Μανία-υπομανία και σκλαβιά

Δεν νομιζω οτι εχει διαφορα μια Κ/υ σε σχεση με μια vanilla σχεση οσον αφορα τις ψυχικες ασθενειες. Ουτε το αλλο μισο πρεπει να λειτουργει σαν ψυχοθεραπευτης. Αυτος που εχει διπολικη διαταραχη το καλθυερη που εχει να κανει ειναι να εχει μια σχεση που να τον κανει να περνα καλα , να προσεχει τη διατροφη, να μην πινει πολυ ,να μην καπνιζει, να γυμναζεται κ να ακομουθει τις συμβουλες του ιατρου του.

 

Στη διπολική διαταραχή υπάρχει και νορμοθυμία, αλλά και μεγάλες περιόδοι με ένταση ή με καταθλιπτικά επεισόδια, και πολλές κλίμακες ως προς την αξιολόγηση. Δεν είναι ανάπηρα τα άτομα αυτά που πάσχουν από αυτήν , είναι ιδιαίτερα .

Δεν έχει νόημα να κάνω αναλυτική περιγραφή των συναισθημάτων που μπορεί να έχει κάποιο άτομο, λίγο πολύ νομίζω είναι γνωστά. Κυρίως η υπομανία είναι πιο δύσκολο να διαγνωστεί, σε κάθε περίπτωση όμως εάν γίνει λάθος διάγνωση σχετικά με τη διαταραχή δημιουργείται αρκετά σοβαρό θέμα γιατί προτείνεται λάθος θεραπεία.

Η δική μου εμπειρία, έχοντας πολύ κοντινό συγγενικό πρόσωπο στην ίδια κατάσταση, μου έδειξε ότι είναι απαραίτητη η υπομονή, πολύ αγάπη/αποδοχή από το περιβάλλον, το ίδιο το άτομο μπορεί να έχει έντονη κυκλοθυμία κι ίσως κι επιθετικότητα ή ακόμη και τάσεις αυτοκτονίας σε κάποιες περιπτώσεις.

Νομίζω ότι πλέον τα σκευάσματα που χορηγούνται είναι νέας γενιάς (εάν κάνω λάθος, διορθώστε με) σε συνδυασμό με κάποιο σταθεροποιητή που βοηθούν πολύ, και συνιστάται κι η επαφή με έναν ψυχολόγο/ψυχίατρο προκειμένου το άτομο να εκπαιδευτεί πάνω στη πάθηση και να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτάρκες και λειτουργικό. Σίγουρα, η θεραπεία είναι μακροχρόνια και με τη στήριξη ειδικού είναι κι επιτυχημένη.

Συνήθως, στους καταθλιπτικούς υπάρχει έλλειψη σεξουαλικής διάθεσης . Όταν κάποιος έχει μανία, συνήθως έχει ακόρεστη σεξουαλική διάθεση χωρίς να έχει απόλυτα συνείδηση, γι αυτό. Η αγωγή συνήθως τη περιορίζει λόγω των συστατικών των φαρμάκων.

Δεν είναι απαγορευτικό το να υπάρξει ερωτική σχέση. Όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτό. Το θέμα είναι ο σύντροφος να έχει επίγνωση της κατάστασης, να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα επεισόδιο, να έχει γνώση της φαρμακευτικής αγωγής, να έχει επικοινωνία με το θεραπευτή.

Το ίδιο το άτομο θα πρέπει να έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που να μπορεί να συνειδητοποιεί σε τι κατάσταση βρίσκεται.

Σε ό,τι αφορά την ύπαρξη σε Κυριαρχική/υποτακτική σχέση θεωρώ ότι ο Κυρίαρχος οφείλει να πάρει πολύ σοβαρά την ευθύνη που αναλαμβάνει καθώς ένας λάθος χειρισμός μπορεί να είναι η αιτία να υποτροπιάσει με ολέθρια αποτελέσματα.

 

Όμορφο ποίημα..

Οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι λίγοι και εκλεκτοί, τα σπουδαία πράγματα κ στιγμές είναι για όλους μας.

Αναφερόμουν στα σχόλια που έγιναν ότι οι ψυχικές παθήσεις και το βδσμ δεν μπορούν να ταιριάξουν. Δεν σου κρύβω πως και γω κάπως έτσι το έβλεπα το πράγμα αλλά εσύ μου το άλλαξες αυτό και μου άνοιξες το μυαλό λίγο παραπάνω.

Βλέποντας την πορεία σου, την επιμονή σου, το πείσμα σου και την πίστη σου σε αυτό παρά τις δυσκολίες, τα ζόρια και τους δαίμονές σου. Σε τέτοιο τσαμπουκά βάζω ρισπέκτ.
Κανείς μας δεν ξ ε ρ ε ι πραγματικά την δύναμη της ψυχής του άλλου και που μπορεί να φτάσει. Εδώ καλά καλά δεν ξέρουμε ούτε την δική μας.

Και αυτό είναι το σπουδαίο πράγμα που μου θύμισες με το νήμα σου.
Με όλη μου την ψυχή, σου εύχομαι να βρεις σύντομα αυτό που χρειάζεσαι.

Δεν τα πάω καλά με την ποίηση, αλλά μου έχουν μείνει κάτι στίχοι της Γώγου από κάπου και νομίζω ότι θα σου αρέσουν για το νήμα σου.

" Όμως πως σκύβοντας ατένιζα ουρανό
αυτό δεν θα το αγγίξετε"

 

@rea..

Αν κατάφερα έστω και λίγο αυτό:
"Αναφερόμουν στα σχόλια που έγιναν ότι οι ψυχικές παθήσεις και το βδσμ δεν μπορούν να ταιριάξουν. Δεν σου κρύβω πως και γω κάπως έτσι το έβλεπα το πράγμα αλλά εσύ μου το άλλαξες αυτό και μου άνοιξες το μυαλό λίγο παραπάνω."
Είμαι που χαρούμενη.

Όλοι κουβαλάμε διάφορα, και όσοι δεν έχουν διαταραχές. Και υπάρχουν άνθρωποι που χρειάστηκε να υπερβούν πολύ πολύ χειρότερα από τα δικά μου.
Σε ευχαριστώ όμως για τα καλά σου λόγια.  

Ναι, μου άρεσαν οι στίχοι, η Γώγου είναι ένα καλό παράδειγμα για ανθρώπους που τα πέρασαν πολύ χειρότερα...

 

Seras Victoria, συγχαρητήρια για το νήμα και τη ψυχική δύναμη που χρειάστηκε για να ανοιχτείς.

 

Ευχαριστώ πολυ κορίτσια απλα επειδή όταν μου λένε καλά λόγια γίνομαι σαν τις χελώνες που χώνουν το κεφάλι στο καβουκι τους, ανεβάζω αυτόματα τους ώμους και κατεβάζω προς τα μέσα το κεφάλι, να πω απλά ότι οι λόγοι μου ήταν περισσότερο εγωιστικοι. Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Για εμένα το έκανα.

Δεν χρειάζονται ούτε συγχαρητήρια ούτε μπράβο για αυτό και είμαι και λίγο γελοία ως χελώνα.  

 

Είναι πολύ σημαντικό, ακόμη κι εάν οι λόγοι είναι εγωιστικοί. Το να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας είναι ότι πιο υπέροχο.

 

Ο τίτλος του νήματος παντως ειναι λαθος. Πρεπει να γίνει Μεταιχμιακη (οριακη, borderline) δομή/ διαταραχή προσωπικότητας και υποταγή/σκλαβια

Η μανία-υπομανια δεν αποτελουν ούτε διαγνωστικά κριτήρια ουτε συμπτώματα της BPD και μονο εφαπτομενικα μπορει να σχετίζονται με.την BPD, ως.παραλληλη εμφανιση διπολικοτητας στα πλαίσια συννοσηρότητας (αν και ακόμα και τότε η μανία-υπομανία δυσκολα διακρινεται από την χαρακτηριστική παρορμητικοτητα της BPD υπο τη μορφή negative urgency και positive urgency).

 

Χεχ έτσι είναι. Βασικά δεν ήθελα να μιλήσω για την δική μου περίπτωση, δεν ήταν αυτός ο σκοπός, αλλά για κάτι παρόμοιο. Θα σε γελάσω για το τι σκεφτόμουν ακριβώς όταν το ξεκίνησα.

 

@tithon

"όπως οτι οι πάσχοντες από ναρκισσιστική περνάν ζάχαρη"

Συμφωνώ με αυτό, ήταν βλακεία αυτό που έγραψα.

 

Θεωρώ πως το μόνο που μπορεί και πρέπει να κάνει ένας Κ που, ενδιαφέρεται για την ψυχική υγεία της υ του (αν αυτή έχει κάτι από όλα όσα αναφέρθηκαν), εκτός από το να την προτρέψει, στο να βρει εξειδικευμένη βοήθεια (αν δεν το εχει κανει ήδη μόνη της), είναι να παραμείνει σταθερός στην συμπεριφορά του (χωρίς εκπλήξεις και διακυμάνσεις) , αποτελώντας ετσι το λιμάνι στο οποίο η υ, θα ξέρει πως εκεί βρίσκει πάντα ασφάλεια και ηρεμία.
Δηλαδή να αποτελέσει γι'αυτη έναν φάρο/πόλο σταθερότητας χωρις τρικυμίες και συνεχή σκαμπανεβάσματα.

 

χαίρομαι που το ζήτημα των ψυχικών νοσημάτων τίθεται και πάλι στο τραπέζι, και που βρίσκει ανταπόκριση (επιτέλους!) μετά τις απέλπιδες προσπάθειες μερικών να μην ξεκινήσει καν αυτή η συζήτηση (άραγε γιατί ?) Βλ. εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Ψυχικά-Νοσήματα-και-m-s-μια-απόπειρα-ένταξης.122740/

Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά, αλλά θα αρκεστώ σε όσα η παρούσα στιγμή *μου* επιτρέπει, εν μέσω διακοπών αλλά και deadlines (παράδοξο αλλά.. welcome to *my* reality).

Πρώτα από όλα συγχαρητήρια @Seras Victoria που επανέφερες το συγκεκριμένο ζήτημα και που κατέθεσες την προσωπική σου εμπειρία.

Αν θα μπορούσα να συνεισφέρω, έστω και με μια σύντομη προσωπική τοποθέτηση, σε αυτά που έθεσες, here it is:

διαγνώστηκα πρώτη φορά με κατάθλιψη το 2006. Έκτοτε έχω περάσει κατά καιρούς από όλα τα είδη ψ. Παρόλαυτά, αισθανόμουν ότι δεν ήταν μόνο κατάθλιψη αυτό που *μου* συνέβαινε, χωρίς όμως να μπορώ να το προσδιορίσω. Μετά από κάποια χρόνια, και ούσα στο εξωτερικό πλέον, διαγνώστηκα με Οριακή (ή Μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας (BPD).

[*σημείωση ως προς κάτι που ειπώθηκε πριν ότι ΟΛΑ τα ψυχικά νοσήματα σχετίζονται με την αντίληψη του εαυτού. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ κάτι τέτοιο. Ο/η διπολικός\ή δεν έχει στρεβλή αντίληψη εαυτού, καθώς η νόσος επηρεάζει τη ΔΙΑΘΕΣΗ. Καλό θα ήταν να μην γράφονται ασυναρτησίες από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν.]

Πώς έφτασα στο σημείο της διάγνωσης και αντιμετώπισης; Η Τότε Κυρία που ανήκα, Ήταν Αυτή Η Οποία Όρισε να πάω στον γιατρό, γιατί Είδε πως δεν είμαι καλά. Όντως, πήγα στον γιατρό και ακολουθώντας όλες τις ιατρικές διαδικασίες, έφτασα στη διάγνωση που προανέφερα, και συνέχισα με την ανάλογη θεραπεία. Να σημειώσω εδώ, πως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έπαιρνα ούτε depon, και αντιμετώπιζα τα πάντα με ολιστικές μεθόδους, φως και αγάπη κλπ. Κατ’εντολή Της Κυρίας ακολούθησα τις συστάσεις του γιατρού και πήρα για πρώτη φορά φαρμακευτική αγωγή. εξεπλάγην πόσο πολύ *με* βοήθησε (στα συμπτώματα κατάθλιψης & anxiety), και πόσο πολύ συνεισέφερε στη βελτίωση της καθημερινότητάς *μου*. θεωρώ πως το taboo που υπάρχει σχετικά με τα φάρμακα οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό σε παραπληροφόρηση.

(Και εδώ να κάνω πάλι μια παρένθεση και να σημειώσω πως Όλα Τα Άτομα Στα Οποία ανήκω/α Είναι υπέρ της επιστήμης. Τυχαίο ?)

έχοντας κάνει πάααααααααρα πολύ δουλειά σε σχέση με το BPD και ούσα ιδιοκτησία εδώ και σχεδόν τρία χρόνια Στον Αφέντη που πλέον ανήκω, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τα ψυχικά νοσήματα (τουλάχιστον στη δική *μου* εμπειρία) δεν συνιστούν εμπόδιο στο BDSM σχετίζεσθαι (και πιο συγκεκριμένα στο M/s) όταν Ο/Η Α Αναλαμβάνει ένα άτομο όπως είναι (ό,τι και αν σημαίνει αυτό). Η διαχείριση ενός σ συμπεριλαμβάνει τα πάντα (χωρίς, βεβαίως, Ο/Η Α να Παίζει τον ρόλο του ψυχολόγου, τα Έ/έχουμε Π/πει αυτά χίλιες φορές). Όμως, η πράξη, η ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ τους ανθρώπους με ψυχικά νοσήματα. Και αυτοί μπορούν να συνάπτουν BDSM σχέσεις.

Ίσως θα βοηθούσε να φέρει κανείς στο τραπέζι τη λέξη «ενσυναίσθηση.»

Υ.Γ.1: Όσον αφορά στα πέπλα που «εμποδίζουν την υποταγή,» όπως γράφουν μερικοί, το μόνο που κάνουν είναι να στιγματίζουν ανθρώπους «με το βαμβάκι» και να προτάσσουν ένα αφήγημα κανονικότητας. Δεν θα πω ότι εκπλήσσομαι. Θα πω ότι βαριέμαι.

Υ.Γ.2: Μακάρι να Μπορούσε να Τοποθετηθεί Αυτός που Έφυγε σαν σήμερα.



Εντάξει, ο στίχος είναι λίγο flower power αλλά είναι θεά και τα ρούχα υπέροχα ❤️