Προβληματισμοί σχετικά με το Μ/s

Είναι μια από τις πιο επίμονες δηλώσεις που γίνονται, πράγματι, κάθε τόσο το ακούμε. Δεν σημαίνει ότι βασίζονται σε βίωμα και την απόρριψη ή την αποδοχή του. Είναι κάτι που πηγαίνει από στόμα σε στόμα και το πιο χαριτωμένο της ανθρώπινης φύσης είναι ότι θα το ακούσετε περισσότερο ακριβώς από αυτούς που θέλουν να γίνουν χαλάκι, αλλά δεν μπορούν να αποδεχτούν την επιθυμία τους.

Να το συνεκτιμήσετε λαμβάνοντας υπόψη και ότι

Σας κατανοώ. Το θέμα είναι, εσείς τι θέλετε; Τι σας έκανε να νιώσετε και να σκεφτείτε η Ιστορία της Ο; Πόσο σας νοιάζει; Δεν σας ρωτώ για να μας πείτε, για να το σκεφτείτε μόνο.

Η Ιστορία της Ο έχει επηρεάσει πολλούς. Είναι μια παρατεταμένη φαντασίωση, προφανώς, αλλά δεν είναι αποπροσανατολιστική φαντασίωση, κάθε άλλο. Ο καφές και το τσιγάρο, στο φινάλε της βερσιόν που κυκλοφόρησε σε ΗΠΑ και Καναδά, την εποχή εκείνη, είναι φυσιολογικά πράγματα, εγώ δεν θα σκεπτόμουν ποτέ το τσιγάρο αλλά αυτό είναι όντως υποκειμενικό. Δεν κάμπτουν στο παραμικρό τις παραδοχές του M/s. Η Ο μπορεί να χαλάρωνε με καφέ και να έπαιζε λίγο με την τσιγαροθήκη της, πλην ο Στεφάν πάντα την γαμούσε από τον ως επί τούτου συστηματικά ανοιγμένο κώλο αποκλειστικά και δεν της έπεφτε λόγος στο παραμικρό που γινόταν στη ζωή της.

Ευχαριστώ για την παραπομπή, ευγενικό από πλευράς σας, δεν αρκούν όμως οι προθέσεις.[ Όπως άλλωστε δεν αρκούν και στο M/s.] Πάντως είμαι o.k. και κανένα πρόβλημα  

 

@ΜουσΑ κάποιες σκέψεις έτσι πολύ γενικά στο πλαίσιο που έθεσες.
Κοινωνικά ανίκανοι (συγγνώμη δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τον όρο ανάπηροι) άνθρωποι υπάρχουν και εκτός M/s. Το πως λειτουργείς απέναντι Στον που θα υποταχθείς δεν σε καθιστά ανίκανη κοινωνικά. Το τι θα θέλει από σένα αυτός που ενδεχομενως νιώσεις τα πόδια σου να τρέμουν μπροστά του δεν είναι προδιαγεγγραμένο. Δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι αν ξέρει, αν θέλει αν μπορει να πλύνει πιάτα και που είναι τα καθαριστικά. Με την ίδια λογική δεν έχει νόημα να σκέφτεσαι γενικά πως μπορεί να λειτουργεί ένας Κ στη σχέση σας όταν και αν αυτή προκύψει. Μπορεί να σε θέλει χαλάκι, μπορεί να καθαρίζει αυτός το σπίτι του, μπορεί ακόμη και να σου μαγειρέψει. Σκλάβα απέναντί του δεν σε καθιστά το τι κάνει αυτός. Σε καθιστά η υποταγή σου και το να ανταποκρίνεσαι στα θέλω του.

 

αυτήν την ανάγκη κακομεταχείρισης την κατανοώ μεν, αλλά όταν γίνεται αυταναφορική εμμονή περισπά απ το κύριο. επίσης δεν απαιτεί χρόνο.

 

Από την ασυνέπεια λόγου με πράξη... Εφόσον φυσικά δεν εθελοτυφλείς

 

Οι αυτοπροσδιοριστικές δηλώσεις δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα, ειδικά σε ενα χώρο, που για να τον περιδιαβαίνει κανείς δεν προϋποθίθεται αντίληψη ή ακόμη περισσότερο συναντίληψη των εννοιών και των όρων... Η συζήτηση ωστόσο, τα προϋποθέτει αυτά για να μην είναι χαοτική.
Νομίζω ότι η @gaby_m, το επισήμανε πιο πάνω, αλλά προφανώς το προσπέρασες στην ανάγνωση.
Ο "γιαλατζί κυρίαρχος" δεν θα σε κατισχύσει, δεν θα σε υποτάξει και κατ΄επέκταση δεν θα σε κυριαρχήσει. Μαζί του θα κλείσεις μια σύμβαση, μια συμφωνία για σύμπραξη που μπορείτε κατά το δοκούν να την ονοματίσετε όπως σας κάνει κέφι, ακόμη και M/s, εφόσον στα αρχίδια σας ή καταχρηστική ή μη χρήση των όρων.Κατά συνέπεια, θα αποδοθούν και οι αντίστοιχοι τίτλοι "σκλάβα - Αφέντης" κενοί νοήματος και ουσίας.
Η συσχέτιση M/s, δεν αποτελεί προϊόν συμφωνίας, σου προκύπτει. Η υποταγή αποτελεί, μία πιθανή απάντηση στην κατίσχυση, και αν αυτή συμβεί, τότε μπορεί να εγκατασταθεί κυριαρχία και επακόλουθα M/s. Συνεπώς, μην ανησυχείς, τον πραγματικό Κυρίαρχο τον αναγνωρίζεις εσύ προσωπικά, (και καθεμία για τον εαυτό της) όταν σε καθυποτάξει.

 

Μερικές σκέψεις που μου πέρασαν από το μυαλό:
Στο bdsm, όπως και στην ζωή πρίν ή μετά απ αυτό, δεν συστήνεται να πέφτουμε με τα μούτρα και να δεχόμαστε τυφλά το τι θα δηλώσει ο απέναντι, διότι δεν ισχύει εδώ, κατά την γνώμη μου πάντα, πως ότι δηλώσεις -είσαι.
Προσωπικά στην αυθαίρετη δική μου στατιστική, ισχύει μέχρι στιγμής το ότι μεγαλύτερο ποσοστό όσων διατείνονται ότι είναι Αφέντες και σκλάβοι, εκφράζουν επιθυμία και όχι εμπειρία και γνώση. Και το μεγαλύτερο ποσοστό εξ αυτών, θα φάνε τα μούτρα τους και δεν ειναι κακό αυτό, άμα τα φας μια-δυο-δέκα, θα ανακαλυψεις τι ΔΕΝ χρειάζεσαι και τι σου κάνει αντί για καλό - κακό και πως δεν σου δίνει παραπάνω κύρος το να δηλώσεις αυτό που δεν είσαι. Οι Κυριαρχικοί και υποτακτικοί, που δεν επιθυμούν Ms, δεν χρειάζονται το Ms για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, είναι λίγο περισσότεροι. Οι υπόλοιποι ειναι T/b που ζουν την φαντασίωση του Ms, όσο αυτή τους καλύπτει.

Μια σχέση Ms, επίσης όπως κάθε άλλη σχέση, αφορά την καλυψη αναγκων μας και επιθυμιων μας. Αν καποιος εχει επιθυμια να μην λαμβανει τιποτα, τότε θα βρει εναν κυριαρχικο που δεν θα προσφέρει τίποτα. Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι.
Όσο για τα όσα γράφαμε και διατυμπανίζαμε, πως δεν είμαστε χαλάκια, αφορούσε κατά την γνώμη μου και βασει των οσων μεχρι σήμερα αντιλήφθηκα, το οτι μέσα μας νιώθαμε πως υπάρχει ο κίνδυνος να εξαφανιστούμε και να ικετεύουμε να γινουμε χαλακια. Η οποία -παρά το ότι δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντα μου πλέον- είναι πολύ λυτρωτική κι απελευθερωτική και υπερβατική εμπειρία, αν έχεις τέτοια ανάγκη και καταφέρεις να "βυθιστείς" μέσα της.

Έχω την αίσθηση πως υπαρχει η πιθανότητα να γίνει πλήρως εξαρτημένος ο ένας από τον άλλο. Δηλαδή να μην είναι ικανό το Α να βάλει ένα πληντύριο και το σ να μην μπορεί να διαχειριστεί θέματα που απαιτούν χαρακτηριστικά που είτε δεν διέθετε εξ αρχής, είτε τα απώλεσε ως αποτέλεσμα της παράδοσης του το σ. Αν λειτουργεί και ευτυχούν μέσα απ' αυτό, γιατί να θεωρείται απαραίτητα κακό;

 

<<Αν λειτουργεί και ευτυχούν μέσα απ' αυτό, γιατί να θεωρείται απαραίτητα κακό; >>

<< το ότι μέσα μας νιώθαμε πως υπάρχει ο κίνδυνος να εξαφανιστούμε και να ικετεύουμε να γινουμε χαλακια.>>

Πάντα στην ζωή μου σχεδόν σε όλα ρωτάω το ίδιο πράγμα : θα έπρεπε;

Ανεξαρτήτως του αν το θέλουμε, ανεξαρτήτως του αν μας κάνει χαρούμενους, θα έπρεπε;
Ενα ερώτημα άκρως υποκειμενικό
Και για να απαντήσω με βάση την δική μου άποψη δεν νιώθω ότι θα έπρεπε να εξαφανιστω, να μην είμαι εγώ. Βέβαια, δεν θα χαθώ, ουσιαστικά θα αντικατασταθω με αυτό που θα πλάσει ο Κ άλλα αυτό που θα πλάσει ο Κ είναι κάτι δικό του απλά μέσα μου, οχι εγώ. Δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα από αυτά που λέω. Ο άνθρωπος ως οντότητα πιστεύω ότι είναι κάποια πράγματα που πρέπει να τα έχει πάντα ακόμα και όταν θέλει ή/και μπορεί να τα απωλεσει. Ένα από αυτά είναι και η αυτοεξυπηρετηση (δεν είναι ακριβώς αυτή η λέξη που θέλω αλλά δεν μπορώ να βρω την άλλη). Για αυτό είναι θλιβερό τα άτομα που πάσχουν από Αλτσχαιμερ γιατί πλέον δεν έχουν ταυτότητα. Για μας είναι κάποιος αλλά για αυτούς είναι κανένας. Πολλοί οταν υποτασσονται λένε ότι το κάνουν όχι επειδή δεν μπορούν να λειτουργήσουν αλλιώς αλλά επειδή δεν θέλουν. Αυτό τονίζει την επιλογή αλλά για να έχεις επιλογή πρέπει και να μπορείς.

 

Αν αυτά τα χαρακτηριστικά δεν τα είχε εξαρχής τότε πώς λειτουργούσε πριν βρεθεί σε D/s ή M/s σχέση;
Εξαρτιοταν από άλλους;
Για να υποταχθείς ή να σκλαβωθεις πρώτα δεν πρέπει να είσαι ελεύθερος;

 

Αν και καταλαβαίνω πώς το έχεις στο μυαλό σου, η απάντηση είναι: όχι αναγκαία.
Ωστόσο αν υποταχθείς, ελευθερωνεσαι από οτιδήποτε άλλο πλην...  

 

Για να δωθει απάντηση σε αυτό πρέπει πρώτα να ορίσουμε το "με βαση τι ή ποιον πρεπει ή δεν πρεπει να συμβεί κάτι;"
Με βάση την ηθικη; τον νομο; τις προσωπικες αξίες κάποιου;

Δεν θα είναι κατι δικο του απλα μεσα σου, θα είναι εσύ. Θα ειναι εσυ πιθανότατα με εναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που εισαι τώρα.  

 

Τα "πρέπει" είναι η υπέρτατη τροχοπέδη: αυτή η συνειδητοποίηση, δε σήμαινε απαραίτητα ότι καταφέρνουμε να απελευθερωθούμε απολύτως, αλλά μας βοηθάει να βελτιώσουμε την οπτική και τον τρόπο σκέψης μας

 

Δεν μπαίνει θέμα εξαφάνισης της σκλάβας. Οι άνθρωποι που εξαφανίζονται ψυχικά, αντιδρούν έτσι ως ακραία μορφή άμυνας σε πραγματικά φρικτά πράγματα που τους συμβαίνουν ή τους συνέβηκαν. Προσωπικά έναν εξαφανισμένο ψυχικά άνθρωπο έχω γνωρίσει στη ζωή μου και δεν είχε την παραμικρή σχέση με M/s.

Εσύ θα είσαι και πάλι αν βιώσεις το πλάσιμο από Κ, συγχωνεύονται αυτά που ορίζει ο Κ με το είναι σου.

Βέβαια και βγαίνει νόημα. Θα έλεγα ότι από σκλάβο σε σκλάβο διαφέρει το "δεν μπορεί να κάνει αλλιώς" και το δεν έχει άλλη επιλογή. Διαφέρει ως προς τον χρόνο που εμφανίζεται, ως προς την ένταση ή/και το βάθος με το οποίο συμβαίνει, ως προς την διάρκεια, ως προς τον τρόπο έκφρασης. Οι επιλογές, που καλό είναι να έχουμε πολλές, χάνουν το νόημά τους όταν πάρουμε τις αποφάσεις μας και κρατήσουμε την μία από αυτές.

Πολύ μεγάλη κουβέντα αυτή, δεν είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζω για μένα. Σε κάθε περίπτωση θεωρείται, σε όλα, ότι παραδίδουμε αυτό που κατέχουμε. Παραδίδουμε τον έλεγχο σε πράγματα που ελέγχουμε. Σε πράγματα που δεν ελέγχουμε δεν είναι τόσο απλό και όποιος έχει προσπαθήσει να κόψει το τσιγάρο ή άλλα πράγματα που γίνονται έξη επειδή το όρισε ο Αφέντης γνωρίζει τι εννοώ.