Μανία-υπομανία και σκλαβιά

Πουθενά δεν έχει ειπωθεί ή υπονοηθεί κάτι τέτοιο.

 

Σήμερα που νιώθω κάπως καλύτερα, όχι τέλεια ακόμα, θα ήθελα πρώτα από όλα να ζητήσω συγγνώμη για την συμπεριφορά μου.
Χθες ήμουν όλη τη μέρα στο κρεβάτι σε πολύ κακη ψυχολογική κατάσταση όπως συνηθίζω να είμαι μετά από ένα ξέσπασμα. Γεμάτη ενοχές, να φαντάζομαι τα χειρότερα για το πόσο εκτέθηκα και το ποια εικόνα θα έχετε όλοι εδώ μέσα για εμένα, ότι μπορεί κάποιοι να με λυπηθηκατε και πολλά άλλα.

Σήμερα όμως σκέφτομαι ότι εκτέθηκα και αφού το έκανα ας το αναλύσω τουλάχιστον με μεγαλύτερη ηρεμία.

Ζω με την Borderline Personality Disorder σχεδόν όλη μου τη ζωή. Μετά από κάποια ηλικία, νομίζω γύρω στα 35 και έπειτα, τα συμπτώματα έγιναν πιο ήπια. Κάποια παρέμειναν, κάποια πήραν αλλη μορφή, κάποια ελαττώθηκαν.

Θα γράψω λοιπόν λίγο πως είναι ολο αυτό, καθαρά από την εμπειρία μου. Κάποια χαρακτηριστικά:

1. Έχω κακή εικόνα εαυτού.
2. Δεν έχω σταθερή εικονα του εαυτού μου, άλλες μέρες θεωρώ τον εαυτό μου εντελώς νορμάλ άλλες το αντίθετο. Άλλες μέρες κακό άλλες καλό, άλλες έξυπνη άλλες εντελώς χαζη. Δυσκολεύομαι παρά πολύ να με περιγράψω όταν μου το ζητάνε γιατί δεν υπάρχει σταθερή δομή.
3. Έχω ξεσπάσματα θυμού τα οποία κατευθεινονται κυρίως προς εμένα αλλά αρκετές φορές και στους άλλους.
4. Όταν κάνω τι σκέψη ότι είμαι νορμάλ για πολύ καιρό (και όντως είμαι εκείνο το διάστημα) ή όταν το συζητάω με μια κάποια περηφάνια με κάποιον άλλο αυτό τότε αμέσως έρχεται η ανάγκη μου για αυτοκαταστροφή, για σαμποτάζ των σχέσεων μου, για αλκοόλ, για διάφορα.
5. Βάζω συνέχεια στόχους για την επόμενη μέρα τους οποίους δεν τους εκπληρώνω και μπαίνω σε έναν φαύλο κύκλο στόχων και ενοχων. Συνέχεια αυτό. Ίσως το πιο κουραστικό απο όλα.
6. Αισθάνομαι πολύ έντονα ο,τι αισθάνομαι. Ο θυμός, η στεναχώρια όταν πεφτω στις μαύρες μέρες μου είναι ανεξέλεγκτες. Σκέφτομαι να κάνω κακό στον εαυτό μου, με μισώ, μιλάω άσχημα σε ανθρωπους που αγαπάω. Δεν έρχονται βέβαια όλα αυτά από το πουθενά, υπάρχουν συμπεριφορές, άνθρωποι, καταστάσεις που μου κάνουν triggers. Γίνομαι ένα φριχτό πλάσμα που μισώ απίστευτα την επόμενη μέρα.
7. Αυτό-απομόνωση. Πολλα χρόνια τώρα αυτό. Έχω πει σε φίλους και φίλες ότι υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να ανταλλάξω ούτε μήνυμα και απλά να εξαφανιστω για κάποιες μέρες. Είναι δύσκολο όμως και δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό σε ανθρώπους που δεν γνωριζόμαστε παρά πολύ καλά και φοβάμαι ότι θα το πάρουν προσωπικά.
8. Το μεγαλύτερο αγκάθι: τρέμω την απόρριψη. Αυτό είναι η αιτία πολλών από τα παραπάνω.
9. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη των άλλων ανθρώπων και φανταστείτε πόσο των αγαπημένων μου.
10. Τρέμω ότι θα πάρω λάθος απόφαση ακόμα και στα πιο απλά πράγματα.
11. Σκέφτομαι συνέχεια, δεν μπορώ να ηρεμήσω το μυαλό μου για αυτό πολλές φορές ξεχνάω. Ξέχναω ότι έστειλα μήνυμα πριν δύο λεπτά, ξεχνάω λέξεις, ξεχνάω εμπειρίες. Τα μυστικά σας είναι καλά κρυμμένα μαζί μου γιατί συνήθως τα ξεχνάω μετά από λίγο χαχα!
12. Ο μεγαλύτερος ψυχαναγκασμός μου είναι ότι αν σκεφτώ ότι κάτι θα πάει καλά, αν είμαι αισιόδοξη θα τιμωρηθω για αυτό. Οπότε το αποφεύγω πολύ!
13. Απραγια από φόβο αποτυχίας.
14. Με τρομάζουν οι αλλαγές, ακόμα και οι θετικές.
15. Ακραία εικόνα για τους άλλους, κάποιες φορές εξιδανίκευση και κάποιες άλλες στα τάρταρα. Πιέζω πολλές φορές τον εαυτό μου να θυμάμαι ότι οι άνθρωποι είναι πολλά πράγματα και όχι ένα.

Μια βασική διαφορα της BDP από την bipolar είναι ότι τα ξεσπάσματα ενέργειας, θυμού, χαράς, μεγάλης στεναχώριας κρατάνε το πολύ μία με λίγες μέρες. Εμένα συνήθως μια.

Ίσως να υπάρχουν κι άλλα, δεν ξέρω. Μέσα σε όλα αυτά όμως που μπορεί να ακούγονται άσχημα και τρομαχτικά αν είμαι ήρεμη και δεν πιέζομαι πολύ μπορω να περάσω πολλούς μήνες χωρίς ξεσπάσματα, να μπορώ να διαχειριστώ ακόμα και τα πιο κουραστικά κομμάτια του μυαλού μου. Δηλαδή αν δεν έχω πολλα triggers θα με περνούσατε και είμαι πολύ νορμάλ άνθρωπος. Έχω αρκετά καλά στοιχεία που ελπίζω για κάποιους να είναι αρκετά για να αντισταθμίσουν τα προβλήματα μου. Δεν θα γράψω ποια είναι αυτά αλλά υπάρχουν  


Τώρα σχετικά με το αν θα ενδιαφερόταν ένας Κ ποτέ να με αναλάβει εμένα ή ένα παρόμοιο άτομο; Θεωρώ ότι έχω πολλά να προσφέρω σε μια τέτοια συσχέτιση αρκεί να υπάρχει ηρεμία, δομή και κατανόηση στο ότι υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να με ελέγξω. Σπάνιες μέρες.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να λύσω όλα μου τα θέματα, έως ένα σημείο όση ψυχοθεραπεία και φάρμακα και να πάρω αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό η προσωπικότητα μου. Δεν θα μεταμορφωθω κάποια στιγμή σε πριγκίπισσα ή πεταλούδα. Αυτή είμαι με τα δύσκολα αλλά και το όμορφα κομμάτια μου. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ με την βοήθεια ειδικών να βελτιωθώ, δεν σηκώνω τα χέρια ψηλά αλλά ρεαλιστικά υπάρχουν περιορισμοί.
Εχω ζήσει, έχω επεξεργαστεί και καταλαβαίνω αρκετά πράγματα για την ψυχολογία των ανθρώπων μέσα από τις εμπειρίες μου.
Πραγματικά δεν πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε χωρίς ψυχολογικά θέματα για να είμαστε σε σχέση ή να ανήκουμε σε κάποιον γιατί τότε μπορεί να περιμένουμε όλη μας τη ζωή, εντάξει θα ήταν ιδανικό αλλά όχι πάντα εφικτό. Και εγώ και άλλοι με παρόμοια "θέματα" δεν είμαστε μόνο τα προβλήματα μας. Το μόνο που εχω ως αρχή είναι αν υπάρχουν θέματα για τα οποία χρειάζεται να απευθυνθούμε σε ειδικό τότε οφείλουμε να το κάνουμε πρώτα από όλα για τον εαυτό μας, για να μην τον κουράζουμε πιο πολύ από όσο αντέχει. Γιατί ναι, φυσικά ο Κ δεν είναι ψυ!
Ο Κ καλό απλά είναι να είναι ενήμερος και να γνωρίζει πως να διαχειριστεί, όσο μπορεί κι αυτός γιατί άνθρωπος είναι, κάποιες καταστάσεις. Να έχει επίγνωση της κατάστασης, να μην φτάνει στα όρια του ένα τέτοιο άτομο, να μην ακυρώνει αυτά που νιώθει ένα τέτοιο υ, να έχει κατανοηση και να έχει κάνει τον κόπο να ενημερωθεί από κάποιον ειδικό ή να έχει διαβάσει σχετικά όπως πολύ σωστά έγραψε κάποιος. Και προσωπικό γούστο αυτό αλλά προτιμώ τους Κ που δεν έχουν το σύνδρομο του σωτήρα. Δεν θέλω να με σώσει, θέλω να είναι Κ. Το να "σωθώ" είναι προσωπική μου υπόθεση και του ψυ μου. Επίσης δεν προτείνω να κάνει χατηρια ή να στερεί κομμάτια της Κυριαρχίας από τον εαυτό του επειδή έχει να κάνει με έναν τέτοιον άνθρωπο. Βρίσκεται μια ισορροπία, οι έμπειροι Κ τα ξερουν αυτά σίγουρα καλύτερα από εμένα.

Αυτά. Συγγνώμη αν κούρασα. Δεν νιώθω εκτεθειμένη με όλα αυτά που έγραψα τελικα, νιώθω λίγο πιο απελευθερωμένη. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια μου και από αρκετά μικρή, θυμάμαι χαρακτηριστικά από μια κουβέντα με την δασκάλα του πιάνου μου γύρω στα 15 μου είχα πάρει την απόφαση ότι δεν θέλω να είμαι με κανέναν είτε φίλο είτε σύντροφο είτε Αφέντη τώρα πια με τους οποίους θα κρύβομαι και θα με αγαπάνε για κάτι άλλο από αυτό που είμαι.

Υ.Γ. Όσοι "έπιασαν" την κατάσταση μου προχθές και έδωσαν συμβουλές σας ευχαριστώ. Για κάτι άλλους που ήθελαν να το παίξουν έξυπνοι και δεν κατάλαβαν τίποτα αδιαφορώ, τόσα σας έμαθε η ζωή.

 

Δεν ξέρω για σπουδαία πράγματα, αυτά είναι για τους λίγους και εκλεκτούς, αλλά σύμφωνα με ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα αυτό μου αρκεί:

"If I can stop one heart from breaking,
I shall not live in vain;
If I can ease one life the aching,
Or cool one pain,
Or help one fainting robin
Unto his nest again,
I shall not live in vain."

Emily Dickinson

   

 

@Seras Victoria
Λεβεντοκόριτσο, πότε θα σάξομε ρακοκατάσταση;

 

Σε σοβαρό τόνο, όποιος έχει ζήσει λιγάκι μέσα στην κοινωνία, και έχει παρατηρήσει τους γύρω του, και έχει ασχοληθεί να μιλήσει μαζί τους για το τι συμβαίνει, οι ψυχικές παραλλαγές είναι πολλές και αντιμετωπίζονται πρώτα με εξειδικευμένη βοήθεια και στην συνέχεια με στοργή, ασφάλεια, κατανόηση, συζήτηση.

Δεν έχει νόημα να λες σε κάποιον «Ελα ξεπέρασε το». Είναι σαν να έχει σπάσει το πόδι του και να λες «Ελα ξεπέρασε το χωρίς γύψο, ορθοπεδικό, χειρουργείο, σηκω και περπατα».

Σε πιο εύθυμο τόνο  , ταιριαζεις ταμάμ με νάρκισσο όποτε θα βρεις Κ, μην έχεις καμία αμφιβολία. Και θα περνάτε χεράκι χεράκι, ζάχαρη.

 

Αν το φέρει η ζωή.  

Χωρίς την ρακή όμως! Μια φορά ήπια σε σφηνοποτηρο και απαπαπα!

 

Ρακομεζέδες  

 

Στο σοβαρο κομμάτι είναι έτσι ακριβώς.

Στο πιο εύθυμο το ξέρω πολύ καλά αυτό αλλά ευχαριστώ δεν θα πάρω!!!
Αυτός θα περνάει ζάχαρη, εγώ θα αυτοαναφλεγώ!

 

Στους μεζέδες λέμε ναι!
Νόμος.

 

Γιατι το ενα αποκλειει το αλλο; αυτο ρωταω, δεν συγκρινω.

 

Μα ξερεις πως ειναι να εχεις καταθλιψη; πως εχεις γνωμη για το αν θα εκανες κ βδσμ;

 

Συμφωνω. Για αυτο ρωτω οτι ρωτω