Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Καμία διαφωνία περι τούτου. Αλλά εδώ μιλάμε για ranking και ως παράδειγμα θέτεις την Polgar της οποίας η θέση στο ranking δεν έχει να κάνει με το πόσες γυναίκες παίζουν επαγγελματικά σκάκι αλλά μόνο με το πόσο καλή παίχτρια είναι απέναντι στους συμπαίχτες της.

Εαν η ερώτηση μου ήταν γιατι το grandmaster ranking κατακλύζεται από αρσενικούς, τότε ναι θα είχε σημασία η αναλογία γυναικών/ανδρών στο επαγγελματικό σκάκι. Αλλά δεν έκανα ποτέ τέτοια ερώτηση.

Εξακολουθεί να είναι στερεοτυπική και λανθασμένη η προσέγγιση μου κατα την γνώμη σου ?

 

Α. Δεν είμαι «καρδούλα σας.»
Β. * εγώ *, πάλι, δεν έχω καμία κατανόηση.

 

Ναι, γιατί για να μην ξεχνιόμαστε έγραψες επακριβώς το παρακάτω:

 

Προφανώς ειμαι υπερβολικά biased για να μην το καταλαβαίνω.

Η μάλλον είμαι από εκείνους ενώ αποδέχονται την ίση μεταχείριση μεταξύ των δύο φύλων και πιστεύουν ότι για το μέσο όρο δεν μπορεί να υπάρξει εμφανής διαχωρισμός στις δυνατότητες και ικανότητες, τις κορυφές θα τις διακρίνει η αρσενική μοναχικότητα για πάντα.

Σε ευχαριστώ για τον διάλογο αγαπημένε μου unbiased μωβ.

 

Όπερ έδει δείξαι, που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών μαθηματικοί. Ναι ήταν σχεδόν μόνο άνδρες. Όχι, δεν οφείλεται στο ότι οι γυναίκες δεν είναι καλές στα μαθηματικά, θα άξιζε να έκανες μια φορά μαθηματικά με τη Σούζι που τσούζει, έτσι, ως άσκηση ταπεινοφροσύνης.

 

Να με συγχωρείτε, αλλά αυτό που γράψατε εσείς, με αυτό που έγραψα εγώ, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και σίγουρα δεν συμπληρώνουν το ένα το άλλο.
Αυτό που γράφω εγώ ισχύει για όλα τα νήπια (από ηλικία: αντίληψη και αλληλεπίδραση μέχρι και..)
Και αυτό γράψατε εσείς ναι ισχύει για κάποια νήπια.
Ίσως λοιπόν αυτό που σχολιασατε εσείς να μπορούσε να ισχύσει ως μια μικρή υποσημείωση, σε αυτό που αναφέρω εγώ  
Δυστυχώς όμως αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί εδώ. Ούτε στο νήμα που μας φιλοξενεί ούτε στο φόρουμ.
Θα χαρώ όμως αν θέλετε να το συζητήσουμε μεταξύ μας.
Καλή σας μέρα.

 

Μα την ταπεινή πραγματικότητα αποδέχομαι. Και όταν, ή μάλλον αν ποτέ, αυτή αλλάξει πάλι με ταπεινότητα θα την αποδεχτώ.

 

@elfcat

Συμφωνούμε επιφανειακά (μάλλον κάπως βολικά, στερεοτυπικά) στο ότι τις διακρίσεις κάποιο σύστημα τις γεννά. Και χρειάζεται να εξαλειφθεί για να πάψουν να υπάρχουν.
Έχω πάγια θέση ότι τις διακρίσεις δεν τις γεννά καμία πατριαρχία, όπως επικαλείται ο φεμινισμός. Δεν προκύπτει ιστορικά ο ισχυρισμός περί πατριαρχίας. Ήταν και είναι επίφαση.

Από εκεί και έπειτα, ακριβώς επειδή δεν

η όποια θέση μου για τις διακρίσεις και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς και των δύο φύλων, καταφέρνω, στο βαθμό που μπορώ, να διακρίνω ότι σε κάθε κοινωνία, κάθε ιστορική και χρονική περίοδο, και τα δύο φύλα, κάθε ηλικίας, βίωναν διακρίσεις. Αν μπούμε σε περιπτώσεις, όπως τα παραδείγματά σας στο αρχικό σας ποστ στη συζήτησή μας, ο καθένας μας θα πιάσει ότι τον βολεύει στη συζήτηση.
Φυσικά θα επικαλεστώ τους βιασμούς των γυναικών. Εξ άλλου, εκ των πραγμάτων, είναι δύσκολο να βιαστεί ένας άνδρας.
Φυσικά θα επικαλεστώ την σκοταδιστική αντίληψη της απαγόρευσης των αμβλώσεων ως πρακτική κατά των γυναικών. Είναι δύσκολο εξ άλλου ένας άνδρας να χρειαστεί να προβεί σε άμβλωση.
Φυσικά θα επικαλεστώ τον ευνουχισμό ως πρακτική κατά των ανδρών. Είναι δύσκολο να ευνουχιστεί μια γυναίκα.
Και τα παραδείγματα μπορούν να μην τελειώνουν ποτέ, και να φαίνονται βάσιμα το καθένα μόνο του.

Όμως, ξαναλέω, όλα τα παραπάνω κι ακόμη περισσότερα, δεν έχουν αιτία την πατριαρχία. Την βασική αρχή του φεμινισμού. Δεν είμαι φεμινίστρια. Δεν χρειάζεται να είμαι εξ άλλου. Είμαι κατά των διακρίσεων. Έχουσα κατανοήσει την πηγή των διακρίσεων. Αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.

 

«εμένα με νοιάζει» η ομάδα που «εμένα με νοιάζει» να βρίσκεται στο χαντάκι όλο και λιγότερο από την αντίπαλη ομάδα, παρ ότι ήδη βρίσκεται στο χαντάκι τρείς ώς δώδεκα φορές σπανιότερα από την αντίπαλη ομάδα. μάλλον «δεν είναι το χαντάκι που με νοιάζει».

 

Διαβάστε ξανά και προσεκτικά αυτό που γράψατε και θα έρθετε αντιμέτωπος με τον φόβο σας.

Δεν είστε ο μόνος που φοβάστε.
Είναι και άλλοι σαν και εσάς.

Αν ανατρέφαμε τα κορίτσια μας ως αλήτισσες και τα αγόρια μας ως φεμινιζόν μανταμ όπως λέτε τότε θα είχαμε άνδρες λυτρωμένους από την συναισθηματική ακαμψία, και καθόλου κακοποιητικούς. Θα είχαμε γυναίκες λυτρωμένες από τη θηλιά της "τέλειας σε όλα". Μια θηλιά που κρατά τις γυναίκες σε υποτέλεια. Μια θηλιά που σφίγγει σε κάθε αντίσταση.
Θα είχαμε lgbtqi άτομα που θα έχαιραν της αποδοχής.

Βέβαια εσείς με το κείμενό σας δεν κινήστε θετικά προς αυτή την κατεύθυνση το αντίθετο, χλευάζετε και ειρωνεύεστε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Αυτό που διαβάζω στο "από κατω" κείμενο σας είναι αυτό

Τι σας φοβίζει στην πιθανότητα τα αγόρια να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που να καλλιεργεί της ευαισθησίες και τα κορίτσια σε ένα περιβάλλον που δεν θα τους δημιουργει ασφυξία;
κατανοώ πως μια τέτοια συνθήκη καταρρίπτει το αφήγημα του κληρονομικού δικαιώματος.
Όμως αν οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι σε μια νέα συνθήκη τότε ας καταρριφθεί το αφήγημα. Δεν χάλασε και ο κόσμος.

 

Από όσο βλέπω πάντως οι περισσότεροι που έχουν θέμα με το φεμινιστικό κίνημα τελικά είτε δεν βλέπουν να υπάρχει ανισότητα είτε αν την βλέπουν τις προσδίδουν άλλα, βολικά αίτια.

 

Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από την δημιουργία ψυχομετρικών εργαλείων που στόχο είχαν να "αποδείξουν" την νοητική αδυναμία των μαύρων έναντι των λευκών.