Στόχοι στο Κ/υ. Υπάρχουν;

Ορμώμενη από την παρακάτω τοποθέτηση θα μ'ενδιέφερε να διαβάσω τις θέσεις σας.

Και να συμπληρώσω εκτός από το ποιοί είναι αυτοί και το ΄΄σε τι αποσκοπούν΄΄.

Ευχαριστώ σας..

 

Αποσκοπουν στην ικανοποιηση του Κ κ στην τακτοποιηση του υ

 

Τι σημαίνει τακτοποίηση του υ;

 

Να παρει την μορφη που θελει ο Κ

 

Να φτάσουμε μαζί στη θέωση... δεν θα μπορούσα να φανταστώ τίποτε λιγότερο...

 

To all
Το ερώτημα έχει τρία σκέλη.
a) Υπάρχουν στόχοι στο 24/7 Κ/υ;
b) Ποιοί είναι αυτοί;
c) Που αποσκοπούν;

@Lady in Corslet ώπου "θέωση" σημαίνει για σένα τι; και ποιοι στόχοι οδηγούν εκεί;

 

α) Αν και υποκειμενικο, για εμένα θα έπρεπε να υπάρχουν...
β) Επίσης υποκειμενικό, εξαρτάται από το που αποσκοπούν...
γ) Η θέωση, που για εμένα είναι η /και θα ήθελα να είναι ο προορισμός, είναι να μετεξελιχθούν και οι 2 τόσο ατομικά, όσο και ως ένωση στο ανώτατο που μπορούν να φτάσουν...

 

Πέραν της υποκειμενικότητος ή όχι είναι ξεκάθαρο πως ρωτάω ποιοί είναι κατά τη γνώμη μας αυτοί οι στόχοι και σε δεύτερο χρόνο το που αποσκοπούν. Πως θα φτάσει κανείς στον προορισμό εάν δεν έχει ξεκάθαρους στόχους και διαμόρφωσή τους στην πορεία εφόσον χρειάζεται;
Επιπροσθέτως, η θέωση με τον τρόπο που την έχεις στο μυαλό σου, δεν θα μπορούσε να αποτελεί προορισμό για κάθε είδους σχέση και όχι μόνο για 24/7 Κ/υ;

 

@kinvara

Οποιαδήποτε επιθυμία χωρίς συγκεκριμένο στόχο υλοποίησης της λέγεται αλλιώς και ευχή και κατά συνέπεια στα δικά μου μάτια φαίνεται αδύνατο να υπάρχει Κ/υ χωρίς να υπάρχουν στόχοι.

Ποιοί είναι; Αυτοί που βάζει ο Κ.

 

Και στα δικά μου.  

Προφανώς. Κάθε Κ/υ καθορίζεται από τους στόχους του Κ και τα ζητούμενα μπορεί να είναι μοναδικά σε κάθε σχέση. Ωστόσο φάνηκε ενδιαφέρον για μένα βάση του αποσπάσματος του νήματος που έκανα quote στο αρχικό μου ποστ, το να δούμε εαν μπορούμε να αναφέρουμε κάποιους ως προς το Κ / υ γενικότερα χωρίς να εξατομικεύουμε.

 

Όταν πλησίασα τον χώρο δεν είχα στόχους ή προτεραιότητες ούτε είχα κάνει επιλογές, πολύ αργότερα έκανα. Είχα έναν ισχυρό σκοπό αν και όχι απόλυτα συνειδητό και αναζητούσα με πολύ προσεκτικά βήματα και πάντα δοκιμάζοντας πολύ καλά. Η διαίσθησή μου με είχε φέρει στον χώρο. Είχα ισχυρές επιθυμίες, αξίες και πιστεύω και με οδηγούσε μια, ας την πω, οργανωμένη τυχαιότητα.

Κάπως έτσι, όλα πήγαν καλά και πηγαίνουν καλύτερα.

Πολλές φορές ως σκλάβα ένιωσα ότι ξαφνικά αντιλαμβανόμουν κάτι νέο και βαθύτερο για την κατάσταση των πραγμάτων, την σύνδεσή τους με τον έξω κόσμο και εμένα, πολλές ανακαλύψεις, πολλές νέες επιγνώσεις, μερικές υπερβάσεις σίγουρα. Εμπόδια, αναστολές που σταδιακά παραμερίζονταν. Αυτά όλα θα είχαν μείνει συναισθήματα της στιγμής, εμπειρίες, ιδιαίτερες στιγμές, το πολύ γραμμές σε ένα ημερολόγιο ή σε ένα ποστ, όμως πάντα στον Αφέντη καταλήγουν, που τους δίνει το οριστικό τους σχήμα. Που ορίζει ενέργειες λαμβάνοντας υπόψη και αυτά τα νεότερα στοιχεία.

Τώρα πια μπορώ να πω ότι υπάρχουν στόχοι, οι οποίοι κατατείνουν στην ευχαρίστηση, την ικανοποίηση, την υπηρεσία προς τον Αφέντη. Υπηρετώ αυτούς τους στόχους, ίσως είμαι και μέρος τους και μου αφήνουν ουσιαστικό περιθώριο δημιουργικότητας.

Γενικότερα να πω ότι η γνώμη μου είναι πως η Κυριαρχία μπορεί να είναι και αυτοσκοπός και η υποταγή θεωρώ ότι είναι θετική ανταπόκριση στην Κυριαρχία. Δεν νομίζω ότι η υποταγή μπορεί να έχει στόχους, ή σχέδιο ζωής κ.ά. αλλά έχει συγκεκριμένο πλαίσιο αναφοράς, feedback, βαθιά ικανοποίηση όταν τα πράγματα γίνονται όπως τα όρισε ο Αφέντης, υποστηρικτικά πρόσωπα, ορίζοντα και όλα αυτά δημιουργούν την δυναμική τους.

Η βελτίωσή μου ποτέ δεν με ένοιαξε ως προς D/s και όποτε ένιωσα να με τρυπάει επώδυνα η σκέψη ότι πρέπει οπωσδήποτε να βελτιωθώ πάρα πολύ, πάραυτα, για να είμαι αντάξια του προσφερόμενου, ήξερα ότι κάτι πήγαινε πάρα πολύ λάθος και οργάνωνα, πάλι όλως τυχαίως, τη διαφυγή μου από την παλιοκατάσταση. Ήθελα να αλλάξω ορισμένα πράγματα στη στάση και στη συμπεριφορά μου για να είμαι πιο κοντά στις αξίες μου και στον γενικότερο σκοπό μου, αλλά αυτή ήταν μια διαδικασία, ας πω "παράλληλη" με το D/s, δεν ήταν το D/s. Η αυτοπραγμάτωσή μου με ένοιαζε, πάντα. Θεωρώ ότι τυχαίο δεν είναι τίποτα, όταν είναι αυτό που μένει. Αιισθάνομαι οτι αυτό που υπάρχει, στην Κυριαρχία - υποταγή, στο M/s, είναι πολύτιμο και αξίζει κάθε φροντίδα. Αλλά και πάλι, δεν είμαι διόλου βέβαιη ότι αυτό είναι στόχος με την έννοια που δίνουμε στον στόχο, τρόπος ζωής θαρρώ πως είναι.

 

To να είσαι σκλάβα του Αφέντη είναι από μόνο του πολύ βαθύτερο και σίγουρα κάτι πολύ πέρα από την πιθανή επιθυμία-ανάγκη να ανήκεις, πέρα από τις ηδονές που εντείνουν αυτή την επιθυμία, πέρα από τις φαντασιώσεις του πως μπορεί να ειναι ή να βιωθεί κάτι τέτοιο. Όσο πιο βαθιά ενστερνίζεσαι το μέσα σου και την αλληλεπίδραση με τον Άλλον τόσο προχωράς νομίζω και μάλιστα ο δρόμος είναι πιο νηφάλιος και ουσιαστικός. Δεν βασίζεται σε φετιχ και φαντασιώσεις, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Θα συμπλήρωνα πως βασικός στόχος του Κ/υ στα δικά μου μάτια τουλάχιστον είναι η απουσία ΄΄πάλης΄΄ και ανταγωνισμού μέσα στη σχέση, πράγμα που αφήνει μεγαλύτερα και ουσιαστικότερα περιθώρια για την ανάπτυξή της.

Θίγεις κάτι πολύ ουσιαστικό που αφορά την αυτοπραγμάτωση. Πόσο μάλλον την αυτοπραγμάτωση μέσα από το Κ/υ. Δεν θα μπω στη διαδικασία να διαχωρίσω D/s από Μ/s όχι γιατί δεν έχουν διαφορές μεταξύ τους αλλά γιατί και τα δυο αφορούν τρόπο ζωής για εμένα (το D/s αν όχι ολιστικά, τότε στο μεγαλύτερο ποσοστό του θαρρώ) και άρα δεν μπορεί να είναι στόχος το ίδιο το Κ/υ, μπορεί όμως να επιφέρει στόχους ως προς την διαδρομή και το αποτέλεσμα. Στόχους που θέτει ο Κ, στοχους που υιοθετει η υ, στόχους που ολοκληρώνουν Μ/μαζί.  
Η αυτοπραγμάτωση είναι ζητούμενο σε όλη μου τη ζωή και θαρρώ πως η αυτοπραγμάτωση μέσα από το Κ/υ ίσως είναι ένα κεφάλαιο που αξίζει δικό του νήμα.