Χωρίς κανέναν

Έχετε περάσει κάποια περίοδο της ζωής σας στην οποία είχατε επιλέξει συνειδητά να είστε μόνος/η;

Τι οδήγησε σε αυτή την επιλογή;

Πώς βιώσατε εκείνη την περίοδο;

 

Έχω περάσει περίπου δύο χρόνια μόνη μου από επιλογή πριν αρκετά έτη. Μια ιντερνετική γνωριμία την εποχή που ήταν πιο σπάνιες κατέληξε σε επίθεση η οποία άφησε κατάλοιπα.
Αυτό που μου έχει μείνει έντονα ως αίσθηση από εκείνη την περίοδο ήταν το ποσό με βοήθησαν οι φίλοι μου (θυμάμαι να γελάω και να περνάω καλά μαζί τους) καθώς και η αίσθηση του πανικού προς οποιονδήποτε ξένο με πλησίαζε στο δρόμο. Δεν με θυμάμαι να νιώθω μοναξιά. Δεν με θυμάμαι να είμαι θλιμμένη κι ας ήμουν μόνη μου (γιατί έχω περάσει κι από εκεί).

 

Όχι, φοβάμαι να είμαι μόνος... και ταυτόχρονα θαυμάζω όσους το κάνουν συνειδητά!

 

Μόνος έρχεσαι, μόνος φεύγεις.

Πολλά χρόνια μοναχικότητας, από επιλογή και ανευ επιλογής. Αρκετά διαστήματα μοναξιάς ουσα σε σχεση. Μακράν χειρότερο. Νομίζω το ναδίρ μου πριν χρόνια, ήταν να στέκομαι μέσα στο αυτοκίνητο, και να προσπαθώ να βρω κουράγιο να μπω στο σπίτι, γιατι δεν είχα καμία διάθεση να μπω. Προτιμούσα να οδηγήσω στο αεροδρόμιο, να μπω στην πρώτη πτήση και να κοιμηθώ σε κανένα Μαλάουι  

Ουσιαστικά αναπτύσσω ενδιαφέροντα και δραστηριότητες μοναχικές, για να γεμιζει ο χρόνος. Από ταξίδια, σεμινάρια οινογνωσιας, λέσχες διαβασματος, περιπάτους, κοινωνικές και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις κλπ. Εργασιοθεραπεια είναι πραγματικά εξαιρετικός μοχλός παρακίνησης. Βγαζεις λεφτά, με την επίτευξη στόχων κλείνεις κύκλους με επιτυχία, που δίνει αίσθημα πληρότητας. Επίσης ένα σταθερό δίκτυο ανθρώπων, φίλων και οικογένειας για να υπάρχουν πυλώνες στήριξης. Αλλά γενικά προτιμώ να αντιμετωπίζω προβλήματα μόνη μου. Οι φίλοι είναι περισσότερο για φωτεινές στιγμές, παρέες, γέλια κλπ.

Οταν έρχεται η μοναξιά, τι να κανεις, σφίγγεις τα δόντια, λες «θα περάσει, αύριο είναι μια άλλη μέρα», και την παίρνεις αγκαλιά μέχρι να ξημερώσει. Συνηθως το πρωί κάτι έχει αλλάξει.

Οσον αφορά το συντροφικό κομμάτι, χίλιες φορές μόνος παρά με σύντροφο που δεν κουμπώνω. Όσον αφορά το σεξουαλικο κομμάτι, να είναι καλά το magic wand  . Μου έχει γράψει ένας «μα προτιμάς ένα κομμάτι πλαστικό από πραγματικό πουτσο»…hell yeah! Ξέρεις με τι μπαγκάζια έρχεται ο πραγματικός πουτσος;        Για να καταλάβεις, αυτος που μου το έγραψε ήταν σε σχέση και προσπαθούσε να ξένο πηδήξει. Και μου γράφει κι ένα «είμαι σε σχέση, δεν πιστεύω να σε πειράζει»…όποτε η μοναξιά εκεί έξω θερίζει.

Και τέλος, ακόμα και σε μια καλή σχέση, ειναι στιγμές που αναζητώ την μοναχικότητα. Μαζί δεν θέλω, χωρια δεν θέλω, του γιατρού  

 

Το έχω κάνει συνειδητά. Πέρασα και πολύ δημιουργικά τη περίοδο αυτή μάλιστα.
Γενικώς, τα δύσκολά μου τα περνάω μόνη κατ' επιλογή, κάτι που δύσκολα το καταλαβαίνει κάποιος που δεν βρίσκεται σε αυτή τη λογική.

 

Είναι ιδιαίτερος δρόμος η μαχητικότητα όταν επέρχεται από την προσωπική αυτογνωσία και σκέψη. Είμαι κάτα κανόνας μόνος στο διάβα της ζωής στις κακές και καλές μέρες και αυτό διότι η αλληλοσύνδεση με έναν άλλο άνθρωπο αν Θες να λέγεσαι σκεπτόμενο ον είναι δύσκολη. Ενώ τήν σιχενομαι αρκετές φορές Μπορώ να πω ότι ενδόμυχα την αποζητώ καθώς η επιδερμική συντροφιά είναι χειρότερη από τη μοναξιά. Εκεί πρέπει να παίζεις ρόλο να μήν έισαι ελεύθερος σαν μυαλό και αυτό δεν το μπορώ. Υπήρξα παντρεμένος έχω δεί πως είναι η συνύπαρξη και πλέον
το καταλάβει ότι εάν αποδεχτείς την διαφορετικότητα σου σε σχέση με τον κόσμο τότε είναι καλύτερα μόνος σου. Όπως προείπα Δεν είναι εύκολος δρόμος λείπει ώρες ώρες η χημεία στον έρωτα η συντροφιά ο έρωτας αλλά η ζωή εν τήν γενέσει τής είναι δύσκολη κ ένας προσωπικός αγώνας του καθενός.

 

Το έχω κάνει κάμποσες φορές στη ζωή μου, να μένω συνειδητά μόνος και να αποφεύγω την οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία με εξαίρεση τις περιπτώσεις που δεν μπορούσα αλλιώς (πχ σχολή, εργασία κλπ)

Γενικά είμαι άνθρωπος που του αρέσει η μοναξιά του, χρειάζομαι το χώρο μου και την απομόνωσή μου αλλά να σας πω την αλήθεια, μετά από τόσα χρόνια, προτιμώ την απομόνωση και τη μοναξιά ως δυνατότητα παρά ως αναγκαιότητα.

Κοντολογίς στα δικά μου μάτια είναι προτιμότερη η απομόνωσή μου στο χώρο μου παρά ο άδειος χώρος με μόνη ανθρώπινη παρουσία τη δική μου.

 

Ο κάθε άνθρωπος θέλει τον χρόνο και τον χώρο του.

 

Αυτό κάνω αυτή την περίοδο....
Και είναι και πολύ ωραία σχεδόν δημιουργικά....

 

Η επιλογή να είσαι μόνος είναι μόνο διδακτική και καλή. Εγώ ζήτησα αποδέσμευση γιατί ένιωθα πως δεν άντεχα πλέον τη πίεση και όλο το στάτους που είχα προηγουμένως επιλέξει. Έμεινα μόνη μου 3 μήνες και συνειδητοποίησα πως δεν έφταιγε το στάτους αλλά ο άνθρωπος που ήμουν μαζί. Μέσα σε αυτό το διάστημα έγραψα σε ένα χαρτί τι μου άρεσε στο να είμαι υποτακτική και τι όχι και με βάση αυτό πορεύτηκα. Ακόμη και σήμερα αυτό το κάνω κάθε Πρωτοχρονιά και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν νιώσω ξανά κάτι τέτοιο θα μείνω ξανά μόνη

 

Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι πως σε προηγούμενα μηνύματα σας λέγατε για το πόσο σωστά κάνατε που είχατε αυτή την σχέση και μάλιστα με μεγάλη διαφορά ηλικίας ηλικίας.
Απορίας άξιο, αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Και σίγουρα εσείς θα ξέρετε καλύτερα.