Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Κάνοντας μια συντηρητική πρόβλεψη θα πω, τουλάχιστον τα ⅔ όσων μιλάνε ελληνικά.

 

Ο προσδιορισμός «φεμινίστρια/στής», όπως και οι προσδιορισμοί «σκλάβος/α», «υποτακτικός/ή» κλπ κλπ δεν είναι κενοί νοήματος αλλά εκφράζουν σύνθετες κοινωνικο-ιστορικές πραγματικότητες, τις οποίες δύναται κανείς να προσεγγίσει μέσα από έρευνα και να στοιχειοθετήσει μέσα από επιχειρήματα και παραδείγματα.

Σαφέστατα και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει βαυκαλιζόμενος ότι τα πάντα είναι θέμα «οπτικής,» «προσωπικής κοσμοθεώρησης» ή «προσωπικής προτίμησης.» Ένας ποδολάγνος μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως σκλάβος, μια αλγολάγνα ως slave, ένας kinkster ως Master κλπ κλπ. Είναι όμως; Για αυτό και γίνονται τόσες συζητήσεις σε αυτό το φόρουμ, για αυτό και στο συγκεκριμένο νήμα επιχειρείται να διερευνηθεί αν μια υποτακτική μπορεί να είναι φεμινίστρια.

Εφόσον, λοιπόν, θεωρείτε ότι κάποιος που πιστεύει στην ισότητα των φύλων μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως μη φεμινιστής, σαφέστατα είναι δικαίωμά του να το λέει, αλλά είναι; Ποια είναι αυτά τα φιλοσοφικά ή θρησκευτικά πιστεύω πέραν του φεμινισμού που διεκδίκησαν έμπρακτα την ισότητα των φύλων σε όλες τις σφαίρες τις κοινωνικής, δημόσιας, προσωπικής, επαγγελματικής ζωής; (Κάτι αντίστοιχο υποστήριξε και η @subwhat αλλά δεν Μ/μας έχει αποδείξει ακόμα ότι υπάρχουν και άλλα παράλληλα κινήματα που έπαιξαν ιστορικό ρόλο στην υπόθεση των έμφυλων διακρίσεων)
Εσείς; μπορείτε να στοιχειοθετήσετε τη θέση σας και να δώσετε σαφή και τεκμηριωμένη απάντηση στο ερώτημα *μου*;

 

Ο μόνος λόγος που μας αφορά αυτό είναι οι περιπτώσεις που συνομιλεί δημόσια και έχουμε την ανάγκη να ξέρουμε ότι έχουμε κάποια ελάχιστη κοινή βάση ορισμών για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Κατά τα λοιπά, δεν μας μέλλει καθόλου θα έλεγα εγώ.
Υπάρχουν αλλαγές που έρχονται από μεγάλες, μαζικές και οργανωμένες κινήσεις εντός των κοινωνιών. Υπάρχουν αλλαγές που έρχονται από την αλλαγή προσωπικής στάσης ζωής, mindset κλπ ενός εκάστου. Χωρίς να υποτιμώ την αξία των πρώτων λέω ότι χωρίς το δεύτερο, το κάθε σύστημα έχει ισχυρότατη την τάση ομοιόστασης και για αυτό έχει για μένα ακόμη μεγαλύτερη αξία το δεύτερο.
Επομένως το προσωπικό μου ενδιαφέρον εστιάζεται σε αυτή την κλίμακα κι εκεί με ενδιαφέρει να εκθέσω τα επιχειρήματα μου. Εφόσον ενδιαφέρει και τον εκάστοτε συνομιλητή, υπάρχει ένας ενδιαφέρων διάλογος. Εφόσον όχι, ο διάλογος έχει αξία να φτάνει μέχρι εκεί που έχει ενδιαφέρον και για τους δύο. Και αυτή νομίζω είναι μια πολύ απλή αλλά ουσιαστική έμπρακτη εφαρμογή του σεβασμού προς τον άλλο, πάνω από οποιοδήποτε χαρακτηριστικό του  

 

Πολύ όμορφα ωστόσο αυτό απαντάει στο πως περιορίζεται να συμπεριφερθεί μία σωστή σκλάβα, να εκτελέσει ή να ζητήσει αποδέσμευση.Δεν απαντάει στο πόσο φεμινίστρια θα είναι.

Κατά την γνώμη μου σε μία σχέση D/s η υποτακτική μπορεί να είναι φεμινίστρια και να λειτουργεί ως έτσι. Σε μία σχέση Μ/s η σκλάβα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της μπορεί να είναι μόνο ένα πράγμα, σκλάβα.

 

End of story.

 

Αφού θα θέλατε να τοποθετηθείτε μόνο σε σχέση με το προσωπικό σας ενδιαφέρον, θα μπορούσατε, παρακαλώ, να στοιχειοθετήσετε, εκθέτοντας τα επιχειρήματά σας, το αξίωμά σας σχετικά με τις αλλαγές που έχει φέρει ως προς τις έμφυλες διακρίσεις η αλλαγή του προσωπικού mindset ενός ανθρώπου; Αυτή η αλλαγή πώς ενεργοποιείται; Από τον θεό; Από κάποια γραφή πάνω σε πέτρα; Από κάποια φιλοσοφική πλατωνική ιδέα που κόβει βόλτες στους αιθέρες; Γιατί προς το παρόν το μόνο που διατυπώνετε είναι απλά ένα αξίωμα και τίποτα άλλο.

Όσον αφορά σε αυτό:

έχω 2 απορίες:
(α) η σκλάβα επιλέγει Τον Αφέντη;
(β) αν ένας «κυρίαρχος» ορίσει στην «σκλάβα» να ενστερνιστεί την ανισότητα των φύλων, αυτό που κάνουν είναι BDSM, ή πιο συγκεκριμένα: M/s;

 

Όπως είπαμε, σε μια σχέση είσαι ό,τι πει το Αφεντικό  

 

Μέχρι πριν σχετικά καλά πήγαινε ο διάλογος αφού αν και ήταν σαφές ότι δεν υπήρχε πρόθεση, ούτε περίπτωση να πείσουμε η μια την άλλη για κάτι, συζητούσαμε προς διεύρυνση της οπτικής μας ή χάριν διαλόγου.
Από τη στιγμή που μπαίνουν οι ειρωνείες (τον θεό, γραφή σε πέτρα, κόβει βόλτες στους αιθέρες), δεν υπάρχει κανένα όφελος στο να συνεχίσει ο διάλογος. Και η συνέχεια θα εξυπηρετούσε σκοπούς που δεν με ενδιαφέρουν.
Αν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε στο πρότερο μοτίβο, επανερχόμαστε.

Εδώ που -- για την ώρα- φαίνεται να υπάρχει όντως κάποια προοπτική διαλόγου απαντάω.
α. Η δυνάμει σκλάβα αιτείται σε Αυτόν που έχει αναγνωρίσει ως Ισχυρό να την αναλάβει. Αν δεν Τον έχει αναγνωρίσει ως Ισχυρό, δεν υπάρχει τίποτα. Ο Αφέντης θα αποφασίσει αν θα αποδεχτεί το αίτημα.
β. Όχι. Μπορεί να είναι σχέση εξουσίας και υποταγής αλλά BDSM δεν είναι.

 

Παρακάτω, θα βρεις μία ενδεικτική συζήτηση σε ένα παρεμφερές νήμα. Ενδεχομένως, να λάβεις ορισμένες απαντήσεις...

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Φεμινισμός-και-bdsm.55579/page-5

 

Συμφωνώ.

 

Ωπ  
Ούτε καν θυμόμουν το νήμα για να τα ανασύρω  
Ναι, αν μπορούν να δώσουν συμπληρωματικά απαντήσεις, μια χαρά.
Ευχαριστώ αγαπητή  

 

Τόσες και τόσες σελίδες για να δούμε ότι το σωστό, το ορθόδοξο, είναι να δεχτούμε ότι όποιος δεν δηλώνει φεμινιστής είναι φαλλοκράτης. Παπάρια μάντολες. Ή και μουνάκια μάντολες, μη με πείτε φαλλοκράτη.
Όταν κάποιος ενδιαφέρεται για την ισότητα και όχι για τη δημιουργία εντυπώσεων ασχολείται με τις ανισότητες και όχι με τις λέξεις. Με τις πράξεις και όχι με την αστυνόμευση του λόγου. Με την ουσία και όχι με τα υπαρξιακά του.
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κάποιος ότι σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία δεν θεωρεί το άλλο φύλο κατώτερο; Πόσο δύσκολο είναι να δεχτούμε ότι η αποδοχή της διαφορετικότητας δεν σημαίνει μη αποδοχή της ισότητας;
Πόσο δύσκολο είναι να δούμε πως η αποδοχή της ισότητας δεν συνεπάγεται αποδοχή ενός κινήματος, ποσο μάλλον της κατάντιας του;
Και όλα αυτά ενώ από το 2011 έχει τεθεί το θέμα στη σωστή του βάση:

Σε άλλα νέα, έχω ήδη γράψει πως τα κινήματα έχουν μηχανισμό αυτοπροστασίας, ο οποίος λειτουργεί υπέρ του κινήματος και όχι υπέρ της ιδέας για την οποία έχει δημιουργηθεί.
Γιατί το κάθε κίνημα θέλει να ζήσει. Είτε υπάρχει η ανάγκη να ζήσει είτε όχι. Δεν εχει σημασία η ιδέα, αν δει ότι δεν εχει λόγο ύπαρξης δε θα χαρεί γιατί πέτυχε το σκοπό του, θα ανακαλύψει λόγο ύπαρξης εκ νέου.
Ή θα ισχυριστεί πως δεν έχει ολοκληρώσει το έργο του.
Από το 2013 ακόμα, διαβαζουμε:

Για να είμαι δίκαιος, τα ιερατεία κάθε κινήματος έχουν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά για να έχουν λόγο ύπαρξης, με όλα τα προνόμια που συνεπάγεται η θέση τους. Και οι ακόλουθοι κάθε κινήματος έχουν, επίσης, ίδιες συμπεριφορές, τους βοηθάει να δώσουν ένα νόημα στη ζωή τους και να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου, να αισθανθούν σημαντικοί γιατί βάζουν ένα λιθαράκι για να αλλάξει ο κόσμος. Αυτός ο ίδιος κόσμος που δεν κατάλαβαν και που δεν έχουν καν υποψιαστεί πως δεν μπορείς να τον αλλάξεις χωρίς να τον καταλάβεις.
Υπό αυτή την έννοια, το φεμινιστικό κίνημα (το ποιο; ) δεν είναι ούτε κατώτερο, ούτε ανώτερο από αλλά κινήματα που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι διαφορετικό ίσο