Αντιμετωπιση στο διαφορετικό

Καλησπερα,
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζι σας μια σκέψη και θα χαρω να δω απαντήσεις σας/σκέψεις σας.
Όσοι ανήκουμε στο χώρο του BDSM είμαστε όντως δεκτικοί και ανοιχτομυαλοι;
Αποδεχόμαστε εύκολα οτι είναι διαφορετικό απο τα δικα μας φετιχ και στάνταρντς;Εχετε πιασει τον εαυτό σας να πει "ωπα αυτο ειναι too much?"
Μέσα απο αυτα τα ερωτήματα και αλλα παρόμοια... αναρωτιέμαι αραγε ο άνθρωπος μπορει να "απελευθερωθει"απο τα ταμπού της κοινωνιας και τα στερεότυπα που εχει μεγαλωσει..ακομη και αν ανήκει σε μια τετοια κοινότητα οπως το BDSM,και αν οχι τι πιστεύετε πως φταιει;

Ευχαριστώ

 

Η σύντομη απάντηση είναι... Οχι.
Ολοι έχουμε ταμπού και όρια. Απλώς δεν έχουμε όλοι τα ίδια.
Ωστόσο το περίεργο είναι πως στην προσπάθεια τους κάποιοι να αποβάλλουν/καταρρίψουν τα όποια ταμπού, δημιουργούν νέα, χωρίς μάλιστα συνήθως να το αντιλαμβάνονται.

 

Μάλιστα,σας ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθέσατε να μου απαντήσετε.

 

Καλησπέρα,

Δεν είμαι καιρό στο χώρο ώστε να μπορώ να εκφέρω γνώμη για το σύνολο, αλλά και να ήμουν δεν θα ήθελα, θα μιλήσω για εμένα.

Εντός BDSM υπάρχουν πράγματα που απολαμβάνω, πράγματα που δεν γνωρίζω (ακόμα, ελπίζω  ) και πράγματα που δεν θέλω να γνωρίσω. Τα τελευταία τώρα, είναι too much? Ναι, για εμένα είναι. Σημαίνει αυτό ότι δεν τα αποδέχομαι; Όχι. Ίσως κάποιες πρακτικές δεν θα ήθελα καν να τις φαντάζομαι, αλλά ποια είμαι εγώ να κρίνω τι κάνει ο κάθε άνθρωπος από εμάς;
Θέλω να πιστεύω ότι είμαι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος κάτι που προέκυψε από πολύ διάβασμα, εσωτερική πάλη με το πως μεγάλωσα και καθημερινή συνειδητή προσπάθεια και πάλι πιάνω τον εαυτό μου να κρίνει καμιά φορά. Για εμένα το επίτευγμα είναι ότι μπορώ να αναγνωρίσω ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό και να ψαχτώ από που πηγάζει.

Μια γενική παρατήρηση αν μπορούσα να κάνω θα ήταν ότι επειδή εντός BDSM ερχόμαστε σε επαφή με το διαφορετικό αυτό πιστεύω μας κάνει σίγουρα πιο δεκτικούς, αλλά η απελευθέρωση από τα ταμπού της κοινωνίας όπως το θέτεις για εμένα είναι ένας αέναος αγώνας. Όσο το παλεύουμε, αλλάζει και η κοινωνία και φτου κι από την αρχή και γενικά το θεωρώ ακατόρθωτο να απελευθερωθούμε πλήρως. Όσο το παλεύουμε όμως θεωρώ πως πάμε καλά.

 

Βαζετε πολλα ερωτηματα μαζι. Πχ μιλατε για κοινοτητα, πραγμα που πολλοι αμφισβητουν πως υπαρχει.
Μπορει να μιλαμε καποιοι, να συναστρεφομαστε σε ενα βαθμο, αλλα αυτο μας κανει κοινοτητα;
Ας μη το αναλυσω αλλο, νομιζω ειναι κατανοητο τι θελω να πω.
Απο την αλλη, υπαρχει κοσμος εδω μεσα που δεν αποδεχεται το δικο του βιτσιο, τη δικη του ιδιαιτεροτητα κι αυτο ειναι φανερο απο πολλα νηματα.
Πως θα μπορουσε αυτος να αποδεχτει την ιδιαιτεροτητα του αλλου;
Για να μη μακρυγορω θεωρω πως για να ειναι κανεις ανοιχτομυαλος, δεν εχει να κανει με το ποσο ιδιαιτερος αισθανεται ο ιδιος, οσο να αποδεχεται την ιδιαιτεροτητα των αλλων, ανεξαρτητα απο την οποια δικη του ή οχι.
Για να φερω ενα παραδειγμα, ο μεταναστης που ενσωματωνεται σε μια κοινωνια, μετα απο λιγο, δεν ειναι απιθανο να γινει και ρατσιστης προς τον νεωτερο χρονικα μεταναστη που διαφερει στο χρωμα, τη θρησκεια, την εθνικοτητα κλπ.
Και οχι, δεν ειμαι αισιοδοξος πως μπορει να αλλαξει αυτη η κατασταση ευκολα.
Τα ταμπου ειναι μεσο προστασιας για την ευκολια της ζωης, οι προκαταληψεις το ιδιο, για να ξεπεραστουν θελει πολλη δουλεια απο τον καθενα χωριστα.
Απο την αλλη, καποια "φετιχ" εχουν νομοθετηθει ως παρανομα απο τη κοινωνια μας και καλως.
Που βαζουμε τη διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στο παρανομο και στο αποδεκτο; Θεωρω πως ειναι κατι δυναμικο που διαρκως αλλαζει. Αντιστοιχα και οι ατομικες αντιληψεις, αναλογα με την εποχη και τη γενικοτερη ταση.
Πολλα και συνθετα τα θεματα που θιξατε.
Ισως επανελθω οταν εχω περισσοτερο χρονο.

 

Σας ευχαριστώ για την απάντηση.
Με βρίσκετε σύμφωνη σχετικα με τον αγωνα κατά της απόλυτης απελευθέρωσης απο ταμπου κλπ, σημασία εχει η προσπάθεια!!Καλως ήρθατε κιόλας

 

Το να έχει κάποιος/α ένα ή περισσότερα φετίχ ή κάποια ακραία φαντασίωση που μπορεί να μείνει και ανεκπλήρωτη, δεν τον κάνει ούτε ανοιχτόμυαλο, ούτε δεκτικό σε κάτι διαφορετικό από τα γούστα του.

Όσο περισσότερο γνωρίζει κάποιος/α και συναναστρέφεται, διαφορετικές προσωπικότητες μέσα στο χώρο, μαθαίνει με τον καιρό να μην ξαφνιάζεται με κάθε τι καινούργιο που συναντά, χωρίς αυτό να σημαίνει
πως το αποδέχεται κιόλας. Τα κοινωνικά στερεότυπα και τα ταμπού είναι τροχοπέδη σίγουρα, αλλά πιστεύω πως αν κάποιος θέλει να κάνει το βήμα και να δοκιμάσει κάτι νέο, θα το κάνει. Αν υπάρχει και η
κατάλληλη καθοδήγηση, η πορεία είναι πιο ασφαλής και σίγουρα πιο απολαυστική. Το bdsm είναι βιωματικό, δεν παίζεται στην οθόνη του υπολογιστή/τηλεφώνου.

 

Όχι

Όχι

Οι BDSM προτιμήσεις του καθενός δεν τον κάνουν ipso facto μέλος κάποιας κοινότητας.

Ο ίδιος.

 

Πρώτα νομίζω πρέπει να τεθεί ως ερώτημα το ΠΟΙΟΙ είναι οι ανήκοντες στον χώρο. Οι "μάθαμε ότι γαμιώσαντο", οι "έχει φράγκα η υπόθεση" ή οι ειλικρινά ενδιαφερόμενοι; Διότι αν αναφέρεσαι στην τελευταία κατηγορία, ο εγχώριος ρατσισμός (δε μιλάω για γεωγραφική προέλευση) είναι πλήρως ασύμβατος με την νοοτροπία του lifestyler/kinkster. Για τις δύο πρώτες κατηγορίες, δε χρειάζεται να γίνει καν συζήτηση.

 

Σας ευχαριστώ ολους για το χρόνο που διαθέσατε να μου απαντήσετε,σιγουρα δημιουργήθηκαν επιπλέον ερωτηματα.Καθως και κάποια απαντήθηκαν

 

Ο bdsmer δεν σημαίνει πως τα κάνει όλα και συμφέρει.
Το βίτσιο μου με το βίτσιο του οποιουδήποτε δεν είναι απαραίτητο πώς χρειάζεται να ταιριάζει.
Για όλους έχει ταίρι στην ηδονή.

Το να έχεις όρια δεν σε κάνει λιγότερο bdsmer από κάποιον άλλον.
Το να κράζει κάποιος τις διαθέσεις και τις ορέξεις κάποιου άλλου το ίδιο θα κάνει και σε άλλους τομείς της ζωής του.
Από εδώ και πέρα έχουμε να κάνουμε με το χαρακτήρα όχι με το bdsm.

Ναι μπορεί.

 

Οι bdsmers είναι απο τους πιο ανεκτικούς στην διαφορετικότητα. Αν σκεφτείτε ότι σε αυτό το φόρουμ έχουν μπει ουκ ολίγοι άσχετοι με το bdsm είτε για να μας διδάξουν τί είναι ή δεν είναι bdsm, είτε να κάνουν "χιούμορ" στην πλάτη μας είτε για να μας χαρακτηρίσουν ανώμαλους, διαταραγμένους, αφύσικους κλπ και καθόμαστε ουκ ολίγες φορές και συζητάμε μαζι τους, ε, μάλλον μια χαρά τα πάμε με τη διαφορετικότητα. Οπότε θα έλεγα ότι γενικά είμαστε ανοιχτόμυαλοι, ειδικά με τους σεξουαλικούς τροπισμούς και προσανατολισμούς.