Υπάρχει τελικά Κ και υ ψυχοσύνθεση ή όχι; (split)

Φ'ιλτατε @Master Electro-pain, νομίζω έχουμε χαθεί ολίγον στις λέξεις.

Στην προηγούμενη απάντησή μου έγραψα αυτό.

Το οποίο αν θέλετε να το επεκτέινουμε, συνεπάγεται ότι αν κάποιος σε ένα πεδίο δράσης/ γίγνεσθαι αισθάνεται και είναι ισχυρός μπορεί να επιλέξει την κυριαρχία, ενώ κάποιος άλλος που δε αισθάνεται ισχυρός την υποταγή. Αν παρατηρήσουμε τον πρώτο σε αυτό το πεδίο δράσης/γίγνεσθαι ο φαινότυπος του θα είναι αυτός του Κυρίαρχου και τότε εκ της παρατηρήσεως και μόνο θα συνάγουμε ότι έχει ροπή, κλίση, τάση προς την Κυριαρχία. Αντιστοίχως για τον δεύτερο ότι ρέπει προς την υποταγή.

Το συμπέρασμά μας είναι πλησίον της πραγματικότητας ΜΟΝΟΝ στο εν λόγω πεδίο διότι σε άλλο πεδίο δράσης /γίγνεσθαι, αν η ισχύς των δύο αυτών αντιστρέφεται, θα εμφανίζουν αντίστροφο φαινότυπο και στρατηγικές επιλογές...
Με απλά λόγια, θεωρώ ότι στρατηγικές που χρησιμοποιούνται στην πραγματικότητα σε πολλά και ποικίλα πεδία και αλληλεπιδράσεις δεν μπορούν να τσουβαλιαστούν χαρακτηρίζοντας αυτόν που της χρησιμοποιεί συλλήβδην, ως έχοντα τάση προς την μία ή την άλλη πλευρά. Κι εν τέλει, η συναίσθηση της ημετέρας ισχύος είναι που καθορίζει την στρατηγική που θα ακολουθηθεί σε κάθε περίσταση και όχι κάποιο απροσδιόριστο χαρακτηριστικό μας.

Υπάρχει πλήθος άλλων στρατηγικών επιβίωσης πέραν της υποταγής και της κυριαρχίας, η παραπλάνηση, η απόκρυψη, ο συμβιωτισμός κλπ κλπ. Όλα εργαλεία στη διάθεσή μας προς επιβίωση είναι και είναι για όλους.
Αυτό που δεν δέχομαι, είναι πως κάτι που ενυπάρχει σε όλους μας και χρησιμοποιείται κατά το δοκούν και κατά συνθήκη, μπορεί να λάβει βαθμονόμηση επί παρατηρήσεως φαινοτύπου σε ένα πολύ συγκεκριμένο πεδίο δράσης/ γίγνεσθαι. Δεν με καλύπτει μεθοδολογικά κι απλά μου κάνει άτοπο και περιττό.

Επιπλέον, δημιουργεί έναν υπαινιγμό, που στην δική μου θεώρηση αλλά και παρατήρηση ΔΕΝ ισχύει, ότι δηλαδή, σε κατίσχυση με υποταγή θα απαντήσουν μόνο όσοι έχουν υποτακτική ροπή / κλίση / τάση. Αν η ισχύς είναι επαρκής , τότε σε αυτή μπορεί να απαντήσει με υποταγή ο οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως ροπής, εφόσον το εργαλείο ενυπάρχει εντός του και η συνθήκη το απαιτεί. Στο μυαλό κανενός λιονταριού η υποταγή δεν αποτελεί τάση ή ροπή, μέχρι να θυμώσει ο περαστικός ελέφας και να το τρέψει σε άτακτη φυγή...

Την σκοτεινή ύλη δεν την δεχόμαστε ακριβώς, την εικάζουμε για να ερμηνεύσουμε "παράδοξες" μετρήσεις. Μετρήσεις σύμφωνα με τα μοντέλα μας, που στηρίζονται στη γενική θεωρία της σχετικότητας. Αλλά αυτή είναι μία τελείως άλλη κουβέντα.
Στην δική μας περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο γνωστικό κενό ή παραδοξότητα που να επιβάλλει την εισαγωγή της τάσης προς κυριαρχία ή υποταγή.

Θεωρώ ότι οποιοσδήποτε αισθάνεται ισχυρός σε ένα πεδίο έχει δύο επιλογές:
1. να προσπαθήσει να κυριαρχήσει
2. να αδιαφορήσει γιατί το συγκεκριμένο πεδίο δεν του λέει κάτι για να ασχοληθεί.
Αν έχω κτηνώδη δύναμη και σωματική ρώμη, δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι θα επιδοθώ στην πάλη, γιατί μπορεί να μην με αφορά. Αν χρειαστεί να παλαιψω όμως, πιθανότατα θα κατισχύσω. Αν ωστόσο η πάλη με αφορά θα προσπαθήσω να διακριθώ σε αυτό.
Αντίστοιχα, αν κάποιος διαθέτει την ισχύ που απαιτείται για να γίνει ένας επιτυχημένος κι εξαιρετικός Κ, και το πεδίο αυτό τον αφορά θα επιδοθεί σε αυτό και πιθανά επιτυχώς. Αν δεν τον αφορά θα το προσπεράσει.
Αν δεν έχει την απαιτούμενη ισχύ, αλλά έχει την επιθυμία, το πιθανότερο θα φάει τα μούτρα του. Η επιθυμία όμως υπάρχει και σε αυτόν που δεν μπορεί να την πραγματώσει. Κατά την δική σας οπτική κι αυτός έχει την τάση προς κυριαρχία, αλλά δεν προκειται να κυριαρχήσει ελλειψει ισχύος. Έχει κάποια σημασία αν θα του αναγνωρίσουμε την τάση προς κυριαρχία;

Δεν βρίσκω κανένα λόγο την δική σας και την δική μου επιλογή να ασχοληθούμε με την κυριαρχία να την ονοματίσω κάτι άλλο από ΕΠΙΛΟΓΗ.

Δεν αναγνωρίζω εντός μου τίποτε άγνωστο κι απροσδιόριστο που να μου ΠΡΟΚΑΛΕΙ αυτή μου την επιλογή.
Η επιλογή μου πηγάζει φιλοσοφικά και είναι αποτέλεσμα λογικών διεργασιών και όχι κάποιου αδιερεύνητου ψυχοδράματος ή απροσδιόριστης κλίσης.
Γνωρίζοντας και συζητώντας τόσα χρόνια με εσάς αλλά και με τον αγαπητό Dream παλαιότερα, ομολογώ εκπλήσσομαι που ανασύρετε το πρόταγμα -άλλωθι της κλίσης, ειδικά σε ότι αφορά την κυριαρχία. Εσάς δεν σας αφορά, κι αυτούς που αφορά, δεν νομίζω να σας αφορούν... Κάνω λάθος;

By the way, χαίρομαι που μπορούμε μετά από καιρό να συζητάμε ξανά εδώ μέσα και ειδικά με την επανάκαμψη του Dream.

 

Βεβαίως. Και πάλι ευχαριστώ.

 

Νομιζω, η καλυτερη απαντηση δινεται απο την παρατηρηση των παιδιων. Με το δεδομενο οτι δεν μιλω για αντιγραφη γονεικων προτυπων, δεν μιλω για την καταπιεση απο το σπιτι καποιων χαρακτηριστικων. Και με το δεδομενο οτι ακομα δεν εχουν αναγκαστει να αναπτυξουν τις κοινωνικες συνθηκες επιβιωσης ενος ενηλικου (αεροπλανο, περιστροφο κλπ). Μιλω για την ελευθερη εκπτυξη μιας μικρης αγουρης ανοργανωτης ακομη προσωπικοτητας.

Υπαρχουν παιδια που ζωγραφιζουν ως μικροι καλλιτεχνες, ενω αλλα δεν μπορουν να στρωσουν μια ισια γραμμη. Υπαρχουν παιδια που αναπτυσσουν εκθεσεις με γραπτο λογο σελιδων, ενω αλλα γραφουν μια δημοσιογραφικη αναφορα μιας παραγραφου. Υπαρχουν παιδια με αρχηγικη ταση στην παρεα με ικανοτητα να διοργανωνουν παιχνιδια, ενω αλλα καθονται περιμενοντας να εφαρμοσουν τους κανονες του αρχηγου.

Ολα αυτα τα παιδια καποια στιγμη στην ενηλικο ζωη ισως αναγκαστουν να φερθουν αλλιως. Υπο την πιεση της επιβιωσης ο ακολουθος θα γινει αρχηγος, ο "δημοσιογραφος" θα γινει πολυλογας κλπ
Εγω ομως δεν θα μπορουσα ποτε να γινω καλη ζωγραφος οσο κι αν με απειλουσαν, οσο κι αν κινδυνευα. Θα μπορουσα ομως να γινω εξαιρετικος μαραγκος (μια και τα χερια μου "πιανουν"....που κι αυτο μια εγγενης ταση ειναι οπως η καλλιτεχνια).
Μαραγκος ομως θα μπορουσα να γινω και απο επιλογη (οπως θα γινομουν ψαρας απο επιλογη). Δεν θα επελεγα ομως ποτε να γινω ζωγραφος.
Εχω τω γνωμη οτι οι υπαρκτες τασεις καθορθζουν την επιλογη αντιμετωπισης της επιβιωσης μας
Δυστυχως η μονη αποδειξη μου ειναι η παρατηρηση και η επαναληψη του πειραματισμου που ομως κι αυτα τμηματα της επιστημονικης σκεψης ειναι

 

Η αναφορά που έκανα ήταν αν θυμάμαι καλά σε ένα ποστ της @rea.. που αναφερόταν όχι στο bdsm/ερωτικό συσχετισμό αλλά ήταν ευρύτερο. Το ποστ λοιπόν ήταν σε αυτό το επίπεδο.

Αν το προσαρμόσω τώρα στην συνιστώσα που το επικεντρώνετε η απλή (και χιουμοριστική) απάντηση είναι "γιατί έτσι τους αρέσει".

Πιο σοβαρά και επικεντρωμένα, ναι μπορεί να (νιώθουν ότι δεν) μην μπορούν. Που μπορεί στην ουσία να σημαίνει ότι όντως δεν θέλουν να αναλάβουν το cost γιατί πιστεύουν ότι δεν αξίζει, δεν μπορούν να το σηκώσουν κλπ Ή ούτε καν το risk (όπου το cost παραμένει άγνωστο ή απροσδιόριστο).
Ή γιατί έτυχε να αναγνωρίσουν πάντα ισχύ στον έτερο (αν δεν μετράνε πολλές τέτοιες σχέσεις το βρίσκω πιθανό).
Ή γιατί η αφήγησή τους για τον εαυτό τους είναι "εγώ αυτό είμαι" και επιθυμούν να την διατηρήσουν.
Ή λόγω αδράνειας (έτσι έμαθα, έτσι πορεύομαι).

Πιθανόν και άλλοι λόγοι αλλά αυτούς μπορώ να σκεφτώ για την ώρα  

 

Επειδή τις έχουμε στερηθεί στις σύγχρονες κοινωνικές δομές οι οποίες είναι πολύ περισσότερο συμβατικές και προβλέψιμες και άρα αφήνουν περιθώρια;

 

Έχω τη γνώμη, ότι δεν πρέπει να είναι μηχανιστική η μεταφορά της βιολογίας όσο και της κοινωνιολογίας στις διαπροσωπικές σχέσεις. Κάθε άνθρωπος υλοποιεί τις τάσεις και τις προδιαθέσεις του, γενικές (πώς γεννήθηκε) και ειδικές (πώς ανατράφηκε) ανάλογα με τις δυνατότητές του και το περιβάλλον στο οποίο βρέθηκε. Στις διαπροσωπικές σχέσεις και δη ερωτικές, που είναι σχέσεις υψηλότερης δυνατής οικειότητας οι προσωπικές υλοποιήσεις του καθενός μας αποτελούν δακτυλικό αποτύπωμα και υπερβαίνουν πιθανότατα την κοινωνιολογία και κάποιες όψεις της βιολογίας.

Η ποιοτική αλλαγή που έφερε τον άνθρωπο πέρα από την μηχανιστική βιολογία του είναι ο πολιτισμός, ο οποίος φυσικά δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί. ως έχει, με κάποια άλλη από τις γνωστές βιολογίες.  

 

Θα συμφωνήσω γενικά με την elfcat και θα προσθέσω ότι η μεταφορά της ορθολογικής επιλογής, που ενέχουν οι στρατηγικές επιβίωσης, στο ερωτικό πεδίο είναι αρκετά προβληματική έτσι κι αλλιώς.
Όσον αφορά τον πολιτισμό ωστόσο, επειδή είναι μια έννοια τόσο σύνθετη που είναι δύσκολο να πεις πότε είναι αιτία και πότε αποτέλεσμα των ανθρώπινων επιλογών και παρορμήσεων, μια έννοια που καταπίνει τα πάντα (και αυτές τις επιστήμες ενίοτε), μάλλον θα μπέρδευε την κουβέντα παρά θα την διαφώτιιζε.

 

Φίλτατε @Master Electro-pain, δεν με αντιλαμβάνομαι ως κάποιον που ασχολήθηκε με μία συγκεκριμένη φιλοσοφική θεώρηση, αλλά στο βαθμό που μου επέτρεπε ο χρόνος μου, η διάθεσή μου και οι αναζητήσεις μου ασχολήθηκα με τη φιλοσοφία, όπως όλοι. Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα, θεωρώ τη φιλοσοφία χρηστική ως οδηγό βίου κι όχι ως "νοητικά βαράκια". Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ φιλοσοφική θεώρηση που να απαντά πειστικά σε όλα, ακουμπάμε ερνηνευτικά ή πρακτικά (συνήθως εν μερει) σε θεωρήσεις αναφορικά με συγκεκριμένα πεδία του βίου. Συνεπώς, η φιλοσοφική θεώρηση του Μαρκησίου μου είναι χρηστική ως manual προς την κυριαρχία. Δεν υπάρχει άλλη ενόρμηση για την ενασχόληση μαζί της, μου ειναι απλά λογικό αυτή η θεώρηση να μου απαντά περι αυτών.

Η ψυχοσύνθεση, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει (καλόν είναι να οριστεί για την συζήτηση με σαφήνεια), όπως και το περιβάλλον προφανώς επηρεάζουν σε κάποιο "βαθμό" επιλογές και αποφάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο "βαθμός" δεν ειναι μετρήσιμο μέγεθος και παραλλάσσει εντόνως μεταξύ των ατόμων.
Για το λόγο αυτό και τα νοητικά προτάγματα αποτελούν πάντα ασφαλέστερο μπούσουλα επιλογών - ουδέποτε απαλλαγμένα πλήρως των άλλων παραγόντων αλλά σαφώς πιο προσιτά αντιληπτικώς.

 

Επιτρέψτε μου με αφορμή αυτό να καταθέσω μια άποψη.
Αφού διευκρινίσω ότι συμφωνώ απόλυτα με την @elfcat περί μηχανιστικής μεταφοράς...
Οι στρατηγικές επιβίωσης δεν εμπεριέχουν ορθολογισμό. Μπορεί κρίνοντας τα αποτελέσματα/επιφαινόμενα να φαίνονται (ορθο)λογικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπήκαν στην βάσανο της ορθολογικής σκέψης κι επιλέχθηκαν.
Βασίζονται σε heuristics συνήθως και λαμβάνονται με μάλλον πρωτόλεια κίνητρα.
Ίσως ορθολογικές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αν μιλάμε για ιδεολογικές επιλογές.