Από τι μπορεί να αμφισβητηθεί η κυριαρχία ενός Κ μέσα στη σχέση;.

Προσπάθησα να σας εξηγήσω ότι τόσο η εξιδανίκευση όσο και η παράμετρος του ρεαλισμού που θέσατε διαφέρει από τις παραμέτρους του ρεαλισμού και της εξιδανίκευσης κάποιων άλλων ανθρώπων. Σεβαστός ο ρεαλισμός σας αλλά παραμένει προσωπική εκτίμηση και διαφέρει από άλλες. Δεν είναι ..

 

Αγαπητή, θεωρώ αυτονόητο ότι οι γράφοντες καταθέτουν την προσωπική τους εκτίμηση, θεωρώντας επίσης αυτονόητο ότι αυτή μπορεί να διαφέρει από των υπολοίπων.
Συνηθίζω απλά τα ευκόλως εννοούμενα να τα παραλείπω.

Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω να προσθέσω οτιδήποτε άλλο, πέρα από το να σας ευχηθώ καλή εβδομάδα.  

 

Αγαπητή είναι όντως αυτονόητο ότι γράφουμε προσωπικές εκτιμήσεις, όταν όμως τσουβαλιάζουμε και άλλους σε μια κατηγορία και μάλιστα όλους, η προσωπική εκτίμηση μετατρέπεται σε αυθαίρετη γενίκευση που είναι λογικό να φέρει ενστάσεις και διαφωνίες.
π.χ. Όλοι είμαστε ολυμπιακοι. Είναι μια ωραία εκτίμηση αλλά είναι αναληθής.
Μια απλή αστοχία λόγου που θεώρησα σκόπιμο να επισημάνω. Συμβαίνει σε.. όλους μας.  
Καλή βδομάδα και σε σας

 

Διακρίνω αυθάδικη και ξεδιάντροπη γλωσσίτσα;
Μη με κολάζετε και μόλις άρχισε η εβδομάδα!
  

Καλή συνέχεια! Σε όλους! 

 

Ναι, εκεί αναφερόμουν.

Η κατίσχυση πράγματι είναι η πλήρης επικράτηση.

Ωστόσο από το παραπάνω απουσιάζει για μένα κάτι εξαιρετικά σημαντικό όταν το πεδίο αναφοράς είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και είναι ο παράγοντας του χρόνου και/ή των συνθηκών κάτω από τις οποίες επήλθε.

Αν λοιπόν, στο "Η κατίσχυση είναι η πλήρης επικράτηση" προστεθεί σε "σε δεδομένο χρόνο υπό δεδομένες συνθήκες" τότε για μένα εμφανίζονται τα κομμάτια του παζλ που ψάχνει να συνθέσει ο OP με την ερώτησή του.

 

Key point.

 

Αποφεύγω τον πειρασμο να διαμορφώνω την άποψη μου με προσωπικα βιώματα,
κρατώ απόσταση από αυτά γιατι μου θολώνουν την κρίση.
Άλλωστε πολλές φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσω τις απόψεις μου ή και να τις ξεπεράσω.
Πάντως σέβομαι τα δικά σας βιώματα και την κρίση σας.
Μόνο μια διόρθωση:
Το μελτέμι είναι ενας πολύ δυνατός άνεμος και γινεται επικίνδυνος με ασταθή κατεύθυνση
λογω των ρευματων που δημιουργούν τα πολλά νησιά του Αιγαίου.
Συγκρίνεται η επικινδυνότητα του με οποιονδήποτε άλλον ισχυρό άνεμο και κυματισμό,
όχι όμως με το τσουνάμι.
Το μελτέμι είναι δύσκολο μεν, προβλέψιμο δε.

μου άρεσε αυτη τη διατύπωση

 

Ελπίζω να είναι προφανές ότι δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω πάνω σε μια πληρότητα που δεν είναι πλήρης, ει μη μόνο σε κάποια χωροχρονική σύμπτωση, σε κάποια "συνθήκη" (σε μια συναστρία; ).

Και μετά, αν αλλάξουν τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες, του κατισχυμένου υ, από πλήρης, η επικράτηση, "ξε-πληρώνεται" (!!!)

Κοιτάξτε, το είδα αυτό που λέτε για τις ανθρώπινες σχέσεις, και σημείωσα κι εγώ εξ αρχής την περιπλοκή που βάζει ο ερωτισμός στις BDSM σχέσεις (από αυτή την άποψη - κατά τα άλλα μια χαρά είναι ο ερωτισμός). Δεδομένου ότι δεν μιλάμε για απαγωγές, φυσικά καμμία Κ/υ σχέση δεν είναι ισόβια κάθειρξη για το υ μέλος της. Πόσο μάλλον για το Κ μέλος.

Ομως, γνωρίζετε άλλη ανθρώπινη ερωτική σχέση που θεσμείται οικειοθελώς και συνομολογημένα ασύμμετρη, μετά από κατίσχυση;

Νιώθω να παρεισφρύει σε αυτή τη σκέψη της αλλαγής συνθηκών που οδηγούν στην αμφισβήτηση της Κυριαρχίας, μια αχλή θηράματος-θηρευτή στην Κ/υ σχέση. Οπου το θήραμα αναζητά τις συνθήκες να ξεφύγει από την Κυριαρχία ("τσουνάμι, έλα και πάρε με από δω"). Μια φάση, "εντάξει με κατίσχυσες, αλλά πού θα πάει, θα περιμένω και 400 χρόνια αν χρειαστεί και μόλις η αυτοκρατορία σου ραγίσει, θα στην αμφισβητήσω την Κυριαρχία".

Δεν είναι σύνηθες κάτι τέτοιο στις Κ/υ σχέσεις. Κάποια καυλοπαίγνια τεχνητής έντασης τα έχουν αυτά, ενίοτε πετυχημένα, αλλά ως εκεί. Πιο σύνηθες είναι το υ μέλος να μην τις δει καν τέτοιες συνθήκες, ακόμη κι αν υπάρξουν. Επειδή, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτές οι σχέσεις έχουν το υ μέλος σε κατάσταση ευδαιμονίας, αν όχι ευτυχίας. Στη σχέση, είναι ενεργητικά το υπό μέλος - στη διαχείριση της είναι που δεν είναι ενεργητικά.

Εν πάση περιπτώσει, ας δεχτούμε, προς χάρη συζητήσεως, αυτήν την "Κυριαρχία υπό συνθήκη" (no pun intended, αλλά μου φαίνεται πετυχημένο τώρα που το διαβάζω)

Εστω λοιπόν ένα εγκατεστημένο Κ/υ, συνειδητό και λειτουργικό επί μακρόν διάστημα, και μιαν ωραία πρωία ή έστω σε έναν απογευματινό καφέ (για να αποφύγουμε περιττές δραματοποιήσεις) το υ μέλος, λεκτικά ή εν τοις πράγμασι, αμφισβητεί την Κυριαρχία του Κ μέλους, επειδή κατά την κρίση του υ έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες.

Προκύπτει αβίαστα νομίζω το ερώτημα: το Κ μέλος πώς αντιδρά;

Θα με ενδιέφερε να δω απαντήσεις επ' αυτού.

Dream

ΥΓ. Homework, για τα νεότερα μέλη

 

Το βίωμα τέθηκε ως ένα απλό κοινό παράδειγμα, υπάρχουν πολλά κοινά και παρόμοια βιώματα με το δικό μου στην συγκεκριμένη θέση. Τόσα που αρκούν για να ένα δεδομένο που υπήρχε και υπάρχει άσχετα με εμένα.

Το μελτέμι έχει την δυναμική να γίνει πολύ ισχυρό. Αλλά στην συνηθισμένη του μορφή, υπάρχει χωρίς να επηρεάζει την καθημερινή ρουτίνα μας ούτε ανακαθορίζει τις προτεραιότητές μας.

Το μελτέμι δεν τραβάει κανένα καημό να γίνει τσουνάμι και ούτε το αντίστροφο.
Στο τέλος της ημέρας θεωρώ τις συγκρίσεις περιττές, το κάθε στοιχείο της φύσης και εμείς μαζί και ξεχωριστά ο καθένας μας, εκπέμπουμε/λαμβάνουμε την ισχύ που χρειαζόμαστε. Ούτε πλευρές και πόλοι ούτε ιδανικά και ρεαλιστικά και δεν ξέρω τι άλλο.

Το κάθε υ, σαν στοιχείο της φύσης και αυτό έχει τις ιδιότητές του. Δεν βρίσκει απόλαυση να γονατίζει σε κάτι που αντιλαμβάνεται ως από το ολότελα καλή και η παναγιώταινα. Μπορεί και θέλει και αξίζει και χρειάζεται να βρει το.. "ιδανικό" του.
Υπάρχει πλήθος συμβατικών σχέσεων γύρω μας, ο πήχης κατεβαίνει και κατεβαίνει..
Θαυμάζω και αγαπώ αυτούς που επαναστατούν σε αυτήν την αμετάκλητη μιζέρια, εντός και εκτός βδσμ.

Ευχαριστώ  

 

Ορθόν! και διατηρείται όσο το υ βρίσκεται εντός της θέσης του.
Συνεπώς, το όλον ανάγεται στην αποσταθεροποίηση από τη θέση, αυτό που στην καθομιλουμένη μας αναφέρουμε ως "εκτός θέσης" σκέψη, εκφορά, έργο κλπ, και είναι που θέτει υπό "αμφισβήτηση" την εγκατεστημένη κυριαρχία.

Μία συνήθη εκδοχή την ανέφερα προηγουμένως:

Το για ποιό λόγο ένα υ, που βρίσκεται σε ευδαιμονία εντός της θέσης του μπορεί να θέτει εαυτόν εκτός θέσης, κι εν τέλει εκτός κυριαρχικού πλαισίου μπορεί να απαντηθεί καλύτερα από τα υ, που το αναγνωρίζουν στις εμπειρίες τους.

ΥΓ. Αποσταθεροποιήσεις από τη θέση, δεν συμβαίνουν μόνο σε συγκυριακές κατισχύσεις που οδηγούν σε "κυριαρχίες υπό συνθήκη".

 

Και το κυριότερο, εκτός πολύ ειδικών περιπτώσεων, σπανίως γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη.

 

Πόσο πιο κοντά στην πραγματικότητα μου φαίνεται αυτό:

Από αυτό:

Με λίγα λόγια ξεκαθαρίζω τη δική μου θέση, αλλά δεν παίρνω όρκο για τους άλλους. Πόσο ωραίο θα ήταν να εξετάζαμε τα θέματα που προκύπτουν, με αυτή την παραδοχή.