Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Στις πρώτες ομάδες ανθρώπων, που δημιουργήθηκαν καθαρά για πρακτικούς λόγους(ισχύς εν τη ενώσει), πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό η αναγκαιότητα της θέσπισης κάποιων κανόνων. Πάλι για πρακτικούς λόγους(ομαδικό καλό).

Με τα χρόνια εμφανίσθηκαν οι κοινωνίες και οι κανόνες απέκτησαν βάρος. Βάρος που πια επιδρούσε και στην μοναδική φύση του καθενός, αν δεν «ταίριαζε» στην κοινωνία.

Όποιος δεν συμφωνούσε με τις προσταγές, τις ηθικές, την στατιστική ομαλότητα στα πρότυπα των πολλών, ήταν ένας ανώμαλος, ένας απόκληρος, κάποιος που έπρεπε να «διωχθεί». Φτάσαμε μέχρι τις ημέρες μας και τα πράγματα δεν έχουν ουσιαστικά αλλάξει. Απλά έχουν «βελτιωθεί» αυτές οι εκφράσεις της στατιστικής «ορθότητας» για μία πιο επιτυχημένη(επιτυχημένη κατά αυτούς που προστάζουν είναι οτιδήποτε δεν θα ξυπνήσει την τάση για επανάσταση) κατά την γνώμη μου κοινωνική εκδίωξη. Εγώ το ονομάζω «βελτίωση», αυτοί το πλασάρουν ως αντιρατσιστικό κίνημα, ενώ στην πραγματικότητα είναι μία εκτόνωση της βαλβίδας αποσυμπίεσης.

Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής. Διαφωνώ με το να επεμβαίνουμε στην φύση του καθενός. Με κανένα πρόσχημα, ούτε για το γενικό καλό. Όσο για την αναρχία που αυτό θα μπορούσε να επιφέρει σε μία ανθρώπινη κοινωνία, εγώ το βαφτίζω σαν μία φυσική εκτόνωση των πραγμάτων μέχρι την επικράτηση μίας νέας δυναμικής ισορροπίας.

Δε θα υπάρχουν κανόνες εκεί θα μου πείτε; Και φυσικά θα υπάρχουν. Μόνο που δεν θα ξεκινούν από τους Κ και θα επεκτείνονται και στους Κ+1.

Κάθε σχέση μεταξύ ενός συνόλου ανθρώπων(πλήθος από ένα έως άπειρο) θα έχει τους δικούς της κανόνες και νόμους, προσαρμοσμένες στην φυσική διαδρομή της σχέσης και μόνο αυτής και στις ανάγκες, τα θέλω και την φύση του καθενός.

Ανέφικτο; Τότε ας μην συμβεί η σχέση. Ας ζήσουμε σε ομάδες(κατ’ επιλογήν) με το μικρότερο δυνατό πλήθος που θα μπορούσε να είναι εφικτό. Έστω και αν αυτό θα σήμαινε, μονάδες.

Αυτήν είναι η άποψη μου.

Ποια είναι η άποψη σας; Από την μία η φύση του ενός και από την άλλη το γενικό καλών όλων…

 

Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Δε μπορω να απαντησω επαρκως,επειδη δεν εχω καταλαβει πληρως το θεμα(παντα χρειαζομουν παραδειγματα που να παρει).

Αλλα απο αυτα που διαβαζω μού δημιουργουνται μερικες αποριες..
Μιλαμε για ατομικη φυση που εκφραζεται πιο εντονα απ'οτι οι υπολοιπες και οχι κατ'αναγκη διαφορετικα?
Μηπως η ιδια κοινωνια τρεφεται εως ενα σημειο απο τη διαφορετικοτητα αλλα απλα δε την αντεχει απο ενα ποσοστο και μετα?
Η λεξη "επανασταση" παντα μου δημιουργουσε μια αισθηση πανικου.Σε καθε περιπτωση μεγαλης επαναστασης,τη πληρωνουν και πολλοι αθωοι που φαινομενικα ή ταξικα ανηκαν στη "καταπιεστικη" κοινωνικη ομαδα.(ενα τιμημα για την αλλαγη)Εκτος αν μιλας για επαναστασεις οπως αυτη των γκεη που αρχισαν να απαιτουν δικαιωμα στη διαφορετικοτητα,οποτε ειμαστε οκ(ποιο αλλο παραδειγμα θα εφερνα ο κολλημενος? )

Το ερωτημα μού φαινεται πολυ γενικο..μπορεις να το καταταξεις απο την επανασταση των μαυρων στην αμερικη μεχρι τη συγκρουση μεσα στα πλαισια της οικογενειας που δημιουργειται απο διαφορετικες αντιληψεις.Στη δευτερη περιπτωση τι ειναι καλυτερο?Να προσπαθησεις να γεφυρωσεις το χασμα για χαρη της αγαπης και να συμβιβαστεις?(βλεπε "θα σπουδασεις δικηγορος θελεις δε θελεις και οχι αυτες τις βλακειες με την ηθοποιεια").Ή να κανεις την επανασταση σου εστω κι αν αυτο σημαινει να απομακρυνθεις απο ανθρωπους που αγαπας?Κάπου αναμεσα?

 

Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Θα μπορούσες να προσδιορίσεις τον όρο "φυση" που αναφέρεις ? (κάτι γονιδιακό ή κάτι επικτητο μέσω ερεθισμάτων κ πορεία ζωής?

 

Re: Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Δεν γνωρίζω αν τελικά είναι γονιδιακό, αλλά και επίκτητο να είναι, προσδιορίζω τις ρίζες του τόσο βαθιά που οποιαδήποτε προσπάθεια αποκοπής του θα παράσερνε μαζί του και το υπόλοιπο κέλυφος.

 

Re: Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Μιλώ για την σύγκρουση της κοινωνίας με την φύση ενός ανθρώπου. Για παράδειγμα με αυτή ενός ακραίου σαδιστή.

Η επανάσταση των πολλών που μπορεί ως αφορμή να ξεκινά από την επανάσταση του ενός ή των λίγων, μου μοιάζει απλώς σαν μία κεκαλυμμένη κίνηση εγκαθίδρυσης ενός νέου συστήματος.

Η φύση του ενός ακόμα και αν ταυτίζεται σε μεγάλο ποσοστό με αυτή ενός άλλου και αυτό το λόγο μπορεί να συνεργάζονται σε κοινό μέτωπο, είναι μοναδική. Γιατί να πρέπει να υποταχθεί στις ανάγκες ή στις ανασφάλειες της κοινωνίας; Γιατί οι πάντες να πρέπει να εξομαλύνονται προκειμένου να χωρέσουν;

Φανταστείτε έναν ζυγό.

Από την μία η αντικοινωνική ιδιότητα μίας μη ομαλής κατά τα κοινωνικά πρότυπα ανθρώπινης φύσης.

Από την άλλη η κοινωνία.

Γιατί να γέρνει η πλάστιγγα προς την δεύτερη μεριά;

 

Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Θα συμφωνησω ότι δεν πρεπει να επεμβαίνουμε στην φύση κανενος -όσο αυτό δεν ειναι επικινδυνο για κάποιον άλλο-. (δεν αναφέρομαι στις κοινωνικες δομές)
Ως ιδεολογια ειμαι υπερ των ανατροπων παγιωμενων καταστασεων που οριζονται από αραχνιασμένους κ ξεχασμένους μεγάλης ηλικιας κυριους οι οποιοι εξυπηρετούν το όποιο σύστημα.
Από την άλλη με καθστα αρκετα επιφυλακτική η λέξη φυση.. πολλοι την αντιλαμβανονται διαφορετικά κ μέσα σ αυτη εντάσουν μη φυσικές διεργασίες.
Γι αυτό κ ζητησα αν μπορείς να την προσδιορίσεις..

 

Re: Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Ας ορίσουμε ως φύση, τα πρώτα αξιώματα που είτε ως γονιδιακά, είτε ως πρωταρχικά επίκτητα είτε ως πλεγμένο συνονθύλευμα και των δύο θα καθορίσουν το περαιτέρω οικοδόμημα. Τα πρώτα βασικά στοιχεία που θα καθορίσουν τον πυρήνα της προσωπικότητας. Για να μιλάμε τουλάχιστον όσο είναι δυνατό μία κοινή γλώσσα, ώστε ίσως να μπορέσουμε να εξελίξουμε την συζήτηση.

 

Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Δε νομιζω πως η αποστροφη προς τον πχ ακραιο σαδισμο ειναι θεμα συμφεροντων ή αραχνιασμενων αντιληψεων.

Μπορω να θυμηθω μερικες κοινωνιες που ειχαν οχι απλα σκληρες τιμωριες ή ιεροτελεστιες αλλα σιγουρα δεν ειναι του παροντος μιας και μιλαμε σε ενστικτωδες ατομικο επιπεδο.Θα μπορουσε ενα τετοιο ατομο να γινει βασανιστης για την Ιερα Εξεταση πχ,αλλα κατι μου λεει δεν ειναι εκει το θεμα,απο τη στιγμη που αυτο θα ηταν χρησιμοτητα και οχι αποδοχη..

 

Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Αν ζουσαμε ολοι σε μοναδες, ή σε μικρες αυτοδιαχειριζομενες ομαδες, για να μην καταπιεσουμε τη φυση κανενος, οπως οι αναρχικοι (οι οποιοι στη θεωρια δεν καταπιεζουν κανενα μελος της ομαδας) τοτε δε θα χτιζαμε τιποτα... Ουτε επιστημη, ουτε κοινη γλωσσα, ουτε τεχνολογια, ουτε ανεση στη ζωη μας. Θα ειμαστε απλα ερμαια των διαθεσεων του φυσικου περιβαλλοντος.

Σχετικα με το σαδιστη που ανεφερες ως παραδειγμα: Εαν υπαρχει σοβαρο ενδεχομενο να βλαψει το κοινωνικο συνολο στο οποιο ανηκει, ή ακομη και τον εαυτο του, τοτε το κοινωνικο συνολο υποχρεουται να λαβει μετρα (πχ θεραπεια, απομακρινση, ή ακομη και θανατο σε περιπτωση που ολα τα υπολοιπα αποτυχουν).

 

Sudden και capeway   το γενικό καλό λοιπόν σε βάρος (κάποιες φορές, δεν γενικεύω) της φύσης τους ενός. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε εξελιχθήκαμε τεχνολογικά σε απίστευτο βαθμό και όχι μόνο τεχνολογικά. Εκεί που πεθαίναμε στα 35, τώρα το φτάσαμε στα 75 και πολλά άλλα που όλοι τα γνωρίζουμε. Ναι αυτό γιατί είναι καλό;
Και από την άλλη…

Ήταν ο μόνος τρόπος; Δεν υπήρχε τρόπος να εξελισσόμαστε δίχως να κοινωνικοποιούμε;

 

Απάντηση: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Η αλήθεια είναι οτι δεν κάταλαβα που κολαει αυτο που είπα με αυτο που γράφεις..  

Όπως λένε οι σχετικοι επιστημονες Ηλία μάλλον όχι κ αυτό γιατί οριζουν ως πρώτη φυση μας την ψυχολογία της αγέλης καθως ως αυτόνομες μονάδες δεν θα επιβιώναμε των φυσικών εχθρών μας.

 

Απάντηση: Re: Φύση του ενός ή γενικό καλό;

Νομιζω οτι οι απαντησεις ειναι σχετικα απλες:

1. Ειναι καλη η προοδος γιατι σε γενικες γραμμες κανει τη ζωη μας ποιο ευκολη, πιο ευχαριστη, και πιο μεγαλη. (Δε νομιζω να χρειαζεσαι πολλα παραδειγματα, ενα μονο θα αναφερω, οτι οι μισοι απο εμας εδω μεσα θα ειχαμε ηδη πεθανει απο καποια παιδικη ασθενεια, οπως γινοτανε παλια, αν δεν υπηρχε η προοδος.)

2. Αν υπηρχε αλλος καλυτερος τροπος θα τον ειχαμε ηδη ανακαλυψει και θα τον ακολουθουσαμε. Απο τη στιγμη λοιπον που δεν εχουμε ανακαλυψει αλλο τροπο, αρκουμαστε σε αυτον τον οποιο ακολουθουμε μεχρι στιγμης.