Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Αφού συμφωνούμε στο σημαντικό ότι οι διακρίσεις και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί μπορούν να εξαλειφθούν μόνο αν αλλαξει το σύστημα που τους γεννάει με κορυφαία διάκριση αυτή των πλουσίων και των φτωχών και είναι αγώνας και των δύο φύλων και μάλιστα αναφέρεστε σε συγκεκριμένα δικά μου χωρία όπου τα γράφω αυτά, και αφού συμφωνείτε ότι περιγράφω την πραγματικότητα, ως προς την ύπαρξη διακρίσεων σε βάρος των γυναικών από πού σας προκύπτει ότι θέτω αντιπαραθετικά τα δύο φύλα;

Δεν βγάζει νόημα, παρά μόνο αν αυτή η θέση σας είναι προϊόν προκατάληψης, όταν με διαβάζετε να λέω άλλα πράγματα, η οποία προκατάληψη, σας βάζει να λέτε ότι όποιος πιστεύει στην ισότητα αντρών, γυναικών, δηλαδή στην ισότητα όλων των ανθρώπων, βάζει σε αντιπαράθεση τα δύο φύλα και ας σημειώνετε η ίδια, ότι γράφω εντελώς το αντίθετο με το οποίο και συμφωνείτε. Άλλως, πού έχω γράψει εγώ συγκεκριμένα για κάποια αντιπαλότητα των δύο φύλων;

Πολύ σύντομα για την κλειτοριδεκτομή.

Η κλειτοριδεκτομή αφορά περίπου 140.000.000 γυναίκες παγκοσμίως, και ήδη περίπου 500.000 γυναίκες στην Ευρώπη. Η κλειτοριδεκτομή, ο ακρωτηριασμός δηλαδή των γυναικείων γεννητικών οργάνων, γίνεται κυρίως για λόγους περιορισμού της “αχαλίνωτης” σεξουαλικότητας της γυναικας και της ομορφιάς και της καθαρότητας των ανήλικων κοριτσιών.

Πιθανώς η παραπάνω προκατάληψή, σας οδηγεί στο “αντεπιχείρημα” (σε ένα επιχείρημα που ποτέ δεν έθεσα) ότι να, δεν είναι θέμα άνδρες vs γυναίκες γιατί κάποιοι μπαμπάδες προσπαθούν να σώσουν τα κορίτσια τους και ότι κάποιοι άνδρες δεν απολαμβάνουν την κλειτοριδεκτομή των συζύγων τους και άρα γιατί να την επιθυμούν. Πιστεύετε ότι αλλάζει κάτι στο γεγονός ότι είναι μια πρακτική εναντίον των γυναικών, αν σας πώ ότι τις περισσότερες φορές την κλειτοριδεκτομή την κάνουν οι μεγαλύτερες γυναίκες της πατριάς, της φυλής και όχι γιατροί; Θα άλλάζε κάτι ως προς την βαρβαρότητα που υφίστανται εκατομμύρια γυναικες στο όνομα της καθαριότητας, της ομορφιάς και του περιορισμού του αχαλίνωτου σεξουαλισμού τους; Και αντίστροφα, οι όποιες προσπάθειες όποιων πατεράδων να προστατέψουν τα κορίτσια τους, αλλάζουν τη φύση της βαρβαρότητας αυτής; Πιστεύετε ότι όσοι αγωνιζονται για την κατάργησή της είναι μίσανδροι; Δεν μου έχετε δώσει τέτοια εντύπωση.

Λέτε επίσης “ο φεμινισμός του σήμερα”.Τί είναι αυτό; Αν εννοείτε την μιντιακή οχλαγωγία, τί γράψανε κάπου οι μωβ, και οι ροζ και κάποια στο lesbian.gr και δεν ξέρω εγώ τί, αυτά είναι ασημαντότητες και δεν σημαίνουν τίποτα για τα δισεκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο που έχουν τα δικά τους προβλήματα, τα οποία δεν περιλαμβάνουν κανένα μίσος για το άλλο φύλο. Οπως τα μίντια μας έλεγαν πρόπερσι για τη Γκρέτα και τις πλαστικές σακούλες που πρέπει να χρεώνονται γιατί κλιματική αλλαγή και κάποιοι τα παίρνανε σοβαρά έτσι και φέτος μας λένε να ανοίξουν τα εργοστάσια λιγνίτη γιατί Ρώσοι. Ερχονται και παρέρχονται αυτά τα μιντιακά, για αλλότρια συμφέροντα. Εμείς, σε μολυσμένα περιβάλλοντα εξακολουθούμε να ζούμε οι περισσότεροι, αυτό δεν άλλαξε με την κάθε μιντιακή μπούρδα.

Πάντως προσωπικά μου είναι υπεραρκετό ότι συμφωνούμε στο βασικό. Τα υπόλοιπα, τυχόν προκαταλήψεις και παρανοήσεις λύνονται μέσα στο χρόνο και στην ίδια τη ζωή.

 

Κάτι κάνω.Στις προσπάθειες εντυπωσιασμού που συχνά διαβάζω ως ένδειξη νοημοσύνης, εδώ μέσα είναι και κάποια γραπτά που την περιέχουν εν τοις πράγμασι.

Κοίτα τώρα τι γίνεται. Μέχρι και αν ποτέ καταλάβουμε ότι καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα και ανάγκες και εμείς εθελοτυφλούμε ακολουθώντας ομάδες, αρχηγούς, κινήματα που και την καλύτερη διάθεση να έχουν καταλήγουν στο "μια από τα ίδια" ή στο "να κοιτάξουμε τον κώλο μας" , θα συνεχίσουν να καταπαντούνται εις τους αιώνες γιατί πάντα σημασία έχει να προστατέψουμε την καρέτα -καρέτα έστω κι αν δίπλα της πεθαίνουν χιλιάδες, γιατί πάντα και μόνο πλην εξαιρέσεων σημασία έχει το μπικίνι. Να το σώσουμε λοιπόν.  

 

'' Περιγράφω τα συναισθήματα μου για αυτό το ζήτημα γιατί ο σαδομαζοχισμός συνήθως αντιμετωπίζεται με έναν αφηρημένο αυτάρεσκο τρόπο από τις φεμινίστριες θεωρητικούς οι οποίες πιστεύουν ότι είναι η επιτομή του μισογυνισμού και του σεξισμού και της βίας. Σε αυτό το άρθρο θέλω να εξετάσω τον σαδομαζοχισμό από μια θεωρητική σκοπιά και να προσπαθήσω να επανασυνδέσω το φεμινισμό με το σαδομαζοχισμό. Το κίνητρο μου ήταν για ανθρώπους που φοβούνται ή ντρέπονται για την ερωτική τους ανταπόκριση στις σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις. Δεν θέλω να ξανακούσω άλλες τραγικές ιστορίες για γυναίκες που καταστέλλουν τη σεξουαλικότητα τους επειδή νομίζουν πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικά σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για ανημποριά ή σεξουαλικό έλεγχο. Δεν πιστεύω σε αυτό παραπάνω από στο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απέχουν απ’ το σεξ για να είναι καλοί καθολικοί. Το γυναικείο κίνημα έχει καταντήσει μια ηθικιστική δύναμη και συνεισφέρει στην αυτοπεριφρόνηση και τη μιζέρια που βιώνουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Αφού οι σεξουαλικοί αντιφρονούντες ποδοπατούνται απ’ τους μονολιθικούς σεμνότυφους θεσμούς, νομίζω πως ήρθε για το γυναικείο κίνημα να υιοθέτησει πιο ριζοσπαστικές θέσεις σχετικά με ζητήματα του σεξ.''

Η συζήτηση δυσκολεύει αφού οι φεμινίστριες θεωρητικοί δεν μελετούν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα πριν βγάλουν κρίση σχετικά με τη σεξουαλική επιλογή. Όπως οι βικτωριανοί ιεραπόστολοι στην πολυνησία, επιμένουν να ερμηνεύουν τη σεξουαλική συμπεριφορά άλλων ανθρώπων με τα δικά τους σύστημα αξιών.
.....

Αφού η λέξη έχει γίνει ταμπέλα, θα πρέπει να εξηγήσω γιατί αποκαλώ τον εαυτό μου φεμινίστρια. Πιστεύω πως η κοινωνία στην οποία ζω αποτελεί μια πατριαρχία. Η εξουσία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια των αντρών, και τούτη η πατριαρχία αποτρέπει ενεργά τις γυναίκες ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν και να ολοκληρωθούν ως ανθρώπινα όντα. Οι γυναίκες καταπιέζονται με το που τους αρνούνται την πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους, στην πολιτική εξουσία και στον έλεγχο του αναπαραγωγικού τους κύκλου. Αυτή η καταπίεση διευθύνεται από διάφορους θεσμούς αλλά κυρίως από την οικογένεια, τη θρησκεία και το κράτος. Ένα μέρος ουσιώδες αυτής της καταπίεσης των γυναικών είναι ο έλεγχος πάνω στη σεξουαλική ιδεολογία, μυθολογία και συμπεριφορά. Αυτός ο κοινωνικός έλεγχος επηρεάζει τόσο το σεξουαλικά κομφορμιστή όσο και τον αντικομφορμιστή. Διότι η εκπαίδευση μας στη συμβατική σεξουαλικότητα αρχίζει με το που γεννιόμαστε, και διότι οι ποινές για την εξέγερση είναι τόσο σκληρές που κανένα άτομο ή ομάδα δεν είναι λεύτερο από την ερωτική τυραννία.
.....
Ο όρος σαδομαζοχισμός έχει λασπωθεί κυρίως απ’ τα μμε, την κλινική ψυχολογία, και το κίνημα ενάντια στην πορνογραφία. Άλλωστε η ομοφοβία δεν αποτελεί την μόνη μορφή σεξουαλικής προκατάληψης. Κάθε μειοψηφική σεξουαλική συμπεριφορά έχει μυθολογικοποιηθεί και παραμορφωθεί. Περιτριγυριζόμαστε από μια απέραντη φτώχεια, επακριβών, ξεκάθαρων πληροφοριών γύρω απ΄ το σεξ. Αυτός είναι ένας απ’ τους τρόπους ελέγχου της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πως υπάρχει μια τεχνική ή ένας τρόπος ζωής, δεν είναι πιθανόν να τον δοκιμάσουν. Αν οι μοναδικές εικόνες που έχουμε για μια σεξουαλική πρακτική είναι άσχημες, απειλητικές ή αηδιαστικές, τότε είτε θα δοκιμάσουμε αυτή την πρακτική είτε θα ανησυχούμε όταν την απολαμβάνουμε.
....
Για ορισμένους ανθρώπους το γεγονός ότι ο σαδομαζοχισμός είναι συναινετικός τον καθιστά αποδεκτό. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί κάποιος τον απολαμβάνει, μα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι σαδομαζοχιστές δεν είναι απάνθρωπα τέρατα. Για πολλούς συμπεριλαμβανομένων πολλών φεμινιστριών το γεγονός ότι είναι προιόν συναίνεσης τον καθιστά πιο αποτρόπαιο. Μια γυναίκα που αποζητάει ενεργητικά μια σεξουαλική κατάσταση στην οποία είναι ανήμπορη είναι στα μάτια τους μια προδότρια. Δεν έχει προσπαθήσει τόσα χρόνια το γυναικείο κίνημα να πείσει τους ανθρώπους ότι οι γυναίκες δεν είναι εκ φύσεως μαζοχίστριες? Αρχικά αυτό το τσιτάτο σήμαινε ότι οι γυναίκες δεν κατασκευάζουν οι ίδιες τη δευτεροκλασάτη θέση τους στην κοινωνία, δεν την απολαμβάνουν και αποτελούν θύματα μιας κοινωνικά κατασκευασμένης διάκρισης, όχι της βιολογίας. Μια σεξουαλικά μαζοχίστρια βέβαια δε θέλει να βιαστεί, να χτυπηθεί και να αποτελέσει θύμα διάκρισης στο χώρο εργασίας της, ή να την καταπιέσει το σύστημα.Η επιθυμία της να παίξει μια συγκεκριμένη σεξουαλική φαντασίωση διαφέρει πολλά από τ ψευδοψυχιατρική προσταγή ότι ο κόσμος της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η συνουσία και η γέννα.
Κάποιες φεμινίστριες ακόμα ανθίστανται στην περιγραφή του σαδομαζοχισμού ως συναινετικού. Πιστεύουν πως η κοινωνία έχει εκπαιδεύσει όλες μας να δεχόμαστε τις εξουσιαστικές ανισότητες και τις ιεραρχικές σχέσεις.
....
Μερικές φεμινίστριες όμως εξακολουθούν βρίσκουν τους ρόλους του σαδομαζοχισμού ενοχλητικούς διότι πιστεύουν ότι προέρχονται από αυθεντικά καταπιεστικές καταστάσεις. Κατηγορούν τον σαδομαζοχισμό ότι είναι φασιστικός λόγω του συμβολισμού που υιοθετείται για να δημιουργηθεί μια σαδομαζοχιστική ατμόσφαιρα. Και πράγματι κάποιοι σαδομαζοχιστές απολάμβάνουν φαντασιώσεις πιο περίπλοκες από μια απλή δομή top εναντίον bottom. Mια σαδομαζοχιστική σκηνή μπορεί να παιχτεί χρησιμοποιώντας περσόνες φρουρού και φυλακισμένου, μπάτσου και υπόπτου, ναζί και εβραίου, λευκού και μαύρου, στρέιτ άντρα και γκέι, παπά και αμαρτωλού, δάσκαλου και μαθητή, πουτάνας και πελάτη… κλπ

Ωστόσο κανένα σύμβολο δεν έχει ένα και μοναδικό νόημα. Το νόημα του προέρχεται απ’ το περιεχόμενο στο οποίο χρησιμοποιείται. Ένας σαδομαζοχιστής που φοράει σβάστικα δεν είναι αναγκαστικά ναζί, κάποιος που έχει περασμένες χειροπέδες στη ζώνη του δεν είναι μπάτσος, κάποια που φοράει σκούφο καλόγριας δεν είναι καθολικιά. Ο σαδομαζοχισμός αποτελεί μια παρωδία της κρυμμένης σεξουαλικής φύσης του φασισμού και όχι λατρεία ή αποδοχή του. Νομίζετε πως πολλοί ναζί, μπάτσοι και παπάδες και δάσκαλοι θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε τέτοια σεξουαλική σχέση? Είναι ακόμα λανθασμένο να θεωρούμε πως ο ιστορικός καταπιεστής είναι πάντα τοπ στη σαδομαζοχιστική συνεύρεση. Το παιδί μπορεί να επιβάλλεται στο γονιό, ο φυλακισμένος στον μπάτσο, ο gay στο str8. O διάλογος σε ορισμένες σαδομαζοχιστικές σκηνές μπορεί να ακούγεται σεξιστικός ή ομοφοβικός από τα απέξω, όμως το πραγματικό του νόημα από τα μέσα είναι άλλο. ΄Ένας μια top αποκαλεί τον/την bottom ψωλορουφήχτρα για να του/τς δίνει μια οδηγία (δηλαδή το στοματικό ερεθισμό), τον/την ερεθισμό, τον/την ενθαρρύνει να αφήσει τις αναστολές και να επιτελέσει μια πράξη την οποία πιθανώς φοβάται, ή απλά να προκληθεί ντροπή και ενοχή η οποία στο συγκεκριμένο πλαίσιο χρησιμεύει ως προωθητικό κι όχι ανασταλτικό στοιχείο τς συνεύρεσης.
Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός επικεντρώνεται σε όποια συναισθήματα απαγορεύονται και ψάχνει έναν τρόπο να αποσπάσει ηδονή απ’ την απαγόρευση. Έτσι αποτελεί το απόγειο του μη παραγωγικού σεξ. Οι φεμινίστριες που κατηγορούν τους σαδομαζοχιστές ότι χλευάζουν τους καταπιεσμένους με το να παίζουν παιχνίδια επιβολής ξεχνούν πως είμαστε κι εμείς καταπιεσμένοι. Υποφέρουμε από την αστυνομική βία, τη βία στους δρόμους, τη διάκριση στα ενοικιαστήρια και στην εργασία. Δεν μας συμπεριφέρονται όπως το σύστημα αντιμετωπίζει τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές του.
....
Το ζήτημα του πόνου είναι μάλλον εξίσου δύσκολο για τις φεμινίστριες με τους πολωμένους ρόλους. Τείνουμε να σχετίζουμε τον πόνο με την αρρώστια και την αυτοκαταστροφή. Πρώτα από όλα ο σαδομαζοχισμός δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά πόνο. Η εναλλαγή εξουσίας είναι πιο ουσιαστική για το σαδομαζοχισμό από την έντονη αίσθηση, την τιμωρία ή την πειθαρχία.

Δεύτερον, ο πόνος αποτελεί μια υποκειμενική εμπειρία. Ανάλογα με την περίπτωση μια άλφα αίσθηση μπορεί να σε τρομάξει, να σε οργίσει, να σε παροτρύνει ή να σε καυλώσει. Κάποιοι διαλέγουν να υπομένουν το πόνο αν ο σκοπός τους θεωρείται άξιος. Ούτε η μητέρα τερέζα, ούτε οι μαραθωνόδρομοι θεωρούνται σεξουαλικά ανώμαλοι. Το ότι ο σαδομαζοχισμός καταδικάζεται ενώ ο επίπονος αθλητισμός ή το θρησκευτικό μαρτύριο όχι αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του τρόπου που το σεξ διαχωρίζεται από την κοινωνία μας.
Μοιάζουμε ανίκανοι να χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική και συμπόνοια που διαθέτουμε για μη σεξουαλικά θέματα για σεξουαλικά.
Ο σαδομαζοχισμός προσβάλλει το ταμπού που διατηρεί το μυστικισμό του ρομαντικού σεξ. Κάθε πόνος είναι εκούσιος. Μα τα ερεθισμένα άτομα δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν μυρίζουν, δε γεύονται και δε νοιώθουν τον πόνο με τον τρόπο ή την ένταση των μη ερεθισμένων. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν μελανιές οι γρατσουνιές το πρωί μετά από ένα συναρπαστικό σεξ και δεν μπορούν να θυμηθούν καν πότε ή πως ακριβώς τις απέκτησαν.

Η αίσθηση που περιλαμβάνει ο σαδομαζοχισμός δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτό. Αυτό που μοιάζει επίπονο στον παρατηρητή, μάλλον γίνεται αντιληπτό ως καύλα, ηδονή κοκ απ’ το μαζοχιστή. Ένας μια καλή/καλός τοπ χτίζει την αίσθηση αργά εναλλάσσοντας τον πόνο με την ηδονή αποδίδοντας διάρκεια και μεγαλύτερη απόλαυση διδάσκοντας στον/στην bottom να ξεπερνάει τα όρια της. Με αρκετά καλή προετοιμασία, φροντίδα και ενθάρρυνση μπορούμε να πετύχουμε όμορφα πράματα. Μια ιδιαίτερη περηφάνια προκύπτει απ’ το να προσφέρεις κάτι το μοναδικό στον/στην εραστή/ερωμένη σου. Ο σαδομαζοχισμός έχει το πάθος να χρησιμοποιεί όλο το σώμα κάθε νευρικό ιστό και κάθε ίχνος σκέψης.
...

Δεν υπάρχει μεγάλη αντικειμενική διαφορά μεταξύ μιας φεμινίστριας που προσβάλλεται από το γεγονός ότι η ερωμένη μου γονατίζει μπροστά μου δημοσίως και τους αστούς που καλούν τους μπάτσους επειδή τα gay αγόρια δυο διπλανό μπαλκόνι κάνουν γυμνά ηλιοθεραπεία. Η σεξουαλική μου σημειωτική διαφέρει απ’ το mainstream. Kαι λοιπόν δεν μπήκα στο φεμινιστικό κίνημα για να ζω σε μια σαχλή χριστουγεννιάτικη κάρτα.

Συχνά με ρωτάνε αν ο σαδομαζοχισμός θα επιβίωση τς επανάστασης. Νομίζω πως όλες οι ταμπέλες και οι κατηγορίες που χρησιμοποιούμε θα υποστούν δραματικές αλλαγές μέσα στα επόμενα 100 χρόνια είτε γίνει η επανάσταση είτε όχι. Θα ήθελα η σεξουαλική ποικιλία να πολλαπλασιαστεί κι όχι να εξαφανιστεί όταν καταργηθούν οι ποινές για τους σεξουαλικά περιπετειώδεις. Μα υπάρχει και μια υπόθεση κρυμμένη μέσα σε αυτή την ερώτηση που με ενοχλεί. Έχω ήδη ασχοληθεί με την υπόθεση ότι οι σαδομαζοχιστές είναι μέρος του συστήματος και όχι μέρος της εξέγερσης. Μα υπάρχει και μια υπόθεση πως πρέπει να μας αρέσει που μας καταπιέζουν που μας καταστέλλουν και μας κακομεταχειρίζονται. Αφού μας αρέσει να φοράμε στολές τότε πρέπει να γουστάρουμε όταν μας την πέφτουν οι μπάτσοι. Αν μας αρέσει να παίζουμε με μαστίγια και σφιγκτήρες θηλών και καυτό κερί τότε θα καυλώνουμε όταν συμμορίες αγοριών μας παίρνουν δυο κυνήγι και μας δέρνουν. Άλλωστε δεν είμαστε πραγματικά άνθρωποι. Δεν είμαστε παρά μια χούφτα από δερμάτινα σακάκια και μπότες και καρφιά.
Σας κάνουμε να νιώθετε άβολα εν μέρει γιατί είμαστε διαφορετικοί, εν μέρει γιατί είμαστε σεξουαλικοί, κι εν μέρει επειδή δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Θά θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας κατηγορείτε, εμάς τα θύματα τς σεξουαλικής καταστολής για την καταπίεση των γυναικών.

Δεν θέλω να ξανακούσω άλλες τραγικές ιστορίες για γυναίκες που καταστέλλουν τη σεξουαλικότητα τους επειδή νομίζουν πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικά σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για ανημποριά ή σεξουαλικό έλεγχο. Δεν πιστεύω σε αυτό παραπάνω από στο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απέχουν απ’ το σεξ για να είναι καλοί καθολικοί. Το γυναικείο κίνημα έχει καταντήσει μια ηθικιστική δύναμη και συνεισφέρει στην αυτό-περιφρόνηση και τη μιζέρια που βιώνουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Αφού οι σεξουαλικοί αντιφρονούντες ποδοπατούνται απ’ τους μονολιθικούς σεμνότυφους θεσμούς, νομίζω πως ήρθε για το γυναικείο κίνημα να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικές θέσεις σχετικά με ζητήματα του σεξ.

Patrick Califia
Φεμινισμός και Σαδομαζοχισμός

Μια πολυ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θεμα από μια αυτοεξορισμενη φεμινίστρια, τρανς, λεσβια σαδομαζοχιστρια.

Και ναι πιστεύω πως μια χαρά μπορεί. Από τη δική μου οπτική μάλιστα επιβάλλεται.
Οι φεμινιστριες όμως δεν μπορουν να το αντιληφθούν.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ
https://theshadesmag.wordpress.com/2015/11/04/patrickcalifiafeminismandsadomasochism/

 

Για τον άνθρωπο, το homo sapiens, υπάρχουν λέξεις που κάνουν διαχωρισμό του φύλου όταν αυτό απαιτείται: άνδρας και γυναίκα. Με αυτές τις λέξεις περιγράφεις ΚΑΙ είδος ΚΑΙ φύλο.

Το δάσκαλος ή το βουλευτής ή το πρόεδρος είναι λέξεις που περιγράφουν μια ιδιότητα. Γιατί το "δασκάλα" ή το "γιατρίνα" τα δεχόμαστε και τσινάμε στο βουλευτίνα και στο προεδρίνα;

 

@Arioch
δες και μια άλλη οπτική, η βουλευτής είναι ένα πρόσωπο που έγινε βουλευτής και συμβαίνει να είναι γυναίκα ενώ η βουλευτίνα είναι μια γυναίκα που έγινε βουλευτής.
Για το δικό μου γλωσσικό ένστικτο, στην γιατρίνα και την βουλευτίνα τονίζεται το φύλο ισχυρότερα από την ιδιότητα που δηλώνει το ουσιαστικό και σε αυτό έχω ενστάσεις και δεν το βρίσκω πρόοδο, κάθε άλλο.

 

η βουλευτής και η πρόεδρος, είναι θηλυκά, στα ελληνικά. στα εμμονικά δεν είναι αρκετά. χρειάζεται απαραιτήτως να ξέρεις ελληνικά.

δεν είναι ζήτημα προόδου. καλά κάνουν οι γλώσσες κι οι παραγλώσσες κι εκφράζουν και προθέσεις και αναλύσεις και περσεπτιονς.
δεν είναι καλό ή κακό, μπρος ή πίσω. είναι ζήτημα έκφρασης που αναδεικνύει και προδίδει το περιεχόμενο. ευφορία και δυσφορία χρειάζονται έκφραση. έτσι καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. έτσι καρφωνόμαστε κιόλας.

αυτό.

 

Τα χούγια του μουλαριού δεν διαγράφονται. Κατές πόσο καιρό λέγω στο petαρίδι ότι η άρνηση "δεν" παίρνει πάντοτε "ν" ασχέτως της λέξης που το ακολουθεί, δεν είναι σύνδεσμος. Κατές, επίσης, πόσο καιρό του λέγω ότι το ερωτηματικό "τι" δεν χρειάζεται τόνο, δεν μπερδεύεται με άλλου είδους αντωνυμία. Ή το "κλασικό" δεν θέλει δύο "σσ", δεν υφίσταται ζήτημα προφοράς.
Αλλά...  
Αν δεν το γνώριζες, η επικρατέστερη εκτίμηση για την ετυμολογία της λέξης "άνθρωπος" είναι από την όψη του ανδρός. Η ετυμολογία, βεβαίως, μιας λέξης δεν συνεπάγεται και τη νοηματική της ακολουθία. Εντούτοις, όταν ερωτώνται τα άτομα, τι σκέφτονται με την έννοια άνθρωπος, αυτομάτως τους έρχεται πράγματι μια ανδρική φιγούρα. Δεν είναι τυχαίο που στα ιατρικά βιβλία, για τις γενικές ανθρώπινες λειτουργίες παρουσιάζεται ανδρική φιγούρα σαν εικονίδιο. Γυναικεία φιγούρα παρουσιάζεται μονάχα για εξειδικευμένες ανατομίες.
Η γλώσσα παρουσιάζει μία... αμηχανία αναφορικά με την ορατότητα του γυναικείου γένους (σε ορισμένες λέξεις υπάρχει σχετική μέριμνα, σε ορισμένες άλλες όχι), η οποία αποτυπώνει και την αντίστοιχη κουλτούρα αφομοίωσης.

 

Το δασκάλα το δεχόμαστε πολύ εύκολα γιατί η διδασκαλία στο δημοτικό έχει βιωθεί στην πράξη ως "γυναικείο" επάγγελμα. Το "γιατρίνα", "δικηγορίνα"τα αποδεχόμαστε εύκολα πια γιατί η συμμετοχή των γυναικών στα επάγγελματα αυτά έχουν αυξηθεί σημαντικά και έχουμε εξοικειωθεί με αυτό. Το ίδιο θα συμβεί και σε άλλα επαγγέλματα, όπως "βουλευτίνα" ή "βουλεύτρια", "προεδρίνα". Γενικά οι άνθρωποι αντιστέκονται σ τις αλλαγές και είναι λογικό. Αυτά τα λύνει η ίδια η ζωή. Συμφωνώ μαζί σου.

 

True dat.

 

Μαζί σου, κι εγώ το γλυπτό του Roden σκέφτηκα πρώτο. Τούτου λεχθέντος δεν αλλάζει το γεγονός ότι όταν λέμε γυναίκα αναφερόμαστε σε άνθρωπο και όχι σε θηλυκό καριμπού.

 

Α μην το λες, υπάρχουν νοσταλγόπουλα ζουγκλοκαταστάσεων  

 

Μη ξεχναμε τον χορευτη