Από τι μπορεί να αμφισβητηθεί η κυριαρχία ενός Κ μέσα στη σχέση;.

Αυτό.-

Και άπαξ και επέλθει η κατίσχυση δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αμφισβητήσει την Κυριαρχία.

 

Μία άλλη κατίσχυση;

 

Βέβαια τότε η λέξη "κατάλυση" νομίζω είναι πιο ακριβής από την λέξη "αμφισβήτηση"...

 

Με όλο το σεβασμό, πιστεύετε ειλικρινά πως σε ένα κατισχύμενο υ υπάρχει έστω και μια χαραμάδα να τρυπώσει ισχύς άλλου πέραν του Κυρίου που ανήκει;

 

Σε μια εξιδανικευμένη (απόλυτη) κατίσχυση δεν χωρά τίποτα, στον χώρο της κατίσχυσης
όμως πάντα υπάρχει μια μεγαλύτερη ισχύς που καταλύει

προηγούμενες ισορροπίες εργαλειοποιημένες ή μη.

Στην πρώτη παραδοχή υπάρχει εξιδανίκευση, στην δεύτερη όχι.

 

Ειναι άλλο το εξιδανικευμένο και άλλο το απόλυτο... Για μένα δεν υπάρχει ιδανικό συνεπώς δεν τίθεται θέμα εξιδανίκευσης... Υπάρχει όμως το απόλυτο... Και η κατίσχυση είναι απόλυτη... Αναδιατυπώνοντας λοιπόν θα έλεγα πως

 

Απο τίποτε.

 

Ο ορθολογισμός ισχύει, και κατισχύει άλλων αντιλήψεων, όσο είναι διαχρονικός και πανταχού παρών. Όσο πιο διευρυμένη ειναι η σκέψη μας στον χώρο και στον χρόνο τοσο πιο ολοκληρωμενη ειναι έναντι αυτής με πεπερασμένα όρια. Έχετε δίκαιο λοιπόν όσο περιορίζετε τον χώρο και το χρόνο εντος του οποίου διαδραμαρτίζεται η κατίσχυση του Κ προς το υ. Το μελτέμι δημιουργεί ενα ρεύμα κι εναν κυματισμό που μας παρασύρει εντός μιας συνθήκης, μεχρι να έρθει ένα τσουνάμι και με δικό του ισχυρότερο ρευμα και κυματισμό να αλλάζει τα δεδομένα και να μας παρασυρει αλλού κοκ. Δηλάδή έχουμε κατάλυση της συνθηκης του μελτεμιου με μια άλλη συνθήκη ισχυροτερη. Η αλήθεια ειναι πως δεν αμφισβητείται το μελτέμι, απλά περασε απο πάνω του το τσουνάμι. Από την άλλη ίσως και να μην το αποδιδω σωστα όλο αυτό, η ζωή με δίδαξε πως πάντα υπάρχει μια μεγαλύτερη ισχύς που μπορει να αλλάξει τα δεδομένα, γιατι όχι και την σχέση υποταγής του υ στον Κ, όταν δεχόμαστε ως βασικό λόγο κατίσχυσης την Ισχυ του Κ προς το υ.

 

Στον δικό μου μικρόκοσμο φαντάζει αδιανόητο. Θα ήμουν όμως αφελής αν το απέρριπτα ως πιθανότητα  

 

Ορθόν, ορθότατον... Εγραψα αφού δεν μιλάμε για παντοδυναμία για να αποτρέψω τις σκέψεις ότι όλοι είναι ικανοί να κατισχύσουν σε όλους, και έκαστος σε όποιον επιθυμεί, ανάλογα τις "συνθήκες". Ο @Libertine SD εισηγήθηκε και την διάκριση τυχόν ποσοτικού ή/και ποιοτικού ελλείμματος.

Στο παρακάτω, θεωρώ ότι το perception αναφέρεται στο perception του υ μέλους της σχέσης.

Ορθόν, ορθότατον. Αλλά και λάθος. Λάθος βλέμμα ως προς το Κ/υ, εννοώ. Γιατί η ερώτηση του νήματος είναι από τί αμφισβητείται η Κυριαρχία, όχι από τί αμφισβητείται η ισχύς.

Εξηγούμαι: ιδρυτική συνθήκη για την εγκαθίδρυση μιας Κ/υ σχέσης με κατίσχυση ανάμεσα σε ένα Κ και ένα υ είναι να έχει απεμπολήσει το υ το δικό του perception της ισχύος του Κ. Να αποστεί δλδ. τουλάχιστον από την όποια αμφισβήτηση.

Σε αντίθετη περίπτωση, βρισκόμαστε σε μια σχέση κατίσχυσης (θυμίζω: η πλήρης επικράτηση) που εγκαθιδρύεται με την αδυναμία / παραίτηση του υ από το να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Κ, αλλά ταυτοχρόνως μπορεί και να την αμφισβητήσει, και έτσι η κατίσχυση αποδεικνύεται μη πλήρης.

Το ξαναλέω: εξετάζουμε αν μπορεί ένα άτομο να είναι μέσα σε μια σχέση που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση από μεριάς του, αλλά και να είναι απέξω και να την αμφισβητεί. Συγχρόνως. Το ίδιο άτομο.

Ούτε υπέρ της λογικής θέλω να αμυνθώ, ούτε υπέρ κάποιας ουσιοκρατίας. Μην παρεξηγηθώ, μου αρέσει ο σουρεαλισμός και διόλου δεν μου αρέσουν οι ιδεαλισμοί του "ιδανικού". Μιλάμε όμως για την ιδρυτική συνθήκη μιας σχέσης συγκεκριμένου είδους. Αν υπάρχει Κυριαρχία, δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Κι αν υπάρχει αμφισβήτηση, δεν υπάρχει Κυριαρχία. Είναι κάπως "επικούρεια" αυτή η κατάσταση που συζητάμε (όπου υπάρχει ο θάνατος, δεν υπάρχω εγώ, και όπου υπάρχω εγώ, δεν υπάρχει ο θάνατος - ή κάπως έτσι).

Η παρέμβαση μου είναι κυρίως για να χτυπήσω ένα καμπανάκι. Στα κοντά 20 χρόνια που είμαι στο φόρουμ, δύσκολα θα περάσει 20ήμερο χωρίς κάποιο μήνυμα, του στυλ:

Με τον/την Κ μου γνωριστήκαμε πριν 3 μήνες,
και εδώ και 2,5 μήνες κάνουμε Κ/υ.
Μου ζητάει να κάνω το Ψ γιατί λέει αυτό είναι το Κ/υ.
Ισχύει;

Υπογραφή: Κολλαρομένη/ος​

Εδώ έχουμε πάντα δύο ενδιαφέροντα άτομα, ένα Κ που αντλεί την ισχύ του από το τί πρακτικές έχει ακούσει ότι έχει το Κ/υ, αφού έτσι ψάχνει να αιτιολογήσει και να επιβάλει την επιθυμία του, κι ένα υ που αμφισβητεί το αν η πρακτική που του λέει το Κ του είναι Κ/υ, και ζητάει τη βοήθεια του κοινού.

Η αναρώτησή μου είναι πάντα: με τι ελαφρότητα και με τί "εκπτώσεις" οι άνθρωποι αυτοί ομονοούν μεταξύ τους ότι κάνουν Κ/υ και κυρίως ΓΙΑΤΙ; Ποιός "ρεαλισμός" και ποιά "έκπτωση του ιδανικού" τους αναγκάζει να μην μπορούν να κάνουν s/m, Top/bottom ή οτιδήποτε άλλο στο φάσμα του BDSM και να ξεμπλέξουν από τα διλήμματα Κυριαρχίας και υποταγής; Είναι τριτάτζες αυτές οι άλλες σχέσεις και συσχετίσεις;

Θα πείτε, είναι η δήλωσή τους ότι κάνουν Κ/υ κάποιο πρόβλημα; Πρόβλημα για μένα, όχι. Μπορεί δε κάλλιστα να ξεδιπλωθεί σε μια ωραία κωμωδία παρεξηγήσεων, όπως συχνά βλέπουμε στο φόρουμ.

Αλλά, αφού ζουν τη ζωή του BDSM χωρίς περιορισμούς από εξωτερικούς ορισμούς και παλιακές οριοθετήσεις, και απολαμβάνουν τις ρευστές ταυτότητες και τη σούπα των εννοιών, γιατί προσφεύγουν στους εξωτερικούς ορισμούς για τη διασαφήνιση και την επικύρωση της ζωής τους;

Αβυσσος.. .

 

Ακριβώς έτσι αντιλαμβάνομαι τη θεωρία, για το «τραβηγμένη» μόνο διατηρώ επιφύλαξη, καθαρά και μόνο γιατί το πως αντιλαμβάνεται καθείς το «τραβηγμένη», είναι υποκειμενικό.
Η θεωρία είναι αυτή που είναι, τραβηγμένη απ τα μαλλιά ή μη, επιλέγεις ή όχι να την μετουσιώσεις σε πράξη.
Εξ´όσων θυμάμαι, δεν σου βάζει εξάλλου κανείς το πιστόλι στον κρόταφο γι αυτό , εκτός ίσως αν μιλάμε για Κ στην Β. Κορέα..

Τω όντι. Και είναι υπέροχο και σοκαριστικά απελευθερωτικό όταν αυτό συμβαίνει!
Ξεπερνάει κάθε αγκύλωση, ενδοιασμό, αμφιβολία και σε κάνει να επανεξετάζεις πολλά..

Όλα συμβαίνουν και όλα υπάρχουν.
Ωστοσο θεωρώ εμφανές, ότι στην ανάρτηση μου δεν τάσσομαι άκριτα υπέρ ή κατά του ιδανικού και της εξιδανίκευσης, αλλά θέτω εν γένει την παράμετρο του ρεαλισμού και των εκάστοτε συνθηκών.

 

Της κατίσχυσης το κάγκελο!  

Δεν ξέρω για την κατηγορία σούμπας "φτερό στον άνεμο", πάντως αυτές που ξέρω το μελτεμάκι το πολύ πολύ να παρασύρει καμιά μπούκλα τους. Είμαστε και εμείς οι βαρυκόκκαλες που εντός και εκτός βδσμ αν δεν είναι τσουνάμι να μας πάρει και να μας σηκώσει στα ανεμοδαρμένα ύψη δεν κουνάμε ούτε το δαχτυλάκι μας.

Δεν ξέρω για το απόλυτο, ξέρω όμως ότι πολλές Κ/υ ξεκινούν με κατεύθυνση το μέγιστο δυνατό στο απόλυτο που μπορεί να φτάσει το υ, από την μέρα 1. Το υ βιώνει παράδοση ελέγχου με κατεύθυνση το απόλυτο συνέχεια και κάθε φορά όλο και περισσότερο. Αντιλαμβάνεται την Κυριαρχία ως το ιδανικότερο που έχει γνωρίσει, βιώσει ποτέ (τσουνάμι) και η ιδανικότερη γη για να γονατίσει. Άλλο αν για τους υπόλοιπους είναι απλά ένας συνηθισμένος άνθρωπος.

Η στιγμή που σταμάτησε η "σύνδεση" Κ/υ είναι από τις πιο έντονες που έχω ζήσει. Θυμάμαι την αίσθηση του γκρεμοτσακίσματος. Φυσικά ήξερα ότι είναι μέσα στο πρόγραμμα να το ζήσω και αυτό και μιλάμε για μια στιγμή. Δεν μπορώ να το φανταστώ να συμβαίνει σε υ κατεξακολούθηση μέσα σε πλαίσιο Κ/υ και μάλιστα επειδή η κυριαρχία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην θέση της και την .. όποια αδυναμία της , μου φαίνεται ψυχοφθόρο, αν και δεν δίνω πολλές πιθανότητες να συμβεί, πιο πιθανό το βλέπω το υ να ξενερώσει και να φύγει σε αυτές τις περιπτώσεις.

Καταλαβαίνω τα λάθη και τις στραβές, αλλά όταν οδηγούμε όσα λάθη και να κάνουμε στην οδήγηση, το τιμόνι δεν το αφήνουμε εν κινήσει, γιατί τότε δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη ανθρώπινη αδυναμία, αλλά για αυτοκαταστροφή ικανή να βλάψει όσους είναι γύρω μας.

Σε μια βανίλα σχέση ο καθένας έχει τον έλεγχο και την ευθύνη του και ακόμα και εκεί η στιγμή της αμφισβήτησης είναι δύσκολη. Πόσο μάλλον εκεί που δεν έχεις έλεγχο και ευθύνη να σου παίρνουν την γη κάτω από τα πόδια σου κατεξακολούθηση. Μου ακούγεται πολύ σκληρό και απάνθρωπο.

Στην αρχή υπάρχει μια αναμενόμενη (αυτό) αμφισβήτηση, στην πορεία φθίνει και αφήνεσαι στο τσουνάμι όλο και περισσότερο, αφαιρείς τα κρατήματα με κατεύθυνση την υποταγή στο απόλυτο που μπορείς να φτάσεις συνεχόμενα, στα χέρια του ικανότερου οδηγού που έχεις γνωρίσει ποτέ με ανθρώπινες αδυναμίες που δεν θα σε βλάψουν, γιατί μέχρι το όποιο τέλος, κρατάει γερά το τιμόνι.

Δεν είναι το ιδανικό, είναι το βασικό.