Προβληματισμοί σχετικά με το Μ/s

Πώς μπορείς να ξεχωρίσεις τον Αφέντη '' γιαλατζη'' από τον '' αυθεντικό'';

Τον Αφέντη ο οποίος με την χρήση του BDSM προσπαθεί χρησιμοποιήσει τη σκλάβα δίχως να προσφέρει σε αυτήν και την σχέση.

Από μια πρόσφατη εμπειρία ζωής (άσχετη με το BDSM) συνειδητοποίησα δύο πράγματα:
1) όσο και να μιλας διαδικτυακά με κάποιον, αν δεν βγείτε αν δεν μιλήσετε σοβαρά για ουσιώδη ζητήματα και όχι για καλαμπούρι και 3 χρόνια να τον ξέρεις, δεν τον ξέρεις
2) οι διακοπές δοκιμάζουν τις σχέσεις

.............

Μέσα στο M/s ο Αφέντης μετά από πολύ καιρό αρχίζει να υπολειτουργει σαν άνθρωπος; και τι ενοοω με αυτό: αν η σκλάβα κάνει τα βασικά π.χ καθάρισμα, μαγείρεμα κλπ κλπ αν ο Αφέντης μείνει μόνος του θα ξέρει που είναι τα καθαριστικά; πώς να βάλει πληντυριο; πώς να μαγειρεύει;

Το να παίρνει το άτομο πρωτοβουλίες από μόνο του είναι σημαντικό για την προσωπική και την κοινωνική υγιή λειτουργία και ανέλιξη. Μια σκλάβα (και ξέρω πώς η σκλάβα δεν είναι χαλάκι) από τον πιο '' ελεύθερο'' τύπο σχέσης μέχρι το micromanagement χάνει σταδιακά αυτήν την ικανότητα, υπολειτουργει σαν άνθρωπος και γίνεται '' κοινωνικά ανάπηρη''; όπως τα άτομα με άγχος ή τα άτομα με αυτισμό τα οποία δυσκολεύονται στις συναναστροφες γιατί αδυνατούν να αντιληφθούν τα social cues, τα οποία για τους υπόλοιπους θεωρούνται δεδομένα.

 

Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζετε κάτι τέτοιο μια και είναι αδύνατον να έχετε τέτοια μακρόχρονη εμπειρία λόγω ηλικίας.

Εκτός του ότι μπορεί μόνος του, υπάρχουν και άλλες σκλάβες που καίγονται να του είναι χρήσιμες.

Πού τα βρήκατε αυτά; Ποιος σας παραπλάνησε;

 

Κατι μου λέει οτι έτσι όπως τα έχεις καταλάβει, θα βρεθεί να μπει τίτλος.
Ίσως και πανω απο ένας....

 

Like για τους θαρραλέους προβληματισμούς σου @ΜουσΑ
Στο θέμα θα επανέλθω μια άλλη στιγμή.

Καλύτερα να βάλεις έναν τίτλο, θα μπορούσε να είναι "Προβληματισμοί περί αυθεντικότητας ανθρώπων και καταστάσεων στο BDSM" ας πούμε ή κάτι πιο ανάλαφρο.

Απορία, πώς συμπεραίνεις ότι "η σκλάβα δεν είναι χαλάκι";

 

Στο πρώτο: επειδή δεν ξέρω, ρωτάω.
Στο τρίτο, είναι απορίες οπότε σας παρακαλώ μην τα παίρνετε ως δεδομένα. Αν είναι λάθος θα ήθελα να μάθω πιο είναι το σωστό.

 

Δεν μου κάθετε γενικά σε μια σχέση η οποία είναι υγιής και όχι τοξική να νοείται το ένα άτομο να είναι χαλάκι, υποδεέστερο, . Μπορεί να μοιάζει λες και η σκλάβα είναι άβουλο ων που παίρνει μόνο εντολές και αδυνατεί να πάρει πρωτοβουλίες αλλά αυτό δεν πιστεύω ότι είναι όντως έτσι και κατ' εμέ δεν πιστεύω ότι είναι σωστό να είναι έτσι. Είναι μια οντότητα με δική της υπόσταση και αξία. Ωστόσο, μπορεί να προκύψουν αυτά που ανέφερα στους αρχικούς προβληματισμούς εξαιτίας της φύσεως της σχέσης και των ιδιαιτεροτήτων της; Θέτοντας τις ερωτήσεις προσπαθώ να μάθω τελικά τι ισχύει. Και για να προσθέσω κάτι ακόμα, εχθές είδα την Ιστορία της Ο και μου έκανε εντύπωση ειδικά στο τέλος λίγο πριν του κάψει το χέρι πήρε ένα φλιτζάνι καφέ για να πιεί νομίζω και έκατσε μαζί του στον καναπέ, χωρίς να της το ζητήσει και χωρίς να πάρει άδεια, δύο πράξεις που για μένα συμβολίζουν την ύπαρξη σχετικής ελευθερίας μεταξύ των δύο μέσα στην σχέση. Βέβαια, είναι ταινία και που να ξέρω εγώ τι ισχύει και τι δεν ισχύει στην πραγματικότητα, γιατί όπως προείπε και ο espimain εμπειρίες 0.

 

ο γιαλαντζι δεν αντιλαμβάνεται το υ σαν χαλάκι.  

 

Μόνο από αυτό;
Τότε θα πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να το συνειδητοποιήσεις και θα έχεις ήδη κακομεταχειρισθεί.

 

μήπως να πηγαίνετε χωριστά

 

Το χαρακτηριστικό του M/s είναι ότι το ένα πρόσωπο, ο Αφέντης, έχει κατισχύσει πλήρως επί του άλλου, του σκλάβου και ότι αυτή η κατίσχυση βιώνεται και από τις δύο πλευρές 24/7/365.

Το κεντρικό θέμα για μένα είναι πώς νιώθουν ο Αφέντης και η σκλάβα καθώς βιώνουν την κατάσταση κατίσχυσης στην οποία έχει υπαχθεί η σκλάβα. Αν η κατάσταση αυτή φθείρει τον έναν έστω από τους δύο, τον εξουθενώνει, δεν τον γεμίζει - παρά μόνο με αμφιβολίες, τότε η κατάσταση αυτή είναι προβληματική. Στην περίπτωση αυτή, δεν είναι από πριν δεδομένο ποιο είναι το πρόβλημα, αν είναι το M/s ή κάτι δεν πηγαίνει καλά στην επικοινωνία, στο άνοιγμα ή αν δεν ήταν το M/s αυτό που επιθυμούσε ο ένας τουλάχιστον από τους δύο και δεν το είχε καταλάβει ως τώρα, θεωρούσε ότι το M/s θα τον έκανε ευτυχισμένο και τώρα βλέπει πως τσου.

Ο Αφέντης που δεν είναι Αφέντης, ο γιαλατζί, η πιο συνηθισμένη περίπτωση δηλαδή, κάνει πίσω στο θέμα της κατίσχυσης, αν υποτεθεί ότι είναι εξαρχής στο βεληνεκές του, για χίλιους διαφορετικούς λόγους. Εύστοχα το θέτει επιγραμματικά ο @tithon καθώς είναι βέβαιο ότι ο τύπος θα έχει πολλούς τρόπους να εξηγήσει πόσο κακό είναι να είναι χαλάκι μια σκλάβα. Στην πραγματικότητα μπορεί να είναι υπέροχο πράγμα, και για τους δύο, αλλά ο γιαλατζί προτιμά να πάει εκ του ασφαλούς. Επίσης μπορεί να λέει ότι θέλει M/s για χίλιους άσχετους λόγους - π.χ. οι κατσαρόλες στο μαγείρεμα - αλλά στην πραγματικότητα να μην το θέλει και τόσο.

ΥΓ. @ΜουσΑ λίγη προσοχή στο πώς αναφέρεστε σε πράγματα που δεν γνωρίζετε. Τα συμπεράσματά σας είναι στην πραγματικότητα υποθέσεις που δεν έχετε επεξεργαστεί. Ως προς M/s μικρό το κακό, μαθαίνονται αυτά με καλή τύχη και την ικανότητα να την αναγνωρίσετε έγκαιρα, ως προς τα άτομα με άγχος ή αυτισμό όμως, δεν το σώζουν τα εισαγωγικά στο "κοινωνικά ανάπηρα".

 

Ούτε η ταινία στην οποία αναφέρεστε έχει και μεγάλη σχέση με το ομότιτλο βιβλίο.

 

<<Στην πραγματικότητα μπορεί να είναι υπέροχο πράγμα, και για τους δύο>>
-Με την έννοια που το έθεσα; (το χαλάκι δηλαδή)
-Διαβάζοντας διάφορα νήματα παρατήρησα ότι οι σκλάβες υποστηρίζουν πώς δεν ειναι χαλάκια. Να υποθέσω ότι δεν το θεωρούμε γενικώς αποδεκτό δεδομένο και ότι έγκειται στην υποκειμενική προτίμηση του καθενός;

-------------------

<< μπορεί να λέει ότι θέλει M/s για χίλιους άσχετους λόγους - π.χ. οι κατσαρόλες στο μαγείρεμα - αλλά στην πραγματικότητα να μην το θέλει και τόσο.>>

Αυτό φοβόμουν

--------------------------

https://www.merriam-webster.com/dictionary/cripple

Οι προθέσεις μου δεν ήταν να προσβάλλω