λέξη "κακοποίηση"

 

Διαβάζω και ξανά διαβαζω και πραγματικά προβληματίζομαι.
Αισθάνομαι ότι το αρχικό ποστ αναφέρεται σε ανθρώπους που δεν έχουν εμπειρία. Που κάνουν επιπόλαιες κινήσεις και παίρνουν γρήγορες αποφάσεις χωρίς να τις σκεφτούν.
Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της υποταγής. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη του να ανήκεις.
Γνωρίζω πώς είναι να στερείται κάποιος.
Όμως μια κακοποιητικη σχέση δεν θα σου προσφέρει τίποτε παραπάνω πέρα από άσχημες εμπειρίες και λάθος συμπεράσματα/εντυπώσεις γύρω από το ίδιο το BDSM.
Η ενημέρωση είναι σημαντική. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες επίσης.
Βασικότερο όλων όμως είναι να γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου πρωτίστως και τον σύντροφό σου έπειτα. (Ειδικά αν πρόκειται να γίνεις ιδιοκτησία)

Δεν το χωρά ο νους μου.

Φυσικά και όλα τα παραπάνω να μην ισχύουν και απλά η σχέση να εξελίσσεται άσχημη, μπορείς πάντα να φύγεις!
Και δεν χρειάζεται να περιμένεις κανέναν να σου πει φύγε!!!
Αν δεν περνάς καλά, αν αισθάνεσαι ότι δεν είναι για σένα η σχέση αυτή, φεύγεις!

 

Η @margarita_nikolayevna το έπιασε ακριβώς:

Ωστόσο έχουν δίκιο όσοι τονίζουν το "αν υπάρχει κακοποίηση τότε δεν είναι M/s"

Αφήνοντας στην άκρη "τι ποιεί κακοποίηση", "ποιος κρίνει ότι υπάρχει κακοποίηση" και τα ρέστα αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι "αν δεν αισθάνεσαι καλά σε μια σχέση βγες από αυτήν".

 

συμφωνώ κι εγώ (αν έχει οποιαδήοτε σημασία) οτι η ίδια η έννοια της κακοποίησης είναι ασαφής, αν όχι χαώδης. εγγενώς. αποτίμηση κάνει ο έκαστος κρίνων με όλα τα ρίσκα και τους περιορισμούς. αποσπασματικά, με προαιρέσεις, με ή χωρίς προθέσεις, φαντασιωτικά, αναθετικά ή όσο είναι δυνατό ψύχραιμα. επίκαιρα, έχει ανοίξει πολύ η βεντάγια του τι θεωρούν ορισμένοι πράξη. και έχει «καλβινιστεί» πολύ ο τρόπος διασύνδεσης ημέτερων και υμέτερων.
στην δικαστική οδό υπεισέρχεται και η επικαιρότητα της τρέχουσας νομοθετικής πρόβλεψης, ακόμη κι αν οι δικαιοδοτικοί μηχανισμοί «κάνουν καλά τη δουλειά τους».

επανέρχομαι: η επίκληση κακοποίησης δείχνει οτι κάτι δεν ικανοποιεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τον ισχυριζόμενο οτι κακοποιήθηκε. γνώμη μου είναι οτι καλά θα κάνει, στον βαθμό που μπορεί, να απομακρύνει την συνθήκη που δεν τον ικανοποιεί. σε δεύτερο χρόνο μπορεί να εκδικηθεί και τον εχθρό στον οποίο αναθέτει την κακοποίησή του. βάσιμα ή μη.

σε αυτό δεν έχω την παραμικρή επιφύλαξη. αντίθετα υποστηρίζω την θέση σας σθεναρά. η εγγενής ασάφεια της κακοποίησης διασαφηνίζεται, ενίοτε αρκετά, με επεξεργασίες και δημόσιο διάλογο. πρόσφατα γελωτοποιός ξεκαθάρισε οτι ένας κακοποιητής κακοποίησε θύμα ζητώντας του να του αγοράσει τυρόπιτα. κάθε τρίτος αποτιμά, όσο του πέφτει λόγος.